Η ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΛΟΓΡΙΑ

Το 1963 η Ντολόρες Χαρτ είχε τον κόσμο στα πόδια της. Και όσο έχτιζε μία πολύ καλά υποσχόμενη κινηματογραφική καριέρα, ένα πλήθος φανατικών θαυμαστών όλο και μεγάλωνε γύρω της.

Όλες οι “χάρες” της Χαρτ στηρίζονταν στη φρέσκια, νεανική παρουσία της πάνω στην οθόνη, μία μίξη μεταξύ Αν Μάργκαρετ και Λόρεν Μπακόλ με μπόλικο ταλέντο. Και ένα φιλί που θα μοιραζόταν με τον μεγαλύτερο σταρ εκείνης της εποχής, ίσως και όλων των εποχών, τον Έλβις Πρίσλει, της είχε επιτρέψει να βγει από την αφάνεια και να μπει για τα καλά στο προσκήνιο.

Αλλά το 1963 θα ήταν επίσης και η χρονιά που η Ντολόρες Χαρτ θα συγκλόνιζε το Χόλυγουντ και τον υπόλοιπο κόσμο, απαρνούμενη την κινηματογραφική της καριέρα. Τότε ήταν που εγκατέλειψε τη ζωή που την είχε φέρει να γνωρίσει και να δουλέψει μαζί με τον “βασιλιά του ροκ εν ρολ” και αντ’ αυτού, αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της πίστης της.

Χωρίς να κοιτάξει πίσω, η Χαρτ πέταξε στα σκουπίδια την πολλά υποσχόμενη καριέρα της ως ηθοποιός και αναζήτησε εκ νέου το νόημα της ζωής, αυτήν τη φορά ως καλόγρια.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΛΟΡΕΣ

Σε μια ιστορία γεμάτη εκπλήξεις, μια από τις πρώτες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το γεγονός ότι η Χαρτ δεν γεννήθηκε καν καθολική, αν και πήρε το όνομά της από μια άλλη καλόγρια, τη θεία της, Ντολόρες Μαρί.

Η Ντολόρες Χικς -μετά έγινε “Χαρτ- γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1938, από δύο έφηβους γονείς ονόματι Μπερτ και Χάριετ, οι οποίοι ήταν και οι δύο επίδοξοι ηθοποιοί. Θα μεγάλωνε κυρίως με τους παππούδες και τις γιαγιάδες στο Σικάγο. Ο πατέρας της, ακολουθώντας το όνειρό του να παίξει στον κινηματογράφο, έφυγε για το Χόλυγουντ, αφήνοντας πίσω του την 3χρονη Χαρτ.

Μεγάλωσε ζεστά όμως, με την οικογένεια γύρω της, μεταξύ των οποίων ήταν και μια προγιαγιά που της έδινε συστηματικά συμβουλές μέσα απ’ την καρδιά της καθώς έπλεκε τα πλούσια μαλλιά της εγγονής της: “Μην κόψεις ποτέ τα μαλλιά σου, αγαπητή μου, μέχρι να είναι για μια πραγματική αγάπη”, της είχε πει χαρακτηριστικά.

Ως παιδί, η Χαρτ στάλθηκε σε ένα ενοριακό σχολείο που ονομαζόταν St. Gregory επειδή βρισκόταν κοντά στο σπίτι της. Όπως εξήγησε η ίδια: “οι παππούδες μου δεν ήθελαν να με πατήσουν τα τραμ”.

Αν και η στενή οικογένεια της Χαρτ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, η ίδια ασπάστηκε τον καθολικισμό στην τρυφερή ηλικία των δέκα ετών. Χρόνια αργότερα, η Μητέρα Ντολόρες Χαρτ ομολόγησε ότι δεν ήταν το κάλεσμα του Αγίου Πνεύματος που την έφερε στην Εκκλησία σε τόσο μικρή ηλικία. Αντίθετα, ήταν επειδή τα καθολικά παιδιά έπαιρναν κεράσματα μετά τη θεία κοινωνία και τα άλλα παιδιά αποκλείονταν.

“Έτσι με πήραν μαζί τους. Με σοκολατούχο γάλα και ντόνατς”.

Αλλά πολύ πριν παραδοθεί στην κατήχηση και τα μυστήρια για να ικανοποιήσει την αγάπη της για τα γλυκά, την καρδιά της Ντολόρες Χαρτ την είχε κλέψει μια άλλη μεγάλη αγάπη: ο κινηματογράφος.

Ο παππούς της Χαρτ δούλευε πίσω από τον προβολέα σε έναν κινηματογράφο και η νεαρή Χαρτ τον συνόδευε μέσα στον θάλαμο όσο πρόβαλε την ταινία. Όπως είπε η ίδια, η δουλειά της ήταν να τον ξυπνάει όταν τον έπαιρνε ο ύπνος όσο γύριζε την μπομπίνα.
Βλέποντας λοιπόν τόσο πολύ σινεμά, δεν άργησε να μπει μέσα της το μικρόβιο της υποκριτικής, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τους -απόντες πια- γονείς της.

Κάποια χρόνια αργότερα, και αφού έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σχολική παραγωγή του Λος Άντζελες, η Χαρτ εξομολογήθηκε σε έναν θερμό θαυμαστή της ότι όλες οι τεχνικές της υποκριτικής προέρχονταν από την παρακολούθηση ταινιών μέσα σε εκείνο τον θάλαμο προβολής.

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ

Η Ντολόρες Χαρτ μετακόμισε στο Λος Άντζελες για να ζήσει με τη μητέρα της και άρχισε να περνάει από οντισιόν για ρόλους όσο ήταν ακόμα στο λύκειο. Σύντομα, κατάφερε να γίνει δεκτή στο Marymount College και έτσι μπήκε και επίσημα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

Η καριέρα της πήρε φόρα σχεδόν ως εκ θαύματος –εμφανίστηκε στις ταινίες “Lonelyhearts” με τον Μοντγκόμερι Κλιφτ και “Wild is the Wind” με τον Άντονι Κουίν, παίζοντας με ευκολία τον ρόλο της αθώας νεαρής.

Ωστόσο, η ερμηνεία για την οποία έμεινε περισσότερο στην ιστορία ήταν η πρώτη της ως πρωταγωνίστρια δίπλα στον Έλβις στο “Loving You”. Η Χαρτ ήταν μόλις 18 ετών τότε.

“Νομίζω ότι το όριο για ένα φιλί στην οθόνη τότε ήταν περίπου 15 δευτερόλεπτα. Αυτό το φιλί κράτησε 40 χρόνια”, θυμήθηκε χρόνια αργότερα.

Ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι, που γρήγορα θα την αποκαλούσαν ως “η νέα Γκρέις Κέλι”. Αν και αρνείται ότι είχε ποτέ σχέση με τον Έλβις, ωστόσο είχε ζήσει και αυτή του έρωτές της. Η Χαρτ, πριν τα παρατήσει όλα, ήταν αρραβωνιασμένη με τον επί πολλά χρόνια σύντροφό της, τον επιχειρηματία Ντον Ρόμπινσον.

Αλλά όσο γρήγορα το αστέρι της ανέτειλε, άλλο και τόσο γρήγορα έδυσε. Το 1963, σε ηλικία 24 ετών, η Ντολόρες Χαρτ διέλυσε τον αρραβώνα της και ανακοίνωσε ότι θα απαρνιόταν το Χόλυγουντ για να απομονωθεί ως καλόγρια.

“Ακόμα και ο καλύτερός μου φίλος, που ήταν ιερέας, ο πατέρας Ντούντι, μου είπε: “Είσαι τρελή. Είναι εντελώς τρελό να το κάνεις αυτό”, δήλωσε η Χαρτ στην Washington Post. Αλλά και η θεία της, η αδελφή Ντολόρες Μαρί, που είχε δώσει στη Χαρτ το όνομά της, “ήταν εξοργισμένη. Γιατί της άρεσε να έχει μια ανιψιά που ήταν διάσημη”.

Η ΝΤΟΛΟΡΕΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ

Τι έκανε όμως αυτή την όμορφη νεαρή γυναίκα να εγκαταλείψει τον επίγειο παράδεισό της;

Το σπρώξιμο προς τον μοναχισμό ήρθε με τη μορφή ενός ρόλου. Πρωταγωνίστησε στην ταινία “Lisa”, στην οποία μια Εβραία πρόσφυγας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βίωσε μία θρησκευτική αφύπνιση στη Βρετανική τότε Παλαιστίνη.

“Αυτή η ταινία ήταν εκείνη που με έκανε να σκεφτώ πραγματικά την πιθανότητα να γίνω καλόγρια”, θυμήθηκε η Χαρτ σε συνέντευξή της το 2008.

Και κάτι άλλο όμως που την τράβηξε ήταν και το γεγονός ότι γνώριζε πώς είναι η ζωή μιας καλόγριας επειδή επισκεπτόταν συχνά ένα μοναστήρι. Ένα Σαββατοκύριακο, αναζητώντας την ηρεμία, επισκέφθηκε ένα μοναστήρι στο Κονέκτικατ, που ονομαζόταν Regina Laudis Abbey. Εκεί βρήκε τη γαλήνη της και το μελλοντικό της σπίτι.

“Μετά από αυτό, όποτε βρισκόμουν στην Ανατολική Ακτή, πήγαινα εκεί”, είπε. “Άρχισα να παρατηρώ ότι κάθε φορά που πήγαινα γινόταν όλο και πιο δύσκολο να φύγω. Είχα αυτό το συναίσθημα ότι ήμουν στο σπίτι μου”.

Το μοναστήρι έγινε πηγή δύναμης και σύνδεσης για τη Χαρτ. Όταν δυσφορούσε σχετικά με τον αρραβώνα της, πήγαινε στο πνευματικό της σπίτι για να βρει διαύγεια.

“Μέσα σε μια φοβερή χιονοθύελλα έκανα μια βόλτα στο λόφο όπου ο ιδρυτής είχε βάλει έναν σταυρό και έναν βωμό. Όταν βρήκα τον βωμό, ήξερα ότι έπρεπε να μιλήσω στην ηγουμένη”, θυμάται. Η ηγουμένη τότε ρώτησε την ηθοποιό: “Τι είναι αυτό που θέλεις;”

Αν επρόκειτο για μια από τις θρησκευτικές ταινίες, ίσως η Χαρτ να άκουγε τον Θεό να της μιλάει αλλά στην πραγματική ζωή η ιστορία της δεν εξελίχθηκε τόσο δραματικά. Πέρασαν χρόνια μέχρι να σιγουρευτεί, αλλά τελικά συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν γραφτό της να παντρευτεί κάποιον άντρα. Ένιωθε ότι έπρεπε να ζήσει αφοσιωμένη στον Θεό. Αφού ενημέρωσε τον αρραβωνιαστικό της για την απόφασή της, χώρισαν, με εκείνον να θυμάται χρόνια αργότερα:

“Ήμουν συντετριμμένος. Πλάκα μου κάνεις; Είμαι άνθρωπος. Την αγαπούσα βαθιά και εξακολουθώ να την αγαπώ και θα την αγαπώ πάντα”.

Ο Ρόμπινσον, ως πιστός καθολικός, θα υποστήριζε τελικά την απόφαση της. Τότε η Χαρτ έκοψε τα όμορφα χρυσά μαλλιά της, όπως της είχε πει η προγιαγιά της να κάνει κάποτε, και το 1966 το πήρε απόφαση και κλείστηκε οριστικά στο μοναστήρι.

Αλλά δεν αποσύρθηκε εντελώς από τον κόσμο. Μόλις η Ντολόρες Χαρτ έγινε η αδελφή Ντολόρες, εξακολουθούσε να αναγνωρίζει ότι υπήρχε κάποιος μεγάλος σκοπός μέσα στην ηθοποιία και έτσι ίδρυσε ένα υπαίθριο θέατρο στους χώρους του μοναστηριού.

“Μόνο όταν ξεκινήσαμε ένα θέατρο στο οικόπεδο του μοναστηριού μπόρεσα πραγματικά να δω πώς θα μπορούσα να βοηθήσω τους νέους ανθρώπους να βρουν την κλίση τους στον Χριστό μέσω του θεάτρου”.

Η μητέρα Ντολόρες Χαρτ έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και ήταν το βασικό θέμα του ντοκιμαντέρ του HBO “Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος Έλβις” το 2012, το οποίο και ήταν υποψήφιο για Όσκαρ.

Βρίσκει ακόμα χρόνο να συμβουλεύει φίλους από την παλιά της ζωή όταν επισκέπτονται το μοναστήρι της. Σε συνέντευξή της το 2013, η Χαρτ θυμήθηκε μια θεολογική συζήτηση που είχε με μια φίλη της, μια συνταξιούχο ηθοποιό, σχετικά με τη φύση της μεταθανάτιας ζωής.

Η Χαρτ είπε: “Κάποτε μιλούσαμε για τον παράδεισο και η Βάλερι είπε: “Δεν είμαι καθολική, οπότε τι σημαίνει, όταν πας στον παράδεισο, ότι θα πάρεις πίσω το σώμα σου; Και της είπα: ‘Αυτό λέει ο Κύριος’. Και η Βάλερι είπε: ‘Όταν πάω, θα του ζητήσω το στήθος μου από όταν ήμουν 18 χρονών, τη μέση μου από όταν ήμουν 33 και τα οπίσθιά μου από όταν ήμουν 36′. Κι εγώ της είπα: “Βάλερι, αν αυτό θέλεις, ζήτα το. Η πίστη σε διδάσκει να ζητάς ό,τι χρειάζεσαι””.

Η Ντολόρες, στα 86 της χρόνια πια, συνεχίζει να ζει μέχρι και σήμερα στο ίδιο μοναστήρι.