Ο χαμένος κόπος του Ιντιάνα Τζόουνς

Προς μεγάλη απογοήτευση του… Ιντιάνα Τζόουνς που στη νέα ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ το αναζητά με πάθος, το κρυστάλλινο κρανίο των Αζτέκων, ο “θησαυρός” του Μουσείου του Κε Μπρανλί (MQB) στο Παρίσι αποδείχτηκε ότι είναι πλαστό.

Το κρυστάλλινο κρανίο, το επονομαζόμενο “παρισινό” (γιατί υπάρχουν και άλλα), βάρους 2,5 κιλών και ύψους 11 εκατοστών, χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όπως ανακοίνωσαν οι μηχανικοί Τόμας Καλιγκάρο και Ιβάν Κοκινό του Κέντρου Ερευνών και Συντήρησης των Μουσείων της Γαλλίας (C2RMF) που εδρεύει στο Λούβρο.

Το κρανίο “φέρει ίχνη τριβής και γυαλίσματος τόσο ομαλά που έγιναν με σύγχρονα εργαλεία”. Όταν τοποθετήθηκε σε έναν επιταχυντή μορίων εμφανίστηκε “ένα λεπτό ένυδρο στρώμα”, δηλαδή ένα στρώμα νερού ανάμεσα στους κρυστάλλους του χαλαζία, που ανάγεται στο 19ο αιώνα.

Η αυτοκρατορία των Αζτέκων κατέρρευσε το 16ο αιώνα και επομένως το κρανίο “σίγουρα δεν είναι της προκολομβιανής εποχής”, πρόσθεσαν οι δύο επιστήμονες αφού ανέλυσαν το κρανίο επί τρεις μήνες. Τα συμπεράσματά τους θα εκδοθούν το 2009.

Το μουσείο ετοιμάζει πάντως μια έκθεση του αντικειμένου αυτού, από τις 20 Μαΐου έως τις 7 Σεπτεμβρίου, με την ευκαιρία της προβολής της ταινίας “Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου”.

Το κρανίο του MQB θεωρείτο για πολλά χρόνια ως έργο των Αζτέκων που απεικόνιζε τον Μικτλαντεκούχτλι, τον Άρχοντα της Μικτλάν, του κόσμου των νεκρών. Ωστόσο, δεν είναι το μοναδικό. Σε όλον τον κόσμο υπάρχουν συνολικά δώδεκα παρόμοια κρανία, ένα στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, ένα στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν της Ουάσινγκτον ενώ τα υπόλοιπα εννέα ανήκουν σε ιδιώτες συλλέκτες. Για όλα γίνονται διάφορες εικασίες από την εποχή που έκαναν την εμφάνισή τους, στα τέλη του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με το μουσείο MQB τα μουσεία του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον έχουν ήδη εξετάσει τα δικά τους και οι αναλύσεις, που πάντως δεν έχουν δημοσιοποιηθεί, αποδεικνύουν πως και αυτά είναι πλαστά.

Οι ιστορικοί τέχνης εκφράζουν εξάλλου αμφιβολίες γιατί το κρανίο “δεν ακολουθεί τις συμβάσεις” που χρησιμοποιούσαν οι Αζτέκοι για να απεικονίσουν τους θεούς του θανάτου. Επιπλέον, δεν έχει βρεθεί κανένα κρυστάλλινο κρανίο σε αρχαιολογικές ανασκαφές.

Όσον αφορά τη σύντομη ιστορία τους, θεωρείται και αυτή “ύποπτη”. Τα κρανία του Λονδίνου και του Παρισιού πέρασαν το 19ο αιώνα από τα χέρια ενός αμφιλεγόμενου εμπόρου, του Εζέν Μπομπάν, ο οποίος θεωρείται ύποπτος για απάτη.

Το μυστήριο των κρανίων αυτών πάντως γοήτευε ανέκαθεν. Υποτίθεται ότι υπήρχαν δώδεκα κρανία που φυλάσσονταν σε μια μεγάλη πυραμίδα των Ολμέκων, κατόπιν πέρασαν στους Μάγια και τέλος στους Αζτέκους, οι οποίοι τα διέσπειραν παντού. Άλλο ένα κρανίο, το 13ο, μεταφέρθηκε στη Γη από ένα λαό που προερχόταν από τη μυθική Ατλαντίδα. Τα κρανία μπορούσαν να φάνε και να μιλήσουν και αποκτούσαν διάφορες δυνάμεις όταν τα συγκέντρωναν όλα μαζί. Μάλιστα εάν τοποθετηθούν στη σειρά την τελευταία ημέρα του ημερολογίου των Μάγια, στις 21 Δεκεμβρίου 2012, η Γη θα σταματήσει να κινείται.

(Πηγή: ΑΠΕ)