ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΑΡΜΑΝΙ, Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΚΟΜΨΟΤΗΤΑΣ

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου: «Δεν υπάρχει παιδί μου μεγαλύτερος σχεδιαστής στον κόσμο. Και να ξέρεις – τον τρόπο που ράβει το σακάκι δεν μπορεί να τον αντιγράψει κανείς. Είναι δική του πατέντα και μοναδική στη γη. Για αυτό πέφτει τέλεια σε κάθε σώμα. Ασε τα βραδινά του… πόσο πιο σικ να είναι ένα μακρύ φόρεμα;». Κάθε χρόνο, όσο ζούσε, θα αγόραζε το Book με τις τάσεις και τις επιδείξεις για να μου δείξει τις συλλογές του – παρότι είχε κατάστημα με ρούχα στο Κολωνάκι, πιστεύω ότι για εκείνον αγόραζε το περιοδικά. Δεν θα ξεχάσω ένα ταγιέρ λινό γκρι καλοκαιρινό κοστούμι που πραγματικά όταν το φορούσε, άστραφταν τα μάτια μου και τα δικά της. Πρωταγάπησα τη μόδα μέσα από τις αφηγήσεις της για εκείνον και τις επισκέψεις μας στα μαγαζιά του στη Ρώμη. 

Σήμερα εκεί στον ουρανό θα κάνει πάρτι περιμένοντάς τον!

Ανακαλύπτω στα αρχεία μου, ανάλυση του 1998 όπου γράφω δήλωσή του που ορίζει σαφώς τον δάσκαλο:

«Για μένα design σημαίνει το να προσαρμόζομαι στο σήμερα της κάθε περιόδου. Παρότι δεν μου αρέσει ο όρος “μοντέρνος” φαίνεται μάλλον ότι αυτό είμαι. Προσπαθώ να πλησιάσω τη σύγχρονη εποχή με μια κλασική αίσθηση ευαισθησίας. Έτσι συνδυάζω ένα γυαλιστερό σακάκι με ένα στενό, απλό παντελόνι. Είναι τόσο απλό. Δεν χρειάζεσαι πολλά για να προσαρμόσεις το κλασικό στο καινούργιο», λέει ο μεγάλος Τζόρτζιο και νομίζω ότι με αυτά καλύπτει απολύτως τη φιλοσοφία που χαρακτήρισε τα ρούχα του, απόρροια της δικής του ασφαλώς. 

Είναι σίγουρα ο επίσημος πατέρας του μινιμαλισμού και μπορεί περήφανα να σηκώνει τον τίτλο του πρωτοδιδάξαντα. Εισήγαγε στην ευρεία μόδα την απλότητα, σε απόλυτη μορφή κομψότητας με ένα τόσο μοναδικό τρόπο, που παρότι οι περισσότεροι του πρετ-α-πορτέ προσπάθησαν επιμελώς να τον αντιγράψουν, δεν τα κατάφεραν. Ως και η Υψηλή του Ραπτική διέπετο από την ίδια αρχή του μεγαλείου της απλής κομψότητας ή και της κομψής απλότητας. Είτε έβλεπες ένα σακάκι, ένα παντελόνι, μια διαφάνεια ή ένα μακρύ φόρεμα με πούλιες και διαμάντια, η άψογη ραφή και η essence είχαν την υπογραφή του. Iσως οι πρώτες του σπουδές, αυτές της Ιατρικής να μην του επέτρεπαν το… λάθος ή το παραστράτημα. Δεν πρόδωσε καμία αρχή του ούτε στις πιο οικονομικές του σειρές ούτε στο σχεδιασμό ξενοδοχείων ή οίκων. 

ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ

Αλλαξε άρδην το πρωινό επαγγελματικό ντύσιμο των γυναικών, σε μια εύστοχη χρονική στιγμή, εκείνη που οι γυναίκες έμπαιναν όλο και περισσότερο δυναμικά στην αγορά εργασίας. Τα υπέροχα σουπλαριστά κρεπ κατά κύριο λόγο παντελόνια του -ή και φούστες ενίοτε- με τα αντίστοιχα σακάκια του, όχι μόνο βόλεψαν τις γυναίκες -η άνεση είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες συμπεριφοράς, αλλά τους έδωσαν και το σωστό επιθυμητό προφίλ για τον εκάστοτε χώρο όπου ήθελαν να επιβληθούν.

Ταυτόχρονα ήταν εκείνος που πρώτος ασχολήθηκε με την ανανέωση του ανδρικού ντυσίματος. Όπως ακριβώς η δεκαετία του ’60 άλλαξε τα πάντα στον ερχομό εκείνης του ’70, έτσι και ο Αρμάνι πήρε το μπλε μπλέιζερ και το γκρι παντελόνι, τους άλλαξε ύφασμα, χρώμα, γραμμή και τα μετέτρεψε σε πιο ανάλαφρα, αλλά ουχί πρόχειρα ρούχα. Ο άντρας συνέχισε να είναι καλοβαλμένος, αλλά απέκτησε ιδιαίτερο στυλ και τη δυνατότητα να το διαμορφώνει σύμφωνα με την προσωπικότητά του. Ένα παντελόνι λίγο πιο φαρδύ ή ένα μπλουζάκι λίγο πιο στενό, ακόμα και σακάκια σε διαφορετικά χρώματα από τα συνηθισμένα μετέτρεψαν ένα ντύσιμο που μέχρι τότε δεν τολμούσε να ακουμπήσει κανείς, σε παιχνίδι, για να ακολουθήσουν μετά ο Πολ Σμιθ και άλλοι που το ζωήρεψαν ακόμα πιο πολύ. 

ΟΙ 150 ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ

Ο ίδιος πάντα ντυμένος σε τόταλ μαύρο να χαιρετά μετά τις επιδείξεις του με ένα απλό μακό, ή με λευκό σε πολλές φωτογραφίσεις, εισήγαγε στη μόδα ένα νέο χρώμα: το greige. Αυτό το μεταξύ του μπεζ και του γκρι.

Σε τόνους πάντα γκρι, καφέ, μπεζ και μαύρο ο Αρμάνι έβαφε μαγευτικά  τα καλύτερα υφάσματα του κόσμου. Πρέπει να μπόρεσε να δημιουργήσει τόσες αποχρώσεις όσες και η Pantone, καθιστώντας το γκρι το πιο «εύπλαστο» χρώμα. Η Ιταλία, η χώρα του, η Ρώμη, η πόλη του τον γαλούχησαν με αυτή τη βαθιά φινέτσα που κυλάει στο αίμα και απλώς δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: οι αποχρώσεις που χρησιμοποιούσε πάντα, ακόμη και στην αστραφτερή τους εκδοχή ήταν αριστουργηματικής καλαισθησίας.

GIORGIO Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

Η σειρά Emporio Armani απευθύνθηκε στον μέσο άνθρωπο και τον προσκάλεσε να συμμετέχει ισάξια στο παιχνίδι της μόδας. Ο βαθιά ευγενής άνθρωπος δεν είναι ποτέ σνομπ και δεν αποκλείει τάξεις και ανθρώπους. Και έτσι, εκείνος αποφάσισε πως όλοι θα μπορούν να έχουν στο σπίτι τους κάτι με το επίθετό του γραμμένο σε μια ετικέτα. Ή σε γυαλιά. ‘Η σε άρωμα.

Νομίζω πως αυτός ο εκδημοκρατισμός που παρακίνησε πολλούς να δημιουργήσουν οικονομικές σειρές είναι ίσως η πιο σημαντική του παρακαταθήκη στην κοινωνία. Χωρίς εκείνον, ποιος ξέρει αν άλλοι σχεδιαστές θα είχαν καταδεχθεί να δημιουργήσουν πιο φθηνά ρούχα και αξεσουάρ.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΚΑΜΑΤΟΣ

Λέει κάποτε γύρω στο 2000 «Εχω ακόμη λίγη προσωπική φιλοδοξία, παρότι η εταιρία εξακολουθεί να επεκτείνεται. Τα τελευταία 25 χρόνια ήταν πολύ παραγωγικά για μένα. Το προφίλ μου είναι πολύ καλό, το ξέρω, αλλά δεν σταματώ ποτέ να σκέφτομαι την επόμενη κολεξιόν, γιατί θα χάσω.

Ο ανταγωνισμός είναι αμείλικτος στις μέρες μας. Ελπίζω βέβαια να μην τρέχω έτσι και σε δέκα χρόνια. Ακόμη κι εγώ δεν είμαι αιώνιος». Και όμως… έμοιαζε αιώνιος. Και μέχρι την τελευταία του πνοή ετοίμαζε την επόμενη κολεξιόν. Θα μας λείψεις δάσκαλε.