Πέτη Πέρκα: Στη Γάζα θα επιστρέφουμε έως να δικαιωθεί ο αγώνας για ένα ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης

Στην εμπειρία της από τη συμμετοχή της στο στόλο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης “Global Sumud Flotilla” που είχε ως στόχο να παραδώσει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα και να σπάσει τον αποκλεισμό επικεντρώθηκε η βουλεύτρια Φλώρινας και Γραμματέας της ΚΟ της Νέας Αριστεράς, Πέτη Πέρκα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 98.4 και την εκπομπή «Ντάμες Σπαθί» με τις δημοσιογράφους, Ελευθερία Κουμάντου και Ελεωνόρα Ορφανίδου την Τρίτη (7/10).

«Δεν μπορούμε να μένουμε αμέτοχοι απέναντι στο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συνεχίζεται στη Γάζα, τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Για αυτό ξεκίνησα, μαζί με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, αυτό το δύσκολο ταξίδι ομορφιάς και αλληλεγγύης προς τη Γάζα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που καταφέραμε να φτάσουμε λίγα μίλια, τριάντα οκτώ (38), ναυτικά μίλια από τη Γάζα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το παγκόσμιο μήνυμα αλληλεγγύης “έφτασε” στον παλαιστινιακό λαό, ότι τα μάτια όλων μας είναι στη Γάζα, ότι υπάρχει ορατότητα. Στη Γάζα όπου, πάντα θα επιστρέφουμε έως να δικαιωθεί ο αγώνας για ένα ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης».

Η βουλεύτρια της Νέας Αριστεράς αναφέρθηκε στην πολύ συγκινητική υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος: «αισθανθήκαμε ότι είμαστε ένα, όλοι μαζί, ήμασταν είκοσι επτά (27) της ελληνικής αποστολής μέσα στα καράβια, αλλά και πολύς κόσμους από πίσω που λειτουργούσε υποστηρικτικά. Κόσμος που μάς παρακολουθούσε, οργάνωνε αλλά και αγωνιούσε όταν πλέον είχαμε απαχθεί από τον ισραηλινό στρατό και δεν είχαμε επαφή με κανέναν».

Για τις συνθήκες κράτησης στις ισραηλινές φυλακές η Πέτη Πέρκα σημείωσε ότι: «Δεν θέλω να ακούσω πάλι τα περί του μοναδικού δημοκρατικού κράτους στη Μέση Ανατολή για το Ισραήλ, μετά από την εμπειρία απαγωγής και κράτησής μας. Φαντάζομαι ότι όλοι έχουν δει το σχετικό βίντεο με τον υπουργό Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ, Μπεν Γκβιρ, που μάς αποκαλούσε τρομοκράτες και μάς ταπείνωνε. Η Σουηδή ακτιβίστρια, Γκρέτα Τούνμπεργκ, υπέστη εξευτελισμό καθώς τής πετούσαν σημαίες του Ισραήλ ενώ, έφτασαν να αφαιρέσουν τα διακριτικά που φορούσε ο Γάλλος Βουλευτής. Ήταν συνέχεια με τα όπλα τεταμένα, με σκυλιά ενώ, μάς είχαν δεμένα τα χέρια, τους περισσότερους για έξι (6) ώρες κάτω στο τσιμέντο».

«Στη συνέχεια μάς οδήγησαν σε μία φυλακή που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το express του μεσονυχτίου. Ναι μεν η ελληνική αποστολή δεν δέχτηκε κάποια βιαιοπραγία, όπως μπορεί να συνέβη με άλλες αποστολές, αλλά, δεχτήκαμε ψυχολογική βία. Για παράδειγμα ήμασταν εκτεθειμένοι σε πολύ δυνατό κλιματισμό για να κρυώνουμε, δεν μας έδωσαν καθόλου φαγητό το πρώτο 24ωρο, το μοναδικό διαθέσιμο νερό ήταν από μία βρύση τουαλέτας που δεν ήταν διαυγές και μύριζε, μάς ξυπνούσαν το βράδυ κτλ.»

Τόνισε πως η βασική αίσθηση κατά τη διάρκεια της κράτησής τους ήταν ότι, για το Ισραήλ, δεν ισχύουν και δεν τηρούνται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα: «Ως βουλεύτρια του Ελληνικού Κοινοβουλίου απαίτησα, μετά το φασιστικό παραλήρημα του υπουργού, Μπεν Γκιβρ, πρόσβαση σε νομική βοήθεια, σε δικηγόρο αλλά και σε επικοινωνία με την ελληνική πρεσβεία. Βασικά δικαιώματα τα οποία όμως δεν τηρούνται από ένα κράτος που καταπατά συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο».

Πρόσθεσε ότι: «παρά τις δυσμενείς συνθήκες το ηθικό των συμμετεχόντων στο στόλο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης “Global Sumud Flotilla” παρέμεινε ακμαίο και νιώθαμε μεγάλη συντροφικότητα μεταξύ μας. Όταν βρεθήκαμε όλες μαζί οι γυναίκες στις γυναικείες φυλακές από όλα τα μέρη του κόσμου, στοιβαγμένες δεκατέσσερις (14) γυναίκες σε κάθε ένα από τα δέκα (10) κελιά, συνεχίζαμε να φωνάζουμε συνθήματα, επικοινωνούσαμε μεταξύ μας. Πάντα λέγαμε και είχαμε στο μυαλό μας ότι αυτό που συμβαίνει σε εμάς δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που τραβούν οι κρατούμενοι παλαιστίνιοι αλλά και ο παλαιστινιακός λαός».

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου αν θα το έκανε ξανά αυτό το ταξίδι είπε: «Ναι, και δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου. Θα το κάνω ξανά γιατί πρέπει να φτάσουμε στη Γάζα, να σταματήσει η γενοκτονία και η καθημερινή σφαγή αμάχων. Ποιο συμφέρον και ποια ανάγκη μπορεί να δικαιολογήσει το να δολοφονούνται παιδιά ειδικά μετά τη συλλογική εμπειρία του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου; Πώς γίνεται τώρα τα θύματα να έχουν γίνει θύτες; Φυσικά δεν αναφέρομαι στο σύνολο του ισραηλινού λαού γιατί, υπάρχει κόσμος που αντιτίθεται στο δολοφονικό σχέδιο του κράτους-τρομοκράτη του Ισραήλ».

Η Πέτη Πέρκα θύμισε πως το κράτος του Ισραήλ απήγαγε τους συμμετέχοντες στον στόλο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης “Global Sumud Flotilla” σε διεθνή ύδατα: «Μπορούμε και θέλουμε να σκεφτούμε έναν κόσμο όπου η διεθνής κοινότητα θα κλείνει τα μάτια όταν παραβιάζονται οι βασικές αρχές του ανθρωπισμού αλλά και του ίδιου του Διεθνούς Δικαίου; Αυτό είναι βαρβαρότητα». 

Σχετικά τέλος με την αποστολή αεροπλάνου για να επαναπατριστούν οι Έλληνες πολίτες της αποστολής και τα διάφορα «αστεία» περί πληρωμής του σχετικού κόστους από τους ίδιους δήλωσε ότι: «Ήταν υποχρέωση της Ελληνικής Κυβέρνησης, αυτό θα έκαναν όλες οι κυβερνήσεις. Η χώρα είναι που προσβάλλεται όταν συλλαμβάνονται παράνομα πολίτες μίας χώρας με μεθόδους πειρατείας σε διεθνή ύδατα. Αυτή η κίνηση προσβάλλει την κυριαρχία της χώρας. Όπως είναι υποχρέωση κάθε χώρας να κάνει διάβημα και να ζητήσει το λόγο όταν, απαγάγονται ξένοι πολίτες. Η Γάζα, όπως έχει ειπωθεί, αποτελεί «εργαστήριο του μέλλοντος». Τα όσα συμβαίνουν εκεί τώρα, μπορεί να συμβούν κάπου αλλού στο μέλλον και για να μη συμβεί αυτό πρέπει να αγωνιστούμε».