Το “Τσέο” της Νοτοπούλου είναι αστείο, το ότι είναι βουλευτίνα όχι

Είναι έγκλημα να πει κάποιος τον Ceo, μιας εταιρείας, “Tσέο” κατά την εκφορά του δημόσιου λόγου του; Είναι σίγουρα ξεκαρδιστικό, ειδικά αν δεν είναι σαρδάμ. Σαρδάμ είναι όταν το διορθώνεις αμέσως ή τουλάχιστον το πεις σωστά τη δεύτερη φορά που θα αναφερθείς. Όταν λες δυο φορές “Τσέο”, το πιστεύεις.

Προσπερνώντας ότι υπάρχουν και τα ελληνικά, τα οποία δεν είναι κακό να επιλέγει κανείς εφόσον δεν το έχει με δύσκολους όρους όπως ο CEO (διευθύνων σύμβουλος), τα αστεία τελειώνουν κάπου εδώ.

Και τελειώνουν επειδή η κα Νοτοπούλου, η οποία αναφέρθηκε δύο φορές στον “Τσέο” της Thomas Cook, είναι εκλεγμένη βουλευτίνα.

Θα ανήκε στην κατηγορία βουλευτών που ονομάζω “κρίσιμες ψηφοφορίες”, αν δεν είχε τόσο πλούσιο παρελθόν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για βουλευτές που εκλέγονται κάπου κάπως κάποτε, δεν τους ακούμε ποτέ και κάποια στιγμή γίνεται μια κρίσιμη ψηφοφορία και αναρωτιόμαστε ξαφνικά ποιος είναι ο τάδε στον οποίο γίνεται “μασάζ” για να ψηφίσει σωστά.

Η Νοτοπούλου δεν ανήκει όμως σε αυτή την κατηγορία.

Αν και είναι πολύ νέα, έχει ήδη υπάρξει διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για το γραφείο, που η σημερινή κυβέρνηση είχε δεσμευθεί ότι θα καταργήσει, αλλά αντιλαμβανόμενη τη μεγάλη σημασία του για τη χώρα και τα Βαλκάνια, το διατήρησε. Χρημάτισε επίσης υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης, μετά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τον Αυγούστου του 2018, ενώ τον Μάιο του 2019 ήταν υποψήφια Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί.

Όλα τα παραπάνω έχουν ένα κοινό. Την κα Νοτοπούλου την εμπιστευόταν το κόμμα της και τη διόριζε σε θέσεις ή την έχριζε υποψήφια.

Τώρα όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Η Κατερίνα Νοτοπούλου, είναι βουλευτίνα, που σημαίνει ότι τα “Τσέο” της τα έστειλαν στη Βουλή κάποιες χιλιάδες ψηφοφόροι.

Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Όχι για το λαϊκίστικο “κοίτα πόσα πληρώνουμε” για τον τάδε βουλευτή ή ευρωβουλευτή. Προφανώς και πρέπει οι βουλευτές να αμείβονται καλά για να κάνουν καλά τη δουλειά τους, δηλαδή να εκπροσωπούν και να προωθούν τα συμφέροντα των πολιτών.

Πρόβλημα είναι τα κριτήρια με τα οποία ένα κόμμα επιλέγει υποψήφιους και στη συνέχεια οι ψηφοφόροι επιβραβεύουν αυτές τις επιλογές. Πρόβλημα είναι ο βουλευτής να μη μπορεί να βάλει δυο λέξεις στη σειρά και να εκφραστεί πολιτικά και άρα να σκεφτεί πολιτικά. Πρόβλημα είναι να μην έχει τη γνώση για να κάνει τη δουλειά για την οποία εξελέγη και δεν εννοώ απλώς την κατοχή πτυχίων, αλλά την γνώση και την εμπειρία του να μετατρέπει την πολιτική σκέψη σε προτάσεις που θα βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών. Την εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς, τις ιδέες, την εκπόνηση σχεδίων.

Η Νοτοπούλου και το “Τσέο” της, προσέφεραν μια viral στιγμή και πολύ υλικό στο Twitter, αλλά αν σκεφθούμε σοβαρά ποιους στέλνουμε στη Βουλή και στην ευρωβουλή και ποιους αφήνουμε απέξω, θα κλάψουμε.

Το βλέπαμε και στις προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους, με τυχάρπαστους πολιτευτές, ηθοποιούς και ποδοσφαιριστές το βλέπουμε και τώρα και θα το βλέπουμε και στο μέλλον.

Υπάρχουν αξιόλογοι πολιτικοί, που ήταν υποψήφιοι στις περασμένες εκλογές και ευρωεκλογές, έμειναν εκτός και έχουν το δικαίωμα να αναφωνήσουν “ανθ’ημών… Τσέο”.

Και αυτό είναι έργο των ψηφοφόρων.