Ο εσωτερικός “φιλομητσοτακισμός” υπονομεύει το ΠΑΣΟΚ…

Μπορεί ένα κόμμα να έχει τύχη, όταν στελέχη του θαυμάζουν και εγκωμιάζουν τον αντίπαλο και τάσσονται υπέρ της νίκης του στις εκλογές;

Η απάντηση είναι προφανής. Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο η στάση των στελεχών αυτών. Ο τυχοδιωκτισμός των προσώπων είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική. Το θέμα είναι πώς (δεν) τον αντιμετωπίζει η ηγεσία του.

Το τελευταίο κρούσμα αυτού του είδους πέρασε “στο ντούκου” λόγω της “σαββοπουλειάδας” που κατέκλυσε την επικαιρότητα. Ένα πρόσωπο που ορίστηκε διευθυντής του γραφείου του Νίκου Ανδρουλάκη έμεινε στη θέση του μόλις 24 ώρες. Υποχρεώθηκε να παραιτηθεί μόλις αποκαλύφθηκαν αναρτήσεις του στο διαδίκτυο με τις οποίες εγκωμίαζε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον πρώην γραμματέα του Γρηγόρη Δημητριάδη και υπουργούς.

Και δεν είναι το μοναδικό κρούσμα. Πριν από τρία χρόνια είχε διοριστεί διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ο καθηγητής Σωτ. Σέρμπος. Μετά από λίγους μήνες παραιτήθηκε και στις τελευταίες ευρωεκλογές ήταν υποψήφιος με τη ΝΔ.

Όμως, οι φιλοκυβερνητικές εξάρσεις δεν αφορούν μόνο τέτοια στελέχη, ας πούμε δεύτερης διαλογής. Ακόμα και στελέχη πρώτης γραμμής έχουν εκφραστεί υπέρ της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πιο κραυγαλέα περίπτωση ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος δήλωνε πριν από τέσσερα χρόνια “για πάντα ΠΑΣΟΚ”, ήταν υποψήφιος για την αρχηγία του και πριν από ένα μήνα κατέληξε στη ΝΔ.

Και άλλα στελέχη, τα οποία σήμερα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, έχουν μιλήσει στο παρελθόν υπέρ της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η Άννα Διαμαντοπούλου τάχθηκε υπέρ της αυτοδυναμίας της ΝΔ το 2019. Πέντε χρόνια(2024) αργότερα ήταν υποψήφια αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Άλλα στελέχη, προσδιοριζόμενα ως “μεταρρυθμιστές”, όπως ο Γιάννης Μεϊμάρογλου, “προειδοποιούν” ότι, αν το ΠΑΣΟΚ συνεργαστεί με την Αριστερά, οι “φιλελεύθεροι” ψηφοφόροι θα στραφούν προς τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη.

Όμως, έτσι το ΠΑΣΟΚ αυτοϋπονομεύεται. Την ώρα που η ηγεσία του χρησιμοποιεί υψηλούς αντικυβερνητικούς τόνους επιλέγει πρόσωπα εκτεθειμένα, χωρίς να ελέγχει στοιχειωδώς τι έχουν πει και γράψει υπέρ του κ. Μητσοτάκη. Και, ταυτόχρονα, υπάρχει στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ ομάδα στελεχών που προτιμά κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ μετά τις εκλογές προωθώντας ένα αντιαριστερό μέτωπο.

Κάπως έτσι το ΠΑΣΟΚ πορεύεται με μικρομεσαία ποσοστά και ο στόχος “να νικήσουμε τη ΝΔ με μια ψήφο διαφορά” φαντάζει ουτοπικός.

Εντέλει το ερώτημα είναι καίριο: πώς ένα κόμμα μπορεί να νικήσει τον αντίπαλό του, όταν έχει στις τάξεις του στελέχη τα οποία είτε έχουν εγκωμιάσει αυτόν τον αντίπαλο είτε έχουν ταχθεί υπέρ της αυτοδυναμίας του είτε και σήμερα τάσσονται υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας μαζί του μετά τις επόμενες εκλογές;

Δεν μπορεί να νικήσει, διότι ο στόχος υπονομεύεται εκ των ένδον. Και αυτή είναι η απάντηση στην ενδεχόμενη απορία της ηγεσίας του που συνοψίζεται στη γνωστή φράση “τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;”.