Οι νέοι σκλάβοι, ο Ρήγας και η Μαύρη Παρασκευή

Πρόσφατα έγινε σκλαβοπάζαρο στη Τρίπολη της Λιβύης – το τράβηξε το CNN. Δημοπρατήθηκαν νέοι, γεροί μαύροι, για αγροτικές δουλειές – γύρω στο πεντακοσάρικο το κεφάλι.

Το δουλεμπόριο δεν σταμάτησε ποτέ. Οι αρχαίοι είχαν δούλους, έκαναν εκστρατείες για να εξασφαλίσουν εργατικά χέρια – οι πάντες. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Εβραίοι, οι Σουμέριοι, οι Καρχηδόνιοι, οι Ίνκας- όλοι οι λαμπροί πολιτισμοί της αρχαιότητας άνθισαν και ευημέρησαν γιατί είχαν φτηνή, άφθονη και βουβή εργατική δύναμη.

Ο πολιτισμός στη Γη αναπτύχθηκε χάρη στους σκλάβους, που έλιωναν στη δουλειά χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς να διεκδικούν κανένα δικαίωμα, χωρίς να αμείβονται για τον κόπο τους. Η δουλεία ήταν θεσμός, που παραμένει σεβαστός μέχρι σήμερα, παρόλες τις ανέξοδες μεγαλοστομίες του σύγχρονου πολιτικού καθωσπρεπισμού.

Το δουλεμπόριο από την Αφρική, που άνθιζε για αιώνες, έκανε πλούσιους Άραβες, Ευρωπαίους και Αμερικανούς, που είχαν και τη συνείδησή τους ήσυχη – «κάφρους» στοίβαζαν στα αμπάρια των δουλεμπορικών, δηλαδή άπιστους, απολίτιστους, που δεν πίστευαν ούτε στον Ιησού, ούτε στον Προφήτη.  Βρετανοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ολλανδοί, Αμερικανοί, Άραβες – έγιναν μεγάλοι και τρανοί πατώντας πάνω σε εκατόμβες μαύρων δούλων.

 Η τιμή ενός σκλάβου τον 18ο αιώνα στο βάθος της Αφρικής ήταν δυο δολάρια – όσο κόστιζε ένα φτηνό τουφέκι. Εάν αυτός ο Αφρικανός, των δύο δολαρίων, επιβίωνε από το θαλάσσιο ταξίδι, εάν δηλαδή ήταν ανάμεσα στο ένα τέταρτο περίπου των τυχερών που ζούσαν, αν και στοιβαγμένοι σε λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο για τον καθένα στο αμπάρι, δεμένος με αλυσίδες, με τις ακαθαρσίες των συντρόφων του από το πάνω κατάστρωμα να πέφτουν στο κεφάλι του, και τις δικές του να κυλούν στους αποκάτω του, εάν λοιπόν την γλίτωνε, πουλιόταν στη Λουιζιάνα και στο Μισισίπι των μπαμπακοχώραφων του Αμερικανικού Νότου για πεντακόσια περίπου δολάρια – αφήνοντας συνεπώς ένα τεράστιο κέρδος στους δουλεμπόρους. Για αυτό το πελώριο έγκλημα ποτέ δεν απολογήθηκαν τα δουλεμπορικά έθνη, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι Αφρικανοί, που πουλούσαν τους συμπατριώτες τους, τους αιχμαλώτους αντιπάλους τους, που ανήκαν σε άλλες φυλές από τη δική τους, σε Άραβες και Ευρωπαίους για ένα μασούρι χάντρες κι ένα μαχαίρι, ή δυο δολάρια…

Το όνειδος του δουλεμπορίου συνεχίζεται. Αυτή τη στιγμή οι σύγχρονοι σκλάβοι υπολογίζονται γύρω στα 40 εκατομμύρια, σε όλες τις ηπείρους του κόσμου. Αυτό το νούμερο, τα 40 εκ., με στοιχεία του 2016, είναι μεγαλύτερο από τον αριθμό των σκλάβων του παρελθόντος – δηλαδή σήμερα έχουμε περισσότερους σκλάβους από ποτέ. Από αυτά τα 40 εκατομμύρια, τα 15,4 αφορούν δούλους χειρώνακτες για βαριές δουλειές, τα 16 γυναίκες σε αναγκαστικούς γάμους, τα 4,1 σκλάβους σεξουαλικής εκμετάλλευσης, και τα 4,8 εκατομμύρια είναι άνθρωποι σε καταναγκαστική εργασία από κάποια κρατική Αρχή. Οι σύγχρονοι σκλάβοι απορροφούνται, εκτός βέβαια από την πορνεία, κυρίως στη γεωργία, την αλιεία, στη βιομηχανία, την εξόρυξη ορυκτών και σε οικακές εργασίες.

Η σκλαβιά παράγει ετήσια έσοδα της τάξης των 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως στις οικονομίες των αναπτυγμένων χωρών, και όχι των αναπτυσσομένων, σε αντίθεση με το μύθο που θέλει τη σκλαβιά να μαστίζει μόνο τον Τρίτο Κόσμο. (Πηγές: 2017 Global Estimate of Forced Labour, United Nations Department of Economic and Social Affairs: World Cities in 2016, Profits and Poverty: The Economics of Forced Labour, ILO (2014). Fortune Global 500).

Η σύγχρονη δουλεία κάνει ελαχίστους ανθρώπους πάμπλουτους, πολλούς άλλους δυστυχισμένους, και όλους εμάς τους υπολοίπους ενόχους, καθώς όλα αυτά είναι γνωστά στους πάντες, αφήστε που χρησιμοποιούμε ένα σωρό καταναλωτικά «αγαθά» που κατασκευάστηκαν από δούλους, ή τρεφόμαστε με προιόντα που καλλιεργήθηκαν και βιομηχανοποιήθηκαν από εκατομμύρια σκλάβους. Η σύγχρονη δουλεία είναι βέβαια ο καθρέφτης που αντανακλά το αληθινό πρόσωπο του παγκόσμιου πολιτικού, νομικού και ανθρωπιστικού πολιτισμού, που είναι για τα μπάζα, εντελώς αποτρόπαιο, και να με συμπαθάτε.

Προχτές είχαμε τη Μαύρη Παρασκευή, τη «Black Friday». Σύμφωνα με μία εκδοχή, αυτή η ημέρα της καταναλωτικής φρενίτιδας πήρε την ονομασία της στην Αμερική, όταν την επόμενη της Ημέρας των Ευχαριστιών (Thanks Giving Day),  οι δουλέμποροι ξεστοκάρανε, πουλώντας όσο – όσο τους Αφρικανούς σκλάβους που τους είχαν μείνει στις αποθήκες ενόψει του Χειμώνα, ώστε την Άνοιξη, με τον καλό καιρό, να σαλπάρουν για να προμηθευτούν φρέσκο εμπόρευμα. 

Ας έχουμε αυτό στο μυαλό μας καθώς ποδοπατιόμαστε και διαγκωνιζόμαστε και συνωθούμαστε για να αγοράσουμε ένα φτηνό ρούχο, κινητό ή τάμπλετ. Κι ας θυμηθούμε επίσης την πρώτη στροφή από τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου, που αλίμονο, παραμένει επίκαιρος τόσους αιώνες μετα τη σύνθεσή του: «Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή».

*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7

ΦΩΤΟ APimages