60+1 ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σε συνέχεια των ανοιξιάτικων επιλογών μας όσον αφορά την ελληνική και ξενόγλωσση πεζογραφία, το NEWS 24/7 σταχυολογεί την μετα-πασχαλινή και θερινή εκδοτική παραγωγή και προτείνει τίτλους ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, μικρής και μεγάλης φόρμας, νέους τίτλους αλλά και επανεκδόσεις. Κοινώς, εδώ υπάρχει κάτι για όλα τα αναγνωστικά γούστα.

Αχιλλέας ΙΙΙ – Παραχαράκτης [Ίκαρος]

Ένας άνδρας αρχίζει το κάπνισμα στα εβδομήντα του και προσπαθεί να κερδίσει τον χαμένο χρόνο καπνίζοντας τέσσερα πακέτα τσιγάρα την ημέρα, ένα βραβευμένο σε καλλιστεία σκυλάκι σαλονιού αναπολεί τα χρόνια που εργαζόταν ως τσομπανόσκυλο στα Γρεβενά, ένας νεκροθάφτης σκάβει επί σαράντα έτη λάκκους των άλλων χωρίς να έχει πέσει ούτε μια φορά μέσα ο ίδιος, ένα χρυσόψαρο με μνήμη τριών ελεφάντων που καταπιέζεται μέσα στην γυάλα του και αναζητεί νέες εμπειρίες και μερικές ακόμη ανατρεπτικές ιστορίες που αμφισβητούν το προφανές. Πέντε χρόνια μετά το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας ο Παραχαράκτης επανακυκλοφορεί.

Ιζαμπέλ Αλιέντε – Το όνομά μου είναι Εμίλια ντελ Βάγιε [Δέσποινα Δρακάκη, Ψυχογιός]

Στο Σαν Φρανσίσκο του 1866, η Εμίλια ντελ Βάγιε, κόρη μιας Ιρλανδής μοναχής και ενός Χιλιανού αριστοκράτη, μεγαλώνει ανεξάρτητη και αποφασισμένη να ακολουθήσει το πάθος της για τη συγγραφή. Με ανδρικό ψευδώνυμο εκδίδει αναγνώσματα και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Μαζί με τον συνάδελφό της Έρικ, καλύπτει τον εμφύλιο στη Χιλή, όπου έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια για τις ρίζες της και ρισκάρει τη ζωή της, αμφισβητώντας την ταυτότητά της και το πεπρωμένο της.

Σέλβα Αλµάδα – Νεκρά κορίτσια [μτφρ: Αγγελική Βασιλάκου, Κλειδάριθμος]

Τρεις έφηβες δολοφονημένες στην επαρχία της Αργεντινής τη δεκαετία του 1980. Τρεις ατιμώρητοι θάνατοι όταν ακόμη η λέξη «γυναικοκτονία» μας ήταν άγνωστη. Τρεις δολοφονίες ανάμεσα στις εκατοντάδες που δεν φτάνουν ποτέ στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Τρεις θάνατοι χωρίς ενόχους. Μετά την επιτυχία των Ο άνεμος που σαρώνει και Δεν είναι ποτάμι, η διεθνώς αναγνωρισμένη Αργεντίνα συγγραφέας εστιάζει στο φλέγον ζήτημα της έμφυλης βίας. Μια ιστορία που αποκαλύπτει τις σκοτεινές πτυχές μιας κοινωνίας που σιωπά.

Φερνάντο Αραμπούρου – Το παιδί [μτφρ: Τιτίνα Σπερελάκη, Πατάκης]

Με σημείο αναφοράς ένα πολύνεκρο δυστύχηµα που συγκλόνισε τη Χώρα των Βάσκων και ολόκληρη την Ισπανία το 1980, μια έκρηξη αερίου σε σχολείo, ο διακεκριμένος Ισπανός συγγραφέας πολυσυζυτημένων μυθιστορημάτων όπως η Πατρίδα, και Τα Πετροχελίδονα (αμφότερα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Τιτίνας Σπερελάκη) επιδεικνύει ξανά την αφηγηματική του μαεστρία με μια σπαρακτική ιστορία για την παιδική ηλικία, τα γηρατειά, την απώλεια και τον πόνο. Μέσα από τη μορφή του ηλικιωμένου Νικάσιο, ο οποίος κάθε Πέµπτη επισκέπτεται τον εγγονό του, ένα από τα πολλά παιδιά θύματα της φονικής έκρηξης, στο νεκροταφείο της Ορτουέγια, ο Αραμπούρου φωτίζει την εύθραυστη και ευάλωτη ανθρώπινη φύση, τις οικογενειακές σχέσεις και τραγωδίες.

Χρήστος Αστερίου – Η εγγαστρίμυθη φάλαινα [Πατάκης]

Με ποιον τρόπο μπορεί να επηρεάσει το κόκκινο εσώρουχο του Αρχηγού τους πολίτες μιας δυστοπικής κοινωνίας; Πώς διαχειρίζεται τη φυγή της συζύγου του ένας διανοούμενος της Ανατολικής Γερμανίας  πριν και μετά την πτώση του βερολινέζικου τείχους; Γιατί δεν επιστρέφει από το έρημο ορεινό χωριό το ζευγάρι που εγκατέλειψε την πόλη λόγω του αφόρητου καύσωνα;

Τι σκέφτεται μια γυναίκα καθισμένη πίσω απ’ το τζάμι του σταθμού διοδίων και πώς παρουσιάζει ένας κριτικός την αριστουργηματική «Απογραφή», το πλέον παραγνωρισμένο φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου; Μία νουβέλα και έξι διηγήματα για τη δύναμη της εκδίκησης, την πολιτική παράνοια, τις βαλτωμένες ζωές που ζητούν διέξοδο, για την αίσθηση του καθήκοντος αλλά και για το μεγαλείο της έβδομης τέχνης.

Μουνίρ Ατσέμι – Ζωντανά πλάσματα [μτφρ. Σωτήρης Παρασχάς, Λουίς Εντοάρντο Τόρες, Αντίποδες]

Τέσσερις νεαροί Ισπανοί ξεκινούν ένα καλοκαίρι για τη νότια Γαλλία, προκειμένου να δουλέψουν σεζόν στον τρύγο. Αντί όμως για τα αμπέλια, πιάνουν δουλειά σε εκτροφεία πουλερικών και σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, με τις υπαρξιακές αντοχές τους και τις μεταξύ τους σχέσεις να δοκιμάζονται. Επηρεασμένος από τον Μπόρχες και τον Μπολάνιο ο Ατσέμι (ένας από τους 25 καλύτερους νέους ισπανόφωνους αφηγητές σύμφωνα με το Granta) διερευνά με χιούμορ τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, ανάμεσα στην αυτογνωσία και τη φιλία, ανάμεσα στην ταυτότητα και την εργασία.

Όσιαν Βουόνγκ – Ο Αυτοκράτορας της Χαράς [μτφρ. Δημήτρης Μαύρος, Gutenberg]

«Το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να ζήσεις μονάχα μια φορά». Ο Χάι, δεκαεννιάχρονος Αμερικανο-βιετναμέζος, κάτοικος της Ανατολικής Χαράς του Κονέκτικατ, ετοιμάζεται να  αυτοκτονήσει πέφτοντας από μια γέφυρα. Τον σταματά μια ηλικιωμένη από τη Λιθουανία με αρχικά συμπτώματα άνοιας. Οι δυο τους γίνονται αχώριστοι και η ζωή τους αλλάζει. Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας του Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι Όσιαν Βουόνγκ (γενν. Βιετνάμ, 1988) επιστρέφει μ᾽ ένα βαθιά συγκινητικό μυθιστόρημα για όσα μας στοιχειώνουν, για τη ζωή στο περιθώριο, για τους ανθρώπους που επιλέγουμε να γίνουν η οικογένειά μας και για το πώς πείθουμε τον εαυτό μας για μια δεύτερη ευκαιρία.

Ευτυχία Γιαννάκη – Υπέροχος πόλεμος [Ίκαρος]

Στη νέα, καθηλωτική υπόθεση του αστυνόμου Χάρη Κόκκινου, μια αινιγματική δημοσιογράφος αναλαμβάνει να γράψει τη βιογραφία μιας διάσημης στιχουργού που έχει αποσυρθεί στο εξοχικό της στην Κινέτα, μαζί με τον άνδρα της και τη μητέρα της. Μερικές ώρες μετά από μια συνάντησή τους ο άνδρας της στιχουργού βρίσκεται νεκρός. Ατύχημα; Αυτοκτονία; Ένοχο οικογενειακό μυστικό; Ο αστυνόμος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ένα μυστήριο που αποδεικνύεται πιο περίπλοκο απ’ όσο αρχικά υποθέτει. Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να βουτήξει στο σκοτάδι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, σε αποσιωπήσεις ετών, σε ατομικά και συλλογικά τραύματα που κανείς δεν αντέχει να κοιτάξει κατάματα.

Μπρούνο Γιασένσκι – Θα κάψω το Παρίσι [μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη, Έρμα]

Ένας νεαρός Γάλλος εργάτης ξαφνικά απολύεται, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει και ο σπιτονοικοκύρης του τον πετάει έξω. Άστεγος, πεινασμένος και βυθισμένος στην απόγνωση, περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού. Όταν ένας φίλος του τον ξεναγεί στο Ινστιτούτο Παστέρ, αποφασίζει να κλέψει δύο δοκιμαστικούς σωλήνες που περιέχουν πανούκλα. Η απελπισία και η απύθμενη οργή για ένα σύστημα που τον καταδίκασε στο περιθώριο τον ωθούν να τους αδειάσει στη δεξαμενή που τροφοδοτεί το Παρίσι με νερό. Η πόλη μολύνεται, οι νεκροί πληθαίνουν, η εκλεγμένη εξουσία καταρρέει και το κοσμοπολίτικο Παρίσι χωρίζεται σε ζώνες ανάλογα με θρησκευτικά και πολιτικά πιστεύω.

Ένα μυθιστόρημα που κατατάσσεται στα μείζονα επιτεύγματα της πολωνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα αποτελώντας ένα κρυμμένο διαμάντι του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού.

Χαν Γκανγκ – Λευκό [μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, Καστανιώτης]

Η βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας επιστρέφει σε μια τραγωδία που σημάδεψε την οικογένειά της: τον θάνατο της μεγάλης της αδερφής, μόλις δύο ώρες μετά τη γέννησή της. Κατά την παραμονή της σε μια ευρωπαϊκή πόλη, σημαδεμένη από τον πόλεμο και το κρύο, η συγγραφέας ξεδιπλώνει μια λυρική, αυτοβιογραφική αφήγηση, χτισμένη πάνω σε λευκές εικόνες –το σάβανο, το μητρικό γάλα, λέξεις στο χαρτί. Το βιβλίο αποτελεί έναν στοχασμό πάνω στο πένθος, τη μνήμη και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής. Η έκδοση περιλαμβάνει και τη διάλεξη που έδωσε η Χαν Γκανγκ στο πλαίσιο της βράβευσής της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ζαν Μισέλ Γκενασιά – Και ο Θεός βοηθός [μτφρ. Χαρά Σκιαδέλλη, Διόπτρα]

Το 1924, η Ιρέν και ο Ζορζ ερωτεύονται με ένα βαλς στις όχθες του Μάρνη. Αποκτούν την Αρλέν, που μεγαλώνει με τρία παιδιά από εύπορες οικογένειες, δημιουργώντας μια αχώριστη παρέα. Παρά την ταπεινή καταγωγή της, η Αρλέν παλεύει να γίνει μία από τις πρώτες γυναίκες μηχανικούς στη Γαλλία, θυσιάζοντας πολλά. Με φόντο κοινωνικές ανατροπές, πολέμους και ανεκπλήρωτους έρωτες, ο Guenassia υφαίνει το έπος μιας γενιάς που πάλεψε να ονειρευτεί μέσα στις αναταράξεις της Ιστορίας.

Κίραν Γκόνταρντ – Βλέπω τα κτίρια να πέφτουν σαν αστραπές [μτφρ. Νατάσα Σίδερη, Αλεξάνδρεια]

Πέντε παιδικοί φίλοι μεγαλώνουν μαζί σε εργατικές κατοικίες, αλλά η ζωή τούς οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους. Ο Ράιαν πετυχαίνει οικονομικά, αλλά ζει στο παρελθόν. Ο Όλι είναι ντίλερ, ο Κόνορ περιμένει παιδί και ελπίζει σε μια νέα αρχή, ενώ ο Πάτρικ και η Σιβ ζουν έναν δυνατό έρωτα. Ένα παλιό μυστικό ταράζει τις ισορροπίες και μία τραγωδία θα αλλάξει τα πάντα: κάποιος θα πεθάνει. Οι υπόλοιποι καλούνται να αντιμετωπίσουν το παρελθόν και ν’ αναζητήσουν λύτρωση.

Άλις Γουίν – In Memoriam [μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης, Ίκαρος]

Ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος αφανίζει χιλιάδες νέους και στις δυο πλευρές. Για τον Χένρι Γκοντ, τον Σίντνεϊ Έλγουντ και τους συμμαθητές τους στο ειδυλλιακό τους οικοτροφείο στην έξοχη, η βία της μάχης μοιάζει μακρινή και το μέτωπο συναρπαστικό. Όταν η οικογένεια του Γκοντ του ζητεί να καταταγεί για να γλιτώσουν την κατακραυγή εξαιτίας της έλξης του για τον Έλγουντ, το κάνει με προθυμία για να ξεφύγει από τα βασανιστικά του συναισθήματα. Για κακή του τύχη ωστόσο, ο Έλγουντ βιάζεται να τον συνοδεύσει, ενώ σύντομα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς: The Washington Post, NPR και The New Yorker.

Βιρτζίνια Γουλφ – Στο φάρο [μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Δώμα]

Η κυρία Ράμζυ είπε στον Τζέιμς, τον εξάχρονο γιο της, πως, αν είναι καλός ο καιρός, θα πάνε αύριο εκδρομή στο Φάρο. Δεν θα είναι καλός ο καιρός, σχολία­σε ο κύριος ­Ράμζυ, ο φιλόσοφος. Παραθερίζουν στη νήσο Σκάυ, στη Σκωτία, στο εξοχικό τους — το αντρόγυνο με τα οχτώ παιδιά του. Έχουν και φιλο­ξενούμενους. Τον Τάνσλυ τον άθεο, που στη ζωή του τα κατά­φερε χωρίς βοήθεια, και είναι θυμωμένος. Τον Ουίλ­λιαμ Μπανκς που σέβεται τον κύριο Ράμζυ, αλλά τον βλέπει και λίγο υποκριτάκο. Την Λίλυ Μπρίσκοου που θέλει να ζωγραφίζει, μα ακόμα δεν έχει παντρευτεί. Δεν υπάρχει ευτυχία μεγαλύτερη απ’ το γάμο, σκέφτεται η κυρία Ράμζυ, και είναι βέβαιη πως οι κόρες της το καταλαβαίνουν αυτό. Ο κύριος Ράμζυ σκέφτεται πως απέτυχε. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε νέα μετάφραση.

Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν – Ένας τόπος για να επιστρέφεις [μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, Πόλις]

Ένας τόπος για να επιστρέφεις είναι ο τίτλος της ιστορίας ζωής του Τζεντ Τιούκσμπουρι, όπως την αφηγείται ο ίδιος, έχοντας φτάσει στη μέση ηλικία και έχοντας πια συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του. Γεννημένος στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και, παρότι μεσολαβεί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος διαπρέπει στους τομείς της κλασικής και μεσαιωνικής φιλολογίας. Αφού πολέμησε στο πλευρό των Ιταλών Παρτιζάνων επέστρεψε στον τόπο του, παντρεύτηκε, χήρεψε, για να ακολουθήσει θυελλώδης σχέση με μια παλιά του γνώριμη. Μετά το τέλος της, ο Τζεντ θα ξαναπαντρευτεί, θα αποκτήσει έναν γιο, και θα χωρίσει. Και τότε θα έρθει πια η ώρα να κάνει τον απολογισμό του. Αυτό είναι το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε ο και ένα από τα τρία καλύτερά του, όπως ο ίδιος πίστευε.

Νίκος Δαββέτας – Η δεσμοφύλακας [Πατάκης]

Το ταξίδι, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, με την, πλήρως καταβεβλημένη από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, μητέρα του ως το αναπότρεπτο τέλος της, οι παραληρηματικοί μονόλογοι και οι καθημερινοί τους διάλογοι, μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ασθένειας, διασώθηκαν σε δυο πυκνογραμμένα τετράδια. Το νέο βιβλίο του βραβευμένου με Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος Νίκου Δαββέτα, είναι η, αληθινή, ιστορία μιας γυναίκας, που εργάστηκε ως σωφρονιστική υπάλληλος στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού, και του γιου της, του ίδιου του συγγραφέα, του οποίου η παιδική ηλικία σημαδεύτηκε από τις διαδοχικές επισκέψεις «στη δουλειά της μαμάς».

Πέρσιβαλ Έβερετ – James [μτφρ: Μυρσίνη Γκανά, Ψυχογιός]

Mία πλημμυρισμένη από διεγερτικό χιούμορ και οξυδερκείς παρατηρήσεις εξιστόρηση των Περιπετειών του Χάκλμπερι Φιν, του αξεπέραστου δηλαδή έπους του Μαρκ Τουέιν, από τη σκοπιά όμως του σκλάβου ονόματι Τζιμ που είναι στο πλευρό του Χακ. Οι κριτικοί αποθέωσαν το μυθιστόρημα που δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής λογοτεχνίας του 21ου αιώνα, και ο ήδη καταξιωμένος Πέρσιβαλ Έβερετ, ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους συγγραφείς της εποχής μας, «σκούπισε» τα βραβεία – από το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας στις ΗΠΑ μέχρι το Πούλιτζερ Λογοτεχνίας.

Ανί Ερνό – Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου [μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, Μεταίχμιο]

Καταγράφοντας τις επισκέψεις της στην υπεραγορά Auchan το 2012-2013, η Ερνό αναζητά μέσα στην καθημερινότητα στιγμές συλλογικής εμπειρίας. Εκεί, το «ζούμε μαζί» παίρνει σάρκα και οστά, αποκτώντας υπαρξιακό και συναισθηματικό βάρος. Ένας πρωτότυπος στοχασμός μέσα από τα μάτια της Νομπελίστριας.

Χέρμαν Έσσε – Νάρκισσος και Χρυσόστομος [μτφρ. Μαρία Αγγελίδου-Άγγελος Αγγελίδης, Διόπτρα]

Σ’ ένα μεσαιωνικό μοναστήρι δύο νεαροί άντρες συνδέονται με φιλία παρά τους ολότελα διαφορετικούς χαρακτήρες τους: Ο ένας, ο δάσκαλος, είναι ο μοναχός Νάρκισσος, που τον γεμίζει η απομόνωση και η πνευματική ζωή. Ο άλλος, ο αγαπημένος του μαθητής, ο Χρυσόστομος, που νιώθει φυλακισμένος στο μοναστήρι και φεύγει για να γνωρίσει τον κόσμο και τον έρωτα. Όταν ξανασυναντηθούν, οι διαφορές τους, διαφορές ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα, στην τέχνη και στη διανόηση, στο συναίσθημα και στη λογική, θα είναι ακόμη πιο έντονες. Αλλά η αγάπη που τους ενώνει είναι μεγαλύτερη από οτιδήποτε άλλο. «Είναι ένδειξη της ιδιοφυΐας του Έσσε», σύμφωνα με το Kirkus Reviews, «ότι ένα τόσο στιλιζαρισμένο αλληγορικό πλαίσιο μετατρέπεται σε μια τοιχογραφία που είναι ταυτόχρονα πλούσια, υπαινικτική, πολύπλοκη, στιβαρή και πραγματικά συγκινητική».

Μίνως Ευσταθιάδης – Ο δύτης [Μεταίχμιο]

Μια περιπλάνηση που αρχίζει από το νυχτερινό Αμβούργο για να καταλήξει στον βυθό της ελληνικής θάλασσας. Η αλυσίδα διαδοχικών αυτοκτονιών και ανεξήγητων θανάτων περιστρέφεται γύρω από μια ταινία διάρκειας λίγων λεπτών. Ο Δύτης διαθέτει όλα τα συστατικά ενός κλασικού νουάρ ευρωπαϊκού επιπέδου – αγωνία, χιούμορ, εκβιασμοί, διαφθορά, αλλά και μουσική – και επανακυκλοφορεί στη νέα εκδοτική στέγη του συγγραφέα του πολυδιαβασμένου Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους.

Ζαν Ζενέ – Ο Καβγατζής της Βρέστης [μτφρ: Ρίτα Κολαΐτη, Μεταίχμιο]

Ο ναύτης Καβγατζής, ο αδελφός του ο Ρομπέρ, ο νεαρός Ζιλ Τιρκό, η Μαντάμ Λιζιάν, πατρόνα του μπορντέλου Λα Φέρια, ο Νόνο ο πατρόνος, ο αστυνόμος Μαριό, ο υποπλοίαρχος Σεμπλόν, όλοι οι πρωταγωνιστές του δράματος ξεπηδούν μέσα από την ομίχλη που σκεπάζει το λιμάνι και τα σοκάκια της Βρέστης. Φιγούρες ερωτικές, σαγηνευτικές, σκοτεινές, περιφέρονται γυρεύοντας απαγορευμένους έρωτες, μεθυστικές ηδονές, μοιραίες συναντήσεις. Παντού καραδοκεί ο θάνατος. Στο αριστούργημα του Ζαν Ζενέ και ορόσημο της γαλλικής μεταπολεμικής λογοτεχνίας βασίζεται και η ταινία Ο Καβγατζής του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.

Κλέμενς Ζετς – Indigo [μτφρ. Χρήστος Αστερίου, Gutenberg]

Σε ένα οικοτροφείο της Αυστρίας φιλοξενούνται παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Indigo. Όποιος τα πλησιάζει έχει συμπτώματα ναυτίας και σοβαρούς πονοκεφάλους. Ο καθηγητής μαθηματικών Κλέμενς Ζετς χάνει τη δουλειά του όταν προσπαθεί να ερευνήσει τις μυστηριώδεις μετατοπίσεις ορισμένων παιδιών. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ένας πρώην οικότροφος ανακαλύπτει ένα άρθρο εφημερίδας σχετικό με την απαλλαγή του Ζετς από την κατηγορία της δολοφονίας ενός βασανιστή ζώων. Πώς συνδέεται αυτή η ιστορία με τα αινιγματικά γεγονότα του παρελθόντος; Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί και η βραβευμένη συλλογή διηγημάτων του γερμανόφωνου λογοτέχνη Η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων.

Γασσάν Καναφάνι – Διηγήματα από τη γη των πικραμένων πορτοκαλιών [μτφρ. Νασίμ Αλάτρας, Σάλτο]

Συγγραφέας, δάσκαλος, δημοσιογράφος, ζωγράφος, εκπρόσωπος του PFLP, ο Γασσάν Καναφάνι άφησε μια απέθαντη κληρονομιά στον αραβικό κόσμο. Ο Σάιντ τον θεωρούσε «μια από τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της παλαιστινιακής κουλτούρας», έναν συγγραφέα που «ένωνε το προσωπικό με το πολιτικό» χωρίς να υποκύπτει σε στερεότυπα και αμφισβητώντας τις αποικιακές αφηγήσεις. Εδώ συγκεντρώνονται τα είκοσι από τα εξήντα τέσσερα διηγήματά του.

Μάικλ Κάνινγκχαμ – Μέρα [μτφρ: Παναγιώτης Κεχαγιάς, Αλεξάνδρεια]

5 Απριλίου 2019: Ο Νταν και η Ίζαμπελ, ένα αντρόγυνο όχι χωρίς προβλήματα, είναι και οι δύο ελαφρώς ερωτευμένοι με τον μικρότερο αδελφό της Ίζαμπελ, τον Ρόμπι, την άστατη ψυχή της οικογένειας, που ζει ακόμα στη σοφίτα του σπιτιού τους στο Μπρούκλιν αλλά πρέπει να τα μαζέψει και να φύγει. 5 Απριλίου 2020: Καθώς ο κόσμος μπαίνει σε καραντίνα, το σπίτι μοιάζει περισσότερο με φυλακή. Η πεντάχρονη κόρη του ζευγαριού τρέμει μη μείνουν τα παράθυρα ανοιχτά, ο δεκάχρονος γιος τους προσπαθεί να παρακάμψει τους κανόνες ενώ ο περιβόητος Ρόμπι έχει αποκλειστεί στην Ισλανδία. 5 Απριλίου 2021: Βγαίνοντας από το απόγειο της κρίσης, η οικογένεια αναμετριέται με μια νέα, πολύ διαφορετική πραγματικότητα. Από τoν βραβευμένο με Πούλιτζερ συγγραφέα του βιβλίου Οι ώρες.

Στίβεν Κινγκ – Σάκος με κόκαλα [μτφρ: Γεωργία Οικονομοπούλου, Κλειδάριθμος]

Όταν η σύζυγος του δημοφιλούς συγγραφέα Μάικ Νούναν πεθαίνει ξαφνικά, αυτός παθαίνει συγγραφικό μπλοκάρισμα. Για να βγει από το αδιέξοδο, πηγαίνει στο εξοχικό του, το Σάρα Λαφς, ένα πανέμορφο καταφύγιο δίπλα στη λίμνη. Εκεί διαπιστώνει πως η αγαπημένη του πόλη είναι στο έλεος του αδίστακτου εκατομμυριούχου Μαξ Ντιβόρ, ο οποίος είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα για να πάρει την κηδεμονία της κόρης του νεκρού γιου του, αναστατώνοντας τις ζωές των κατοίκων και σπέρνοντας τον τρόμο. Μια τυχαία συνάντηση του συγγραφέα με τη νεαρή χήρα Μάτι Ντιβόρ και την τρίχρονη κόρη της Κάιρα προκαλεί καταιγιστικές εξελίξεις σε ένα τόπο που κρύβει πολλές σκοτεινές δυνάμεις. Σαν τον Στίβεν Κιγνκ, δεν έχει.

Μάνος Κοντολέων – Κόντρα ρόλος [Πατάκης]

Ένας άντρας που πλησιάζει τα ογδόντα, μετά από μια σημαντική πορεία στον χώρο της κριτικής θεάτρου, αποσύρεται σε μια σε μικρή κωμόπολη. Η σύντροφός του, κοντά σαράντα χρόνια νεότερή του, είναι γνωστή -εξαιτίας του- ηθοποιός. Μια Γαλλοαλγερινή κεραμίστρια και ιδιοκτήτρια ιδιότυπου παραθαλάσσιου μπαρ κάπου σε απόμερη παραλία της Κρήτης είναι πρώην ερωμένη του πρωταγωνιστή. Ενώ ο σαραντάχρονος γιος της είναι διεθνούς φήμης φωτογράφος. Τέσσερα πρόσωπα με παγιωμένο παρελθόν και με τις τρέχουσες σχέσεις τους να καθορίζει η προετοιμασία για το ανέβασμα της Φαίδρας του Ρακίνα. Ένα μυθιστόρημα για το γήρας, τον έρωτα και τις γονεϊκές σχέσεις από τον πολυβραβευμένο συγγραφέα.

Αλέξανδρος Κοτζιάς – Πολιορκία [Πατάκης]

Το 1953 ο Αλέξανδρος Κοτζιάς δημοσιεύει την εμβληματική Πολιορκία, πρώτο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας για τον Εμφύλιο. Πρωταγωνιστής του, ο ασφαλίτης Μηνάς Παπαθανάσης που, στην τελευταία περίοδο της Κατοχής, ταμπουρωμένος με τους άντρες του στα Σεπόλια, συγκρούεται θανάσιμα με ένοπλους της Αριστεράς. Η κριτική αναγνωρίζει μεγάλες αρετές στον νέο συγγραφέα, το έργο όμως προκαλεί πολιτικό σάλο. Τα τραύματα του Εμφυλίου είναι ακόμα νωπά. Μετά την πτώση της χούντας, ο Τίτος Πατρίκιος σημειώνει πως το μυθιστόρημα δεν υπερασπίζεται την ιδεολογία των ταγματασφαλιτών, αλλά αναπλάθει με δραματική ζοφερότητα μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής εθνικής ζωής. Η σημερινή έκδοση για πρώτη φορά περιλαμβάνει τις γλωσσικές αναθεωρήσεις που έκανε ο συγγραφέας λίγο πριν από τον θάνατό του το 1992· περιλαμβάνει, επίσης, εκτενή υπομνηματισμό του Μιχαήλ Σ. Καλαβρού, πλούσια ανθολογία κριτικών σημειωμάτων και επιλογικό σημείωμα της Ελένης Κεχαγιόγλου.

Μένης Κουμανταρέας – Δυο φορές Έλληνας [Πατάκης]

«Τα χρόνια είναι πολλά: 1949-1990. Δυο οικογένειες διασχίζουν τον χρόνο. Ένας διορθωτής, η γυναίκα του, ένας αλφαμίτης. Πώς ένας σκαπανέας γίνεται συγγραφέας και γιατί η κοπέλα του ανήκει σε άλλον. Τουρκία-Ελλάς 2-1 στη Λεωφόρο. Μία παράσταση Αριστοφάνη στη Μακρόνησο. Διάλεξη του Άγγελου Σικελιανού. Πώς μια κατοχική Μπερέττα καταλήγει σ’ ένα πάρτι με τριπάκια. Τυπογραφεία, σπίτια, δρόμοι. Μην προσπαθείτε να καταλάβετε. Ο χρόνος είναι ένα παιχνιδάκι. Κι η Αθήνα παντού»… Μια οικογενειακή σάγκα που διατρέχει σαράντα χρόνων περιπέτειες που σφράγισαν τον πρόσφατο νεοελληνικό βίο χαρίζοντας, το 2002, στον Μένη Κουμανταρέα (1931-2014) το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, μόλις κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση που συνοδεύεται από κριτικές και συνεντεύξεις.

Αγκάθα Κρίστι – Ηρακλής Πουαρό, η πλήρης συλλογή διηγημάτων [μτφρ. Χρήστος Καψάλης, Χρήστος Μπαρουξής, Θεοδώρα Δημ. Δαρβίρη, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Χρύσα Μπανιά, Έλλη Συλογίδου, Ψυχογιός]

Ο Ηρακλής Πουαρό, ο Βέλγος ντετέκτιβ με το αυγοειδές κεφάλι και το αψεγάδιαστο μαύρο μουστάκι, έχει πάθος με την τάξη και την ορθολογιστική σκέψη, και υπερβολική πίστη στην ιδιοφυΐα του. Στο κάτω κάτω, είναι ο πιο διάσημος ντετέκτιβ του κόσμου! Άγριες δολοφονίες, δηλητηριάσεις, απαγωγές και κλοπές, όλες οι υποθέσεις εξιχνιάζονται με τη συνηθισμένη άνεση του Πουαρό. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορεί και η πλήρης συλλογή διηγημάτων της Μις Μαρπλ.

Βιντσέντζο Λατρόνικο – Η τελειότητα [μτφρ. Δήμητρα Δότση, Loggia]

Ένα νεαρό ζευγάρι ψηφιακών νομάδων ζει το όνειρό του στο Βερολίνο. Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το εκλεπτυσμένο φαγητό, την προοδευτική πολιτική ατζέντα, τον σεξουαλικό πειραματισμό και τα ατελείωτα πάρτι. Αυτή η «τελειότητα» όμως, κοινή για μια ολόκληρη γενιά, που ζει και ανασαίνει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, σταδιακά αποδεικνύεται μονότονη και οι ισορροπίες τους εύθραυστες. Γι’ αυτό και προχωρούν σε ολοένα και πιο ριζοσπαστικά βήματα, αναζητώντας την αυθεντικότητα και τον σκοπό που διαρκώς ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια τους. Το πολυσυζητημένο τέταρτο μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα έφτασε μέχρι τη μικρή λίστα για το Διεθνές Βραβείο Booker 2025.

Πρίμο Λέβι – Ανακωχή [μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Πατάκης]

Πρωτοεκδόθηκε το 1963 και από πολλούς θεωρείται το αριστούργημα του Πρίμο Λέβι. Αυτό το βιβλίο, ημερολόγιο του ταξιδιού του προς την ελευθερία μετά τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ΙΙΙ, είναι μια σπαρακτική αυτοβιογραφική κατάθεση, με στοιχεία πικρής σάτιρας παρά το τραγικό του θέμα. Πρόκειται για την εποποιία μιας ανθρωπότητας που προσπαθεί να αναγεννηθεί έχοντας φτάσει στα όρια της φρίκης και της δυστυχίας.

Μάριο Βάργκας Λιόσα – Σας αφιερώνω τη σιωπή μου [μτφρ: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Καστανιώτης]

Ο Τόνιο Ασπιλκουέτα μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα στη δουλειά, στο σπίτι και στο ακαταμάχητο πάθος του: στην κρεολική μουσική. Η απρόσμενη πρόσκληση να πάει να ακούσει έναν άγνωστο κιθαρίστα, τον Λάλο Μολφίνο, του αλλάζει τη ζωή. Ο αινιγματικός και εξαιρετικά ταλαντούχος καλλιτέχνης επιβεβαιώνει αυτό που ο Τόνιο ήδη διαισθανόταν: Η δική του αγάπη για την περουβιανή παραδοσιακή μουσική οφείλεται σε κάτι περισσότερο από την απλή τέρψη που προσφέρει. Σε ένα Περού κατακερματισμένο και ισοπεδωμένο από τη βία του Φωτεινού Μονοπατιού, θα μπορούσαν άραγε οι βαθύρριζες λαϊκές μελωδίες να προκαλέσουν μια κοινωνική επανάσταση, να ανατρέψουν τις προκαταλήψεις και να ενώσουν τη χώρα σε μια αγκαλιά συμπερίληψης και αδελφοσύνης; Ούτως ή άλλως θα αποτελούσε βαρυσήμαντο γεγονός η κυκλοφορία ενός μυθιστορήματος ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της Λατινικής Αμερικής, πόσο μάλλον τώρα που δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγοι μήνες από τον θάνατό του και στα χέρια μας κρατάμε το κύκνειο άσμα του.

Μάλκολμ Λόουρι – Πέτρα της Κόλασης [μτφρ. Κατερίνα Σχινά, Μεταίχμιο]

Ένας Βρετανός πιανίστας της τζαζ, αλκοολικός, φανατικός αναγνώστης του Χέρμαν Μέλβιλ, παθιασμένος με τα καράβια, φτάνει στη Νέα Υόρκη και ανακαλύπτει ότι όλη του η ζωή είναι ένα ναυάγιο – έχει χάσει την μπάντα του, έχει χάσει τη σύντροφό του. Μετά το προσκύνημά του στις ταβέρνες του λιμανιού καταλήγει στο ψυχιατρείο ή μάλλον στην Κόλαση, όπου θα περάσει τον καιρό του και θα μοιραστεί την τύχη του με ναυτικούς, μέθυσους, φτωχούς. «Πρόκειται για το πιο ζοφερό έργο του Λόουρι» λέει η Κατερίνα Σχινά, η οποία μετά το Κάτω από το ηφαίστειο και το Ουλτραμαρίν (επίσης από το Μεταίχμιο) μετέφρασε και αυτή τη νουβέλα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Γιάννης Μακριδάκης – Στη σκιά του όρους Όχη [Εστία]

Μπορεί η απονομή δάφνινων στεφάνων σε αθλητικούς αγώνες να οδηγήσει σε δημόσια διαπόμπευση; Πώς διορθώνονται τα λάθη της φύσης που οι άνθρωποι πασχίζουν να τα συγκαλύψουν; Διαδοχικές απαντήσεις δίνουν στους μονολόγους τους όσοι γνώρισαν από κοντά τη Βάσω που έγινε Βάσος: Ο Αντώνης ο ηλεκτρονικός Σιβιτανιδείου, ο Στεφανής ο στοιχειοθέτης εφημερίδας, ο Σαράντος ο καθηγητής γυμνασίου, ο Γεράσιμος ο φωτογράφος και η γυναίκα του η Φρόσω. Όλοι τους αφηγούνται από διαφορετική γωνία μια παλιά ιστορία που συνέβη επί Χούντας, όταν οι πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις ποδοσφαιρικών αγώνων συνένωναν τους πάντες, και τα πολιτικά φρονήματα αρκούσαν για να βρεθεί κανείς και να σωθεί στη σκιά του όρους Όχη.

Μιχάλης Μοδινός – Η υπόθεση της Ερυθράς Βασίλισσας [Καστανιώτης]

Δυο παλιοί εραστές ξαναβρίσκονται σε στιγμές αναπόλησης κάπου στις ελβετικές Άλπεις. Ένας ηλικιωμένος ήρωας σχεδιάζει την καθημερινή του έξοδο, εισπράττοντας τους φυσικούς κύκλους ως τραγική συμπαντική ευθυμία. Ένας συγγραφέας, στη διάρκεια μιας μοναχικής παραμονής Πρωτοχρονιάς, επιχειρεί μια μυθοπλαστική και –γιατί όχι;– πραγματική έξοδο στις εσχατιές της Αμερικής. Ένας ταξιδευτής γιορτάζει με τα πλήθη στους δρόμους μιας πόλης της Καραϊβικής την απονομή του Νόμπελ στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και ζει εκατό χρόνια ευδαιμονίας με την ερωμένη του στο μυθικό Μακόντο. Η νέα συλλογή διηγημάτων του καταξιωμέμου συγγραφέα.

Σέρχιο ντελ Μολίνο – Οι Γερμανοί [μτφρ. Μαρία Παλαιολόγου, Ίκαρος]

Το 1916, Γερμανοί από το Καμερούν καταφεύγουν στην Ισπανία και εγκαθίστανται στη Θαραγόθα, δημιουργώντας μια ακμαία κοινότητα. Έναν αιώνα μετά, οι απόγονοί τους, Εύα και Φέδε Σούστερ, θάβουν τον αδερφό τους Γκάμπι στο γερμανικό νεκροταφείο της πόλης. Με αριστοτεχνικά κλιμακούμενο σασπένς, το μυθιστόρημα πραγματεύεται ένα από τα πιο επαίσχυντα και λιγότερο γνωστά επεισόδια στην ιστορία της Ισπανίας: πώς υπό διωγμόν στελέχη των Ναζί βρήκαν καταφύγιο στη χώρα και συνέβαλαν δραστικά στην άνοδο του Νεοναζισμού στη Γερμανία.

Ντόναλντ Μπάρθελμ – Κάποιοι από μας απειλούσαμε τον φίλο μας τον Κόλμπι και άλλα διηγήματα [μτφρ: Γιώργος Λαμπράκος, Οκτώ]

Μια παρέα αναζητά τον πιο ευχάριστο τρόπο τιμωρίας ενός φίλου· ένας μεγιστάνας αγοράζει μια πόλη και τη διαμορφώνει σύμφωνα με τα παρανοϊκά του σχέδια· ένας μελαγχολικός βασιλιάς νοσταλγεί τη σχέση του με ένα ατίθασο τελώνιο· ένα γιγάντιο μπαλόνι αναστατώνει τη ζωή των κατοίκων της Νέας Υόρκης. Ανθολογία εννιά αντιπροσωπευτικών διηγημάτων του συγγραφέα που με «όπλα» του τις σουρεαλιστικές εικόνες, τους ευφάνταστους διαλόγους, τις αλλόκοτες μεταμορφώσεις, τις παιγνιώδεις ανατροπές, το μαύρο χιούμορ και την υπαρξιακή αγωνία, ανανέωσε ριζικά τη μικρή φόρμα στη μεταπολεμική πεζογραφία.

Κέβιν Μπάρρυ – Η καρδιά το καταχείμωνο [μτφρ. Δημήτρης Καρακίτσος, Γεννήτρια]

Αφήνοντας πίσω έναν απατημένο σύζυγο, μια πανσιόν τυλιγμένη στις φλόγες και μια πόλη να συζητά αναστατωμένη τη φυγή τους, ο Τομ Ρουρκ και η Πόλλυ Γκιλλέσπυ ξεκινούν με ένα κλεμμένο άλογο να ζήσουν τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους, μέσα στα χιονισμένα δάση και τα έρημα βουνά της Μοντάνα, σε ένα σκηνικό έρωτα, λυρισμού, συγκίνησης και βίας. Οι κυνηγοί όμως που τους πήραν στο κατόπι, δεν είναι μακριά, κι ένα λάθος μόνο αρκεί για να στερήσει για πάντα τον έναν από τον άλλο. Νέο μυθιστόρημα από τον Κέβιν Μπάρρυ (Νυχτερινό πλοίο για την Ταγγέρη, Gutenberg 2021). Νέος εκδοτικός οίκος από τον συγγραφέα και μεταφραστή Παναγιώτη Κεχαγιά.

Οκτάβια E. Μπάτλερ – Η παραβολή του σπορέα [μτφρ: Βαγγέλης Πούλιος, Αίολος]

Καλιφόρνια 2024 – Ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών προκαλεί μια πρωτοφανή κρίση, επιδιώκοντας «να κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική». Κοινωνικοί αποκλεισμοί και κλιματικό χάος, επιδημίες, φτώχεια, βία… Η δεκαοχτάχρονη Λόρεν, κόρη ενός μαύρου πάστορα, καταγράφει στο ημερολόγιό της όλα όσα βιώνει σ’ αυτήν τη σκοτεινή δυστοπία του υπερκαπιταλισμού και της κλιματικής αλλαγής. Ώσπου χάνει ολόκληρη την οικογένειά της από κάποιους πυρομανείς και αναγκάζεται να καταφύγει στον Βορρά. Ένα πολυβραβευμένο μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται σε ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, και το 2021 επιλέχθηκε από τους αναγνώστες των New York Times ως το καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας των τελευταίων 125 ετών.

Τόμας Μπέρνχαρντ – Ο ανιψιός του Βίτγκενσταϊν [μτφρ. Βασίλης Τσαλής, Πλήθος]

Το 1967, ο Τόμας Μπέρνχαρντ και ο φίλος του Πάουλ Βίτγκενσταϊν νοσηλεύονται στο ίδιο νοσοκομείο αλλά σχεδόν δεν συναντιούνται. Ο Μπέρνχαρντ υφαίνει έναν αυτοβιογραφικό μονόλογο γύρω από αυτή τη “σχεδόν συνύπαρξη”, ανασυνθέτοντας τον Πάουλ στη μνήμη του. Μέσα από τη φιλία τους, μιλά για την ασθένεια, την τρέλα, τη φιλοσοφία, την τέχνη και τις υπαρξιακές του ανησυχίες.

Πιεδάδ Μπονέτ – Αυτό που δεν έχει όνομα [μτφρ. Καλυψώ Αγγελοπούλου, Κυψέλη]

Η κολομβιανή Πιεδάδ Μπονέτ μετατρέπει μια προσωπική ιστορία σε συλλογική ανθρώπινη εμπειρία. Μια βουτιά στις πιο σκοτεινές διαδρομές της ύπαρξης, ένα οδοιπορικό στην ψυχική ασθένεια, ένα μυθιστόρημα-μαρτυρία που μιλάει για την ευθραυστότητα κάθε ζωής και την ανάγκη να συνεχίσουμε να ζούμε. Διόλου τυχαία το έχουν αποθεώσει ιερά τέρατα όπως ο Μάριο Βάργκας Γιόσα («Η ζωή, ο θάνατος και η λογοτεχνία μπλέκονται με τρόπο δραματικό σε αυτή τη συγκλονιστική μαρτυρία») και ο Πέτερ Χάντκε («αυτή η ιστορία έχει να κάνει πραγματικά με αυτό που δεν λέγεται, με εκείνες τις στιγμές φρίκης για τις οποίες δεν υπάρχουν λόγια»).

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ – Πρόσκληση σε έναν αποκεφαλισμό [μτφρ. Σοφία Αυγερινού, Μάγμα]

Αναμένοντας την εσχάτη των ποινών, ένας κατάδικος, πασχίζει να συλλάβει τον κόσμο γύρω του, να βάλει τάξη στην ανθρώπινη εντροπία που τον βασανίζει. Κι ο κόσμος, διά των οικείων του, του δήμιου, και των δεσμοφυλάκων του, μοιάζει να του σκαρώνει μια μεγαλοπρεπή φάρσα: Αντί να τον τιμωρήσει, τον προσκαλεί να συνταχθεί με τους ανόμοιούς του και να συμφιλιωθεί με την τελετουργία του τέλους του. Ο Ναμπόκοφ χτίζει μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία που υπονομεύει κάθε λογική, συναισθηματική, ηθική συνοχή, προσθέτοντας ακόμα ένα σπουδαίο έργο στη λογοτεχνική του κληρονομιά.

Κάλεμπ Αζουμά Νέλσον – Μικροί κόσμοι [μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, Μεταίχμιο]

Δύο χρόνια μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο [Ανοιχτή θάλασσα, μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, Μεταίχμιο] ο Βρετανο-γκανέζος συγγραφέας επιστρέφει. Το μόνο πράγμα που μπορεί να λύσει τα προβλήματα του Στίβεν είναι ο χορός. ξέρει ποιος είναι πραγματικά μόνο μέσα από τη μουσική. Τι γίνεται όμως όταν ο ήχος της αρχίζει να χαμηλώνει και να χάνεται; Όταν ο πατέρας του μιλάει για ντροπή και θυσίες, όταν το σπίτι του δεν είναι πια δικό του; Πώς θα βρει χώρο για τον εαυτό του, ένα μέρος όπου θα νιώσει όμορφος, ένα μέρος όπου ίσως καταφέρει να νιώσει ελεύθερος; Ένα μυθιστόρημα για τους κόσμους που χτίζουμε για τον εαυτό μας, τους μικρούς κόσμους μέσα στους οποίους ζούμε, χορεύουμε και αγαπάμε.

Βίκτορ Ουγκό – Οι Άθλιοι [μτφρ. Ωρίων Αρκομάνης, Gutenberg]

Μια συγκλονιστική καταγγελία για την φτώχεια και την κοινωνική αδικία, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς. Μέσα από τις περιπέτειες του περίφημου Γιάννη Αγιάννη, ο Ουγκό περιγράφει τη Γαλλία των εξαθλιωμένων και των εξεγέρσεων. Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας στην πλήρη -δίτομη στο πλαίσιο της σειράς Orbis Literæ- εκδοχή του.

Λεονάρδο Παδούρα – Τέλειο παρελθόν [μτφρ. Κώστας Αθανασίου, Καστανιώτης]

Στην Αβάνα, στις αρχές του 1989, ένα επίμονο τηλεφώνημα ξυπνάει τον μεθυσμένο Μάριο Κόντε, έναν σκεπτικιστή και απογοητευμένο υπολοχαγό της αστυνομίας. Ο διοικητής του αναθέτει μια επείγουσα υπόθεση: ο διευθυντής μιας κρατικής επιχείρησης με βαθμό υφυπουργού, αγνοείται. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο Κόντε διαπιστώνει ότι ο εξαφανισμένος είναι παλιός συμμαθητής του, ένας ευφυής τύπος που ανέκαθεν υπάκουε στους κανόνες. Ο Κόντε όμως θα ανακαλύψει σκιές στο φαινομενικά τέλειο παρελθόν του, ενώ ταυτόχρονα θα έρθει και ο ίδιος αντιμέτωπος με οδυνηρές αναμνήσεις και πληγές που νόμιζε πως είχαν κλείσει για πάντα. Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Μάριο Κόντε, τον εμβληματικό ήρωα του…εμβληματικού Κουβανού συγγραφέα.

Μαριλένα Παπαϊωάννου – Δέκα εκατοστά [Καστανιώτης]

Το τέταρτο έργο μυθοπλασίας της Μαριλένας Παπαϊωάννου αποτελείται από ιστορίες ανθρώπων που παλεύουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να βρουν νόημα και φως στη ζωή τους. Ένα ζευγάρι αναλογίζεται τη σχέση του, μια γυναίκα με αναπηρία ζει με πάθος, ένας σπουδαστής υποκριτικής επαναπροσδιορίζει την τέχνη του, ενώ άλλοι ήρωες — μητέρα αλκοολική, ερευνητής, συνταξιούχος ναυτικός, έφηβη — προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Άνθρωποι καθημερινοί, που τολμούν, πονάνε και ορίζουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και ελπίδα.

Μισέλ Πεντινιελί – Μποκανέρα [μτφρ. Γιάννης Καυκιάς, Πόλις]

Στη Νίκαια, πέρα από ήλιο και τουρίστες, ζει η Ντιου Μποκανέρα, μια πενηντάρα ιδιωτική ντετέκτιβ με χιούμορ, θάρρος και μελαγχολία. Όταν ένας άντρας τής ζητά να ερευνήσει τον θάνατο του συντρόφου του και λίγο αργότερα δολοφονείται και ο ίδιος, η Ντιου ξεκινά να ξετυλίγει την υπόθεση. Σε μια πόλη με κοινωνικές αντιθέσεις, όπου περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί βιώνουν καχυποψία, η ιστορία εξελίσσεται σε ένα νουάρ που αποφεύγει στερεότυπα και δίνει φωνή σε όσους συνήθως μένουν στο περιθώριο. Σύγχρονο νουάρ που αποφεύγει τα στερεότυπα και δίνει φωνή στους αόρατους.

Ντέιβιντ Πις – Τόκιο, η επιστροφή [μτφρ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, Τόπος]

Τον Ιούλιος του 1949 στο Τόκιο ο πρόεδρος Σιµογιάµα, επικεφαλής των Εθνικών Σιδηροδρόµων Ιαπωνίας, εξαφανίζεται µόλις µία µέρα µετά την ανακοίνωση 30.000 απολύσεων. Ο Αµερικανός αστυνοµικός ντετέκτιβ Χάρι Σουίνι αναλαµβάνει την έρευνα για τον αγνοούµενο. Τον Οκτώβριο του 1964 το Τόκιο προετοιµάζεται πυρετωδώς να υποδεχτεί τους Ολυµπιακούς Αγώνες και τα παγκόσµια φώτα της δηµοσιότητας. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Μουρότα Χιντέκι αναλαµβάνει µια υπόθεση που τον αναγκάζει να έρθει αντιµέτωπος µε ένα έγκληµα από το οποίο κρυβόταν εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ενώ στα τέλη του 1988 ο αυτοκράτορας Χιροχίτο πεθαίνει και ο Ντόναλντ Ράιχενµπαχ, ένας ηλικιωµένος Αµερικανός, πίνει µπίρες δίπλα στη λίµνη Σινόζαµπου στο Ουένο, βέβαιος ότι η οριστική λύση του µεγαλύτερου µυστηρίου της περιόδου Σόουα εξαρτάται από εκείνον. Μετά τα Τόκιο έτος µηδέν (2009) και Κατεχόµενη πόλη (2014), ολοκληρώνεται η κατάδυση του συγγραφέα στην «καρδιά του σκότους» της µεταπολεµικής Ιαπωνίας.

Ρίτσαρντ Ράιτ – Ο άνθρωπος που έζησε υπογείως [μτφρ. Γιάννης Πεδιώτης, Ωκυτόκια]

Γραμμένο το 1941 αλλά εκδοθέν το 2021 στις ΗΠΑ, το μυθιστόρημα αποτελεί μια αλληγορική απεικόνιση της μαύρης εμπειρίας στην Αμερική. Ο Φρεντ Ντάνιελς, ένας νεαρός μαύρος, συλλαμβάνεται άδικα για διπλό φονικό, βασανίζεται και αναγκάζεται να ομολογήσει, αλλά καταφεύγει στους υπονόμους της πόλης. Εκεί ξεκινά ένα υπαρξιακό ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας. Το έργο συνδυάζει κοινωνικό ρεαλισμό με υπερρεαλιστικά στοιχεία και αποτελεί το πιο προσωπικό δημιούργημα του συγγραφέα. Συνοδεύεται από δοκίμιο που φωτίζει το ιστορικό και βιογραφικό υπόβαθρο της γραφής του Ράιτ.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος – Αθωότητα (Κέδρος)

Καλοκαίρι, 1975. Δυο κολλητοί συμμαθητές από το Περιστέρι πιάνουν δουλειά ως φορτοεκφορτωτές σε μια αχανή αποθήκη στον Κολωνό. Γύρω τους, ένας αλλόκοτος θίασος από σκληροτράχηλους ή καλόψυχους εργάτες, τον μοχθηρό γιο του αφεντικού και την προκλητική και απελπισμένη γυναίκα του. Συγγενεύει η αθωότητα με την κτηνωδία; Και πώς μπορεί να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο όπου κινδυνεύει ακόμη και από τους προστάτες της; Μια ιστορία για τη φιλία, τα χαμένα όνειρα, τις ενοχές που βαραίνουν τη συνείδησή μας και τη λύτρωση που, ίσως, φέρνει η συγγραφή. Το νέο μυθιστόρημα του Ραπτόπουλου είναι εμπνευσμένο από το Άνθρωποι και ποντίκια του Τζον Στάινμπεκ και, ταυτόχρονα, ένα από τα πιο αυτοβιογραφικά του.

Πάουλο Σκοτ – Φαινότυποι [μτφρ. Αθηνά Ψυλλιά, Gutenberg]

Ο Φεντερίκο «περνάει» για λευκός, ενώ ο αδερφός του ο Λορένσο είναι μαύρος. Το χρώμα τούς χωρίζει κοινωνικά. Ο πρώτος βασανίζεται από την ενοχή του προνομίου του κι ο δεύτερος σηκώνει σε όλη του τη ζωή το βάρος του ρατσισμού. Σε μια Βραζιλία όπου οι φυλετικές διακρίσεις είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας και οι φυλετικές ποσοστώσεις τη διχάζουν, ένα παλιό τραυματικό περιστατικό έρχεται στην επιφάνεια, ξύνοντας τις κρυμμένες πληγές του παρελθόντος. Στο υποψήφιο για Booker το 2022 ο πολυβραβευμένος συγγραφέας διερευνά με καθηλωτικό τρόπο την έννοια της φυλής, της ενοχής και των δεσμών αίματος.

Γκιλ Σκοτ-Χέρον – Η φάμπρικα των νέγρων [μτφρ. Μαριάννα Αβούρη, Βακχικόν]

Ο νεαρός Ερλ Τόμας, πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Σάτον, διαπιστώνει πως ακόμα και ένα ιστορικό εκπαιδευτικό ίδρυμα για μαύρους, μπορεί να αποτελεί γρανάζι ενός συστήματος που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους λευκούς ως προνομιούχους. Όταν μία παράξενη φοιτητική οργάνωση αποφασίζει να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο, ο Ερλ θα κληθεί να ενώσει τη φωνή του μαζί τους, ή να αντιταχθεί στα όσα διεκδικούν. Τι θα επιλέξει ο ίδιος; Και πόσο εύκολο είναι τελικά να φέρει η ακραία δράση και η επανάσταση την αλλαγή σε έναν κόσμο που μοιάζει να ανήκει στους λευκούς; Ένα εκρηκτικό μυθιστόρημα από τον σπουδαίο Άμερικανό συγγραφέα, ποιητή και μουσικό.

Νατάσα Σιδέρη – Το μόνο ζώο [Γεννήτρια]

“Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που…”: η ιστορία του πολιτισμού μέσα από μία φράση. Η ιστορία της κατασκευής ενός καθρέφτη κι ενός πλάσματος που κοιτάζει το είδωλό του άλλοτε με αυταρέσκεια και άλλοτε με τρόμο. Μία δότρια ωαρίων σε μια αίθουσα αναμονής στοχάζεται το μέλλον της ανθρωπότητας, μια σκηνοθέτρια επισκέπτεται με τα ανίψια και την αδελφή της μια αγροτουριστική μονάδα, ένας άντρας αποφασίζει να επανεισάγει τον λύκο στο χωριό του πατέρα του. Το πρώτο ελληνικό βιβλίο του νεοσύστατου (και πολλά υποσχόμενου) εκδοτικού οίκου είναι η νέα συλλογή διηγημάτων της Νατάσας Σιδέρη. Ξεκίνημα λοιπόν με το δεξί.

Θανάσης Σκρουμπέλος – Τα κόκκινα χρόνια [Τόπος]

«Τα καρτάλια οι αποστάτες. Θα παγώσουν την άνοιξη», προειδοποιεί ο Πεζικάριος. Το 1965 όλα άνθισαν: δημοκρατία, τέχνη, λόγος. Η χούντα όμως προσπάθησε να τα καταπνίξει. Παρά την καταπίεση, το όνειρο συνέχισε το ταξίδι του μες από στίχους και αγώνες. Ο αφηγητής, ταξιδιώτης του ονείρου, γράφει για να σώσει τη μνήμη και τον εαυτό του από τη λήθη, κρατώντας ζωντανή την ελπίδα.

Σταντάλ – Το κόκκινο και το μαύρο [μτφρ. Σωτήρης Παρασχάς, Κώστας Σπαθαράκης, Αντίποδες]

Ο Ζυλιέν Σορέλ, γιος ενός ξυλουργού σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας την εποχή της Παλινόρθωσης, μαθητής ενός παλιού πολεμιστή του Ναπολέοντα αλλά και του τοπικού εφημέριου, ένας έξυπνος, ημιμαθής, ρομαντικός νεαρός γεμάτος φιλοδοξίες, προσπαθεί να ξεφύγει από τις ρίζες του και να ανέλθει, φεύγει για το Παρίσι, ερωτεύεται χωρίς να το καταλάβει, μάχεται και ηττάται. Το κατεξοχήν μυθιστόρημα του 19ου αιώνα θεωρείται προγραμματικό κείμενο της κοινωνικής κινητικότητας. Ο Σταντάλ αποδίδει με την ανάλαφρη ειρωνεία του τις αδυναμίες και το διχασμό του ήρωά του, την ασταθή αυτοκατανόηση και την κωμωδία της εσωτερικής του ζωής, παίζοντας με τη γλώσσα της φιλοδοξίας και του έρωτα.

Γιώργος Σύρμας – REC [Ίκαρος]

Αθήνα, 2012. Μια τριαντατριάχρονη αγιογράφος δολοφονείται άγρια μέσα στο ατελιέ του σπιτιού της στην Κυψέλη. Ο σύντροφός της, γιος της υπουργού Δημόσιας Τάξης και διάσημος πολίστας, βρίσκει το άψυχο σώμα της και δίπλα του ένα ηχογραφημένο μήνυμα. Η είδηση προκαλεί φρενίτιδα. Κάτω από ισχυρές πιέσεις, ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής θα αναλάβει την υπόθεση, παλεύοντας ταυτόχρονα με μια προσωπική απώλεια και επίμονες κρίσεις πανικού. Σύντομα, μαζί με τους στενούς του συνεργάτες θα βρεθεί εγκλωβισμένος στο σκοτάδι που καταπίνει την πόλη. Αλλά ο κίνδυνος για τον τμηματάρχη δεν ελλοχεύει μονάχα εκεί έξω. Καραδοκεί και μέσα στην ίδια του την ομάδα. Όλα αυτά σε ένα νουάρ ντεμπούτο που κάθε μέρα συζητιέται ολοένα και περισσότερο.

Συλβαίν Τεσσόν – Με τις νεράιδες [μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, Στερέωμα]

Το καλοκαίρι άρχιζε όταν έφυγα για να ψάξω νεράιδες στις ακτές του Ατλαντικού. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν. Κανένα κορίτσι με φτερά δεν πετάει με κοντή φουστίτσα πάνω από πηγές. Ο κόσμος έχει αδειάσει από την παρουσία τους. Η λέξη νεράιδα σημαίνει κάτι άλλο. Είναι μια ιδιότητα του πραγματικού που φανερώνεται από μια προδιάθεση του βλέμματος. Υπάρχει ένας τρόπος να συλλαμβάνεις τον κόσμο και να διακρίνεις το θαύμα του. Ο Τεσσόν εξερευνά τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης μέσα από ποιητικές και στοχαστικές αφηγήσεις και οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι ενδοσκόπησης.

Μπερνάρντο Τζαννόνι – Οι ηλίθιες προθέσεις μου [μτφρ. Άννα Παπασταύρου, Πατάκης]

Ο Άρτσυ γεννιέται μια χειμωνιάτικη νύχτα, μαζί με τα πέντε αδέλφια του· ο σύντροφος της μάνας τους σκοτώθηκε κι εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη τα μικρά κουνάβια της. Εδώ τα ζώα μιλούν, χρησιμοποιούν πιάτα, μαχαιροπίρουνα, τραπέζια, κρεβάτια, ανάβουν φωτιές, ο κόσμος τους είναι αδίστακτος. Η μάνα, βλέποντας ότι ο Άρτσυ είναι αδύναμος, τον ανταλλάσσει για μιάμιση κότα. Το νέο του αφεντικό, μια γριά αλεπού ονόματι Σόλομον, θα του διδάξει γραφή και ανάγνωση, θα τον μυήσει στο μυστήριο του θανάτου και της ύπαρξης του Θεού. Η πολύτιμη παρακαταθήκη του θα συνοδεύει τον Άρτσυ καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τον αρχέγονο νόμο περί επικράτησης του ισχυρού. Στο πολυσυζητημένο ντεμπούτο του ο νεαρός Ιταλός συγγραφέας ακροβατεί μεταξύ περιπέτειας και φιλοσοφίας και στήνει μια συναρπαστική αλληγορία για την ανθρώπινη φύση.

Πιερ Βιτόριο Τοντέλι – Χωριστά δωμάτια [μτφρ. Δέσποινα Γιαννοπούλου, Πόλις]

Ο Λέο, διάσημος συγγραφέας στα τριάντα δύο του χρόνια, βιώνει τον τεράστιο πόνο της απώλειας του συντρόφου του, του Τόμας, ενός νεαρού Γερμανού πιανίστα. Προσπαθώντας να διαχειριστεί το πένθος του ταξιδεύει σε μια Ευρώπη που αλλάζει, και μέσα από τις συνεχείς αναδρομές του στο παρελθόν ξαναζωντανεύει η έντονη ερωτική τους σχέση. Οι δυο τους συναντιούνται συχνά, περνούν τις διακοπές τους μαζί, αλλά κατ’ απαίτηση του Λέο ζουν χωριστά προκειμένου να διατηρείται άσβεστο το ερωτικό τους πάθος. Τώρα, που ο Τόμας έχει φύγει από τη ζωή, ο Λέο έρχεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη μοναξιά και αναγκάζεται να σκάψει μέσα του για να βρει τα βαθύτερα κίνητρα της ζωής, της αγάπης, της γραφής, και στοχάζεται πάνω στη διαφορετικότητα, την πίστη, τη νεότητα που χάνεται, το πένθος, τη νοσταλγία.

Γουίλιαμ Φόκνερ – Φως τον Αύγουστο [μτφρ. Παναγιώτης Κεχαγιάς, Gutenberg]

Τα φαντάσματα του παρελθόντος στοιχειώνουν τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος, ήρωες τραγικούς, τσακισμένους απ’ τη μοίρα τους: τη Λένα Γκρόουβ, που αναζητά τον πατέρα του αγέννητου παιδιού της, τον αιδεσιμότατο Χαϊτάουερ, έναν μοναχικό παρία, και τον Τζο Κρίσμας, που εγκαταλείφθηκε μωρό και δεν γνωρίζει τίποτα για την καταγωγή του. Ένα από τα «νότια γκόθικ» αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Αντρέας Φραγκιάς – Λοιμός [Ποταμός]

Ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα για το αναμορφωτήριο-κολαστήριο της Μακρονήσου, όπου, εκτός από τους ηττημένους του Εμφυλίου, στέλνονταν και αριστεροί φαντάροι για να εκτίσουν τη θητεία τους και να τιμωρηθούν. Στο βιβλίο όμως δεν υπάρχει αναφορά στις ιδεολογίες των βασανιζόμενων και των βασανιστών, ούτε καν στα ονόματά τους. Κάτι που εντείνει την υπερβατική εμπειρία της ανάγνωσης αυτής της αξεπέραστης δυστοπικής αλληγορίας. Μια εμπειρία που επιτέλους, με την επανακυκλοφορία -με επίμετρο του Δημήτρη Χριστόπουλου- μετά από δεκαετίες ενός από από τα πλέον εμβληματικά βιβλία της μεταπολεμικής πεζογραφίας, είναι εφικτή, αν όχι επιβεβλημένη, και από τις νεότερες γενιές.