Ο ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΣΟΥ

Αυτό δεν είναι ένα ακόμα θέμα για τα dating apps. Ή για τους όποιους άλλους τρόπους υπάρχουν διαθέσιμοι να γνωρίσουμε κάποιον, αρχής γενομένης από το φυσικό. Δηλαδή, πάμε κάπου, βλέπουμε ένα άτομο που μας ενδιαφέρει και το συνεχίζουμε από εκεί, με πρώτο βήμα τη γνωριμία.

Βασική προϋπόθεση είναι να μην έχουμε καρφωμένα τα μάτια μας σε μια οθόνη (να ζούμε την στιγμή) και να εξασφαλίσουμε εγγυήσεις ότι θα ζήσουμε να θυμόμαστε, μετά τη γνωριμία. Πως δεν πρόκειται δηλαδή, για κάποιο επικίνδυνο ή/και ακραίο “φαινόμενο”.

Σε κάθε περίπτωση, αν είσαι ενεργός αθλητής/ενεργή αθλήτρια στο στίβο των, ερωτικής φύσεως, συναναστροφών, γνωρίζεις ανθρώπους.

Και εύχεσαι να υπήρχε ένας τρόπος να μην χρειάζεται να “φας” ιδιαίτερο χρόνο από τη ζωή σου, πριν καταλάβεις αν “κάνεις” ή δεν “κάνεις” με κάποιον/κάποια, πέρα από ό,τι σου λένε οι ορμόνες σου, το ένστικτο και η αντίληψη σου -στην οποία συνήθως δεν δίνουμε την παραμικρή σημασία.

Αρκούν δέκα λεπτά και ένα αυτοκίνητο. Που κάπου είναι παρκαρισμένο και κάπως το οδηγεί το “αντικείμενο” του ενδιαφέροντος σου.

Πολλές φορές, αρκεί να δεις πώς έχει παρκάρει.

Την έμπνευση για όσα ακολουθούν, την έδωσε εκπληκτικός γείτονας. Είναι ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου που βλέπεις από πάνω. Συνηθίζει να παρατάει σε γωνίες, με τρόπο που να είναι βέβαιος πως “κόβει” την ορατότητα των διερχομένων -μην τυχόν και δεν ρισκάρουμε τη ζωή μας. Και πάντα είναι στη μέση του δρόμου, κανα δυο μέτρα από το πεζοδρόμιο.

Πριν πεις αυτό που σκέφτεσαι (δεν άντεξε ο άνθρωπος και απηύδησε), να σου πω ότι αυτό που βλέπεις γίνεται κάθε μέρα. Μάλιστα, το ντοκουμέντο είναι από καλή του μέρα, γιατί συνήθως κλείνει δυο δρόμους.

Η “ψυχολογία” του πάρκινγκ

Βλέπεις κάποιον να “πιάνει” δυο θέσεις πάρκινγκ (παρκάρει στη μέση ενός μεγάλου κενού). Τον ρωτάς αν μπορεί να πάει λίγο πιο μπροστά, για να εξυπηρετηθούν κι άλλοι άνθρωποι. Σου απαντά «θα μπορώ να φύγω;». Ναι, ανήκει στη φυλή που για να διευκολύνει τον εαυτό του, προκαλεί προβλήματα σε άλλους.

Αν τύχει λοιπόν, να βρεθεί στο ερωτικό σου διάβα τέτοιο άτομο, φύγε εσύ να σωθείς μια ώρα αρχύτερα. Όπως κοιτά μόνο την πάρτη του στο πάρκινγκ, πιθανότατα θα κάνει το ίδιο και σε ό,τι άλλο τον αφορά.

Όπως και στην περίπτωση του αγαπημένου μου γείτονα, δεν χρειάζεται να είσαι ο πιο έξυπνος Έλληνας για να καταλάβεις πως πρόκειται για εγωκεντρικό τύπο. Να δούμε τι λένε οι σχετικές μελέτες -που εννοείται ότι έχουν γίνει.

Σημειώνεις;

«Αυτό που δείχνουν οι άνθρωποι μέσω εγωιστικών ή απερίσκεπτων οδηγητικών συμπεριφορών, όπως το παρκάρισμα όπου θέλουν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους άλλους, συνδέεται με βαθύτερα χαρακτηριστικά και μοτίβα προσωπικότητας».

Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, αποκαλύπτουν ένα “εγωιστικό και επιθετικό μοτίβο προσωπικότητας, όπου το άτομο δίνει προτεραιότητα στις δικές του επιθυμίες και τα δικά του δικαιώματα, έναντι των άλλων. Συχνά νιώθει ότι έχει αυτό το δικαίωμα.

«Η συμπεριφορά του αντανακλά ένα στιλ “επιθετικής συμπεριφοράς“, μια νοοτροπία νικητή-χαμένου, μια δίψα για εξουσία και έλλειψη ενσυναίσθησης.

Τα άτομα με αυτό το μοτίβο, συχνά δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για την κοινωνική τους συμπεριφορά και δεν αποκλείεται να επιδεικνύουν εχθρικά ή αντικοινωνικά χαρακτηριστικά».

Θα ήθελες έναν τέτοιο άνθρωπο για σύντροφο;

Προχωράμε.

Θέλεις να κρυφτείς και δεν σ’ αφήνει η οδήγηση

Δεν περίμενες εμένα να σου πω ότι η οδήγηση είναι μέσο εκτόνωσης. Με μια διευκρίνιση: δεν βγάζει τον άλλον μας εαυτό. Όπως λένε επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οδηγεί σε υπερέκφραση στοιχείων της προσωπικότητας μας.

O τρόπος που οδηγούμε αποκαλύπτει για εμάς πράγματα που ενδεχομένως δεν αποκαλύπτουν ειδικά τεστ.

Όπως λέει ο σύμβουλος ψυχικής υγείας, Jeffrey Meltzer, δεν αφορά μόνο τα αυτοκίνητα και τους δρόμους. Πρόκειται για μια κοινωνική κατάσταση που αφορά χαρακτηριστικά, όπως η υπομονή, η ανεκτικότητα, ο εκνευρισμός, ο παρορμητισμός, η σχέση μας με το ρίσκο, ακόμα και η ενσυναίσθηση.

Συχνά, η οδήγηση μας δείχνει πώς προσεγγίζουμε τη ζωή: αν βιαζόμαστε, αν παίρνουμε το χρόνο μας ή απλά απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Το πώς συμπεριφερόμαστε πίσω από το τιμόνι αντανακλά την προσωπικότητα μας, τις προτεραιότητες μας και το πώς διαχειριζόμαστε τις προκλήσεις.

«Σε μια διαδρομή, δείχνουμε πόσο καλά μπορούμε να διαχειριστούμε το άγχος, πώς αντιδρούμε όταν κάτι δεν πάει όπως θέλουμε, αν παίρνουμε αχρείαστα ρίσκα ή αν αποφεύγουμε γενικά το ρίσκο, στο βαθμό που χάνουμε ευκαιρίες».

Όταν οδηγoύμε τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας δεν μένουν μέσα μας. “Βγαίνουν” προς τα έξω, συνηθέστερα ανεξέλεγκτα και διαλύεται η όποια “μάσκα” μπορεί να χρησιμοποιούμε στις άλλες μας στιγμές.

Είναι γεγονός πως μια βόλτα δεν αρκεί για να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα. Δείχνει όμως, πράγματα.

Ο άνθρωπος που δεν αφήνει να περάσει ούτε η μάνα του

Την επόμενη φορά που θα θέλει κάποιος να σε προσπεράσει και δεν τον αφήνεις… γιατί έτσι ή δεν βγάζεις φλας για να στρίψεις… γιατί έτσι ή δεν ανάβεις alarm πριν παρκάρεις… γιατί έτσι, να θυμάσαι ότι η οδήγηση “τσιμπάει” την παρορμητικότητα μας, την απερισκεψία, την ανταγωνιστικότητα, τον εγωκεντρισμό, την αλαζονεία, τη μεγαλομανία, την ανευθυνότητα, την απουσία συναισθηματικής νοημοσύνης, την ασυνειδησία, την αδυναμία συμμόρφωσης σε κοινωνικούς αγώνες, την ισχυρογνωμοσύνη και την παθητική επιθετικότητα.

Όπου “παθητική επιθετικότητα”, είναι η κάθε φορά που επιταχύνεις ή προτιμάς να τρακάρεις, από το να αφήσεις κάποιον να περάσει. Συμπεριφορά που δείχνει και δικαιωματισμό.

Όλα τα παραπάνω έχουν προκύψει από δεκαετίες ερευνών που μελετούν την οδηγική μας συμπεριφορά και έχουν καταλήξει στο προφανές: ο τρόπος που κυκλοφορούμε στους δρόμους αντανακλά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας και υποδηλώνει το είδος του ατόμου που είμαστε και άρα πόσο σεβόμαστε τους κανόνες και τους άλλους (οδηγούς, πεζούς κα).

Τα χαρακτηριστικά που δεν θες να δεις

Διάφορα μοντέλα που έχουν χρησιμοποιήσει οι ερευνητές, δείχνουν πως παράγοντες πρόβλεψης της επικίνδυνης οδήγησης, μαζί με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, είναι η ηλικία και το φύλο. 

Η λεκτική και σωματική επιθετικότητα, η ανυπομονησία (που εκφράζεται με το να κόβουν τους πάντες, να πιέζουν καταστάσεις, να κορνάρουν συχνά και να βρίζουν -αγνοώντας όλα τα σήματα) σημαίνουν πως πρόκειται για έναν επιθετικό, εχθρικό άνθρωπο.

Είναι το μεγαλύτερο red flag, αν σκεφτείς πως πρόκειται για το στιλ που οι ερευνητές προτείνουν να αποφεύγουμε όλοι (να εφαρμόζουμε). Παρεμπιπτόντως, λέγεται “εχθρικό-θυμωμένο” και ό,τι κάνουν αυτοί οι οδηγοί «έχει ως στόχο να προκαλέσει βλάβη ή πόνο».

Οι απερίσκεπτες συμπεριφορές (αλλάζει συνέχεια λωρίδες και “κόβει” άλλους οδηγούς) ενημερώνουν για άνθρωπο παρορμητικό και ελαφρώς εγωιστή άνθρωπο, που τείνει να αναζητά συγκινήσεις και ενθουσιασμό, ενώ κρατούν το τιμόνι. Επιζητούν τα αισθήματα και τη διέγερση και προκειμένου να τα ζήσουν, είναι πιθανό να παραβιάζουν τους κανόνες οδήγησης. Συχνά οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα, μερικές φορές ακόμη και μεθυσμένοι. Και όλα αυτά τα κάνουν μόνο για τη συγκίνηση.

Η ανήσυχη οδήγηση που ρισκάρει την ασφάλεια, συσχετίζεται με το άγχος και ανθρώπους που είναι σε εγρήγορση, όλη την ώρα. Ακόμα και η μουσική ή τα ηχητικά βιβλία μπορεί να είναι αναποτελεσματικά στο να τους κάνουν να αισθάνονται χαλαροί κατά την οδήγηση.

Η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και η απερίσκεπτη οδήγηση “δείχνουν” παρορμητισμό.

Τα λάθη και η επιθετική οδήγηση συνδέονται με τον άγχος, το θυμό και τη συναισθηματική αστάθεια του νευρωτισμού.

Οι πολλές παραβάσεις και η επιθετική οδήγηση ενημερώνουν για άνθρωπο με χαμηλή ευσυνειδησία και τάση προς την ανομία.

Όταν κάποιος αφήνει τους πάντες και δεν περνάει, ούτε όταν είναι η σειρά του, “λέει” πως είναι άνθρωπος που ζει για να ικανοποιεί τους άλλους ή/και ότι παραείναι προσεκτικός ή/και πως έχουν ένα πρόβλημα με το να διεκδικούν πράγματα -να επιβάλλονται.

Ποιο στιλ οδήγησης θες να δεις

Πάντα σύμφωνα με τους επιστήμονες και το Πολυδιάστατο Ερωτηματολόγιο Στιλ Οδήγησης που αναπτύχθηκε το 2004, από τους Taubman-Ben-Ari, Mikulincer και Gillath, τα προσαρμοστικά στιλ οδήγησης, όπως είναι η προσεκτική και η υπομονετική οδήγηση, συνδέονται με θετικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η ευσυνειδησία, η αρμονία και η ενσυναίσθηση.

Πρόκειται για ανθρώπους που σχεδιάζουν εκ των προτέρων και έχουν τα πάντα προγραμματισμένα, είναι οργανωμένοι και δεν χάνουν τη ψυχραιμία τους. Παραμένουν δηλαδή, χαλαροί και όταν προκύπτει κάτι απροσδόκητο, επειδή, πιθανότητα, έχουν κι ένα εφεδρικό σχέδιο για αυτό. Παραμένουν πάντα, συγκεντρωμένα και ακολουθούν αυστηρά τους κανόνες κυκλοφορίας.