’12 ώρες για την Ελλάδα’ και ένας σύγχρονος Λόρδος Βύρωνας από το Βέλγιο

Η παράσταση ήταν και φέτος sold out. Περίπου 750 άνθρωποι θέλησαν να ενισχύσουν με τον οβολό τους τα σχολεία της Ελλάδας, συνδυάζοντας το… ωφέλιμο με το τερπνόν, μία συναυλία δηλαδή από τον Παντελή Θαλασσινό, την Σοφία Παπάζογλου και το συγκρότημα ΤΑΚΙΜ. «Η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη! Χορεύαμε όλοι. Και τα χρήματα από τα εισιτήρια θα μας επιτρέψουν να αγοράσουμε καύσιμο για την θέρμανση των σχολείων της Ελλάδας. Επίσης, θα μπορέσουμε με αυτά να βοηθήσουμε 13 οικογένειες που έχασαν όλα τα υπάρχοντά τους στις πλημμύρες της Σαμοθράκης τον Σεπτέμβριο», είπε στο news247.gr ο διοργανωτής της εκδήλωσης, Τζίμι Τζαμάρ.

Ο ίδιος θα έρθει στις Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου για να παραδώσει την επιταγή. Από τα έσοδα της συναυλίες αναμένεται να ωφεληθούν περίπου 7.000 παιδιά σε 40 σχολεία της βόρειας Ελλάδας, που περνούν δύσκολους και κρύους χειμώνες.

Ο αξιόλογος κύριος Τζαμάρ

Είναι ανεξήγητο το πόσο και το γιατί αγαπάει την Ελλάδα. Ούτε ο ίδιος, 48 χρόνια μετά, δεν μπορεί να το εξηγήσει. «Ημουν μόλις 16 χρονών όταν το κρουαζιερόπλοιο που περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές μαζί με την οικογένειά μου “έδεσε” στο Κατάκολο Ηλείας. Ακόμη θυμάμαι τη μυρωδιά από το γιασεμί και τα άνθη πορτοκαλιάς. Και ενώ ήμουν μόλις μικρό παιδί, σκέφτηκα αμέσως ότι “αυτή η χώρα θα γίνει πατρίδα μου”. Πώς και γιατί ένα αγόρι σε τέτοια ηλικία μπορεί να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Ακόμη δεν ξέρω…».

Παρόλο που τότε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την Ελλάδα, ο Τζίμι Τζαμάρ το είπε και το έκανε. Αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν έχτισε στενές σχέσεις με την χώρα: παντρεύτηκε Ελληνίδα, απέκτησε ένα σπίτι στην Φολέγανδρο, έγραψε γράμματα στο Λόρδο Βύρωνα και έζησε από κοντά την σύγχρονη Οδύσσειά της. Μόνιμος κάτοικος Βρυξελλών ο ίδιος, επικεφαλής του γραφείου της Επιτροπής του Βελγίου, τα τελευταία τέσσερα χρόνια οργανώνει την πρωτοβουλία «12 ώρες για την Ελλάδα». Με τη βοήθεια και τη συμμετοχή τραγουδιστών και μουσικών, συλλέγει χρήματα που προορίζονται για την θέρμανση των σχολείων στον Εβρο και τους υπόλοιπους νομούς της Θράκης.

«Ολα ξεκίνησαν το 2012, εν μέσω της ελληνικής οικονομικής κρίσης, όταν υπηρετούσα στην Ολλανδία. Από τα ταξίδια που έκανα, άκουγα πολύ αρνητικά σχόλια για την Ελλάδα, που ήξερα ότι δεν ίσχυαν. Και τότε αποφάσισα να κινητοποιηθώ. Δεν είναι μόνο να λέω καλά πράγματα για τη χώρα σας, αλλά και να κάνω κάτι γι’ αυτήν», διηγείται ο Τζίμι Τζαμάρ.

Και τότε γεννήθηκε η ιδέα των εκδηλώσεων προς ενίσχυση της Ελλάδας. «Η δουλειά μου είναι να ενώνω ανθρώπους, να φέρνω κοντά διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, αλλά και ανθρώπους, επιχειρήσεις και πρότζεκτς. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν η μουσική, ο πολιτισμός. Ρώτησα ένα θέατρο πότε έχει κενή ημερομηνία. Μου είπε μια μέρα μετά 10 εβδομάδες.

Ολο αυτό το διάστημα κοιμήθηκα ελάχιστα για να στήσω έναν οργανισμό μη κερδοσκοπικό, και πλήρως διαφανή, προκειμένου να υπάρξει εμπιστοσύνη από όλες τις πλευρές, αλλά και ουσιαστική βοήθεια προς την Ελλάδα», διηγείται.

Και τα έχει καταφέρει. «Μέσα από τις εκδηλώσεις -που πάντοτε έχει συναυλίες, αλλά πολλές φορές υπάρχουν εκθέσεις, αναγνώσεις ελληνικών έργων και άλλα- αλλάζει η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μέσα από τον ελληνικό πολιτισμό. Η ατμόσφαιρα είναι θετική και θα έλεγα συγκινητική.

Και φυσικά, έρχονται χρήματα, τα οποία διατίθενται ανάλογα με τις ανάγκες. Την πρώτη χρονιά, τα έσοδα έγιναν δωρεά στο Χαμόγελο του Παιδιού. Τη δεύτερη, με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, το Ιδρυμα Κάνε μια Ευχή και τον ΕΛΕΠΑΠ, τα χρήματα πήγαν σε ένα σχολείο για ανάπηρα παιδιά.

Τον επόμενο χρόνο, οι 30.000 που μαζέψαμε πήγαν -και με τη βοήθεια του ιδρύματος Λεβέντη- σε 40 σχολεία από την Αλεξανδρούπολη και το Διδυμότειχο μέχρι την Ξάνθη και τη Φλώρινα», εξηγεί.

Στο γραφείο του, στο κτίριο Σαρλεμάν της Κομισιόν, τρεις σημαίες “κυριαρχούν”: εκείνη του Βελγίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και η ελληνική μέσα από τις αφίσες των εκδηλώσεων και των σουβενίρ. Η Ελλάδα είναι “παρούσα” και μέσω των μεταφρασμένων στα γαλλικά λόγων του Γεωργίου Σεφέρη, που εκφώνησε κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ το Δεκέμβριο του ’63: «Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου…». Κάθε φορά που το διαβάζει συγκινείται, μας λέει.

Στην πραγματικότητα, είναι διπλωμάτης υπέρ της Ελλάδας. Εχει ήδη γράψει δύο βιβλία γι’ αυτήν: το ένα είναι γράμματα προς έναν ιστορικό φιλέλληνα, το Λόρδο Βύρωνα και το δεύτερο για τις δύσκολες ώρες του Ιουλίου του 2015, όταν η χώρα κινδύνευσε να βρεθεί εκτός Ευρώπης. «Αυτό που συνηθίζω να λέω σε όποιον με ρωτάει γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, είναι πως πρόκειται για τη χώρα που κατά τον 20ο αιώνα υπέστη το πιο έντονο σοκ. Εζησε στα 2/3 του περασμένου αιώνα τέσσερις πολέμους – δύο βαλκανικούς και δύο παγκόσμιους – και στη συνέχεια έναν εμφύλιο, δύο δικτατορίες και το δράμα της καταστροφής της Σμύρνης και των προσφύγων.  Αυτό περίπου που συμβαίνει και σήμερα. Οταν πήγα στη Λέσβο για να βοηθήσω για το προσφυγικό, όλα ήταν ξεκάθαρα μπροστά μου», λέει.

Ο Τζίμι Τζαμάρ δηλώνει πεπεισμένος ότι οι Έλληνες θα βρουν τον τρόπο να βγουν από την κρίση. «Χάρη στην ιστορία σας, είστε πολύ δημιουργικοί και έχετε μάθει να αγωνίζεστε συνέχεια. Δημιουργήσατε μια λέξη, η οποία δεν υπάρχει σε καμιά άλλη γλώσσα, τη λέξη φιλέλληνας. Είμαι ένας από αυτούς. Και θα κάνω ο,τι περνάει από το χέρι μου να βοηθήσω…», καταλήγει.