Επιστήμονες βρήκαν “όπλο” κατά του καρκίνου στον ψόλιαγκο

Τα αγγούρια της θάλασσας (ολοθουροειδή) “τρίβουν” τον πυθμένα της θάλασσας, καθαρίζοντάς τον. Σύντομα, μπορεί να εξαλείψουν τον καρκίνο, τουλάχιστον όπως αναφέρει το επιστημονικό site, Interesting Engineering.

Μια ομάδα ερευνητών από τα University of Mississippi, Ole Miss και Georgetown University ανακάλυψε μια ένωση σακχάρου στα αγγούρια της θάλασσας που μπορεί να μπλοκάρει αποτελεσματικά το Sulf-2, ένα ένζυμο που συνδέεται στενά με την ανάπτυξη του καρκίνου. “Η θαλάσσια ζωή παράγει ενώσεις με μοναδικές δομές που συχνά είναι σπάνιες ή δεν απαντώνται στα χερσαία σπονδυλωτά. Οι ενώσεις σακχάρου στα θαλάσσια αγγούρια είναι μοναδικές. Δεν παρατηρούνται συνήθως σε άλλους οργανισμούς. Γι’ αυτό αξίζει να μελετηθούν”, δήλωσε η Marwa Farrag, κύρια συγγραφέας της μελέτης και υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Βιομοριακών Επιστημών του UM.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ορισμένες από τις χημικές ουσίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να φιλοξενούν ειδικούς αντικαρκινικούς παράγοντες που ονομάζονται τερπενοειδή γλυκοζίτες και σαπωνίνες. “Τα κύτταρα στο σώμα μας είναι ουσιαστικά καλυμμένα με «δάση» γλυκανών”», δήλωσε ο Vitor Pomin, αναπληρωτής καθηγητής φαρμακογνωσίας. “Και τα ένζυμα αλλάζουν τη λειτουργία αυτού του δάσους, ουσιαστικά κλαδεύοντας τα φύλλα του”. “Αν μπορούμε να αναστείλουμε αυτό το ένζυμο, θεωρητικά, καταπολεμούμε την εξάπλωση του καρκίνου”, είπε.

Η μελέτη συνδύασε μαζική φασματομετρία, βιοχημεία, υπολογιστική μοντελοποίηση και εργαστηριακά πειράματα. Συγκεκριμένα, η η ομάδα διαπίστωσε ότι η φουκοζυλιωμένη θειική χονδροϊτίνη – ένα σάκχαρο που εξάγεται από το θαλάσσιο αγγούρι Holothuria floridana – μπορεί να μπλοκάρει αποτελεσματικά το Sulf-2, ένα ένζυμο που παίζει βασικό ρόλο στην εξέλιξη του καρκίνου.

Σε αντίθεση με άλλους αναστολείς Sulf-2, η ένωση του θαλάσσιου αγγουριού δεν επηρεάζει την πήξη του αίματος.

“Όπως μπορείτε να φανταστείτε, εάν θεραπεύετε έναν ασθενή με ένα μόριο που αναστέλλει την πήξη του αίματος, τότε μια από τις ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να είναι αρκετά καταστροφικές είναι η ανεξέλεγκτη αιμορραγία”, δήλωσε ο Robert Doerksen, καθηγητής φαρμακευτικής χημείας.

Ως θεραπεία για τον καρκίνο με βάση τη θάλασσα, η ένωση του θαλάσσιου αγγουριού μπορεί να είναι ευκολότερη στην παραγωγή και ασφαλέστερη στη χρήση. Πολλά φάρμακα με βάση τους υδατάνθρακες εξακολουθούν να προέρχονται από χοίρους επειδή η χημική σύνθεση είναι τόσο περίπλοκη όσο και δαπανηρή. Επιπλέον, πηγές ζωικής προέλευσης ενέχουν τον πρόσθετο κίνδυνο μετάδοσης ιών και άλλων επιβλαβών παραγόντων, καθιστώντας τις πηγές, όπως τα αγγούρια της θάλασσας, μια πιο πρακτική και προτιμότερη εναλλακτική λύση.

Ωστόσο, τα αγγούρια της θάλασσας, μερικά από τα οποία θεωρούνται λιχουδιά σε περιοχές του Ειρηνικού, δεν είναι αρκετά άφθονα για να συλλεχθούν σε μεγάλη κλίμακα για την παραγωγή φαρμάκων. Το επόμενο βήμα, λένε οι ερευνητές, είναι να αναπτυχθεί μια μέθοδος σύνθεσης της ένωσης σακχάρου για περαιτέρω δοκιμές.

“Ένα από τα προβλήματα στην ανάπτυξη αυτού του φαρμάκου θα ήταν η χαμηλή απόδοση, επειδή δεν μπορείς να βρεις τόνους αγγουριών της θάλασσας”, είπε ο Pomin. “Έτσι, πρέπει να έχουμε μια χημική οδό και όταν την αναπτύξουμε, μπορούμε να αρχίσουμε να την εφαρμόζουμε σε ζωικά μοντέλα”. “Δεν μπορούμε να μαζέψουμε τόνους θαλάσσιων αγγουριών, οπότε πρέπει να βρούμε μια χημική μέθοδο παρασκευής της ουσίας”, σημείωσε ο Pomin.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Glycobology

Τι είναι τα “θαλάσσια αγγούρια”

Τα Ολοθούρια, ή Ολοθουροειδή, (Holothuroidea), ή λαϊκώς Ψόλιαγκος, ζουν μέσα στην άμμο ή σε ρωγμές βράχων αλλά και σε κοραλλιογενείς υφάλους. Ζουν συνήθως μοναχικά και τρέφονται με ζωικές ή φυτικές ουσίες, τις οποίες βρίσκουν στη λάσπη του βυθού. Υπάρχουν περί τα 500 είδη ολοθουροειδών.

Σε χώρες, όπως η Μαλαισία και η Ινδονησία χρησιμοποιούνται για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Από αυτά φτιάχνουν επίσης λάδια, κρέμες και καλλυντικά. Πιστεύεται μάλιστα ότι τα εν λόγω εχινόδερμα, περιέχουν όλα τα λιπαρά οξέα που είναι απαραίτητα στην επανόρθωση των ιστών.

Βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 48/15-5-2018 επιτρέπεται η αλιεία των ειδών του γένους Holothuria στην Ελλάδα για χρήση ως δόλωμα ή για ανθρώπινη κατανάλωση. Η αλιεία αυτή επιτρέπεται από 1/11 έως 30/4 με μέγιστο αριθμό 400 ολοθούριων ανά σκάφος ανά ημέρα και ελάχιστο επιτρεπόμενο βάρος τα 180 γρ (το κάθε ολοθούριο). Δυστυχώς όμως υπάρχει υπεραλίευση. Η υπεραλιεία έχει επιφέρει ήδη αρνητικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς τους, όπως μείωση του αριθμού μεγάλου μήκους ατόμων, ακόμα και εξαφανίσεις ειδών σε μικρής κλίμακας περιοχές.