Ο Μητσοτάκης δεν πάει πουθενά, όσο δεν έχει αντίπαλο…

Ας αφήσουμε τις συνήθεις περικλοκλάδες και ας το πούμε καθαρά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δίκιο, δεν έχει κανένα λόγο να μη διεκδικήσει και τρίτη θητεία, όσο ο συσχετισμός των δυνάμεων μένει όπως είναι σήμερα. Δηλαδή, όσο ο ίδιος και η ΝΔ, παρά τη μεγάλη φθορά τους, δεν απειλούνται από άλλο πρόσωπο και κόμμα.

Πότε αποχωρούν οι πρωθυπουργοί; Σε δύο περιπτώσεις. Πρώτον, υποχρεωτικά όταν χάνουν τις εκλογές. Το έχουν κάνει όλοι από τη Μεταπολίτευση και μετά (υπάρχει μια και μοναδική εξαίρεση). Και, δεύτερον, εθελοντικά πριν από αυτές, όταν (προ)βλέπουν ότι θα χάσουν και διευκολύνουν το κόμμα τους. Είναι η περίπτωση του Κώστα Σημίτη, που δεν πήγε για τρίτη θητεία και παρέδωσε την αρχηγία στον Γιώργο Παπανδρέου το 2004. Η εξαίρεση που αναφέραμε είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου: ηττήθηκε τρεις φορές το 1989-1990, δεν αποχώρησε και επανήλθε θριαμβευτής το 1993 κατανικώντας το μεγάλο αντίπαλό του Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Όμως, μιλάμε για άλλο μέγεθος, το μεγαλύτερο της Μεταπολίτευσης.

Λαμβάνοντας υπόψη και το παρελθόν και τα σημερινά δεδομένα, ο νυν πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο να λέει “θα αστειεύεστε“, όταν τον ρωτούν αν πρόκειται να παραιτηθεί και να μη διεκδικήσει τρίτη θητεία.

Γιατί να το κάνει; Με τα σημερινά δεδομένα δεν προβλέπεται να χάσει την πρωτιά στις εκλογές. Επομένως, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει μετά από αυτές. Τότε θα κριθούν όλα. Αν το ποσοστό της ΝΔ είναι πιο μικρό από το προβλεπόμενο και δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, δύο τινά θα συμβούν. Είτε το κόμμα θα ζητήσει από τον αρχηγό να παραμερίσει, για να βρεθεί κυβερνητική λύση χωρίς αυτόν. Είτε ο κ. Μητσοτάκης θα αποχωρήσει “οικειοθελώς”, για να μη χρειαστεί να πέσει στην ανάγκη να κάνει παζάρια με τον κάθε Βελόπουλο.

Υπάρχει και μια περίπτωση κατά την οποία ο νυν πρωθυπουργός μπορεί να σκεφθεί την αποχώρησή του πριν από τις εκλογές: μέχρι τότε να έχει βρεθεί αντίπαλος που να απειλεί την πρωτιά του.

Σήμερα τέτοιος αντίπαλος, πρόσωπο και κόμμα, δεν υπάρχει. Ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι υπέρ του. Κανένας αρχηγός και κανένα κόμμα δεν εμφανίζει δυναμική που να οδηγεί σε (εικαζόμενη) ανατροπή.

Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί θέλουν να μείνουν τα πράγματα όπως είναι. Αν μείνουν, θα πάει ήσυχος στις εκλογές τουλάχιστον όσον αφορά την πρωτιά του.

Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του, παρά τα όσα λέει η προπαγάνδα που διοχετεύουν, φοβούνται το ενδεχόμενο να κινηθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Διότι, αν κινηθεί, σπάει η σημερινή ακινησία στον χώρο των αντιπάλων τους. Ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει τι μπορεί να πετύχει ένα “κόμμα Τσίπρα”. Όμως, αυτή η αβεβαιότητα δεν βολεύει τον κ. Μητσοτάκη. Αντίθετα, τον βολεύει το σημερινό “στάτους κβο”, με τα μικρομεσαία κόμματα που δεν απειλούν την πρωτιά του. Ένα “κόμμα Τσίπρα” αποτελεί τον μεγάλο άγνωστο και ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει τέτοια. Με τους σημερινούς συσχετισμούς έχει το κεφάλι του ήσυχο.

Εν κατακλείδι: ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να σιγοψιθυρίζει το στίχο του λαϊκού άσματος “δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω“, όσο δεν έχει απέναντί του υπολογίσιμο αντίπαλο. Αν αυτός βρεθεί, η συζήτηση θα μπει σε άλλη βάση.

Ο Αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ρόμπερτ Χαϊνλάιν το έχει πει έτσι: “Όλα είναι θεωρητικώς ακατόρθωτα, μέχρι να γίνουν πραγματικότητα“…