Η αρχαία τραγωδία της Νέας Σμύρνης

Διαβάζεται σε 3'
Η αρχαία τραγωδία της Νέας Σμύρνης
Φωτογραφία αρχείου iStock

Μπορεί να ακουστεί σκληρό, αλλά στην τραγωδία της Νέας Σμύρνης, ο πατέρας ήταν, εξίσου, θύτης και θύμα. Επί 25 χρόνια ανέβαινε ένα βουνό. Ξέπνοος και απελπισμένος. Παλεύοντας να σώσει τον γιο του, αλλά και τη συνείδηση του.

Είναι άλλη μία αρχαία τραγωδία που παρουσιάζεται στη σκηνή της σύγχρονης ζωής. Συνέβη στη Νέα Σμύρνη. Ο πατέρας σκότωσε τον γιο του με μαχαίρι, κόβοντας το νήμα μίας ζωής που έσβηνε εδώ και 25 χρόνια μέσα στο σκοτάδι της εξάρτησης.

Το πάλευε εδώ και χρόνια ο πατέρας. Με το μαλακό και το άγριο. Έφτασε να στείλει τον γιο του στη φυλακή, μήπως και τον απαλλάξει από το μαρτύριο της εξάρτησης. Και ναι, όπως συμβαίνει και με τόσες άλλες οικογένειες, τα δοκίμασε όλα. Θεραπείες, νοσηλείες, άγονες προσπάθειες για απεξάρτηση.

Είναι μία ιστορία που διηγείται παραστατικά η Μαρία Μαυρικάκη στο βιβλίο της «Εξαρτάται», περιγράφοντας τη διαδρομή του αδερφού της από την εξάρτηση ως τον θάνατο. Γιατί σε αυτά τα δράματα, δεν πεθαίνει μόνο ο χρήστης της ουσίας. Σβήνουν, αργοπεθαίνουν και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του, εισπνέοντας κάθε στιγμή την αίσθηση του απερίγραπτου ψυχικού πόνου.

Μπορεί να ακουστεί σκληρό, αλλά στην τραγωδία της Νέας Σμύρνης, ο πατέρας ήταν, εξίσου, θύτης και θύμα. Επί 25 χρόνια ανέβαινε ένα βουνό. Ξέπνοος και απελπισμένος. Παλεύοντας να σώσει τον γιο του, αλλά και τη συνείδηση του.

Είσαι γονιός και βλέπεις το παιδί σου σε κατάσταση απόλυτης έκπτωσης. Με κομματιασμένη ψυχή και κορμί που λιώνει σαν κερί. Αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος. Προσπαθείς να βρεις πού αρχίζει και πού σταματά η ευθύνη σου. Και καταλαβαίνεις ότι σε έχει φάει και σένα η πρέζα και ας μην την έχεις αγγίξει στη ζωή σου.

Θα μπορούσε, αλήθεια, αυτό το δράμα να τελείωνε σε μία δομή απεξάρτησης; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Στο βιβλίο της, η Μαρία Μαυρικάκη, αναφέρεται και στις αποτυχίες του αδερφού της στις προσπάθειες για να απαλλαγεί από τον εφιάλτη.

Ακόμα και αν έβγαζε, για ένα διάστημα, το κεφάλι πάνω από το νερό, πάντα η ουσία τον τραβούσε στο βυθό. Γιατί, όπως λέει ο ψυχίατρος Σάββας Σαββόπουλος, η ουσία είναι, για τον χρήστη, κάτι σαν τη μάνα. Ακουμπάει επάνω της, ζητάει παρηγοριά και γιατρικό στον πόνο της ψυχής.

Όμως, ξέρετε, υπάρχει και η φωτεινή πλευρά. Σε κάθε δράμα, που μας συγκλονίζει χωρίς να μας εκπλήσσει, αντιστοιχούν πολλές περιπτώσεις επιτυχούς διαφυγής από την κόλαση. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Ούτε οι ιστορίες τους. Ποτέ δεν θα μάθουμε με λεπτομέρειες τι ακριβώς συνέβαινε ανάμεσα στον πατέρα και στον γιο του. Και ούτε θέλουμε. Δεν θα το αντέχαμε.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα