ΣΤΟ ΕΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΩΝ COLDPLAY

Θα μπορούσε να πει κανείς με μια σχετική δόση χαιρεκακίας πώς είναι κάτι σαν θεία δίκη ή, για να είμαστε λιγότερο δραματικοί, τραγική ειρωνεία ότι «το σκάνδαλο με τον CEO και την επικεφαλής του HR» συνέβη σε συναυλία των Coldplay. Ότι δυστυχώς «αυτά συμβαίνουν», όταν ξεφύγει λίγο – τόσο δα δηλαδή, όσο ένα λάθος πλάνο- από τις εργοστασιακές ρυθμίσεις αυτό το γλυκερό φεστιβάλ θετικής ενέργειας που συνιστά η μοντέρνα πρόταση της μπάντας του Κρις Μάρτιν.

Το είδατε και πέρυσι στο ΟΑΚΑ. Όλα τα τραγούδια anthems, αναμμένοι φακοί στα κινητά, τα κινητά ψηλά, sing-a-longs, LED βραχιολάκια, ένα σωρό activations που μειώνουν το οικολογικό αποτύπωμα του σόου. Μια ιεραποστολή θετικών vibes, θετικών μηνυμάτων, θετικών στόριζ, «η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου», πώς να μην την πάρει αγκαλιά ο CEO την HR; Μέχρι να τους πετύχει, χωρίς φυσικά να τους ρωτήσει, η kiss cam. Ποιος ρωτάει άλλωστε αν έχει, μαντέψτε, θετικό κίνητρο; (Άσε που και το ακριβό εισιτήριο το γράφει στα ψιλά γράμματα ότι επιτρέπεται). Εκεί όμως η ρύθμιση χαλάει, η θετική ενέργεια υπερφορτώνεται και γίνεται τοξική θετικότητα. Μέχρι να γίνει παγκόσμιο viral. Δηλαδή τοξικότητα, σκέτο.

Ο CEO και η HR, ο Άντι και η Κριστίν, δεν φταίνε σε τίποτα. (Πια μπορούμε να τους λέμε με τα μικρά τους ονόματα, η ανωνυμία τους είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ, είναι δικοι μας άνθρωποι πλέον.) Ή μήπως φταίνε; Το παγκόσμιο ερωτοδικείο δεν έχει αποφασίσει, το debate συνεχίζεται. Στη δική μας περίπτωση με 40 βαθμούς έξω και τσίτα το air condition μέσα – αχ επιτέλους, τον βρήκαμε τον Καραγάτση του φετινού καλοκαιριού κι ας χρειάστηκε να φτάσουμε μέχρι του Προφήτη Ηλία ξεκοκαλίζοντας τα νύχια μας από την ανησυχία.

«Είναι ηλίθιοι», που νόμιζαν ότι θα κρυφτούν στο μεγαλύτερο λάιβ σόου του πλανήτη, παρουσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. «Όχι, εσείς είστε πουριτανοί» που ηθικολογείτε στα σόσιαλ λες και η μονογαμία δεν είναι μια πλάνη, η μεγαλύτερη κοινωνική απάτη από καταβολής δαγκώματος μήλου. «Όχι, οι δυο τους είναι ανήθικοι και φάουλ», ας κάνουν ό,τι θέλουν να κάνουν, έχουν όμως υποχρέωση να προστατεύουν τους γύρω τους (η σύζυγος του CEO, ας πούμε, έκλεισε αμέσως κάποιους λογαριασμούς της στα σόσιαλ κι αφαίρεσε το επίθετό του). «Το βασικό πρόβλημα όμως είστε εσείς οι κουτσομπόληδες» που συμμετέχετε σε ένα παγκόσμιο ξεκατίνιασμα, αναπαράγοντας το νιοστό meme για τους “Coldplay που έγιναν singles μπάντα”, λέει μια ψύχραιμη φωνή σε πόστ που επίσης αναπαράγει τα ονόματα και τα πρόσωπα των εμπλεκομένων, ενώ αυτά γίνονται Creative Commons.

«Καλά να πάθουν, δε θα λυπηθώ για δύο πλούσιους προνομιούχους», Χατζηφραγκέτα enters the chat για να τονίσει τις ταξικές ερωτικές ανισότητες, το εσωτερικό πρωτόκολλο της Astronomer (η εταιρεία που γνωρίστηκαν οι παράνομοι εραστές, αξίας 1.2 δισ. δολαρίων) ισχύει προφανώς για τα κατώτερα και μεσαία στελέχη αλλά γι’ αυτούς όχι; Άσε που το τρίτο πρόσωπο του κλιπ είναι επίσης υψηλόβαθμο στέλεχος, πρόσφατα προχθείσα συνάδελφός τους – πόσο βαθιά φτάνει η διαφθορά στην Astronomer, Βίρνα; «Καλά, μιλάμε για gold digger. Κι ο σύζυγός της CEO είναι σε άλλη εταιρεία…», λίγος σεξισμός πάντα χωράει στη συζήτηση. «Ναι, αλλά κι ο Κρις Μάρτιν είναι μαλάκας, έτσι όπως το χειρίστηκε», κάποιος εμπαθής θέλει να βάλει την κατακλείδα – εγώ λέω πάλι καλά που έμεινε στο να αναρωτηθεί «αν αυτοί οι δύο έχουν παράνομη σχέση ή είναι πολύ ντροπαλοί», σκεφτείτε ότι είχε το μικρόφωνο στα χέρια του και θα μπορούσε να τους αφιερώσει το “Fix You”. 

Σίγουρα μου διαφεύγουν κάποια, δεν έχω και κάποιο βαρύγδουπο συμπέρασμα να καταλήξω πέραν του ότι όλη αυτή η ιστορία – όπως συνήθως συμβαίνει άλλωστε – λέει πολύ περισσότερα για μας που την σχολιάζουμε παρά για τους κατά λάθος πρωταγωνιστές της. 

Γιατί αγγίζει μια σειρά από δόγματα της ψηφιακής μας παρουσίας.

Όλοι μιλούν για το «τέλος της ιδιωτικότητας». Δίκαια, αν και είναι κάπως ειρωνικό ότι χρειαζόταν ένα μεσήλικο τσιλιμπούρδισμα για να το διαπιστώσουμε, ενώ κάθε μέρα εκχωρούμε όλο και περισσότερο από το ιδιωτικό μας ίχνος μέσα από τα κινητά μας τηλέφωνα και τους φορητούς μας υπολογιστές. (Πού να πήγαν άραγε εκείνες οι εποχές που φοβόμασταν τον Μεγάλο Αδερφό του CCTV με τις «καμέρες παντού»;) Αν κι εδώ ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι η κορπορατική τροπή που πήρε η υπόθεση με τον CEO να τίθεται σε διαθεσιμότητα και τελικά να παραιτείται από την Astronomer που, φυσικά, ασχολήθηκε με τη διαχέιριση της «κρίσης» και όχι με την παραβίαση της ιδιωτικότητας του στελέχους της – το ελληνικό ίντερνετ φρόντισε να υπενθυμίσει ότι εδώ παλιά αυτά τα λύναμε με ένα Νεύμα. 

Κι έπειτα είναι το φίλτρο της σύγχρονης «πολιτικής ορθότητας» που δοκιμάζεται από πολλές πλευρές με αυτήν την ιστορία. Όχι ως ασφαλιστική δικλείδα συνύπαρξης, αλλά ως άσκηση αρετής. Όταν η συζήτηση για τα περισσότερα ζητήματα, από τα πλέον επουσιώδη ως τα πιο σημαντικά, εξελίσσεται πια σε διαγωνισμό virtue signalling, θα έρθει και μια υπόθεση που δε θα μπορείς να πάρεις την «σωστή» θέση χωρίς κόστος. Από το Coldplay-gate, κανείς δεν βγαίνει αλώβητος.

Και τέλος, το σημαντικότερο κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το «φετίχ της εμπειρίας». Στο φαγητό, στο γήπεδο, στη συναυλία, παντού. Θεέ μου πόσο «ήμουν κι εγώ εκεί» έχουμε ξοδέψει οι άνθρωποι του ύστερου καπιταλισμού, για να φτάσει εκείνη η μέρα που δε θέλουμε να μας δει κανείς κι όμως μας βλέπει τελικά όλος ο πλανήτης;