Φιγούρα και προπαγάνδα σκεπάζουν τα πρώτα φάουλ…

Φιγούρα και προπαγάνδα σκεπάζουν τα πρώτα φάουλ…
Συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019. Eurokinissi

Τα πολλά λόγια στην αρχή οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι τρόπον τινά αναπόφευκτα, άλλωστε μέχρι να φανεί (κάποιο) έργο πρέπει να περάσει(κάποιο) εύλογο διάστημα.

Η πρώτη εβδομάδα της νέας κυβέρνησης έκλεισε. Με πολλά λόγια, πολλή φιγούρα και μπόλικη προπαγάνδα, λόγω καθολικής υπεροχής στο μιντιακό σύστημα. Και όλα αυτά υποβαθμίζουν, αν δεν σκεπάζουν, τα πρώτα φάουλ του νέου πρωθυπουργού και την προφανή ανακολουθία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών αποφάσεων. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Τα πολλά λόγια στην αρχή οποιασδήποτε κυβέρνησης είναι τρόπον τινά αναπόφευκτα, άλλωστε μέχρι να φανεί (κάποιο) έργο πρέπει να περάσει(κάποιο) εύλογο διάστημα. Η φιγούρα εξαρτάται(και) από τα πρόσωπα, δεν είναι όλοι φιγουρατζήδες. Αλλά τα παραδείγματα δεν είναι λίγα.

Πρώτον, με αφορμή την πρόσφατη τραγωδία στην Χαλκιδική, όλοι οι εμπλεκόμενοι υπουργοί αισθάνονταν την ανάγκη να προτάξουν στις δηλώσεις τους ότι όλα γίνονταν «με εντολή του πρωθυπουργού». Ακόμα και η διαδικασία για την καταβολή ενισχύσεων και αποζημιώσεων στους πληγέντες έγινε «με εντολή του πρωθυπουργού». Ενώ δεν χρειάζεται, φυσικά καμιά τέτοια «εντολή». Όλα προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις και τις εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις σε όλες τις φυσικές καταστροφές. Φαίνεται, όμως, ότι οι σημερινοί υπουργοί θέλουν να λένε(και κάποιοι να τους ακούνε…) ότι κάνουν τα αυτονόητα «κατόπιν εντολής».

Δεύτερον, οι υπουργοί που θέλουν να διαπιστώσουν τι πραγματικά συμβαίνει στον τομέα τους δρουν αθόρυβα χωρίς παράτες και έντυπωσιασμούς. Οι φιγουρατζήδες κάνουν «εφόδους» συνοδεία καμερών ή φωτογραφικών φακών, για να αποτυπωθεί αμέσως η «δράση» τους στα μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα. Ας φροντίσουν να μάθουν τι έκανε ο Χαρούν Αλ Ρασίντ, πριν από 13 αιώνες, όταν ήθελε να δει τι έλεγαν οι υπήκοοί του. Επίσης, καλό είναι, εκτός από την ανακάλυψη φωλιάς κατσαρίδων, την επομένη να ανακοινώσουν και την εξόντωση των ποντικιών στα υπουργεία τους. Ώστε να πείσουν πόσο… βρωμιάρηδες ήταν οι προκάτοχοί τους!

Τρίτον, είναι πολύ πιασάρικο να ανακοινώνεις ότι οι υπουργοί δεν θα προσλαμβάνουν συγγενείς τους στα υπουργεία. Αρκεί να εξαιρείται το… Πρωθυπουργείον. Ο γενικός δερβέναγας του οποίου είναι ανιψιός του πρωθυπουργού!

Τέταρτον, οι προεκλογικές ανάγκες επέβαλαν να λες πόσο άθλιες είναι οι συνθήκες για τους μετανάστες στη Μόρια. Ομως, μετά τις εκλογές τα βλέπεις αλλιώς.

Κι αν αυτά είναι σε επίπεδο λόγων και εικόνας, δεν λείπουν και οι πράξεις. Ορισμένα φάουλ επισημάνθηκαν από την πρώτη ημέρα του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης:

1.Ο πρωθυπουργός διόρισε υφυπουργό Δικαιοσύνης έναν άρτι συνταξιοδοτηθέντα ανώτατο δικαστικό. Όμως, όταν μια άλλη ανώτατη δικαστική λειτουργός (Βασιλική Θάνου) είχε διοριστεί στο Γραφείο Τύπου του τότε πρωθυπουργού, η ΝΔ (αντιπολίτευση) είχε μιλήσει για «μαύρη σελίδα». Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος στις 14 Νοεμβρίου 2018 είχε πει χαρακτηριστικά: «Ολοι οι δικαστές αποχωρούν υποχρεωτικά στο 70ο έτος τους, ενώ για μια τριετία αποκλείονται από κυβερνητικές ή πολιτικές θέσεις, για να μην ξαναδούμε, κύριε Τσίπρα, ανώτατους δικαστικούς μια μέρα μετά τη συνταξιοδότησή τους να προσλαμβάνονται ως σύμβουλοι του πρωθυπουργού». Οκτώ μέρες μετά τη συνταξιοδότησή του ο ανώτατος δικαστικός Δημήτρης Κράνης διορίστηκε από τον κ. Μητσοτάκη υφυπουργός Δικαιοσύνης! Εδώ ταιριάζει απολύτως το «δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις»!

2. Ο πρωθυπουργός διόρισε υφυπουργό Χωροταξίας τον καθηγητή Δημήτρη Οικονόμου, ο οποίος ήταν σύμβουλος της εταιρείας που έχει αναλάβει το έργο στο Ελληνικό. Ο ίδιος το παραδέχτηκε. Το ασυμβίβαστο είναι προφανές. Αν συνέβαινε κάτι ανάλογο επί ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε καεί το πελεκούδι τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από τα μέσα ενημέρωσης. Σήμερα η κυβέρνηση σιωπά και το θέμα πέρασε «στα ψιλά», όπου δεν εξαφανίστηκε εντελώς.

Όλα αυτά μπορούν να περιγραφούν με το στίχο του λαϊκού τραγουδιού: «Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ». Διαφορετικά το είχε πει ο παλιός γκουρού της επικοινωνίας Μάρσαλ Μακ Λούαν, τον οποίο αποκλείεται να μη γνωρίζουν οι επικοινωνιολόγοι του κ. Μητσοτάκη: «Δεν συμφωνώ απαραίτητα με ό,τι λέω»…

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα