Για μια Ελλάδα νέα

Αυτό τον καιρό ο Αλέξης Τσίπρας  ψάχνει να βρει το δρόμο που πάει… στην Κεντροαριστερά. Δυο χρόνια στην εξουσία ήταν αρκετά ώστε να καταλάβει αυτό που δεν θα χωρέσει ποτέ στα μυαλά της πλειονότητας των στελεχών και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Να καταλάβει ότι οι πολιτικές μάχες κρίνονται στο Κέντρο, ή καλύτερα από το βαθμό αποφασιστικότητας που θα δείξουν οι διεκδικητές αυτού του πολιτικού χώρου να πείσουν τους ψηφοφόρους που κρίνουν το αποτέλεσμα.

Οι τελευταίες κινήσεις δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός κινείται προς αυτή την κατεύθυνση του δρόμου, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το κόμμα του κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Θα αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ τη στροφή προς τον ρεαλισμό; Η απάντηση βρίσκεται στη “συγκολλητική” ουσία που συνήθως κολλάει τα όποια “ραγίσματα” δημιουργούνται όταν στη κυβέρνηση συγκρούεται ο ρεαλισμός με την ουτοπία. Άρα το πιο πιθανό είναι να υπάρξουν απώλειες, οι οποίες θα αναπληρωθούν από πρόθυμους της Κεντροαριστεράς.

Το προηγούμενο “τεστ” με τον Π. Λαφαζάνη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου έδειξε ότι το στιλ κερδίζει τις ιδεολογικές εμμονές. Προφανώς ούτε τα δεδομένα είναι ίδια, ούτε όμως και ο “συγκάτοικος” θα δεχθεί άνευ όρων να δει τον Αλέξη Τσίπρα να ηγείται ενός χώρου που έχει ταυτισθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί όπως και να το κάνουμε, ασχέτως αν σε κάποιους αρέσει και σε κάποιους άλλους δεν αρέσει, όταν στην Ελλάδα μιλάς για την Κεντροαριστερά σου… απαντάει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτό λοιπόν που κατά κάποιο τρόπο “ξέχασαν” όσοι ασχολούνται αυτό το διάστημα με την ανασυγκρότηση του λεγόμενου “προοδευτικού” χώρου, φρόντισε να το θυμίσει ο πρωθυπουργός με το άρθρο του για τον Ανδρέα στην εφημερίδα  Documento.

Ομολογώ ότι ο πρωθυπουργός είχε έμπνευση και εκτιμώ ότι έχει ενδιαφέρον το σκεπτικό του. Λίγο στο τίτλο θυμίζει Θεανώ Φωτίου, αλλά στο κοινό που απευθύνεται, λίγο “ψεύτες” λίγο “απατεώνες”, η δουλειά να γίνεται. Προσέξτε όμως τι γράφει και δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε τι ετοιμάζεται να κάνει το προσεχές διάστημα.

Γράφει μεταξύ άλλων για τον Ανδρέα (θυμίζω ότι η Αριστερά θεωρεί ότι η εμφάνιση του Ανδρέα στον σοσιαλιστικό χώρο ανέκοψε την άνοδο της Αριστεράς και την έβαλε στη γωνία): “Ο Ανδρέας διέθετε το πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης , τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε”. Όλα αυτά ανήμερα των γενεθλίων της παράταξης που ίδρυσε ο Ανδρέας και πολεμήθηκε αλύπητα από το ΚΚΕ από το οποίο πέρασε ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλά είπαμε οι μετατοπίσεις απαιτούν και το αναγκαίο mea culpa. Πως αλλιώς θα εμφανισθεί ως “κληρονόμος” των πρακτικών που εισήγαγε στην ελληνική κοινωνία το ΠΑΣΟΚ ώστε να εκμεταλλευθεί το κενό που άφησε η γενιά του Άκη; Γι αυτό και προαναγγέλλει τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε… ΠΑΣΟΚ γράφοντας: “Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται σήμερα ως το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων, τότε η κατηγορία γίνεται δεκτή. Και με υπερηφάνεια”. Δεν ξέρω πόσο “υπερήφανοι” θα αισθάνονται οι σύντροφοι στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά έτσι είναι η ζωή. Καμία φορά η πρώτη φορά Αριστερά γίνεται στην πορεία… δεύτερη φορά ΠΑΣΟΚ.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.