Χαρακτηριστικό κάθε πολιτικού, είναι η δυσκολία του να πάρει μια απόφαση, μακροπρόθεσμης απόδοσης ή μια απόφαση με άμεσο πολιτικό κόστος. Συνήθως προσπαθεί για το αντίθετο. Να μην καρπωθεί κάποιος άλλος υπουργός στο μέλλον, τα θετικά αποτελέσματα μιας απόφασης στο παρελθόν και να μην πληρώσει ο ίδιος τα σπασμένα μιας δύσκολης απόφασης στο παρόν.
Αυτό οδηγεί είτε στην αδράνεια, είτε στην αναποτελεσματικότητα. Ελάχιστοι ξεφεύγουν από τον κανόνα και μένουν στην ιστορία ως μεγάλοι ηγέτες, συνήθως όταν αφήσουν τα εγκόσμια και αφού πρώτα έχουν κατηγορηθεί και λοιδορηθεί από την παραπάνω κατηγορία πολιτικών.
Στο προσφυγικό, έχουμε την ατυχία να μην υπάρχει στην Ευρώπη ούτε μια εξαίρεση. Απέναντι στο δράμα των προσφύγων, που προκλήθηκε από τις τρελές και στο μέλλον επικερδείς περιπέτειες της Δύσης στη Συρία, οι πολιτικοί νάνοι υψώνουν Τείχη, η ισχυρή καγκελάριος μένει στα λόγια και η Τουρκία κάνει πάρτι απέναντι στην ψοφοδεή Ευρώπη.
Πού στεκόμαστε εμείς σε όλο αυτό; Πολιτεία, πολιτικό προσωπικό και πολίτες, οφείλουμε να κάνουμε το καθήκον μας και να συνεχίσουμε τις προσπάθειες να βοηθηθούν οι πρόσφυγες.
Αν η Ευρώπη συνεχίσει έτσι, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αντέξουμε το βάρος του προσφυγικού. Αλλά αν είναι να πληρώσουμε τις συνέπειες ας το κάνουμε με το κεφάλι ψηλά και με αλληλεγγύη προς τον αδύναμο και ας αφήσουμε τους διάφορους μικρούς φύρερ να υψώνουν Τείχη ντροπής και να μετράνε πόντους σε δημοσκοπήσεις.
Η αλληλεγγύη είναι μονόδρομος.
*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247
