“Η πραγματική Εκκλησία του Χριστού”
Το Βατικανό διεκδικεί τον τίτλο "της μοναδικής πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού" για την Καθολική Εκκλησία σε έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα
- 10 Ιουλίου 2007 15:53
Το Βατικανό διεκδικεί τον τίτλο “της μοναδικής πραγματικής Εκκλησίας του Χριστού” για την Καθολική Εκκλησία σε έγγραφό του που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα και που εγκυμονεί τον κίνδυνο αναζωπύρωσης της διαμάχης με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες.
Στο 16σέλιδο κείμενο με τίτλο “Απαντήσεις στα θέματα που αφορούν διάφορες πτυχές του δόγματος της Εκκλησίας”, το Βατικανό επαναλαμβάνει τις θέσεις που είχαν ήδη αναπτυχθεί στο κείμενο Dominus Iesus που είχε εκδοθεί το 2000 από τον τότε καρδινάλιο Γιόζεφ Ράτσινγκερ και είχε προκαλέσε έντονη πολεμική στον χριστιανικό κόσμο, κυρίως με τους Προτεστάντες, οι οποίοι δεν θεωρούνταν βάσει αυτού μέλη πραγματικών “Εκκλησιών”.
Στο σημερινό κείμενο διευκρινίζεται ότι η οικουμενική δέσμευση του Βατικανού “δεν σημαίνει ότι η Καθολική Εκκλησία απαρνείται την πεποίθηση ότι είναι η μοναδική πραγματική Εκκλησία του Χριστού” και περιγράφονται οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ως πραγματικές εκκλησίες, οι οποίες πάσχουν όμως από ένα “έλλειμμα”, καθώς δεν αναγνωρίζουν την αρχή του Πάπα. Ωστόσο το έλλειμμα αυτό “είναι ακόμη πιο βαθύ” στα προτεσταντικά θρησκευτικά δόγματα –άποψη που είναι πολύ πιθανόν να περιπλέξει περαιτέρω τις σχέσεις με τους προτεστάντες.
Βεβαίως, επισημαίνεται στο κείμενο, βρίσκουμε εκτός της Καθολικής Εκκλησίας “πολλά στοιχεία καθαγιασμού και αλήθειας”. Όμως οι ανατολικές Εκκλησίες που δεν αναγνωρίζουν τον Πάπα ως διάδοχο του (Αποστόλου) Πέτρου πάσχουν από ένα “έλλειμμα” και δεν είναι παρά “χωριστές Εκκλησίες” και οι “κοινότητες” των προτεσταντών, που έχουν διαφορετική αντίληψη για την Θεία Ευχαριστία και την ιεροσύνη “δεν μπορούν να αποκληθούν Εκκλησίες”.
Το Βατικανό υπογραμμίζει ωστόσο ότι ο οικουμενικός διάλογος “παραμένει πάντα μία από τις προτεραιότητες της Καθολικής Εκκλησίας, όπως επιβεβαίωσε ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος”. “Ωστόσο όπως γνωρίζετε έχει θεμελιώδη σημασία σε οποιοδήποτε είδος διαλόγου οι μετέχοντες να είναι σαφείς σε ό,τι αφορά την ταυτότητά τους. Αυτό σημαίνει ότι ο διάλογος δεν μπορεί να είναι μια αφορμή για να προσαρμόσει ή να μαλακώσει αυτό που πιστεύει ότι είναι”.
(Πηγή: ΑΠΕ)