Τα γιλέκα της οργής

Τα γιλέκα της οργής
Διαδηλωτής των "κίτρινων γιλέκων" στο Παρίσι AP

Η καταδίκη της βίας από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες και τα παρηγορητικά λόγια από τις Βρυξέλλες μαζί με όποιες διακηρύξεις υπέρ μιας καλύτερης Ευρώπης δεν αρκούν για να αναχαιτίσουν τη δυναμική της οργής που σήμερα στη Γαλλία φοράει γιλέκο και αύριο αλλού θα φοράει μαντήλι.

Εντάξει, για τον Τραμπ έφταιξαν τα fake news κι η ύπουλη ρωσική παρέμβαση. Το Brexit κέρδισε γιατί οι λαϊκιστές ξεσάλωσαν και κατάφεραν να επικρατήσουν. Η Λεπέν φτιάχτηκε επειδή με τη δημαγωγία της παρασύρει τον κοσμάκη, ενώ η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη ανεβαίνει κυρίως λόγω προσφυγικού (που οι ροές είναι πιο μειωμένες από ποτέ αλλά στην ιδέα ότι θα έρθουν). Γενικά, ο αντιευρωπαϊσμός φουσκώνει γιατί έχουμε συνηθίσει τη μεταπολεμική ειρήνη και ευημερία και θεωρούμε πια, οι ανόητοι, αυτονόητα προνόμια μοναδικά στον πλανήτη. Και ο αντισυστημισμός θεριεύει γιατί η καταγγελία των ελίτ είναι το εύκολο, βγήκαν μπροστά οι τσαρλατάνοι και κάνουν παιχνίδι αφήνοντας πίσω τους σοβαρούς τεχνοκράτες και τους υπεύθυνους πολιτικούς.

Η κυρίαρχη ανάλυση, που επαναδιατυπώνεται σε διάφορες εκδοχές από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση και άρχισαν να φαίνονται με δραματικό τρόπο οι ρωγμές στο σύστημα, είναι πολύ καλά επεξεργασμένη αλλά στον πυρήνα της γελοία. Δέκα χρόνια τώρα οι εκπρόσωποι των ελίτ προσπαθούν να πείσουν ότι κάθε ριζοσπαστικό φαινόμενο αποτελεί σύμπτωμα της λέπρας του λαϊκισμού που διαβρώνει το ευρωπαϊκό ιδεώδες. Οποιος δείχνει ανυπακοή τιμωρείται παραδειγματικά, όποιος πάει να σηκώσει κεφάλι κατατροπώνεται, όποιος αμφισβητεί το μοντέλο εξαναγκάζεται σε υποταγή.

Αλλά μετά ήρθε ο Σαλβίνι με τον ντι Μάγιο στην Ιταλία. Ο ακροδεξιός με τον λαϊκιστή. Και η Ιταλία δεν είναι Ελλαδίτσα, είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην ευρωζώνη, συστημικός κίνδυνος με τα όλα του. Άρχισαν να ψελλίζουν τα γνωστά οι βαρώνοι των Βρυξελλών, για την ανάγκη σεβασμού των κανόνων και τα σχετικά, αλλά ούτε απειλές, ούτε τελεσίγραφα, ούτε κυρώσεις. Αυτά ήταν του 2015 για την Αθήνα, άλλη περίοδος του πολιτισμού σε σχέση με το 2018 για τη Ρώμη.

Και τώρα εμφανίστηκαν τα “κίτρινα γιλέκα”. Με το 84% των Γάλλων να στηρίζει το κίνημα που προκάλεσε χάος στο Παρίσι, οποιαδήποτε προσπάθεια του Μακρόν να τους εμφανίσει ως ταραξίες και εκπροσώπους των άκρων της δεξιάς και της αριστεράς είναι από πριν αποτυχημένη. Η καταδίκη της βίας από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες και τα παρηγορητικά λόγια από τις Βρυξέλλες μαζί με όποιες διακηρύξεις υπέρ μιας καλύτερης Ευρώπης δεν αρκούν για να αναχαιτίσουν τη δυναμική της οργής που σήμερα στη Γαλλία φοράει γιλέκο και αύριο αλλού θα φοράει μαντήλι.

Το θέμα είναι η κοινωνική αδικία και οι οικονομικές ανισότητες. Τόσο ορατό, τόσο αληθινό και τόσο ακραίο. Αυτό για το οποίο δεν μιλάνε οι ελίτ και ψιθυρίζουν οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και στο μεταξύ φτωχαίνουν ακόμη περισσότεροι. Το σύγχρονο προλεταριάτο, εργάτες και υπάλληλοι χαμηλής εξειδίκευσης, υποφέρει στο περιθώριο, ενοχοποιημένο για την ανεπάρκειά του και αφημένο στην τύχη του.

Τα γιλέκα της οργής είναι κίτρινα και φτιαγμένα από φτηνά υλικά, από εκείνα που δεν ταιριάζουν στην αισθητική Μακρόν – που, κι όμως, είναι από τους καλύτερους ηγέτες που έχουμε στην ΕΕ. Οι περισσότεροι άλλοι είναι χειρότεροι, όχι μόνο περισσότερο διαπλεκόμενοι αλλά και λιγότερο ικανοί.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα