Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει τον “Μαδούρο” που έχει μέσα του

Δεν αντιλαμβάνομαι πραγματικά ποια είναι η ομοιότητα του Σιμόν Μπολίβαρ με τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και τον Νικολάς Μαδούρο ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να θεωρεί το καθεστώς Μαδούρο… Δημοκρατία.

Προφανώς οι υποστηρικτές του δικτάτορα- «δημοκράτη δεν γνωρίζουν ότι ο Μπολίβαρ προκειμένου να γράψει το Βολιβιανό Σύνταγμα εμπνεύσθηκε από τον Μοντεσκιέ και τον Άνταμ Σμιθ. Άλλωστε ο Μπολίβαρ περιέγραφε τον εαυτό του σε πολλές επιστολές ως φιλελεύθερο και υπέρμαχο της ελεύθερης αγοράς, αλλά και θαυμαστή της Αμερικανικής Επανάστασης. Όλα αυτά δηλαδή που… δεν είναι ο Νικολάς Μαδούρο. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Σι Τζινπινγκ, αλλά και κάποιοι λαϊκιστές πιστεύουν ότι ο δικτάτορας της Βενεζουέλας είναι δημοκράτης.

Αυτά ασφαλώς συμβαίνουν στην πολιτική και δη στις διεθνείς σχέσεις. Κάποτε ήταν ο Γιαρουζέλσκι τώρα είναι ο Μαδούρο. Ωστόσο κάποιες μικρές λεπτομέρειες αποκαλύπτουν τους ιδιαίτερους δεσμούς που διατηρούν με το καθεστώς χώρες που δεν φημίζονται για τις σχέσεις τους με τη δημοκρατία. Και από κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες αντιλαμβάνεται κανείς πως… μεταφράζεται η δημοκρατία στις χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και πως στις χώρες εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όσο για την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει… χαμένη στη μετάφραση σε ότι αφορά τη σχέση της με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά απολύτως ευθυγραμμισμένη σε νοοτροπία και αντιλήψεις με το καθεστώς Μαδούρο. Η κυβέρνηση με την Ευρώπη κατά του Μαδούρο διακριτικά και ο ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του Μαδούρο αδιάκριτα.

Εδώ που τα λέμε ο ΣΥΡΙΖΑ πάει με όλα. Απ’ τη σοσιαλδημοκρατία της Μογκερίνι μέχρι τη «Μπολιβαριανή Επανάσταση» του Μαδούρο και από τις Βρυξέλλες του Γιοχάνες Χάαν μέχρι τις Πρέσπες και τον Ζάεφ. Δεν πάει όμως μέχρι το Καράκας ώστε να δει από κοντά πως ζουν οι ευτυχισμένοι βενεζουελάνοι με 3 δολάρια το μήνα, και πόσο χαρούμενοι είναι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στις φυλακές του καθεστώτος. Το πολύ- πολύ να στείλει ο πρωθυπουργός στο Καράκας καμιά αντιπροσωπεία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μάθουν εκ του σύνεγγυς πως δουλεύουν τα σούπερ μάρκετς.

Εν ολίγοις και σε ελεύθερη μετάφραση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στηρίζει απλώς το δικτατορικό καθεστώς του Μαδούρο, αλλά αισθάνεται αλληλέγγυος με τις μεθόδους και τις πρακτικές του. Δεν στηρίζει απλά έναν δικτάτορα στο πλαίσιο της διεθνιστικής αλληλεγγύης, αλλά υιοθετεί κατά τρόπο που δεν συνάδει με τις ευρωπαϊκές αξίες μια αντίληψη για την εξουσία που βασίζεται στις διώξεις και στις φυλακίσεις πολιτικών και στην παραβίαση των αρχών του κράτους δικαίου. Δεν είναι με τον Μαδούρο, είναι… Μαδούρο.

Γιατί μπορεί η Βενεζουέλα να πέφτει μακριά, και αυτό να «προφυλάσσει» κατά κάποιο τρόπο τους συριζαίους από κάποιες δυσάρεστες ομοιότητες, γεγονός που θα τους εξέθετε στα «ορφανά» της κεντροαριστεράς, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τον Μαδούρο που έχουν βαθιά ριζωμένο μέσα τους.