Ο Κουρουμπλής …πoνάει για όσους δεν ψηφίζουν

Ο Κουρουμπλής …πoνάει για όσους δεν ψηφίζουν
Speech by Alexis Tsipras at National Centre for Public Administration and Local Government (EKDDA), in Athens, Greece on Jan. 14, 2016. / (), , 14 2016. Sooc

Το σύστημα που φτιασιδώνεται για να μείνει το ίδιο “διώχνει” τους πολίτες αλλά οι πολιτικοί κρύβονται πίσω από τη σκιά τους

Όταν μια αριστερή κυβέρνηση βλέπει τους πολίτες να διαδηλώνουν αλλά δεν ιδρώνει το αυτί της ούτε τόσο ώστε να κάνει διάλογο μαζί τους, αλλά μόλις δει μια δυο δημοσκοπήσεις που τη… γειώνουν, σπεύδει να ανακοινώσει ότι θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος, τότε κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Πολύ περισσότερο όταν ο αρμόδιος υπουργός Π. Κουρουμπλής, που δεν μας έχει πείσει και ιδιαίτερα για τις… ποιοτικές παρεμβάσεις του τους 12 μήνες που είναι υπουργός, ισχυρίζεται -ξαφνικά- ότι τον έπιασε ο πόνος για το 40% των πολιτών και ιδίως των νέων, που επιλέγουν την αποχή από τις κάλπες.

Στην πολιτική, η κατάλληλη παρέμβαση την κατάλληλη χρονικά στιγμή έχει καθοριστική σημασία και αυτό ο κ. Κουρουμπλής, που έχει εκλεγεί έξι φορές βουλευτής, μάλλον το γνωρίζει. Άρα δεν γίνεται να μην καταλαβαίνει ότι η “κατάλληλη στιγμή” ενός “διαλόγου χωρίς πονηριές και προκαταλήψεις” ήταν την επαύριο των εκλογών. Αυτή τη στιγμή όμως, τόσο αυτός όσο και συνολικά η κυβέρνηση, την άφησαν να φύγει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια τους.

Τώρα, ανοίγοντας κατόπιν… δημοσκοπήσεων και εκλογής Μητσοτάκη, τον διάλογο για νέο εκλογικό σύστημα δεν εμφανίζονται ανιδιοτελείς που νοιάζονται για τη συμμετοχή “νέων και ικανών ανθρώπων στα πολιτικά πράγματα” αλλά καιροσκοπιστές και υστερόβουλοι.

Σε κάθε περίπτωση είναι αστείο ο υπουργός Εσωτερικών να δηλώνει ότι πιστεύει… ειλικρινά πως “ο νέος εκλογικός νόμος θα φέρει νέα ήθη”. Γιατί οι νόμοι διευκολύνουν ή δυσχεραίνουν πολιτικές κινήσεις, συγκλίσεις και αποκλίσεις, οδηγούν σε καλύτερη ή χειρότερη αντιπροσώπευση, αλλά πάντοτε αποτυπώνουν αντιλήψεις, απόψεις και “ήθη” που προϋπάρχουν.

Είναι το λιγότερο οξύμωρο να μην υπάρχει διάλογος της κυβέρνησης με τους κοινωνικούς φορείς, όπως λχ στο Ασφαλιστικό, πλην εργοδοτικών φορέων, ή να είναι προσχηματικός, εν κρυπτώ και παραβύστω, όπως στην Παιδεία, και να δηλώνεται ότι ο όποιος εκλογικός νόμος θα “αποκαταστήσει” αυτό το έλλειμμα και θα διευκολύνει τη συμμετοχή των νέων, τους οποίους η “υπόλοιπη” κυβερνητική πολιτική περιθωριοποιεί.

“Νέα ήθη”, ό,τι και να λένε οι υπουργοί, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς αντιμετώπιση των ζωτικών για την νεολαία και την υπόλοιπη κοινωνία ζητημάτων, δίχως κανόνες που να ισχύουν για όλους, χωρίς αξιοκρατία, και δίχως η κυβέρνηση να αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν συντηρεί το πελατειακό σύστημα.

Άλλωστε, και είναι περίεργο να το αγνοεί ο αρμόδιος υπουργός, ο ευρωπαϊκός νότος, επί δεκαετίες, πορεύτηκε με πολύ διαφορετικά εκλογικά συστήματα. Αλλά παντού, όλα αυτά τα χρόνια, η διαπλοκή έκανε πάρτι και οι πελατειακές σχέσεις καλά κρατούσαν.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι βαθύτερο και συνολικότερο: όσο ο κόσμος βλέπει το πολιτικό σύστημα να φτιασιδώνεται για να παραμείνει το ίδιο, τόσο θα νιώθει ότι δεν τον αντιπροσωπεύει και θα απομακρύνεται, με την αποχή να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

Φωτό sooc.gr

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα