Γιατί δεν διώχνει επιτέλους η Κυβέρνηση το ΔΝΤ;

Η κόντρα της Κυβέρνησης με το ΔΝΤ είναι ένα περιοδικό φαινόμενο. Σαν τις εκλείψεις ένα πράγμα. Στην πραγματικότητα, η Κυβέρνηση της αριστεράς θα ήθελε να στείλει το ΔΝΤ στο “πυρ το εξώτερον” αλλά υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Τουλάχιστον όχι εύκολα

Ο πρώτος είναι χρησιμοθηρικός. Μπορεί οι φιλελέδες του ΔΝΤ να απαιτούν διάφορες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, όμως είναι αυτοί που πιέζουν τα υπόλοιπα κοράκια των δανειστών για μια μόνιμη λύση στο χρέος. Είναι στην πραγματικότητα ο μόνος σύμμαχος που έχει η Ελλάδα για ένα ζήτημα το οποίο η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αναδείξει ως κομβικό από την αρχή της θητείας της. Οι Γερμανοί, παρά τις προσδοκίες για αλλαγή στάσης μετά την απομάκρυνση Σόιμπλε, μοιάζουν ανένδοτοι.

Επιπλέον, βλέποντας την Κυβέρνηση να κομπάζει για το θηριώδες πλεόνασμα, επιμένουν ότι δεν συντρέχει λόγος για παρεμβάσεις. Φυσικά γνωρίζουν ότι η σύσταση του συγκεκριμένου πλεονάσματος το καθιστά ιδιαιτέρως επισφαλές και ότι στην πραγματικότητα δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον με τόσο χαμηλή ανάπτυξη. Ωστόσο, πολιτικοί είναι κι’ αυτοί και βολεύονται για την ώρα να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη. Το ΔΝΤ που δεν έχει να κάνει υπολογισμούς για το πολιτικό κόστος, λέει αυτό που πρέπει. Ότι δηλαδή το χρέος θέλει παρεμβάσεις και επιπλέον ότι οι τράπεζες καλό είναι να ανακεφαλαιοποιηθούν, μήπως και μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η Κυβέρνηση κωλύεται να ξαποστείλει το ταμείο, είναι ακόμη πιο χρησιμοθηρικός. Πάνω στις σταθερές απόψεις του ταμείου, στήνεται -όποτε είναι απαραίτητο- το αφήγημα για το ποιος ευθύνεται για τα δεινά που περνούν οι Έλληνες. Πρόκειται για τρομερή φάμπρικα. Οτιδήποτε αντιδημοφιλές αποτελεί εμμονή του ΔΝΤ. Αν η οποιαδήποτε επαίσχυντη πρόταση του Ταμείου φέρει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, η Κυβέρνηση δεν έχει καμία συστολή να δρέψει τους καρπούς της μεταρρύθμισης που δεν ήθελε αρχικά να κάνει.

Τους υπόλοιπους δανειστές άλλωστε δεν είναι εύκολο να τους “προγκήξει”. Κατ’ αρχήν διότι έχουν το κακό συνήθειο να απαντάνε. Όπως είχε κάνει για παράδειγμα τον περασμένο Σεπτέμβρη ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Β. Ντομπρόβσκις, όταν υποστήριξε ότι “δεν ήταν απαίτηση των δανειστών η αύξηση της φορολογίας στη χώρα μας, αλλά μία επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης”. Επιπλέον διότι μαζί τους έχει διάφορα πάρε-δώσε για εθνικά, ρυθμιστικά και άλλα θέματα. Η Κυβέρνηση κατανόησε -με τον δύσκολο τρόπο- ότι οι καλές σχέσεις είναι προαπαιτούμενο μεταξύ των εταίρων.

Ο τρίτος λόγος είναι πραγματικά σοβαρός. Ακόμη και αν δεν συμμετάσχει το Ταμείο στο τρέχον πρόγραμμα, θα συνεχίσει να διατηρεί έναν εποπτικό ρόλο, εξ’ αιτίας των δανείων που έχει χορηγήσει στη χώρα μας. Τα λεφτά αυτά, θεωρητικά μπορεί να τα αποπληρώσει το ευρωπαϊκό σκέλος της τρόικας, αποκτώντας τον πλήρη έλεγχο του προγράμματος. Οι συζητήσει για τη δημιουργεί Ευρωπαϊκού ΔΝΤ έχουν πράγματι ξεκινήσει αλλά -επι του παρόντος- δεν μοιάζει πιθανό να καταλήξουν. Επιπλέον, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Ο. Σολτς μιλώντας το Σαββατοκύριακο στην Washington, δήλωσε ότι: “είναι μια καλή ιδέα να μετασχηματιστεί ο ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι δεν θα υπάρχει η ανάγκη για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Προφανώς και δεν έχει καμία χρησιμότητα, ούτε καν επικοινωνιακή, η εκδίωξη του ΔΝΤ απ΄ το πρόγραμμα αν συνεχίσει να μας ελέγχει.

Ακόμη και αν δεν υπήρχε το ΔΝΤ, η Κυβέρνηση της Αριστεράς θα έπρεπε να το εφεύρει. Το χρησιμοποιεί σαν τον μπαμπούλα που τρομάζει τα παιδάκια για να φάνε το φαγητό τους. Του φορτώνει ότι κακό συμβαίνει στη χώρα. Κυβερνητικοί βουλευτές με απόθεμα θράσους, μιλούν διαρκώς για τις αστοχίες των προβλέψεων του Ταμείου. Εδώ που τα λέμε έχουν γίνει λάθη. Λάθη όμως δεν κάνει μόνο αυτός που δεν προσπαθεί και πολλά από τα λάθη αυτά προκλήθηκαν επειδή οι ελληνικές Κυβερνήσεις δεν έκαναν από την πλευρά τους αυτό που έπρεπε.

Ο Πρωθυπουργός σωστά ανέφερε ότι δεν θα έρθει το τέλος του κόσμους αν δεν συμμετάσχει το ταμείο. Όντως, μια κάποια λύσις θα βρεθεί. Καλό θα είναι όμως να μην παρερμηνευθεί η συγκεκριμένη δήλωση. Όσοι νομίζουν ότι η μη συμμετοχή του ταμείου θα σημάνει και πλήρη παραλυσία με χαλάρωση των μέτρων είναι βαθιά νυχτωμένοι. Οι Βορειοευρωπαίοι εταίροι είναι πολύ πιο αυστηροί από τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ. Επιπλέον όσοι επιχαίρουν και ετοιμάζουν εορτασμούς με σλόγκαν “Το διώξαμε, το διώξαμε”, θα πρέπει να διώξουν και από το μυαλό τους κάθε σκέψη για οποιαδήποτε διευκόλυνση αποπληρωμής του δυσθεώρητου χρέους.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).