Η 17χρονη Ιρακινή: Θα μας σκότωναν οι Τζιχαντιστές. Φύγαμε με τις πυτζάμες και ένα πορτοφόλι

Αποστολή στη Μυτιλήνη του NEWS 247 σε συνεργασία με το Eirinika.gr και την Ειρήνη Νικολοπούλου.

Ξημερώματα στη Βόρεια Λέσβο, οι εικόνες εκατοντάδων Σύρων προσφύγων να καταφτάνουν με δάκρυα χαράς και να φιλούν το χώμα της Ελλάδας, ευγνώμονες που είναι σώοι και όλοι μαζί.  Θα είναι πιο ήσυχη η ημέρα …. αναλογίστηκα προς στιγμήν.

Στο δρόμο, δεκάδες μετανάστες , “μπουλούκια” προσφύγων πάνω στο πεζοδρόμιο. Παιδάκια παντού, έφηβοι και κοπέλες το πολύ έως 20 χρονών. Οι μανάδες τους γυναίκες που μοιάζουν γριές, από την κακουχία. Πατεράδες με την ανησυχία ζωγραφισμένη στο μελαμψό τους πρόσωπο.

Σακούλες και πρόχειρα σακβουαγιάζ σε σωρό το ένα πάνω στο άλλο πάνω στο πεζοδρόμιο της  Μυτιλήνης πίσω από το λιμάνι. Το λιμάνι της αγωνίας και της χαράς. Περιμένουν στο πεζοδρόμιο ως τις 6. Τότε θα επιβιβαστούν  στο πλοίο που θα τους πάει στην Αθήνα (Ποιός Πειραιάς , οι άνθρωποι ταξιδεύουν χωρίς πυξίδα είναι κυνηγημένοι από τους ISIS, μου λένε).

Βγήκαν από την πίσω πόρτα την ώρα που από τη είσοδο ορμούσαν οι τζιχαντιστές για να τους σκοτώσουν. Έφυγαν σχεδόν γυμνοί με ένα πορτοφόλι, όσοι πρόλαβαν,  με τις πυτζάμες άλλοι. Αγόρασαν κάποια  ρούχα όταν έφτασαν στην Τουρκία. Όλη τους η περιουσία.

Αρχίζω ” δουλειά”… “Από που είσθε;”, ρωτάω.”Από το Ιράκ”. Ευτυχώς κάποια υποτυπώδη αγγλικά. “Ήρθαμε από την Μοσούλη .Ταξιδεύουμε 20 μέρες τώρα. Φάγαμε πολύ ξύλο στην Τουρκία”. Είναι η πολλοστή φορά που ακούω από τους πρόσφυγες που συνάντησα εδώ στην Λέσβο, ότι οι Τούρκοι της ακτοφυλακής τους ξυλοφορτώνουν ζητώντας λεφτά για να τους αφήσουν να περάσουν απέναντι στην Ελλάδα.

Παίρνω κάποια κρουασάν από το μπουφέ και δίνω στα μικρά και αρχίζουμε την κουβέντα με την μικρή πανέξυπνη κόρη μιας οικογένειας.

“Φύγαμε από το σπίτι μας χωρίς τίποτε… Μόνο ένα πορτοφόλι, μια τσάντα και δρόμο. Έξω από το σπίτι μας στη Μοσούλη ήταν έτοιμοι οι ISIS να μπουν και να μας σκοτώσουν. Το σκάσαμε την ώρα που ορμούσαν. Έτσι γλυτώσαμε “

“Ταξιδεύαμε επί 20 μέρες… Στην Τουρκία ήταν επικίνδυνα! Μας χτυπούσαν και δεν μας άφηναν να έρθουμε στην Ελλάδα. Ήταν κακοί άνθρωποι. Θα πάμε στην Γερμανία. Θα ζήσουμε και θα σπουδάσουμε εκεί “

Αποχαιρέτησα την οικογένεια των Ιρακινών που “είδε τον χάρο με τα μάτια της”, που δραπέτευσε την τελευταία στιγμή από το ίδιο της το σπίτι, την ώρα που χτυπούσαν την πόρτα οι Τζιχαντιστές. Μου χαμογελούν ανακουφισμένοι. Είναι έτοιμοι για τη νέα τους ζωή, όποια κι αν είναι αυτή. Η σύγκριση ήταν απλώς ο θάνατος, ο αποκεφαλισμός . Τι τους περιμένει;

Με τον Στρατή Μπαλάσκα στην άφιξη των προσφύγων

Κατεβαίνω στο λιμάνι . Με ειδοποιεί ο καλός μου συνάδελφος ο Μυτιληνιός Στρατής Μπαλάσκας ότι υπάρχει άφιξη . Τρέχω κι εγώ . Μοιάζει να έχουν πια μπει πολλά σε τάξη εδώ. Οι άνθρωποι της Frontex με  τα σούπερ σκάφη η το ολοκαίνουργιο εξαιρετικό του Ελληνικού λιμενικού,  τους παραλαμβάνουν από τα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων στην μέση του Αιγαίου. Αμέσως μετά κατευθύνονται για το λιμάνι της Μυτιλήνης η της Πέτρας η του Μόλυβου και φτάνουν σε καλή κατάσταση οι περισσότεροι Αφήνουν πίσω τους την κόλαση.

Μίλησα με μία όμορφη Σύρια που την περιμένει ο καλός της στην Νορβηγία. Προηγήθηκε… τους άνοιξε τον δρόμο και τώρα πεθερά σύζυγος και τα δύο αδέρφια της συζύγου, πετάνε για Νορβηγία.

Θα κλείσουν τα σύνορα λένε οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα. “Δεν αντέχουμε άλλους” λένε οι Γερμανοί. “Δεν ξέρω, δεν είδα”,συμπληρώνουν, σφυρίζοντας αδιάφοροι οι Αμερικάνοι. Μα αν δεν κάνω λάθος,  εκείνοι δεν τα έκαναν μπάχαλο στο Ιράκ και τώρα μας στέλνουν τους απελπισμένους κατά δω; Κάνω λάθος; Eκλαϊκεύω; Yπεραπλουστεύω; Όχι είναι έτσι ακριβώς Mr Bush. Ετοιμαστείτε και για τον κύριο Trump.