ΓΙΑ ΤΗΝ TESSA KIROS ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

“Αν ψάχνεις απλώς μία συνταγή για να μαγειρέψεις κάτι το βράδυ, θα μπεις στο διαδίκτυο. Το να ξεφυλλίζεις όμως ένα βιβλίο μαγειρικής είναι διαφορετικό. Σε πάει κάπου άλλου. Θέλω να πιστεύω ότι όσοι διαβάζουν τα βιβλία μου ταξιδεύουν και λίγο”. Έχοντας γράψει 11 βιβλία μαγειρικής, με το πιο πρόσφατο να είναι το Now & Then, η Tessa Kiros έχει διαμορφώσει το δικό της συγγραφικό στυλ. Οι συνταγές της είναι διανθισμένες με όμορφες εικόνες και ιστορίες από τα βιώματα και τις εμπειρίες της. Είναι σημαντικό άλλωστε για εκείνη να αφήνει χώρο στους αναγνώστες της να εμπνευστούν, να φέρουν τις συνταγές στα μέτρα τους, να πειραματιστούν, να προσθέσουν κάτι δικό τους. “Ο κόσμος θέλει να συνδεθεί με κάτι και το φαγητό είναι ο ιδανικός τρόπος. Σκέψου ότι περιμένεις σε μία ουρά και ξαφνικά μοιράζεσαι συνταγή για κουλουράκια”.

Γεννημένη στο Λονδίνο από μητέρα Φινλανδή και πατέρα Ελληνοκύπριο, η Tessa Kiros βρέθηκε με την οικογένειά της σε ηλικία 4 ετών στη Νότια Αφρική όπου και μεγάλωσε. Μία απόφαση, κάπως “περιπετειώδης” για την ηλικία της, όπως θυμάται τώρα. Ξεκίνησε να ταξιδεύει στα 18 της, παράλληλα με τις σπουδές της στην Ανθρωπολογία και την Κοινωνιολογία, καθώς ήθελε να μάθει και να δει όσα περισσότερα μπορούσε στον κόσμο. 

Η πρώτη της δουλειά στην Αθήνα ήταν στο Καφέ Αβησσυνία, στο πλάι της Καίτης Φερενίκη Τούρου-Κουφονικόλα , της γυναίκας που είναι μέχρι σήμερα η ψυχή του ιστορικού αθηναϊκού μαγαζιού. “Ήμασταν οικογενειακοί φίλοι από το Λονδίνο. ΄Ηταν εκπληκτικά τότε, το μαγαζί ήταν πολύ μικρό και σέρβιρε σάντουιτς, κρεατόπιτα και μπύρα. Ούτε η τουαλέτα δεν ήταν στον ίδιο χώρο, έπρεπε να βγεις έξω”. Fun fact: Ο γιος της ιδιοκτήτριας, Μιχάλης Τούρος, είναι ο στυλίστας σε όλα τα βιβλία της Tessa Kiros. 

Συλλέγει συνταγές, πράγματα που την εμπνέουν, έχει εμμονή με τα υφάσματα, της αρέσει η διακόσμηση και η μόδα. 11 βιβλία μετά και ταξίδια σε όλο τον κόσμο – από το Μεξικό και τη Νέα Ορλεάνη μέχρι την Αυστραλία και την Ιταλία όπου και ζει με τον σύζυγό της, έχει μοναδικές ιστορίες να διηγηθεί. Το φαγητό είναι η βασική μας ανάγκη, αλλά είναι και ο καλύτερος τρόπος για να έρθουμε κοντά, να συνδεθούμε, κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει καλά. Θυμάται ακόμα μία εκπληκτική chef, την Angela, σε μία από τις πρώτες της δουλειές ως σερβιτόρα στο Λονδίνο. “Την παρακολουθούσα και τη ρωτούσα πώς έφτιαχνε το ένα ή το άλλο φαγητό και εκείνη μου έλεγε: πήγαινέ το πριν κρυώσει και θα σου πω μετά. Κάποια στιγμή της είπα ότι με ενδιαφέρει να εργαστώ στην κουζίνα και μου έδωσε το πόστο της ζαχαροπλαστικής. Το πάθος μου όμως ήταν να καταγράφω συνταγές, σαν ημερολόγιο”. Έτσι έγραψε και το πρώτο της βιβλίο της – μία απόπειρα να καταγράψει συνταγές από την Τοσκάνη – το οποίο και εξέδωσε μόνη της. “Ζήτησα χρήματα από τον πατέρα μου και αργότερα του έστελνα αντίτυπα για να τα πουλήσει και να τον ξεχρεώσω. Θυμάμαι μού έλεγαν οι φίλοι μου στη Νότιο Αφρική, ‘είδα τον πατέρα σου, μου πούλησε ένα βιβλίο σου’. Νομίζω ότι τότε το κίνητρό μου ήταν να έχω απλώς ένα αντίτυπο για μένα”. 

Όταν επέστρεψε ξανά στην Αθήνα, δούλεψε μαζί με τον Ερβέ Προνζάτο στο Πιλ Πουλ, το εστιατόριο από όπου ο βραβευμένος Γάλλος μάγειρας ξεκίνησε την πορεία του στην αθηναϊκή γαστρονομία. “Είναι ένας από τους chef που θαυμάζω περισσότερο. Για μένα βέβαια δεν χρειάζεται να είναι κάποιος top chef. Θαυμάζω την πεθερά μου για τη μαγειρική της, για τον τρόπο που φτιάχνει τις σάλτσες της, τις Ελληνίδες γιαγιάδες. Θαυμάζω όποιον κάνει τη δουλειά καλά και αγαπάει αυτό κάνει”. 

Αισθάνεται την Αθήνα σπίτι της περισσότερο από κάθε άλλο μέρος.  Αγαπάει να ξετρυπώνει τα μαγαζάκια στην Ευριπίδου, που πουλούν ακόμα τη φέτα από το βαρέλι και που λιγοστεύουν όλο και πιο πολύ. Βρίσκει πάντα κάτι ενδιαφέρον στις γειτονιές, της αρέσει η λαϊκή αγορά και το γεγονός ότι βλέπει ανθρώπους στα λεωφορεία να κάνουν τον σταυρό τους όταν περνούν μπροστά από μία εκκλησία. “Υπάρχει κουλτούρα, παράδοση, καλές αξίες και σίγουρα η διάσημη ελληνική φιλοξενία. Αγαπώ το πώς δένουν όλα μαζί, δεν υπάρχει κάτι ξέχωρο, μόνο του. Λέω πάντα σε φίλους που έρχονται ‘μην προσπαθήσεις να παραγγείλεις το δικό σου πιάτο όταν βγεις έξω. Εδώ όλοι μοιράζονται το φαγητό τους’. 

Ο κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζει και η ίδια. Νιώθει ότι κάθε συγγραφέας φέρει μία ευθύνη μέσα από τα βιβλία του. Η δική της είναι σίγουρα να εμπνεύσει αλλά και να μοιραστεί συνταγές και μοναδικές ιστορίες. Τα βιβλία της είναι η προίκα που θα αφήσει στις κόρες της. “Νομίζω ότι πρέπει να εξελισσόμαστε αλλά να διατηρούμε και την παράδοση. Το σημαντικό όμως είναι να σεβόμαστε κάθε άποψη. Αν πεις στην πεθερά μου που είναι 93 χρονών να φάει φαλάφελ, δεν θα θέλει. Θέλει την pasta της al pomodoro. Θεωρώ ότι υπάρχει μια τάση να πάμε προς την απλότητα, την ουσία και τον σεβασμό στην τροφή,  αλλά την ίδια στιγμή και για παγκοσμοιοποίηση, να ανακατέψουμε κουλτούρες. Ποια είναι η ταυτότητα των ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικά μέρη, όπως εγώ για παράδειγμα; Υπάρχει χώρος για όλα. Επίσης, πρέπει να υπολογίσουμε ότι κάποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να φάνε κρέας, ζάχαρη ή αλεύρι. Πρέπει να ακούμε τον εαυτό μας, δεν μπορεί να μας πει κάποιος άλλος τι μας εμπνέει, μόνο εμείς το γνωρίζουμε αυτό”. 

Αγαπάει οτιδήποτε plant-based, το ελληνικό φαγητό, το κυπριακό, το ινδικό για τους συνδυασμούς μπαχαρικών και το βούτυρο ghee – μία κουζίνα που όπως λέει μπορείς να είσαι χορτοφάγος χωρίς να το καταλάβεις – το βιετναμέζικο, το ταϊλανδέζικο, το μεξικάνικο και φυσικά το ιταλικό που είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του τόσο στη ζωή της όσο και στα βιβλία της. Στα ταξίδια της, η Tessa Kiros έχει δει πόσο εφευρετικοί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι με τα μέσα που διαθέτουν, από το μαγείρεμα του Cozido στο ηφαίστειο του São Miguel στις πορτογαλικές Αζόρες και το ψήσιμο του καφέ στις υπαίθριες φωτιές στη Λαπωνία μέχρι τα καϊκια των ψαράδων που έχουν πάντα μία κατσαρόλα κι ένα γκάζι για να φτιάχνουν επιτόπου ψαρόσουπα. 

“Για μένα,το μεγαλύτερο κομπλιμέντο είναι όταν μου λένε ότι τους ενέπνευσα. Κάποιοι μου έχουν πει ότι ήθελαν να γράψουν κι αυτοί ένα βιβλίο όταν διάβασαν το δικό μου ή ότι μεγάλωσαν τα παιδιά τους με τις συνταγές μου και τώρα εκείνα χρησιμοποιούν τα καινούργια μου βιβλία”. Φεύγοντας από την Αθήνα, θα πάρει μαζί της τραχανά, τσάι του βουνού, μπαχαρικά και κουραμπιέδες. Θα συλλέξει λίγα από αυτά τα “καταπληκτικά πράγματα”, όπως λέει, κι απλώς θα πάει με τη ροή των πραγμάτων. Για την Tessa Kiros, το φαγητό δεν στέκει ποτέ από μόνο του. Χρειάζεται πάντα έναν άνθρωπο. Όσο για ένα ακόμα βιβλίο; Υπάρχει πάντα χώρος και είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα υπέροχο δώρο.