Ο πρωθυπουργός “αγόρασε” χαμηλά και “πούλησε” ψηλά

«Τα στοιχήματα όταν κερδίζονται είναι για να υλοποιούνται», είπε ο πρωθυπουργός υπό τα χειροκροτήματα και τον θαυμασμό των παρευρισκόμενων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των «αδελφών» βουλευτών των «Ανεξάρτητων Ελλήνων».

Ποιο ήταν το στοίχημα; Θα φορούσε γραβάτα όταν κατάφερνε να μειώσει το χρέος. Υποκλίνομαι, οφείλω να ομολογήσω, στην ικανότητα που έχει ο Αλέξης Τσίπρας να «αγοράζει» και εν συνεχεία να «πουλάει» σε καλύτερη τιμή τα συναισθήματα των ανθρώπων.

Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι «αρέσει» γιατί είναι συμπαθής, λέει ό,τι του «αρέσει» και κυρίως λέει αυτό που θα «αρέσει» σ’ αυτούς προς τους οποίους απευθύνεται. Έχει αποκτήσει μια οικειότητα με το ακροατήριο του, τέτοια ώστε να του επιτρέπει και τις υπερβολές.

Διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν είχε βάλει στοίχημα. Μια αυταπάτη είχε ότι θα μπορούσε να «κουρέψει» το χρέος, επινόησε στη συνέχεια την ιστορία της γραβάτας, έφθασε στον «κόμπο» και αξιοποιώντας με άψογη τεχνική τη «sprezzatura», εμφανίστηκε συνεπής με τις αρχές του.

«Αυτές είναι οι αρχές μου κι αν δεν σας αρέσουν… καλά, έχω κι άλλες». Το ανάλεκτο αποδίδεται στον Μαρξ (τον Γκρούτσο και όχι τον Κάρολο) και ως γνήσιος… μαρξιστής ο Αλέξης Τσίπρας το πήρε και το «τερμάτισε». Είπε αυτό που ήθελε, το ακροατήριο άκουσε αυτό που ήθελε να ακούσει και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτός καλύτερα.

Για όσους δεν κατάλαβαν, ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε να διηγείται μια ιστορία πριν αναλάβει να σώσει την Ελλάδα από τους «τοκογλύφους». Όταν ανέλαβε, πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι για να συνεχίσει να διηγείται την ιστορία του θα έπρεπε να την αφηγηθεί σε δύο διαφορετικές βερσιόν. Και με την ευφράδεια που τον διακρίνει το έκανε χωρίς να καταλάβουν αυτοί που την άκουγαν στα ελληνικά, ότι έχει σημαντικές διαφορές με την άλλη που άκουγαν στις Βρυξέλλες.