Είναι η Φιλαρέτη Κομνηνού η serial killer της πόλης;

Η Φιλαρέτη Κομνηνού και ο Αναστάσης Ροϊλός. Ο Αναστάσης και η Φιλαρέτη. Δύο πρωταγωνιστές εκκωφαντικά προκλητικοί και συγκινητικοί σε ένα έργο που έχει αφήσει ιστορία στον κινηματογράφο και όμως καθόλου δεν μπέρδεψε τη σκηνοθέτιδα του που κατάφερε τη δική της ερμηνεία μέσα από τις δικές τους.
Μα και εκείνοι κατάφεραν να ικανοποιήσουν το δικό της όνειρο με πρωτοφανή αληθοφάνεια.

Σε ένα ισχυρό ψυχολογικό θρίλερ δύο καταπληκτικοί ηθοποιοί συνυπάρχουν αρμονικά αν και συγκρουσιακά σε μια υπόθεση για γερά στομάχια και περίπλοκα μυαλά. Ο θύτης είναι προφανής, αλλά μήπως και το θύμα αρέσκεται στην εμμονή της θαυμάστριας; Και τελικά, πόσος θαυμασμός είναι αρκετός και πόση απόγνωση θεμιτή; Οι δύο ηθοποιοί μας αποκαλύπτουν πώς νιώθουν αυτή τη δύσκολη συνθήκη ο καθένας από το δικό του… μετερίζι.

Φιλαρέτη Κομνηνού: Είναι σαν να κάνεις slalom σε δύσκολη πίστα

Η Φιλαρέτη Κομνηνού ξετυλίγει όλες τις πτυχές των χαρισμάτων της σε μία ερμηνεία ζωής. Η Αννι της του Misery ξεπερνά κάθε προσδοκία που μπορεί να έχει κάποιος για μία γυναίκα επί σκηνής.

Είναι ομολογουμένως μια σπουδαία ηθοποιός. Όλα τα μπορεί και όλα μας τα προσφέρει με αυτόν τον ιδιαίτερο επαγγελματισμό που τη διακρίνει. Μοχθεί, την ιδρώνει τη φανέλα, όχι γιατί της χρειάζονται ώρες πτήσης για να τα καταφέρει, αλλά γιατί το θέλει. Το θέλει πολύ. Γενικώς, είναι άνθρωπος που καταπιάνεται με τα πράγματα, δεν τα ζει επιφανειακά. Κάπως έτσι και με τον ρόλο της Αννι Γουίλκς που τoν «διεκδίκησε» με σθένος από τη σκηνοθέτιδα Ελενα Καρακούλη. Μετά την παράσταση, μου ομολόγησε πως για πολλά χρόνια ασχολείται με την ψυχολογία των γυναικών serial killers και γιατί σπανίζουν -σε σχέση με τους άνδρες και γιατί έχουν υψηλό βαθμό ευφυίας. Και μας την προσέφερε στο πιάτο με τον καλύτερο τρόπο.

Eνας ρόλος δύσκολος και επίπονος με τρομακτικές διακυμάνσεις. Θα τον ονόμαζα και «ρόλο ζωής» για εσένα. Νομίζω ότι πραγματικά δώσατε μία συγκλονιστική ερμηνεία. Ποια ήταν τα πιο δύσκολα σημεία και πόση θεατρική εμπειρία χρειάζεται για να τον αποδώσεις;

Σας ευχαριστώ πολύ. Ναι είναι όντως δύσκολος ρόλος και τα πιο δύσκολα σημεία του είναι η ταχύτητα αλλαγής της διάθεσης και οι στιγμές που η ηρωίδα μου βυθίζεται στο κενό όταν το μυαλό της βαλτώνει. Αυτοί οι σκοτεινοί χαρακτήρες όπως θα ξέρετε σε όλους τους ηθοποιούς παγκοσμίως ασκούν μια γοητεία ίσως γιατί το ερμηνευτικό τους υλικό έχει τρομακτικές διακυμάνσεις όπως επισημάνατε.

Ερμηνευτικά είναι σαν να κάνεις slalom σε δύσκολη πίστα. από παλιά ήθελα να παίξω έναν τέτοιο ρόλο. ως δασκάλα στην δραματική σχολή του εθνικού για ένα χρόνο είχα δουλέψει με τους μαθητές μου πάνω σε κείμενα και συμπεριφορές ανθρώπων που εκτρέπονται από την κανονικότητα και οδηγούνται σε ακραίες και παρανοϊκές καμιά φορά συμπεριφορές. είχα καλέσει μάλιστα και στη σχολή μια ειδικό που έχει σπουδάσει στη Βοστώνη εγκληματολογικό profiling και συμπεριφοριστική ανάλυση.

Εχω συγκεντρώσει λοιπόν από τότε υλικό και τελικά ήρθε η στιγμή να συναντηθώ και εγώ μένα τέτοιο ρόλο. Βεβαίως όταν το ερμηνευτικό κομμάτι του έργου είναι τόσο ριψοκίνδυνο και για μένα και για τον Αναστάση που είναι ιδανικός συνεργός καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι το σκηνικό περιβάλλον που δημιούργησαν οι συντελεστές της παράστασης και ιδιαίτερα η σκηνοθεσία της Ελενας.

Πόσο μελετήσατε και πώς την ψυχολογία αυτής της γυναίκας;

Από τον περσινό χειμώνα που μου πρότεινε ο παραγωγός μας ο δ. αρχιμανδρίτης το έργο άρχισε μια αργή στην αρχή και πιο επιμονή προς το τέλος μελέτη και έρευνα για την ψυχοπαθολογική κατάσταση της ηρωίδας μου που από ό,τι φαίνεται πάσχει από οριακή διαταραχή προσωπικότητας (bpd) σε αυτά τα άτομα. κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ο φόβος της εγκατάλειψης-πραγματικής ή φανταστικής που μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις.

Να σας πω κάτι; Εγώ κάπου την λυπάμαι την Αννι.. ο φόβος της μοναξίας την κάνει να αναπτύξει μια φανταστική συνομιλία με την Μίζερι, την μυθιστορηματική ηρωίδα. «Η Μίζερι με κάνει να θυμάμαι ότι δεν είμαι μόνη στον κόσμο» λέει κάποια στιγμή… Εχει ταυτιστεί μαζί της με την εμμονή της stalker γι `αυτό και τον θάνατο της στο βιβλίο του συγγραφέα Πολ Σέλντον τον εκλαμβάνει σαν προδοσία, ξεσπάει βίαια και γίνεται επικίνδυνη. έχω την εντύπωση ότι ο Στίβεν Κινγκ γνωρίζει τέτοια άτομα γιατί την περιγράφει στο βιβλίο του με επιστημονική ακρίβεια. για μένα το βιβλίο του ήταν ο ξενάγος μου στο σκοτεινό κόσμο της Αννι.

Στη σκηνή εκπέμπατε μία «φρεσκάδα», μία νεότητα πρωτόγνωρη. Εσείς, το νιώθετε αυτό που σας λέω;

Οχι δεν το νιώθω… το ακούω από εσάς, και από το κοινό. Υποθέτω ότι είναι θέμα ενέργειας. Η ηρωίδα μου έχει μείνει αγκυλωμένη στην παιδική της ηλικία και συμπεριφέρεται σαν ένα παιδί που ζει παθιασμένα την φαντασίωση του και την επόμενη στιγμή γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη όταν υποψιάζεται ότι προσπαθούν να την εξαπατήσουν ή να υποτιμήσουν το μυαλό της. Αυτή η παιδικότητα της με παίδεψε γιατί δεν ήθελα να είναι σχηματική η θεατρική της συμπεριφορά όσον αφορά στο σώμα και στην εκφραστικότητα.

Πόσο «εκτός» από τη ζωή σας μπορεί να παραμένει, όσο κυλάει, ένας τόσο δυνατός ρόλος;

Με την Αννι συναντιέμαι κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη. Τις άλλες μέρες την ξεχνάω επίτηδες ίσως και για να την επιθυμήσω ίσως και γιατί χρειάζομαι και την σωματική ξεκούραση. Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν θα μπορούσα να παίζω κάθε μέρα έναν τόσο εξαντλητικό ρόλο. Εγώ ζήτησα από τον παραγωγό μας το τριήμερο των παραστάσεων και ευτυχώς με κατάλαβε και με προστάτεψε…

Τι σας λένε οι λέξεις…

Εξάρτηση: εθισμός με απρόβλεπτες συνέπειες
Ζήλεια: μ` αρέσει έτσι όπως την περιγράφει στον Oθέλλο ο Σαίξπηρ : το πράσινο τέρας που γελάει με το θύμα του
Μανία: υποψία για μανιοκατάθλιψη – επείγουσα επίσκεψη σε ειδικό γιατρό
Λατρεία: υπέρβαση όλων! Επιβάλλεται να τη νιώσεις
Θαυμασμός: πόση ερημιά αν δεν έχεις κάτι να θαυμάσεις…
Απόγνωση: παρασύρει και βουλιάζει το μυαλό στην κατάθλιψη

Αναστάσης Ροϊλός: Η ακινησία δεν σημαίνει ένα σώμα σιωπηλό

Είναι ένας «αθόρυβος» νικητής. Ο Αναστάσης δεν μιλά πολύ, περισσότερο υπάρχει για εμάς μέσα από τις προσωπικότητες που έξοχα ενσαρκώνει. Ο Πωλ Σέλνοτν.

Eνας ρόλος σκληρός, δύσκολος και επίπονος με μεγάλη σωματική καταπόνηση και εκφραστική «πίεση» αφού και υποφέρετε συνεχώς και πρέπει να υποκρίνεστε διπλά – και απέναντί της και απέναντί μας. Ποια ήταν τα πιο δύσκολα σημεία που συναντήσατε; Είναι ένας ρόλο που απαιτεί θεατρική εμπειρία και «χιλιόμετρα» όπως λέμε;

Στο συγκεκριμένο είδος, στο θρίλερ, ο ρεαλισμός είναι απαραίτητος, η απόδοση της αδυναμίας, του πόνου ώστε ο θεατής, ακόμα κι αν ξέρει ότι βλέπει ένα καλλιτεχνικό προϊόν, να αισθανθεί κυρίως -όσο γίνεται- την συνθήκη παρά απλώς να την καταλάβει.

Αυτό που μου ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ήταν ότι η ακινησία δεν σημαίνει ένα σώμα σιωπηλό. Όσο υπάρχει παλμός και συνείδηση το σώμα είναι ζωντανό.
Μία από τις προκλήσεις ήταν η εύρεση ισορροπίας στα βασικά σημεία-πυλώνες του χαρακτήρα. Το πώς βιώνει αυτό το σώμα την αδυναμία, την καθήλωση, τα στερητικά σοκ, και πώς αυτά οδηγούν τον λόγο κάνοντας ανάγλυφη την κατάσταση εξωτερικά αλλά και πράγματα που μπορεί να σκέφτεται ο χαρακτήρας.

Η “εμπειρία” δίνει μία ψυχραιμία σίγουρα, όσο κι αν επι της ουσίας είναι μία λέξη γενική. Προσωπικά πιστεύω ότι η διαδρομή είναι πάντα χρήσιμη, αλλά τη διαφορά κάνει η αντίληψη και ο τρόπος που θα χρησιμοποιήσει κάποιος τα μαθήματα της ζωής ή της σκηνής αν θέλετε, και κυρίως, σε συνδυασμό με τη μελέτη και την αναζήτηση νέων δρόμων και πραγμάτων που δεν ήξερε πριν. Αλίμονο αν αντιμετωπίζαμε τα επόμενα μόνο βάσει των προηγούμενων.

Πόσο μελετήσατε και πώς την ψυχολογία αυτού του άνδρα;

Στην περίπτωσή μας το μυθιστόρημα ήταν ο οδηγός ή έστω το πρώτο υλικό. Εκεί αναλύεται ενδελεχώς η ψυχολογία των ηρώων αλλά κυρίως γίνεται ορατό το βάθος και ο πυρήνας των σκηνών του θεατρικού έργου. Αν δεν καταλάβεις τον κόσμο του συγγραφέα και τί συμβαίνει πραγματικά στο έργο κινδυνεύεις να κάνεις σκηνική αναπαράσταση μιας περίληψης. Σε ένα τέτοιο έργο τις πληροφορίες που παίρνεις οφείλεις να τις αντιπαραβάλλεις με τις σύγχρονες επικρατούσες ψυχολογικές απόψεις.

Μετά από αυτή τη μελέτη, επικεντρώνεσαι στον δικό σου κόσμο, που αποτελείται από τους συμπαίκτες σου και τα υλικά που θα φέρουν ο σκηνοθέτης, ο μουσικός, ο σκηνογράφος, ο ενδυματολόγος, ο φωτιστής, είτε είναι προτάσεις δραματουργίας είτε αισθητική. Η ερμηνεία του ηθοποιού επηρεάζεται και τα περιέχει όλα.

Θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για τη Φιλαρέτη Κομνηνού και την Ελενα Καρακούλη…

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν μου είπε η Έλενα για το Misery είναι ότι μόνο με τη Φιλαρέτη θα ήθελα να παίξω αυτό το έργο. Πέρα από τη συναισθηματική σύνδεση που έχω μαζί τους, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη σε αυτά που έφεραν στην πρόβα, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα πολύτιμων συνεργατών φυσικά που οργάνωσε η Έλενα, φτάνοντας αισίως σε μία παράσταση για την οποία είμαστε πολύ χαρούμενοι.

Πόσο «εκτός» από τη ζωή σας μπορεί να παραμένει, όσο κυλάει, ένας τόσο δυνατός ρόλος;

Ο κάματος μιας παράστασης είναι σωματικός και πνευματικός, όχι ψυχολογικός. Ή έστω έτσι πρέπει.

Τι σας λένε οι λέξεις…

Εξάρτηση: μη υγιές παρόλα αυτά ανθρώπινο, με διάφορες μορφές
Ζήλεια: δηλητήριο που βλάπτει το δοχείο του πρώτα
Μανία: Βακχική
Λατρεία: Θρησκεία
Θαυμασμός: απαραίτητος στον έρωτα
Απόγνωση: καλύτερη η επίγνωση