Γίνεται κωλοτούμπα φορώντας ράσο;

Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί πως πρόκειται για θαύμα. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς το πως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος άλλαξε γνώμη για τα συλλαλητήρια μέσα σε λίγες ημέρες. Ίσως κάποιο όραμα, μια μεταφυσική εμπειρία, μια φλεγόμενη βάτος να έπαιξαν το ρόλο τους σ’ αυτή τη μεταστροφή. Σημασία έχει ότι πλέον το συλλαλητήριο της Αθήνας βρίσκεται κυριολεκτικά υπό την αιγίδα της Εκκλησίας και το γεγονός αυτό θα έχει σημαντικές επιπτώσεις τουλάχιστον σε ότι αφορά στο θέμα της διαπραγμάτευσης για την επίλυση του ονοματολογικού.

Όχι δηλαδή ότι στο προηγούμενο συλλαλητήριο δεν υπήρχαν παπάδες. Αλίμονο. Απλά παρευρέθηκαν κατά μόνας, πράττοντας κατά συνείδηση και κόντρα στην άποψη της κεφαλής ότι “τα συλλαλητήρια είναι αχρείαστα”. Τώρα στο συλλαλητήριο θα υπάρχει επίσημη εκπροσώπηση της Διαρκούς ιεράς Συνόδου, “νομιμοποιώντας” κατά κάποιον τρόπο όσα πράξουν οι παπάδες. Μάλιστα ο Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος έχει επιφορτιστεί με το δύσκολο έργο της ανάγνωσης μιας ανακοίνωσης της ΔΙΣ.

Ήδη στους ιερούς ναούς έχει ξεκινήσει η “ενημέρωση” των πιστών σχετικά με την υπόθεση του ονοματολογικού. Η “ενημέρωση” περιλαμβάνει την από άμβωνος επιβεβαίωση της “αδιαπραγμάτευτης” θέσης της εκκλησίας που δεν αποδέχεται τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του ως συστατικό του ονόματος των Σκοπίων, τη θέση της για το θέμα της “Μακεδονικής εκκλησίας” αλλά και πύρινους λόγους για τις “αλύτρωτες πατρίδες” που εκφωνούνται από guest παπάδες που ταξιδεύουν επί τούτο από τις περιοχές αυτές. Εννοείται ότι οι πιστοί αυτοβούλως -με μια μικρή παρότρυνση των ιερέων- ψάλλουν κατά περίπτωση και τον εθνικό ύμνο.

Το τι κάνει η εκκλησία και πως αποδέχονται ή όχι οι πιστοί τις κυβιστήσεις, είναι ένα θέμα που δεν θα απασχολούσε ιδιαίτερα την πολιτική ζωή του τόπου. Άλλωστε η εκκλησία έχει αποδείξει ότι έχει το know how της επιβίωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι παραμένει αδιάλειπτα ένας ισχυρός θεσμός εδώ και 2000 χρόνια, όπως είχα επισημάνει και πριν την αλλαγή στάσης (εδώ). Στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από τους πολιτικούς. “Αφουγκράστηκε το ποίμνιο” και τροποποιεί αναλόγως τη στάση της για να παραμείνει αρεστή. Fair enough ακόμη και με πολιτικούς όρους.

Δεδομένης της επιρροής ωστόσο που έχει σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, η αλλαγή της στάσης της απειλεί να βάλει ταφόπλακα σε όσες ελπίδες υπήρχαν για να λυθεί το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Διότι όσο δίκιο και να έχουν όσοι προωθούν μια λύση θα σκοντάψουν πάνω στην άρνηση της κοινωνίας να χρησιμοποιηθεί το όνομα Μακεδονία με οποιονδήποτε τρόπο. Λες και αν δεν το αποδεχτούμε εμείς, θα σταματήσει όλος ο πλανήτης να τους αποκαλεί Μακεδονία. Η εκκλησία άλλωστε δεν είναι φορέας έρευνας, αναζητά απλουστευτικές θέσεις και απαιτεί την πίστη όσων συμμετέχουν. Εξ’ ου και η “αδιαπραγμάτευτη θέση”.

Αν πριν ξεκινήσει η συζήτηση η κοινωνία ήταν μοιρασμένη, προϊόντος του χρόνου η άρνηση για τη χρήση του όρου Μακεδονία γίνεται στείρα και εκφράζει πλέον του περισσότερους, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Κόμματα, εκκλησία και άλλοι φορείς που ασκούν επιρροή στους πολίτες θα έπρεπε φυσιολογικά να εξηγήσουν ένα αρκούντως περίπλοκο θέμα στους πολίτες. Αντ’ αυτού επιχειρούν να πολώσουν την κοινωνία χωρίς να πολυνοιάζονται για την ουσία του θέματος και κυρίως χωρίς να εξηγούν τα πιθανά σενάρια και τις συνέπειες.

O Σταμάτης Ζαχαρός είναι σύμβουλος έκδοσης της 24 Media