Abdeljawwad Omar για Γάζα: “Γενοκτονία είναι η καθημερινή μυρωδιά του θανάτου”

Ο Abdeljawwad Omar είναι από τους σημαντικότερους διανοούμενους στην Παλαιστίνη. Καθηγητής στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Birzeit στη Δυτική Οχθη, συγγραφέας και αναλυτής, έχει πάντα στο επίκεντρο της δουλειάς του τον Παλαιστινιακό αγώνα στον οποίο έχει αφιερώσει ένα μεγάλο τμήμα της επιστημονικής του δουλειάς.

Τον εντοπίσαμε στη Ραμάλα. Ηταν βαθιά προβληματισμένος, την ίδια ώρα όμως δεν έχανε το κουράγιο και την πίστη του.

Η κατάσταση στη Γάζα όσο μας μιλούσε γινόταν πάντως όλο και πιο φρικτή: “Η Γάζα σήμερα είναι ένα τοπίο ερείπιων. Οι άνθρωποι είναι εξαντλημένοι, εκτοπισμένοι, πεινασμένοι, βομβαρδισμένοι χωρίς σταματημό. Ο ισραηλινός στρατός έχει πραγματοποιήσει ευρείας κλίμακας βομβαρδισμούς στην πόλη της Γάζας, με σκοπό την εθνοτική εκκαθάριση των Παλαιστινίων από τη γη τους.

Αλλά για διάφορους λόγους — συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης χρημάτων και της πολιτικής “πουθενά δεν υπάρχει ασφάλεια” — οι περισσότεροι κάτοικοι της Γάζας παραμένουν στην πόλη και δεν έχουν μετακινηθεί προς τα νότια.

Τα νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει, τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε ερείπια, και τα παιδιά είτε έχουν θαφτεί είτε έχουν μείνει ορφανά. Δεν πρόκειται για πόλεμο με την κοινή έννοια — είναι εξόντωση.

Ο ΟΗΕ το αποκαλεί γενοκτονία, αλλά για εμάς εδώ αυτή η λέξη δεν είναι αφηρημένη έννοια· είναι η καθημερινή μυρωδιά του θανάτου και η σκόνη των κατεστραμμένων σπιτιών”.

Οι αντιδράσεις της ηγεσίας των IDF αλλά και μερίδας του ισραηλινού λαού δεν μπορούν, κατά την οπτική του Omar, να σταματήσουν τον Νετανιάχου: “Ναι, όντως υπάρχει ανησυχία εντός των IDF και της ισραηλινής κοινωνίας. Οι αξιωματικοί αμφισβητούν τη στρατηγική, οι οικογένειες των στρατιωτών και των αιχμαλώτων διαδηλώνουν, οι έφεδροι αρνούνται τη θητεία.

Αλλά αυτή η δυσαρέσκεια είναι κατακερματισμένη και εξακολουθεί να είναι δεμένη στην ίδια αποικιοκρατική λογική. Είναι απίθανο να αποτρέψει τον Νετανιάχου όσο ο πόλεμος παραμένει πολιτικά χρήσιμος και οι ΗΠΑ παραμένουν η ασπίδα του”.

Του ζητάμε να μας εξηγήσει την εμμονική, απόλυτη στήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ ακόμα και τώρα: “Οι ΗΠΑ προσκολλούνται στο Ισραήλ γιατί το Ισραήλ είναι το προπύργιό τους — η ένοπλη αποικιακή τους προκεχωρημένη βάση στον αραβικό κόσμο.

Κάθε σφαγή δικαιολογείται ως «αυτοάμυνα», κάθε έγκλημα συγχωρείται στο όνομα της «ασφάλειας». Ακόμη και μετά την επίθεση στο Κατάρ, το σενάριο δεν άλλαξε: η Αμερική χρειάζεται το Ισραήλ περισσότερο απ’ ό,τι τη δικαιοσύνη.

Όσον αφορά την ΕΕ, μιλά τη γλώσσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά χωρίς δόντια. Η επιρροή της είναι ελάχιστη, η ενότητά της διχασμένη, και τα λόγια της φαίνεται ότι δεν έχουν αξία μπροστά στην ασπίδα της αμερικανικής προστασίας”.

Συμπεραίνει ότι “δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός αν δεν ξεκινά με την αναγνώριση της παλαιστινιακής ζωής και κυριαρχίας. Μια εκεχειρία από μόνη της δεν αρκεί. Απαιτείται άρση του αποκλεισμού, τέλος της κατοχής, λογοδοσία για τα εγκλήματα και επιστροφή της κλεμμένης αξιοπρέπειας. Κάθε τι λιγότερο από αυτό είναι απλώς μια παύση πριν την επόμενη σφαγή”.

Μάς μιλά, τέλος, για τη μοίρα της Γάζας: “Αν ο Νετανιάχου συνεχίσει, η Γάζα θα καταστεί αβίωτη. Ο λαός μας θα διασκορπιστεί, θα πεινάσει. Αλλά η Παλαιστίνη δεν θα εξαφανιστεί. Όσο περισσότερο καταστρέφουν, τόσο περισσότερο αποκαλύπτουν τον φόβο τους για την ύπαρξή μας. Το μέλλον μας, αν όχι κυρίαρχο και ελεύθερο, θα είναι αυτό της ατέλειωτης αντίστασης”.