Επιστολή κατά της γενοκτονίας στη Γάζα από δεκάδες Ισραηλινούς κινηματογραφιστές

«Νιώθουμε βαθιά ντροπή, πόνο, καθημερινή οδύνη και ανημποριά μπροστά» σε όσα φρικώδη διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα, αναφέρουν στην επιστολή τους.

NEWSROOM
17 Σεπτεμβρίου 2025 16:46

Τη «βαθιά ντροπή» και την «οδύνη» τους εκφράζουν πάνω από 50 διακεκριμένοι Ισραηλινοί δημιουργοί ντοκιμαντέρ σε ανοιχτή επιστολή για τη γενοκτονία στη Γάζα, με ευθύνη του Ισραήλ και δηλώνουν τη στήριξή τους στο διεθνές μποϊκοτάζ κατά των ισραηλινών πολιτιστικών θεσμών.

Η επιστολή των κινηματογραφιστών, που φέρει ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 2025, αναφέρει ότι οι υπογράφοντες «υποστηρίζουν ολόψυχα το διεθνές μποϊκοτάζ των κινηματογραφιστών κατά του Ισραήλ» και καταγγέλλει τη «μαζική δολοφονία» και τη «γενοκτονία» που διαπράττεται από το ισραηλινό κράτος στη Γάζα.

Η επιστολή καλεί, επίσης, τη διεθνή κοινότητα ντοκιμαντέρ «να αντισταθεί στη σιωπή και τη συνενοχή των κυβερνήσεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ στη σφαγή στη Γάζα». Οι κινηματογραφιστές αναφέρονται συγκεκριμένα στη στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ στο Ισραήλ, θεωρώντας την υπεύθυνη για τη συνέχιση της σύγκρουσης.

Η δήλωση των δημιουργών ντοκιμαντέρ έρχεται σε απάντηση μιας δέσμευσης που υπέγραψαν περισσότεροι από 3.000 διεθνείς επαγγελματίες του κινηματογραφικού κλάδου, σκηνοθέτες και ηθοποιοί στις αρχές Σεπτεμβρίου, για μποϊκοτάζ των ισραηλινών πολιτιστικών θεσμών που χρηματοδοτούνται από το κράτος του Ισραήλ, μέχρι το Τελ Αβίβ να σταματήσει την επίθεση στη Γάζα και την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.

Όπως αναφέρει το documentary.org, πολλοί ισραηλινοί κινηματογραφικοί οργανισμοί και συντεχνίες δημιουργών απάντησαν με δηλώσεις και συνεντεύξεις, υποστηρίζοντας ότι τα μποϊκοτάζ θα βλάψουν τους Ισραηλινούς κινηματογραφιστές που δημιουργούν αντιπολεμικές ιστορίες και ότι τέτοιες ενέργειες θα φιμώσουν τις αντίθετες φωνές εντός του Ισραήλ. Την περασμένη εβδομάδα, ο Λιόρ Ελεφάντ από το Ισραηλινό Φόρουμ Ντοκιμαντέρ δημοσίευσε κοινή δήλωση με τη Μεράβ Έτρογκ Μπαρ από την Ένωση Σκηνοθετών του Ισραήλ, αναφέροντας: «Ενώ οι Ισραηλινοί κινηματογραφιστές δεν είναι η κυβέρνηση τους, φέρουμε ευθύνη για τις ενέργειές της και βρισκόμαστε μεταξύ σφύρας και άκμονος: από τη μία πλευρά, απόπειρες φίμωσης από μέσα, και από την άλλη, διεθνές μποϊκοτάζ από το εξωτερικό».

Η επιστολή των κινηματογραφιστών ντοκιμαντέρ αντικρούει άμεσα αυτό το αφήγημα, με τους υπογράφοντες να δηλώνουν ρητά: «Για εμάς, δεν υπάρχει ανακούφιση στις σύνθετες, ευαίσθητες ταινίες που έχουμε δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια ως μέρος του ρόλου και της αποστολής μας. Αυτές δεν μας αθωώνουν από την ευθύνη για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν στο όνομά μας».

Οι κινηματογραφιστές αναφέρονται και στη συστηματική εξόντωση περίπου 64.000 Παλαιστινίων αμάχων, συμπεριλαμβανομένων 20.000 παιδιών. Παρά την καταδίκη των ενεργειών της Χαμάς ως «χωρίς καμία απολύτως δικαιολόγηση», η επιστολή υποστηρίζει ότι «αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βίαιο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ξεπεράσει πολλές φορές τις θηριωδίες της Χαμάς.»

Μεταξύ των υπογραφόντων περιλαμβάνονται μερικοί από τους πιο αναγνωρισμένους διεθνώς Ισραηλινούς κινηματογραφιστές ντοκιμαντέρ.

Ανάμεσά τους ο Άβι Μογκράμπι, του οποίου οι ταινίες έχουν προβληθεί επανειλημμένα στο Φεστιβάλ Καννών και στη Μπερλινάλε (Z32 και The First 54 Years: An Abbreviated Manual for Military Occupation), η Γιούλι Κοέν, πρώην πρόεδρος του Ισραηλινού Φόρουμ Ντοκιμαντέρ, η οποία απέκτησε διεθνή αναγνώριση για την τριλογία της My Terrorist, My Land Zion και My Brother, ο Ντάνι Ρόζενμπεργκ (η ταινία autofiction The Death of Cinema and My Father Too, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών και η περυσινή ταινία φαντασίας Όφις και Άνθρωποι που επιλέχθηκε στη Βενετία), ο Μπαράκ Χέιμαν, ένας από τους πιο παραγωγικούς σκηνοθέτες και παραγωγούς ντοκιμαντέρ του Ισραήλ και επικεφαλής της σχολής κινηματογράφου στο Beit Berl College (νικητής του Βραβείου Κοινού στη Μπερλινάλε για την ταινία Who’s Gonna Love Me Now?), η Άντα Ουσπίτζ (Vita Activa: The Spirit of Hannah Arendt και Children); ο παραγωγός Λιράν Άτζμορ (νικητής του Βραβείου Κριτικής Επιτροπής στο Sundance για την ταινία The Law in These Parts [2011]) και ο Πίνι Σατς, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και διευθυντής προγραμμάτων στην Κινηματοθηκη Τελ Αβίβ, που είναι η παραδοσιακή έδρα του DocAviv.

Ολόκληρη η επιστολή:

Εμείς, μια ομάδα δημιουργών ντοκιμαντέρ στο Ισραήλ, νιώθουμε βαθιά ντροπή, πόνο, καθημερινή οδύνη και ανημποριά μπροστά στους φρικτούς μαζικούς φόνους, την καταστροφή και τις εσωτερικές μετακινήσεις (προς το παρόν) και την πείνα που το κράτος του Ισραήλ επιβάλλει στο όνομά μας στη Γάζα.

Απορρίπτουμε με αηδία όλες τις προσπάθειες άρνησης, σιωπής και συγκάλυψης, με τη συστηματική χρήση ευφημισμών – προτιμώντας να μιλάμε για «πείνα» αντί για «απελπισία» και «πόλεμο» αντί για «γενοκτονία».

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: περίπου 64.000 άμαχοι στη Γάζα έχουν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων περίπου 20.000 βρεφών και παιδιών, και περισσότεροι από εκατό χιλιάδες έχουν τραυματιστεί. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε τους χιλιάδες αθώους Παλαιστινίους που έχουν απαχθεί από τη Γάζα και εξακολουθούν να κρατούνται ως διαπραγματευτικό χαρτί στην ισραηλινή αιχμαλωσία, καθώς και τις καθημερινές δολοφονίες, καταστροφές και κακοποιήσεις στη Δυτική Όχθη.

Δεν μπορούμε, ούτε επιθυμούμε, να απαλλαγούμε από την ευθύνη μας – ως μέλη της ισραηλινής συλλογικότητας– για τα εγκλήματα που διαπράττονται στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, μια ώρα μακριά από τα πολυσύχναστα καφέ του Τελ Αβίβ-Γιάφα. Τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου δεν έχουν καμία δικαιολογία – ακόμη και στο πλαίσιο του νόμιμου αγώνα των Παλαιστινίων για εθνική ελευθερία και κατά της κατοχής. Ωστόσο, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτόν τον βίαιο πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τις φρικαλεότητες της Χαμάς. Το τρομερό τίμημα έχει πληρωθεί και συνεχίζει να πληρώνεται και από τις εκατοντάδες Ισραηλινούς που έχουν απαχθεί στη Γάζα, μερικοί από τους οποίους έχουν ήδη απελευθερωθεί ή έχουν πεθάνει, ενώ περίπου είκοσι παραμένουν εγκαταλελειμμένοι από την κυβέρνησή μας να μαραζώνουν στα τούνελ της Χαμάς.

Χωρίς να απαλλάσσουμε τη Χαμάς από την ευθύνη για αυτό το ειδεχθές έγκλημα πολέμου, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, το αίμα των ομήρων βαρύνει όλους εκείνους που η δίψα για εκδίκηση και η επίδειξη βίας τους τυφλώνει, σκληραίνει τις καρδιές τους και τους οδηγεί να προτιμούν τον πόλεμο από τη ζωή των ομήρων.

Πιστεύουμε ότι η εκδίκηση δεν θα φέρει καμία λύση στον ισραηλινοπαλαιστινιακό конфликт, οι ρίζες του οποίου βρίσκονται σε έναν αιώνα πολιτικής εξουσίας. Πιστεύουμε ότι χωρίς μια δίκαιη πολιτική λύση – μια λύση που θα σέβεται τα εθνικά, πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα και των δύο λαών – δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα μας.

Ως δημιουργοί ντοκιμαντέρ που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην καταγραφή διαφορετικών πτυχών της πραγματικότητας στη χώρα μας, και ορισμένοι από εμάς ειδικά στην καταγραφή της κατοχής, έχουμε πλήρη συνείδηση της σημασίας της αναγνώρισης της αλήθειας ως πρώτου βήματος προς την αλλαγή της πραγματικότητας. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα το παγκόσμιο μποϊκοτάζ των κινηματογραφιστών εναντίον μας.

Θρηνούμε τις εκδηλώσεις άρνησης, αυτοθυματοποίησης, κρυφής και φανερής συνενοχής και αυτολογοκρισίας που έχουν εξαπλωθεί και στις δικές μας τάξεις. Για εμάς, δεν υπάρχει καμία παρηγοριά στις πολύπλοκες, ευαίσθητες και κριτικές ταινίες που έχουμε γυρίσει όλα αυτά τα χρόνια ως μέρος του ρόλου και της αποστολής μας. Δεν μας απαλλάσσουν από την ευθύνη για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο όνομά μας.

Καλούμε τη διεθνή κοινότητα των ντοκιμαντέρ, το καλλιτεχνικό μας σπίτι, να τηρήσει τα ίδια πρότυπα και να επικεντρωθεί στον εγχώριο ρόλο της: να αντισταθεί στη σιωπή και τη συνενοχή των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κυβερνήσεων στη σφαγή στη Γάζα. Η κυβέρνησή μας ευδοκιμεί και αποκτά θράσος χάρη στην υποστήριξη του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επιδιώκει επίσης να εξουδετερώσει τις διαμαρτυρίες των ευρωπαίων ηγετών. Χωρίς αυτόν, αυτός ο καταραμένος πόλεμος δεν θα μπορούσε να διαρκέσει τόσο πολύ.

Ζούμε σε μια πραγματικότητα διαίρεσης. Η ισραηλινή δημοκρατία παραμένει ισχυρή, παρά όλες τις επιθέσεις εναντίον της, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο εύθραυστη όσο τώρα. Η υποκίνηση και το μίσος μεταξύ αριστεράς και δεξιάς στην κοινωνία μας δεν έχουν φτάσει ποτέ σε τέτοια άκρα. Οι προσπάθειες σιωπής και εκφοβισμού παίρνουν βίαιες διαστάσεις.

Ελπίζουμε ότι, παρά το δικαιολογημένο μποϊκοτάζ εναντίον μας, δεν θα ξεχάσετε την επόμενη μέρα, που είναι βέβαιο ότι θα έρθει, και ότι δεν θα κλείσετε το κεφάλαιο του θετικού δυναμικού της κοινωνίας μας. Λαχταρούμε τις μέρες που θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε ξανά σε μια γόνιμη δημιουργία.

Ada Ushpiz

Yulie Cohen

Gil Sima

Sinai Abt

Dina Zvi Riklis

Arik Bernstein

Dani Verete

Pini Schatz

Naomi Levari

Yalon Gurewitz

Ron Cahlili

Liran Atzmor