Ο καπετάν Τσίπρας και οι κομμουνιστές…

‘Ερευνα του Ινστιτούτου Bertelsmann σε 12 ευρωπαϊκές χώρες ενόψει των ευρωεκλογών: Σε μια κλίμακα από 0 (αριστερά) ως 10 (δεξιά) το 29,4% των Ελλήνων δηλώνει αριστερός ως κεντροαριστερός (δείκτες 0 ως 4), το 30,1% κεντρώοι (δείκτης 5), το 30,7% κεντροδεξιός ως δεξιός (δείκτες 6 ως 10) και το 9,8% δεν γνωρίζει ή δεν απαντά. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τα 12 ευρωπαϊκά κράτη στο σύνολο τους είναι 30,2% (δείκτες 0-4), 22,6% (δείκτης 5), 34,3% (δείκτες 6-10), 12,9% δεν γνωρίζει ή δεν απαντά. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι το συμπαγέστερο κομμάτι των ψηφοφόρων στην Ελλάδα θεωρούν τον εαυτό τους Κεντρώους. Με άλλα λόγια, οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο (πηγή: Deutsche Welle).

Αυτά -και άλλα παρόμοια- καταγράφουν οι έρευνες. Κατά τα λοιπά, στην Ελλάδα κυβερνούν οι…κομμουνιστές!

Τάδε έφη, τουλάχιστον, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ σε μια ακόμα εκδοχή εμφυλιοπολεμικής ρητορικής και, προφανώς, σε συνέχεια παλαιότερων δηλώσεων του ότι «σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή, όμως στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο».

Να τα πάρουμε από την αρχή. Ο Άδωνις Γεωργιάδης δικαιούται –Δημοκρατία έχουμε- να θεωρεί την κυβέρνηση Τσίπρα “κομμουνιστική” και στο κόμμα του, ούτε να τον ψέγουν, ούτε να πέφτουν κάτω από τα γέλια. Απλώς, να παρακολουθούν ατάραχοι να διαλύεται κομμάτι κομμάτι η πολιτική συμφιλίωσης που έχτισε ο ιδρυτής του και συνέχισαν με προσήλωση όλοι οι πρόεδροί του έκτοτε.

Κάπου εδώ, βεβαίως, η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Με αυτούς τους “κομμουνιστές”, σύμφωνα με την Ντόρα Μπακογιάννη, η Ν.Δ συζητούσε το καλοκαίρι του 2015 την πιθανότητα ενός “μεγάλου συνασπισμού”. Αυτοί οι “κομμουνιστές” υπέγραψαν εύκολα το τρίτο μνημόνιο και υποτάχθηκαν, κατά τα λεγόμενα, στις εντολές της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, αυτοί οι “κατσαπλιάδες” –που σε άλλες χώρες θα βρίσκονταν στη φυλακή- μεταβλήθηκαν στους καλύτερους εταίρους των ΗΠΑ και εκπροσώπους της αμερικανικής στρατηγικής στην περιοχή.

Αυτοί οι “κομμουνιστές” έχουν γίνει στόχος της Μόσχας και επιτρέπουν στους απεσταλμένους του Τραμπ να αλωνίζουν, ο δε τελευταίος κάνει τα αδύνατα δυνατά να ρίξει την κυβέρνηση του άλλου κομμουνιστή Μαδούρο στη Βενεζουέλα, αλλά ανέχεται τον “κομμουνιστή” Τσίπρα και του πλέκει το εγκώμιο όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Ομού μετά του Ποντίφηκα (που θέλει να του δώσει και το “κομμουνιστικό” έπαθλο Νόμπελ Ειρήνης), της Άνγκελα Μέρκελ, του Εμανουέλ Μακρόν, του Πέδρο Σάντσεθ και άλλων τινών μεγαλόσχημων Ευρωπαίων, οι οποίοι φαίνεται πως αντιμετωπίζουν με ενδιαφέρον την οικοδόμηση του πρώτου στην ιστορία κομμουνιστικού προτεκτοράτου στο μαλακό υπογάστριο της Γηραίας Ηπείρου.

Δεν γνωρίζω εάν, όταν λέει όσα λέει ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ, έχει κατά νου τον παππού του Πέτρου Κόκκαλη, τον πατέρα του Δημήτρη Πλουμπίδη, το γεγονός ότι κάποια στελέχη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν την πρώτη νιότη τους από την ΚΝΕ, ή ότι διάβαζαν Μάρξ όταν η “άλλη πλευρά” διάβαζε την “Ελένη” του Νίκου Γκατζογιάννη. “Επιχειρήματα”, αν θέλει κανείς βρίσκει.

Το ερώτημα είναι εάν όλα αυτά που λέγονται πράγματι τα πιστεύουν ή εάν πρόκειται για ένα επικοινωνιακό κόλπο να συσπειρωθούν φοβικοί σκληροπυρηνικοί δεξιοί ψηφοφόροι που φλερτάρουν είτε με την Χρυσή Αυγή, είτε με άλλα μικρά κόμματα στην πέραν της Ν.Δ δεξιάς.

Λογική απάντηση θα ήταν ότι τα πιστεύουν. Άλλωστε και ο κατά πολύ πιο (ιδεολογικά) συγκροτημένος Μάκης Βορίδης ανέπτυξε πρόσφατα την θεωρία περί “ελαττωματικών ιδεών” της Αριστεράς –που πρέπει να βρεθεί θεσμικός (;) τρόπος να μην επανέλθουν στη διακυβέρνηση-, ενώ είναι γνωστό πως όλο αυτό το “στρατηγικό ευφυολόγημα” (περί δύο άκρων) εκπονήθηκε πριν μερικά χρόνια στα ιδεολογικά εντευκτήρια συμβούλων του Αντώνη Σαμαρά. 

Τι κι αν επιμένει το Bertelsmann ότι η πολιτική μάχη στην Ελλάδα θα κριθεί στο κέντρο, δεδομένου ότι έξι στους δέκα Έλληνες δηλώνουν πως κινούνται μεταξύ αυτού και της αριστεράς, τι κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να διευρυνθεί προς αυτή την πλευρά του πολιτικού φάσματος επιστρατεύοντας προσωπικότητες με αναφορά στον εκσυγχρονισμό και την μεταρρυθμιστικότητα, τι κι αν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χτίζει την κεντροαριστερή Προοδευτική Συμμαχία και στηρίζει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία; Για τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ και τους θαυμαστές του…στην Ελλάδα κυβερνούν οι “κομμουνιστές”.

Φυσική (ιστορική) συνέπεια, λοιπόν, θα ήταν, εάν χάσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, να συγκροτήσει μια “κυβέρνηση του βουνού” ( η Αράχοβα ίσως ενδείκνυται ως έδρα) με τον καπετάν Κόκκαλη, τον αρχηγό των (νέων) ατάκτων καπετάν Φίλη και υπαρχηγούς τους Βαλντέν, Λιάκο, Μουζέλη και Μπίστη. Ο καπετάν Ραγκούσης, λόγω προϋπηρεσίας, μπορεί να αναλάβει τα ώνια και ο αψύς Πολάκης την ιατρική υποστήριξη του “κομμουνιστικού” στρατού. Κι αν χρειαστεί μια νέα…Βάρκιζα, θα στείλουν τον πολύπειρο καπετάν Βούτση.

Συγχωρήστε με, όμως. Θα ήταν για γέλια, όλα αυτά, εάν δεν ήταν σοβαρά. Διότι την ώρα που σύμπασα η Ευρώπη (“κομμουνιστής”, προφανώς, και ο Σάντσεθ που το επισημαίνει) δίνει τη μάχη απέναντι στις ultra-right πολιτικές δυνάμεις που απειλούν τη συνοχή της,  και στα ζόμπι της “νεοδεξιάς” τύπου Σαλβίνι και Όρμπαν, στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να δημιουργήσουν ιδεολογικά “ξερονήσια”.

Κι αυτό είμαι βέβαιος πως δεν είναι στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη που μόλις πρόσφατα έλεγε πως δεν έχει σκοπό να εκδικηθεί ή να χωρίσει τους Έλληνες. Επειδή, λοιπόν, το πιστεύει, κάτι πρέπει να κάνει γι’  αυτό.

Όσο, για το ΚΚΕ και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, είναι παράδοξο να σιωπούν όταν αυτός ο θύλακας της Ν.Δ προσπαθεί να αποδώσει την κομμουνιστική αυθεντικότητα στους -κατά τον ίδιο- οπορτουνιστές. Τόσες δεκαετίες αγώνων δεν μπορούν να πάνε στράφι ώστε κάθε Άδωνις να αναγάγει τον Τσίπρα σε εκπρόσωπο του Λένιν και της Ρόζας Λούξεμπουργκ και να μολύνει ότι έχει απομείνει μετά την κατάρρευση του υπαρκτού…