Μελβούρνη: Μια πίστα για να ζεις!

Το αυστραλιανό Grand Prix από το 1985 έως το 1995 πραγματοποιούνταν στους δρόμους της Αδελαΐδα, μέχρι το 1996 όπου το Άλμπερτ Παρκ “άνοιξε την αγκαλιά του” στο κορυφαίο άθλημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.




Όμορφη και γρήγορη πίστα



Η συγκεκριμένη πίστα έχει συνολικό μήκος 5.503 μέτρα, όπου υπάρχουν συνολικά 16 στροφές εκ των οποίων οι δέκα είναι αριστερές και οι έξι δεξιές. Τα μονοθέσια έχουν τη δυνατότητα να αγγίξουν την ταχύτητα των 305 χλμ./ώ., αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο υπερθέρμανσης εξαιτίας των φύλλων που μπαίνουν στους εισαγωγείς αέρα. Η πίστα της Μελβούρνης έρχεται δεύτερη σε ωριαία ταχύτητα μετά την Μόντσα.



Το πανέμορφο πάρκο με τη λίμνη που περιβάλλουν τον χώρο δράσης, αποτελούν μέρος εξόρμησης όλο το χρόνο για τους κατοίκους της Μελβούρνης, οι οποίοι δίνουν ζωή στο μέρος όλες τις μέρες του χρόνου.



Το Grand Prix της Μελβούρνης (μεγάλος χορηγός η Qantas) άνοιγε το πρωτάθλημα της Formula 1, αλλά από το 2006 τη θέση του έχει πάρει το Μπαχρέιν.



Φέτος η έκρυθμη πολιτική κατάσταση στο Μπαχρέιν, με τον κόσμο να διαδηλώνει στους δρόμους ανάγκασε τους ιθύνοντες της διοργάνωσης να αναβάλουν το event. Έτσι, το λαμπερό Άλμπερτ Παρκ είναι σε θέση να ανοίξει τις πύλες του και να σηματoδωτήσει την έναρξη του πιο λαμπερού πρωταθλήματος στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, τη F1.




Hall Of Fame



Οι πιλότοι με τις περισσότερες νίκες στο event είναι οι Λεξ Ντέιβισον και Μίκαελ Σoυμάχερ, οι οποίοι έχουν πάρει από τέσσερις καρό σημαίες. Βέβαια, ο Μπάτον έχει δείξει τα τελευταία δύο χρόνια να έχει βρει το… κουμπί της πίστας, αφού έχει αναδειχθεί νικήτής τόσο με την Brawn GP, όσο κααμε την Mercedes GP.




Η νικητές από το 2000:



2010- ΤζένσονΜπάτον, Mercedes GP

2009 – Τζένσον Μπάτον, Brawn-Mercedes

2008 – Λιούις Χάμιλτον, McLaren-Mercedes

2007 – Κίμι Ράικονεν, Ferrari

2006 – Φερνάντο Αλόνσο, Renault

2005 – Τζιανκάρλο Φιζικέλα, Renault

2004 – Μίκαελ Σουμάχερ Ferrari

2003 – Ντέιβιντ Κούλθαρντ, McLaren-Mercedes

2002 – Μίκαελ Σουμάχερ, Ferrari

2001 – Μίκαελ Σουμάχερ, Ferrari

2000 – Μίκαελ Σουμάχερ, Ferrari



O επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, το 1994 πανηγύρισε τον τίτλο στη χώρα των καγκουρό εις βάρος του Ντέιμον Χιλ, με τρόπο που ακόμα και σήμερα είναι υπό αμφισβήτηση. Όμως, και το 1985 η νίκη του Άλεν Προστ επί του Νάιτζελ Μάνσελ έκρινε την υπόθεση πρωτάθλημα.



Φέτος η Ferrari με τους Αλόνσο – Μάσα, αλλά και η Red Bull με τους Φέτελ – Γουέμπερ δείχνουν να είναι τα φαβορί για την κατάκτηση της νίκης. Φυσικά δε θα πρέπει να παραβλέπουμε ομάδες όπως η ΜcLaren και Mercedes GP, που έχουν δείξει ότι μπορούν να είναι ανταγωνιστικές, αρκεί να βελτιωθούν σε κάποιους τομείς.




Αναλυτικά οι στροφές της πίστας:

Το σημείο εκκίνησης της “μάχης’.	Κατευθείαν στα βαθιά οι πιλότοι στην πρώτη στροφή που είναι δεξιά.	Στο δεύτερο κομμάτι τα μονοθέσια αναβάζουν ταχύτητα στα 200 χλμ./ώ.
Πολύ κλειστή και δύσκολη στροφή. Τα καλά φρένα βοηθούν στο καλό πέρασμα του μονοθέσιου.	Αμέσως, ακολουθεί αριστερή στροφή των 145 χλμ./ώ.	Το τριπλό σερί στροφών κλείνει με διξιά στροφή, που τα μονοθέια βγαίνουν σε μια ευθεία όπου αγγίζουν τα 288 χλμ./ώ.
Ακόμα μια είσοδος σε ένα σύμπλεγμα στροφών. Δεξιό, κλειστό πέρασμα, απαιτείται τρίτη ταχύτητα στο κιβώτιο.	Μία από τις έξι στροφές. Αρχίζει και πάλι η ταχύτητα να αυξάνεται.	Μια από τις γρηγορότερες στροφές της πίστας. Το γκάζι φτάνει τα 255 χλμ./ώ.
Στροφές 9 και 10 ένας συνδυασμός στροφών που θέλει προσοχή!	Το τιμόνι στρίβει ελαφρός προς τα αριστερά και 226 χλμ./ώ, συνεχίζοντας το γρήγορο τέμπο.	Μία δεξιά και γρήγορη στροφή… 233 χλμ./ώ!
Δεξιά δύσκολη στροφή, με τις δυνάμεις να φτάνουν τα 3 G.	Καθώς πλησιάζουμε το τέλος της πίστας, βλέπουμε τους πιλότους με το πόδι στο γκάζι. Η ταχύτητα ανέρχεται στα 200 χλμ./ώ.	Κλειστή αριστερή στροφή των 84 χλμ./ώ.
Η τελευταία στροφή της πίστας επίτρεπει ταχύτητες των 180 χλμ./ώ.