Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο(λογιες)

H κακή συνήθεια της κατάθεσης τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, έχει στηλιτευθεί από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.

Όσα στη συνέχεια κυβερνούσαν, ξεχνούσαν την ενόχληση και βουλευτές της συμπολίτευσης και υπουργοί, επιδίδονταν σε ένα σπορ, που περιελάμβανε ρουσφέτια, διευθετήσεις και ρυθμίσεις που έπρεπε να περάσουν εν κρυπτώ και παραβύστω.

Θυμηθείτε τι έγινε στο τέλος της περασμένης κοινοβουλευτικής περιόδου, όταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, έβαλε φρένο σε αυτή την πρακτική.

Η τότε αξιωματική αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση είχε χλευάσει τη “βροχή τροπολογιών”, η οποία όμως σταμάτησε με παρέμβαση του τέως πρωθυπουργού.

Μέσα σε ένα μόλις μήνα όμως φαίνεται ότι τα πράγματα άλλαξαν. Η χθεσινή αιφνιδιαστική, αλλά καλά σχεδιασμένη κίνηση του υπουργού Εργασίας, δεν εξόργισε μόνο την αντιπολίτευση, αλλά “πάγωσε” και βουλευτές της συμπολίτευσης, που βρέθηκαν νωρίς νωρίς να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Η νομοθέτηση δια τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια, μέσα στον καλοκαίρι, μια μέρα πριν κλείσει η Βουλή και μάλιστα για ζητήματα που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, είναι δύσκολο να βρει υποστηρικτές.

Το ότι αυτή η πρακτική ακολουθήθηκε, την ώρα που η κυβέρνηση διαφημίζει τη δημιουργία επιτελικού κράτους και μια άλλη λογική νομοθέτησης και άσκησης της εξουσίας, μπορεί να εκληφθεί ως απόδειξη αντοχής των παλαιοκομματικών πρακτικών, που δήθεν απεχθάνονται οι τεχνοκράτες.

Αλλο το να παρουσιάζεσαι ως μεταρρυθμιστής και να υποστηρίζεις ότι σέβεσαι τον κοινοβουλευτικό διάλογο και τις διαδικασίες και άλλο να το κάνεις πράξη.

Ως προς την ουσία, και στην κατάργηση του βάσιμου της απόλυσης  και στην κατάργηση της ευθύνης αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου για παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων, η κατεύθυνση και η λογική της κυβέρνησης είναι σαφής. Η συνταγή αυτή, που ακολουθήθηκε για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα μετά τη χρεοκοπία, η συνταγή ΔΝΤ δηλαδή, έχει τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε.

Οφείλουμε πάντως να παρατηρήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον, ότι αυτά ήταν γνωστά ότι θα γίνουν και εδώ ισχύει το μετά την “απομάκρυνση εκ του ταμείου…”, επομένως οι “κοψοχέρηδες” και όσοι πέφτουν από τα σύννεφα θα πρέπει να ανοίξουν τα αλεξίπτωτά τους.

Δεύτερον, αφού πράγματι ήταν γνωστά, αφού η κυβέρνηση θεωρεί ότι όσο πιο πολύ διευκολυνθούν οι εργοδότες, όσο πιο σύντομα εξαφανιστούν διάφορα εμπόδια, που θέτουν οι εργαζόμενοι στο δρόμο προς την ανάπτυξη, τόσο πιο εύρυθμα θα κινείται η οικονομία γιατί τέτοια μυστικοπάθεια; Γιατί τροπολογίες στο παρά πέντε και όχι κανονική συζήτηση; Γιατί εν μέσω θέρους και την ώρα που ο λαός ασχολείται με τα μπάνια του;

Πού πήγε το πνεύμα Γεωργιάδη, που κάποτε διακήρυσσε με παρρησία ότι “δεν θέλει ο Τόμσεν να του πάρει τη δόξα” των μεταρρυθμίσεων.

Είχε εξοργίσει πολλούς τότε με αυτή τη ρήση ο κ. Γεωργιάδης, αλλά ήταν σίγουρα μια πιο καθαρή στάση, από το να περνάνε τροπολογίες με τέτοιο περιεχόμενο και τέτοιο τρόπο.