Outing

Πολύς λόγος έγινε  τις μέρες αυτές για τη Τζόντι Φόστερ, μια όμορφη, αλλά σκληρή καλλιτέχνιδα, που στα 50 της παραλαμβάνοντας «βραβείο επιτεύγματος ζωής» για την προσφορά της στο σινεμά, μας μήνυσε περίπου τα εξής από σκηνής: δε με νοιάζει πια κι αν χάσω ρόλους (όπως φαίνεται ότι την έπαθε ο Ρούπερτ Έβερετ με το δικό του outing), βγαίνω και το λέω και δημόσια, λεφτά έχω, δόξα έχω, παιδιά έχω, θα σκηνοθετώ και θα παίζω στις ταινίες που γουστάρω! Αγάπησα γυναίκα, ναι!

Ο αγγλοσαξωνικός τύπος εν πολλοίς την κατηγόρησε ότι μίλησε με μισόλογα. Μόνο ένα όμως από τα σχόλια που διάβασα με βρήκε σύμφωνη. Σχόλιο του στυλ: για καθείστε βρε παιδιά, η γυναίκα τα είπε φάτσα-φάτσα στους συναδέλφους της, τα παιδιά της και τα εκατομμύρια τηλεθεατές που παρακολουθούσαν τη τελετή της βράβευσης. Να μην είναι και λίγο σε σύγχυση?

Πόσο εύκολο είναι να κάνει κανείς outing, να αυτό-ξεμπροστιαστεί εν ολίγοις? Και δεν εννοώ outing για τη gayness και μόνο! (Πόσο κομψότερη μου φαίνεται η λέξη gay από το ομοφυλόφιλος…) Εννοώ outing για το ό,τι είσαι στον εσώτερο εαυτό σου. Για αυτό νομίζω ότι συγκινήθηκα και γω παρακολουθώντας τη Τζόντι Φόστερ στο σχετικό βίντεο, όπως έβλεπα και τον Μελ Γκίμπσον να συγκινείται, και την αγαπημένη μου Αν Χάθαγουεϊ επίσης — να, σαν αυτήν θα ήθελα να είμαι. Η Τζόντι Φόστερ, στον καλύτερο ρόλο της καριέρας της, σου ‘λεγε, «έι, είναι δύσκολο να είσαι ο εαυτός σου, αλλά μπορείς να το παλέψεις και να το πετύχεις.»

Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι ούτε τόσο πλούσιοι, ούτε τόσο διάσημοι ώστε να έχουμε λύσει το πρόβλημα «της αφοσίωσης στη διαρκή δημιουργία» χωρίς έγνοιες για το κόστος της, φοράμε τους φερετζέδες μας. Και δε λέμε ποιόν αγαπάμε, ποιόν μισούμε, ποιόν ζηλεύουμε, ποιόν και τι επιθυμούμε.

Σόρρυ Τζόντι—ή μάλλον μικρή Αϊρις του ανεπανάληπτου «Ταξιτζή», εκεί σε πρωτοείδα—αλλά θα έλεγα ότι όλος αυτό ο θόρυβος που δημιούργησε το outing σου, δεν αντιστοιχεί σε πράξη και τόσο ηρωική. Με την έννοια ότι έγινε εκ του ασφαλούς πιά! Στην κορύφωση μιας ζωής και μιας καρριέρας. Παρόλα αυτά, το μπράβο στο δίνω. Το outing είχε καλαισθησία, είχε συγκίνηση, ήταν σαφές. Και ίσως πιο πολύ από όλα, μου άρεσε που τα παιδιά σου έμοιαζαν χαρούμενα σ’αυτή τη γιορτή. Ήταν μάλλον περήφανα για σένα.

* Η Ίρις Ζαχμανίδη έχει θητεία σε Σινεμά, Τηλεόραση, Πολιτισμό. Είναι σκηνοθέτης Ντοκιμαντέρ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.