Ανταποκρίτρια El Pais: Η οργή των ντόπιων, οι τριτοκοσμικές συνθήκες και οι φασίστες

Η Σίλβια Μπλάνκο κάλυψε, όπως πολλοί ξένοι δημοσιογράφοι, τα δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα τις τελευταίες 10 ημέρες στη Λέσβο. Απεσταλμένη της μεγαλύτερης ισπανικής εφημερίδας, της El Pais, η Ισπανίδα ρεπόρτερ κατέγραψε με το μυαλό, το φακό τη και την πένα της τόσο το προσφυγικό δράμα όσο και την οργή των ντόπιων που φαίνεται ότι έχουν κουραστεί μετά από τόσα χρόνια προσφυγικής κρίσης στο νησί.

Η κα Μπλάνκο μοιράζεται τις εντυπώσεις της αλλά και το ρεπορτάζ της με τους αναγνώστες του News 24/7 χωρίς να μασάει τα λόγια αλλά και παίρνοντας τις πάντα απαραίτητες αποστάσεις από τα γεγονότα και τους πρωταγωνιστές του, ως οφείλει να κάνει ένας καλός και αντικειμενικός δημοσιογράφος.

Ενα από τα εξαιρετικά ρεπορτάζ της που δημοσιεύτηκαν στην El Pais μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ηταν το τελευταίο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο του γυρισμού για την Αθήνα και εν συνεχεία για τη Μαδρίτη.

“Νομίζω ότι οι άνθρωποι στη Λέσβο είναι πολύ κουρασμένοι και θυμωμένοι. Τους υποσχέθηκαν αποσυμφόρηση του νησιού κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη, γι’ αυτό και ο κόσμος αισθάνεται απογοητευμένος αλλά και απομονωμένος από τις ελληνικές και τις ευρωπαϊκές αρχές” είναι η πρώτη παρατήρηση της ισπανίδας δημοσιογράφου.

“Μερικοί από τους κατοίκους, ιδιαίτερα αυτοί που ζουν κοντά στο καμπ της Μόριας, διαμαρτύρονταν για ληστείες στα σπίτια τους, στα χωράφια τους και στα ζώα τους. Ισχυρίζονται ότι αντιμετωπίζουν αυτήν την κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχουν δει μία αποτελεσματική λύση.

Οι περισσότερο εξ’ αυτών είναι επίσης αντίθετοι με τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης στο νησί. Πιστεύουν ότι θα γεμίσουν εύκολα και ότι θα μετατραπούν σε φυλακές που θα δημιουργήσουν και πάλι προβλήματα”.

Κάνει, επίσης, μία προσέγγιση για τις κυρίαρχες απόψεις που υπάρχουν μεταξύ των ντόπιων: “Στη Λέσβο υπάρχει μία “διαίρεση” των κατοίκων, τουλάχιστον αυτό παρατήρησα εγώ. Από τη μία βρίσκονται αυτοί που έχουν “ριζοσπαστικοποιήσει” το λόγο τους, δεν επιθυμούν άλλους πρόσφυγες και ζητούν ακόμα πιο αποδοτική φύλαξη των συνόρων. Από την άλλη υπάρχουν οι άλλοι που νιώθουν επίσης εξαντλημένοι αλλά πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποσυμφόρηση και μεταφορά προσφύγων σε άλλα μέρη της Ελλάδας”.

“Ομάδες επιτίθενται μαζί με φασίστες”

Η δυστοπία της Μόριας δεν χρειαζόταν φυσικά μεγάλη ανάλυση. Ούτε η ατμόσφαιρα μεσοπολέμου με τις ομάδες κρούσης: “Για τους πρόσφυγες στη Μόρια η κατάσταση είναι απελπιστική: 20.000 άνθρωποι ζουν σε απαίσιες συνθήκες, το 1/3 του πλήθους είναι παιδιά. Βρίσκονται σε σκηνές με ανύπαρκτη υγιεινή, περιμένουν στις ουρές δύο και τρεις ώρες για να κάνουν ένα μπάνιο, να πάρουν λίγο φαγητό σ’ ένα καμπ ανασφαλές στο οποίο το βράδυ ξεσπούν συνεχώς καυγάδες.

Ονειρεύονται να φύγουν αλλά παραμένουν εκεί για να να τελειώσουν με τις διαδικασίες του ασύλου. Αν φύγουν μόνοι τους, χάνουν αυτό το δικαίωμα. Πρέπει να πω και αυτό. Υπάρχουν απειλές για βία και επιθέσεις εναντίον προσφύγων, ΜΚΟ και δημοσιογράφων από ορισμένες ομάδες που “αναμειγνύονται” με φασίστες”.

Τις ζητήσαμε τέλος να οραματιστεί πιθανές λύσεις αλλά και να μας μεταφέρει την ισπανική τεχνογνωσία για το θέμα: “Είμαι μία απλή δημοσιογράφος. Υπάρχουν ειδικοί πάνω στο ζήτημα, εμπειρογνώμονες, πολιτικοί. Οπως και να έχει υπάρχουν ορισμένες προτεραιότητες. Πρώτον, πρέπει να τελειώσει η απαράδεκτη κατάσταση των αιτούντων άσυλο στη Μόρια. Ακόμα και τα μίνιμουμ στάνταρ διαβίωσης δυστυχώς δεν τηρούνται. Στη συνέχεια πρέπει να έρθει η αποσυμφόρηση με κόσμο να μεταφέρεται σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Θα βοηθούσε και τον ντόπιο πληθυσμό αλλά και τους αιτούντες άσυλο, το επεσήμανε έτσι και αλλιώς πρόσφατα ο Επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, το ίδιο τόνισαν και 64 οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ζήτησαν την προηγούμενη εβδομάδα από τα κράτη μέλη της ΕΕ να μεταφέρουν τους ασυνόδευτους ανήλικους σε πιο ασφαλή μέρη.

Πιστεύω ότι η διαχείριση αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να γίνει εις βάρος του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αναστολή του δικαιώματος αίτησης παροχής ασύλου σε όσους έφθασαν στην Ελλάδα από την 1η Μαρτίου δεν έχει καμία αιτία όπως τόνισε και η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.

Η στρατηγική της ισπανικής κυβέρνησης περιλαμβάνει κυρίως την υπογραφή διμερών συμφωνιών με χώρες της Βόρειας και της Δυτικής Αφρικής, ειδικά με το Μαρόκο, για να συνεργαστεί με την αστυνομία αυτών των χωρών στη διαχείριση των συνοριακών ελέγχων. Επίσης, η κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνίες με χώρες για επιστροφή ανθρώπων που τελικά δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν άσυλο στην Ισπανία.

Από την άλλη πλευρά η Ισπανία είναι ένας από τους κύριους δέκτες αιτήσεων ασύλου στην ΕΕ, ειδικά από πολίτες της Βενεζουέλας, της Κολομβίας και άλλων χωρών της Κεντρικής Αμερικής. Το ισπανικό σύστημα παροχής ασύλου δεν έχει αρκετούς πόρους και είναι επιβαρυμένο με 130.000 που δεν έχουν εξεταστεί ακόμα”.