Ο Τραμπ ψάχνει για ουκρανικά ανδρείκελα

Ουδείς θα ήθελε να βρίσκεται σήμερα στη θέση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Άσχετα με την ποιότητα του ανδρός (είναι, δεν είναι διεφθαρμένος, είναι, δεν είναι άξιος) ο Ουκρανός πρόεδρος είδε τον υποτίθεται πιο πιστό του σύμμαχο να του προτείνει ένα αυτοκτονικό σχέδιο για την ειρήνευση στην Ουκρανία. Για το οποίο, μάλιστα, ο Τραμπ ζητά και άμεση απάντηση μέχρι την Πέμπτη. Τελεσίγραφο δηλαδή.

Αν τη σύνταξη του σχεδίου την είχε αναλάβει ο Πούτιν, ίσως ελάχιστα πράγματα να άλλαζε. Επί της ουσίας οι ρωσικές επιδιώξεις πραγματοποιούνται. Η Κριμαία παραμένει ρωσική, το Ντονμπάς γίνεται και αυτό ρωσικό. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, αν αυτό το σχέδιο υπογραφεί και εφαρμοστεί, θα πετύχει όλους τους ουσιαστικούς στόχους της.

Με υπογραφή, δηλαδή, της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης της Δύσης, η Ρωσία εν τέλει δικαιώνεται για την επιλογή της να παραβιάσει το διεθνές δίκαιο τον Φεβρουάριο του 2022 με απώτερο στόχο τη βίαιη αλλαγή συνόρων επί ευρωπαϊκού εδάφους.

Ο Τραμπ, παράλληλα, παρά τις δήθεν ασφαλιστικές δικλείδες που βάζει στη συμφωνία, πρακτικά ανοίγει την όρεξη της Ρωσίας και για άλλες κατακτήσεις βορειότερα, νοτιότερα και ίσως δυτικότερα της Ουκρανίας.

Για ότι έχει συμβεί στη χώρα αυτή τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι ευθύνες της Δύσης είναι προφανείς. Η εμμονική πολιτική που ήθελε την Ουκρανία να γίνεται άμεσα μέλος του ΝΑΤΟ προκάλεσε τη ρωσική οργή και έστρωσε χαλί στα όνειρα της ρωσικής απολυταρχίας. Ο Πούτιν είχε πια την αφορμή που χρειαζόταν, του την πρόσφεραν στο πιάτο οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” της Δύσης.

Ακόμα και έτσι πάντως, ακόμα και αν η διαμορφωθείσα κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να χαρακτηριστεί ως οριακή, ο Ζελένσκι δεν μπορεί να υπογράψει αυτό που του έδωσαν. Κανείς νοήμων πρόεδρος δεν θα υπέγραψε για την αρπαγή εδαφών της χώρας του.

Ο Τραμπ αναζητά ανδρείκελα, όχι πολιτικούς ηγέτες. Το σχέδιο αυτό δεν αντικατοπτρίζει τίποτα άλλο από τα αμερικανικά συμφέροντα έτσι όπως τα προσδιορίζει ο πρόεδρος της ο οποίος συχνά μπερδεύει το κρατικό με το προσωπικό του συμφέρον.

Σε κάθε περίπτωση, υπογραφή αυτού του σχεδίου σημαίνει το τέλος της Ουκρανίας ως κυρίαρχης χώρας και μετατροπή της σε ένα ρωσικό προτεκτοράτο με αμερικανικές απολήξεις. Στην καρδιά της Ευρώπης όλα αυτά. Με μία Ευρώπη που την ίδια ώρα παρακολουθεί τα τρένα να περνούν, δεν την ρωτά και κανείς άλλωστε. Αντί να ενεργήσει τώρα και να απαιτήσει ρόλο και λόγο, προετοιμάζεται για… πόλεμο στο μέλλον.

Και όλα αυτά χωρίς καμία ανάμειξη του ΟΗΕ, έστω ως φύλλο συκής. Η συμφωνία, αν επιτευχθεί”, θα εποπτεύεται, λέει, από το “Συμβούλιο Ειρήνης” υπό τον Ντόναλντ Τραμπ!

Αλήθεια ποιος μπορεί να αισθάνεται ήσυχος όταν μαθαίνει ότι ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος αυτοπροσώπως θα είναι υπεύθυνος της τήρησης μίας κρίσιμης συμφωνίας στην καρδιά της Ευρώπης;

Αν ο Πούτιν δεν είχε τον Τραμπ, θα έπρεπε οπωσδήποτε να τον εφεύρει… Τον έχει όμως και έτσι δεν χρειάζεται να σπαταλά δυνάμεις…