Εθνική Ελλάδας: Με τον Αντετοκούνμπο point center και με όνειρα, φεύγει για το EuroBasket 2025

Η προετοιμασία της Εθνικής Ελλάδας ολοκληρώθηκε και το Eurobasket 2025 ξεκινά. Ο Βασίλης Σπανούλης κατέληξε στην τελική 12άδα έχοντας μεγάλο πονοκέφαλο για την τελευταία θέση του ρόστερ. Όχι μόνο ως προς τα πρόσωπα, αλλά και ως προς τις θέσεις. Τελικά κατέληξε στα εφτά γκαρντ και στους πέντε ψηλούς.

Στη χθεσινή φιλική αναμέτρηση με τη Γαλλία ήταν η πρώτη φορά που είδαμε την εθνική ομάδα με φουλ ρόστερ. Στα προηγούμενα πότε θα έλειπε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πότε ο Κώστας, πότε ο Σλούκας, ο Μήτογλου, ο Τολιόπουλος. Χθες ήταν όλοι.

Εδώ λοιπόν υπάρχει μία μικρή παγίδα για μας περισσότερο παρά για τον Σπανούλη. Δεν έχουμε μεγάλο δείγμα γραφής με όλους μαζί για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πλήρως αν ένα στοιχείο του παιχνιδιού αποτελεί πρόβλημα ή όχι, Για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα στο ριμπάουντ και πόσο μεγάλο; Χωρίς τον Γιάννη χάνουμε τα ριμπάουντ κατά κράτος. Με Γιάννη, Κώστα και Μήτογλου όμως; Θα το μάθουμε.

Πάμε να δούμε το βασικό πλεονέκτημα της Ελλάδας και το βασικό μειονέκτημα που θα πρέπει να διορθώσει όσο μπορεί αν θέλει να προχωρήσει μετά τον προημιτελικό. Φυσικά υπάρχουν πολλά καλά και κακά, αλλά στέκομαι στο βασικότερο.

Το πλεονέκτημα του Γιάννη Αντετοκούνμπο

Προφανώς και είναι το αυτονόητο ατού μας, αλλά επιτρέψτε μου να αναλύσω τους πολλούς λόγους που συμβαίνει αυτό, Η Ελλάδα διαθέτει στο ρόστερ έναν από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου όπως και Σέρβοι, Σλοβένοι. Η παρουσία του Γιάννη δεν είναι μόνο οι πόντοι που σκοράρει. Προσφέρει πολλαπλή διάσταση στην επίθεση γιατί μπορεί να επιτεθεί με κάθε τρόπο (φυσικά λιγότερο με τρίποντο) και μπορεί να δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για τους συμπαίκτες του.

Η παρουσία του Αντετοκούνμπο στο παρκέ αλλάζει ολικώς την αμυντική αντιμετώπιση των αντιπάλων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται χώροι δράσης για όλους τους υπόλοιπους. Οι πάσες του Greek Freak θα είναι εκεί, το θέμα είναι θα μπουν τα ελεύθερα σουτ; Μακάρι.

Προσφέρει στο ριμπάουντ, είναι φόβητρο στην άμυνα αφού δε φοβάται να πάει στην επαφή και να κόψει ψηλά. Ο Αντετοκούνμπο δεν είναι μία ομάδα μόνος του. Εχει καλούς συμπαίκτες. Θα προβληματίσει την αντίπαλη άμυνα όσο κανείς, αλλά θα χρειαστεί υποστήριξη. Και σίγουρα θα παίξει ρόλο και το ποσοστό του στις βολές (τρομερός χθες).

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως ο Σπανούλης στελέχωσε το ρόστερ γύρω από τον Αντετοκούνμπο με παίκτες που μπορούν να υποστηρίξουν τον τρόπο παιχνιδιού του. Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Σίγουρα και ο Ρογκαβόπουλος με τον Παπαγιάννη θα ήταν υπερχρήσιμοι δίπλα του, όμως αποφάσισαν να μην αγωνιστούν.

Το μειονέκτημα της πίεσης του αντιπάλου

Είναι η τρίτη φορά που το αναφέρω, αλλά θα το αναπτύξω λίγο περισσότερο. Η Ελλάδα έχει τεράστιο πρόβλημα στο κατέβασμα της μπάλας όταν το αντίπαλο γκαρντ πιέζει. Δεν έχουμε πολλούς χειριστές είναι η αλήθεια.

Ο Σλούκας είναι ο καλύτερος χειριστής, αλλά αν αναλωθεί στο κατέβασμα της μπάλας με τόση πίεση που θα του ασκούν τα αντίπαλα γκαρντ, θα κουράζεται και θα χάνει από την εκτέλεση. Για αυτό και αν παρατηρήσατε σε πολλά φιλικά δεν κατέβαζε τη μπάλα. Το έκανε ο Κατσίβελης, ο Λαρεντζάκης και αυτός έπαιρνε τη μπάλα κατά τη διάρκεια του συστήματος και αποφάσιζε.

Κάνουμε πολλά λάθη όταν μας πιέζουν. Κλεινόμαστε στις γωνίες του γηπέδου και πέραν των αμυντικών, μας εγκλωβίζουν και οι γραμμές του γηπέδου. Δίνουμε μπάλες στους αντιπάλους που τις παίρνουν και καρφώνουν.

Επίσης καθυστερεί αρκετά η εκκίνηση των plays. Όταν περνάμε τη γραμμή του κέντρου στα 6-8 δευτερόλεπτα (στα 8 δεν είναι παράβαση, στα 9 είναι) λογικό είναι να μπαίνει η ομάδα καθυστερημένα στο επιθετικό σύστημα που έχει επιλέξει. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν ο γκαρντ κατεβάζει τη μπάλα γυρίζοντας την πλάτη στο καλάθι με σκοπό να την προφυλάξει καλύτερα.

Πάντως, είδαμε και πολλά κλεψίματα στα ίσα. Ειδικά στον αγώνα με την Ιταλία. Εκλεβαν τη μπάλα σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός.

Η λύση στο δικό μου μυαλό είναι (και πάλι) ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Να κατεβάζει αυτός τη μπάλα σε ρόλο point center. Με αυτόν τον τρόπο τελειώνει ο Σπανούλης κάθε διάθεση των αντιπάλων να πιέσουν. Γιατί αν τον πιέσουν θα επιτεθεί και είτε θα εκτελέσει, είτε θα δημιουργήσει ρήγμα και θα πασάρει σε ελεύθερο συμπαίκτη του είτε θα κερδίσει φάουλ. Κανείς δε μπορεί να κλέψει τη μπάλα από τον Γιάννη.

Θα πει κάποιος τώρα… Γιατί ο Σλούκας θα κουραστεί να κατεβάσει και να εκτελέσει και ο Γιάννης όχι; Μα αφενός γιατί τον Αντετοκούνμπο δε θα τον πιέσουν όσο τον Σλούκα και αφετέρου υπάρχει και μία τεράστια διαφορά στη σωματοδομή τους.

Αν θέλουμε να προχωρήσουμε αρκετά πάντως θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στο κατέβασμα της μπάλας και στις αντιδράσεις των περιφερειακών μας όταν θα πιέζονται από τον αντίπαλό τους.

ΥΓ: Το ένστικτό μου επιμένει, Λετονία – Ελλάδα στον προημιτελικό.

ΥΓ2: Στα εφτά φιλικά που έδωσε η εθνική ομάδα είχε 99/147 βολές. Το ποσοστό 67.3% είναι πολύ άσχημο.