Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει: Γαλλική επιχείρηση υδροδότησης ζητά 405 εκατ. δολάρια από την Αργεντινή

Πρόστιμο 405 εκατ. δολαρίων ζητά η εταιρία γαλλικών συμφερόντων Suez Environment από την Αργεντινή, μετά την μονομερή αθέτηση της συμφωνίας της τελευταίας αναφορικά με τη διαχείριση του νερού στην πόλη του Μπουένος Άιρες.

Η γαλλική επιχείρηση κολοσσός είχε αναπτύξει δραστηριότητες στην λατινική χώρα από το 1993, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση της υδροδότησης της αργεντίνικης πρωτεύουσας. “Πρόκειται για την αναγνώριση του δικαιώματος της εταιρίας και της εργασίας που έχει επιτελεστεί από την ομάδα της για να προσφέρουν νερό σε 8 εκατομμύρια κατοίκους του Μπουένος Άιρες, εκ των οποίων 2 εκατομμύρια δεν είχαν προηγουμένως πρόσβαση σε πόσιμο νερό” σημειώνει η εταιρία που χαιρετίζει την απόφαση του ICSID Διεθνούς Κέντρου για τη διευθέτηση διαφορών σχετικών με επενδύσεις.

Μετά τις αναταραχές που έφεραν αλλαγή στην πολιτική ηγεσία της Αργεντινής, η νέα κυβέρνηση διέκοψε μονομερώς το συμβόλαιο με την εταιρία και αποφάσισε να δημιουργήσει στη θέση της μια νέα εταιρία υπό τον έλεγχο του κράτους κατά 90%. Όπως είχε δικαιολογηθεί τότε το Μπουένος Άιρες, η γαλλική εταιρία δεν σεβάστηκε τους όρους του συμβολαίου, ειδικά στο επίπεδο των επενδύσεων και της ποιότητας του πόσιμου νερού.

To ICSID που βρίσκεται υπό τη σκέπη της Παγκόσμιας Τράπεζας, είχε αναγνωρίσει από το 2010 την ευθύνη της Αργεντινής στο ζήτημα, χωρίς όμως να έχει ορίσει το ύψος του ποσού αποζημίωσης προς την εταιρία. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ είχε χαρακτηρίσει τότε την υπόθεση “μείζονος σημασίας” το 2005, με την ευκαιρία της επίσκεψης στο Παρίσι του τότε πρόεδρου της Αργεντινής Νέστορ Κίρχνερ.

Μια υπόθεση με έντονο παρασκήνιο

Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού στην Αργεντινή διήρκησε πολλά χρόνια και παρά τους πανηγυρισμούς της γαλλικής εταιρίας, φαίνεται πως η επικυριαρχία της επί ενός τόσο ζωτικού αγαθού στην Αργεντινή αποτέλεσε μέσο πίεσης και εκβιασμών κατά της κυβέρνησης. Η εταιρία επέβαλε από την αρχή της λειτουργίας της κόμιστρο 800 δολαρίων για τη σύνδεση ενός νοικοκυριού με το δίκτυο ύδρευσης, με τον τότε πρόεδρο Κάρλος Μένεμ να μειώνει το ποσό στα 200 δολάρια, επιβάλλοντας όμως επιπλέον φόρο για να καλύψει το υπόλοιπο ποσό υπέρ της εταιρίας. Παράλληλα, η εταιρία καθυστερούσε να παραδώσει τα έργα για τα οποία είχε δεσμευθεί, αφού το 1997 είχε κατασκευάσει μόλις το 1/3 του δικτύου που είχε συμφωνηθεί, ενώ είχε επενδύσει μόλις 9.4 εκατ. δολάρια έναντι 48.9 που είχε υποσχεθεί.

Από το 2000 το φως της δημοσιότητας είδαν δεκάδες διαμαρτυρίες για αυξήσεις στις τιμές του νερού, σε μια χώρα που βυθιζόταν στην οικονομική κρίση. Παράλληλα, με την κατάρρευση της χώρας το 2001, οι υπεύθυνοι της εταιρίας φρόντισαν να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση απειλώντας με επιπλέον αυξήσεις 42%. Όταν η κυβέρνηση δήλωσε αδύναμη να ανταποκριθεί στα αιτήματα της εταιρίας, εκείνη απείλησε να οδηγήσει το θέμα στο ICSID.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως το Κέντρο διευθέτησης διαφωνιών ανήκει στην Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία με τη σειρά της έχει στην κατοχή της το 5% της Suez Environment. Προκαλεί ερωτηματικά λοιπόν πως ένας οργανισμός που έχει άμεσα οικονομικά συμφέροντα από την υπόθεση, μπορεί να κρίνει και να επιβάλλει πρόστιμο σε μια χώρα υπέρ μιας εταιρίας από την οποία έχει σημαντικά οικονομικά οφέλη.

Πηγή: 20minutes.fr, foodandwaterwatch