Έχει ελπίδες ο Τσίπρας;

Οι δημοσκοπήσεις που φτάνουν στο Μαξίμου δίνουν διψήφιο ποσοστό σε ένα κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Ανάμεσα στο 10% και στο 12%. Εξαϋλώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, ενώ Ζωή, Βαρουφάκης και Κασσελάκης θα τρέχουν να κλείσουν και τις χαραμάδες. Ενδεχομένως και ο Ανδρουλάκης να ξυπνάει ιδρωμένος κάποια βράδια.

Το ποσοστό μοιάζει ονειρικό, γιατί βασίζεται σε υπόθεση και όχι σε πραγματικότητα. Ενας πολιτικός που υπέστη συντριβή και απαξίωση, που χρόνια τώρα ψιθυρίζει μισόλογα, εμφανίζεται ξανά στις μετρήσεις με καλή επίδοση. Και στο Μαξίμου, όπου οι πίνακες διαβάζονται με μεγεθυντικό φακό, αναγνωρίζουν έναν υπαρκτό κίνδυνο.

Ο Τσίπρας, λοιπόν, ετοιμάζει επιστροφή. Το δείχνουν οι κινήσεις του, το επιβεβαιώνει η στήριξη από ισχυρά κέντρα που έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με το σύστημα Μητσοτάκη. Τις αιτιάσεις για το παρελθόν του θα τις σκουπίσει κάτω από το χαλί με ένα «περσινά ξινά σταφύλια». Και στο βιβλίο του θα εμφανίζεται πιο ευρωπαϊστής και από τον Γιούνκερ. Πότε θα το κάνει; Αγνωστο. Από το περιβάλλον του λένε ότι δεν υπάρχει κάτι νεότερο. Και κάποιοι φίλοι του επιμένουν ότι θα κινηθεί μετά τις εκλογές του 2027, τότε που το τοπίο θα δείχνει βαλτωμένο.

Από την άλλη, όμως, έχει σηκωθεί τόσος θόρυβος ώστε, αν ο Τσίπρας χάσει τη στιγμή, ίσως χάσει και την ευκαιρία. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, σχετικά σύντομα να παρουσιάσει και κάτι που θα μοιάζει με πολιτική πρόταση. Θα στήσει ένα ταμπλό με τα σκάνδαλα της κυβέρνησης, θα μιλήσει για κοινωνική δικαιοσύνη, δίκαιη κατανομή του πλούτου, καλύτερο ΕΣΥ. Δεν θα αδικεί την αλήθεια. Ομως, τουλάχιστον στην αρχή, λίγοι θα δώσουν σημασία. Γιατί πάνω από τη γραμμή εκκίνησης δεσπόζει ένα τεράστιο πανό με το πρόσωπο του Μητσοτάκη. Σήμερα, ο Τσίπρας εκφράζει μόνο ένα πράγμα: τις προσδοκίες όσων αποστρέφονται τον Μητσοτάκη. Δεν είναι λίγοι. Αλλά δεν συγκροτούν πλειοψηφικό ρεύμα.

Η δυσφορία και η απογοήτευση δεν αρκούν. Χρειάζονται πειστικά επιχειρήματα για να προσελκύσεις το κεντρώο ακροατήριο, που ακόμα κρατάει μούτρα στον Τσίπρα. Μπορεί να έχουν απηυδήσει με την κυβέρνηση, αλλά δεν φτάνουν στο σημείο να τον αναζητούν. Για να το πετύχει αυτό, θα χρειαστεί χρόνο. Και δεν θα πρέπει να εκστομίσει ποτέ, δημοσίως, τη λέξη «Αριστερά».

Επίσης, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει τη συμπαράσταση όλων των παλαιών συντρόφων του. Ηδη δέχεται βέλη από όσους θεωρούν ότι τους εγκατέλειψε. Αν μη τι άλλο, εγείρεται και ένα θέμα ηθικής: πώς θα οδηγήσει σε διάλυση το κόμμα που τον έκανε πρωθυπουργό; Αλλά η πολιτική είναι ένα πεδίο όπου η ηθική και η αξιοπρέπεια κάνουν γενναίες εκπτώσεις. Θα το επιβεβαιώσετε όταν δείτε πώς θα εγκαταλείπουν τον Φάμελλο για να τρέξουν στα εγκαίνια του Τσίπρα.

Για αρχή, ίσως δούμε το εξής μίζερο σπιράλ: ένα κομμάτι της κοινωνίας να επιλέγει Μητσοτάκη «επειδή δεν υπάρχει άλλος» και ένα άλλο να πηγαίνει στον Τσίπρα «επειδή δεν υπάρχει άλλος να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη». Αν συμβεί αυτό, να φοβάστε εκείνον που θα ξεπεταχτεί ανάμεσά τους. Εκτός αν η Νέα Δημοκρατία αποφασίσει να αλλάξει χαρτί και να κατεβάσει από τον πάγκο κάποιον άλλον.