‘Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι’

Ο πρωθυπουργός, συνεντευξιαζόμενος “Στον Ενικό”, προσπάθησε να εμφανιστεί αισιόδοξος προβλέποντας μάλιστα ότι «Το Πάσχα θα έρθει μαζί με την ανάσταση της ελληνικής οικονομίας». Μια εκτίμηση που μάλλον την άκουσε προ καιρού από τον Δραγασάκη, όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσπαθούσε να μας πείσει ότι το 2ο εξάμηνο του 2016 “θα περάσουμε από την ύφεση στην ανάκαμψη”.

Τότε όμως, ο Τσακαλώτος δεν είχε προκάμει να δηλώσει το αποκαλυπτικό για τις διαπραγματευτικές του ικανότητες, “Καήκαμε εάν αργήσει η αξιολόγηση”, και όλοι τους, από τον Τσίπρα μέχρι τον Τσακαλώτο, του Δραγασάκη συμπεριλαμβανομένου, εξακολουθούσαν να αυταπατώνται ότι υπάρχει “ευρωπαϊκό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού”.

Μετά ήρθαν οι… διαφωτιστικές δηλώσεις των Αυστριακών, των Ούγγρων, των Βέλγων, των Πολωνών, των Σλοβάκων, και των υπόλοιπων γνήσιων εκπροσώπων της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ένωσης, για “Ελλάδα – πρακτορείο ταξιδίων” και για “το μόνο τεράστιο hotspot που θα υπάρξει θα είναι η Ελλάδα”, και άρχισαν όλοι τους να γειώνονται.

“Τα πράγματα θα είναι αφόρητα εάν κλείσουν τα σύνορα” δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ σχεδόν την ίδια ώρα ο υπουργός Μετανάστευσης, ξεκαθάριζε ότι αυτό το “εάν κλείσουν τα σύνορα” του Τσακαλώτου δεν παίζει, αλλά “Η Ειδομένη πρέπει να θεωρείται πλέον κλειστή και γι’ αυτό το λόγο θα μειωθούν οι προσφυγικές ροές προς τη χώρα μας”… κάποτε.

Για την ώρα πάντως, όπως είπε σταράτα ο Γιάννης Μουζάλας, “Μετατρεπόμαστε από χώρα transit σε χώρα εγκατάστασης προσφύγων – μεταναστών οι οποίοι θα μείνουν για δύο με τρία χρόνια” και “Θα πρέπει κάθε εβδομάδα να βρίσκουμε χώρους για περίπου 15.000 άτομα”, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι ελπίδες “ανάστασης” της ελληνικής οικονομίας εξατμίζονται και η κυβέρνηση βλέπει να ηττάται ακόμα και στις μάχες που έδινε… επί χάρτου.

Τα περίπου 700 εκατομμύρια που “σκέφτεται” η Κομισιόν να χορηγήσει ως βοήθεια, σε όλες τις χώρες “της βαλκανικής διαδρομής” και σε ορίζοντα τριετίας, δεν θα καλύψουν ούτε τα βασικά που έχουν ανάγκη οι κυνηγημένοι που εγκλωβίζονται πλέον στη χώρα μας. Γιατί, στα στοιχειωδώς αναγκαία για διαμονή και διατροφή, θα πρέπει να υπολογιστούν και τα κονδύλια για πλήρη υγειονομική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά και για την εκπαίδευση των χιλιάδων παιδιών που θα ζήσουν τα προσεχή χρόνια στην Ελλάδα.

Η εξίσωση δείχνει να μην έχει λύση σε μια χώρα στην οποία τα νοσοκομεία και τα σχολεία υπολειτουργούν, η σίτιση των παιδιών στις πιο χειμαζόμενες περιοχές έχει αφεθεί στην φιλανθρωπία κάποιων εταιρειών και οι υπουργικές αποφάσεις για την κάλυψη των ανασφάλιστων ακόμα αναμένονται.

Όσο μάλιστα, με ευθύνες και της ΕΕ, οι πληγές του πολέμου στη Συρία και το Αφγανιστάν μένουν ανοιχτές και πυορροούν, και όσο η Τουρκία αρνείται να υλοποιήσει τα ελάχιστα που συμφωνήθηκαν, θέλοντας να διατηρηθούν οι δουλεμπορικές διαδρομές και να μην υπάρξει περιορισμός έστω των κινήσεων του Ερντογάν, στη Συρία, το Κουρδιστάν αλλά και το Αιγαίο, τα πράγματα συνεχώς θα χειροτερεύουν.

Οι απλοί άνθρωποι στην Ελλάδα έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για να υπάρξουν λύσεις στις καθημερινές ανάγκες των προσφύγων. Δεν μπορούν όμως, παρά το περίσσευμα ψυχής που καταθέτουν, να καλύψουν τα κενά και τις ανεπάρκειες του πολιτικού προσωπικού. Και όσο κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξακολουθούν… οικουμενικά να ομνύουν σε μια φαντασιακή Ευρώπη και σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση χωρών που ήδη έχουν κλείσει τα σύνορά τους, η ήδη εγεγραμμένη στην ημερήσια διάταξη καταστροφή δεν είναι δυνατόν να αποτραπεί.

Και, σε αυτό το ζήτημα, ενδεχόμενη καταστροφή δεν θα είναι ούτε κατά διάνοια “δημιουργική”, ό,τι και να πιστεύουν, και ό,τι και να φαντασιώνονται, ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι, που περιμένουν να αδειάσει το στασίδι για να το πιάσουν!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.