ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΠΙΤΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ

Η άνοδος της ακροδεξιάς και των εθνικιστικών ιδεολογιών δεν περιορίζεται στις σκοτεινές γωνιές του διαδικτύου, αλλά μεταφέρεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου στον φυσικό δημόσιο χώρο και ένας νέος «δούρειος ίππος» κάνει την εμφάνισή του: οι σχολές πολεμικών τεχνών. Στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς, παρατηρείται ότι οργανώσεις με νεοναζιστικό ή εθνικιστικό υπόβαθρο επιχειρούν να παρεισφρήσουν σε dojo, γυμναστήρια και MMA fight clubs, με στόχο να προσελκύσουν νέους ανθρώπους, να καλλιεργήσουν σχέσεις “αδελφότητας” και να δημιουργήσουν κλειστές ομάδες με έντονο ιδεολογικό προσανατολισμό.

Η στρατηγική είναι απλή αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματική: προσεγγίζουν νέους που αναζητούν πειθαρχία, σωματική ενδυνάμωση και αίσθηση ταυτότητας. Στη συνέχεια, μέσα από την καθημερινή τριβή, την κοινή προπόνηση και την καλλιέργεια ενός αυστηρού κώδικα συμπεριφοράς, επιχειρούν να εμφυσήσουν ακραίες ιδεολογικές απόψεις, χρησιμοποιώντας το “σώμα” ως εργαλείο ιδεολογικής ζύμωσης. Ομάδες όπως τα «Active Clubs», που έχουν ισχυρή παρουσία σε ΗΠΑ, Καναδά και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τάσης, καθώς επιχειρούν να στήσουν δίκτυα “white nationalist fight clubs” με έντονη ρητορική περί φυλετικής καθαρότητας και εθνικής υπεροχής.

Στην Ελλάδα, η κατάσταση μπορεί να μην έχει ακόμα λάβει τον οργανωτικό χαρακτήρα που παρατηρείται στο εξωτερικό, ωστόσο, όπως επισημαίνει μιλώντας στο NEWS 24/7 ο Άρης Πήτας, έμπειρος εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών και ιδιοκτήτης της ακαδημίας Akban Ninjutsu Itten Dojo στην Αθήνα, οι απόπειρες διείσδυσης τέτοιων στοιχείων σε σχολές και προπονητικούς χώρους είναι υπαρκτές. Συνήθως, δεν θα δεις κάποιον να διαφημίζει έντονα στο διαδίκτυο τη σχολή του, αλλά μέσα από το σώμα, την καθημερινή άσκηση και τη δύναμη της κοινότητας, τέτοιες ιδέες σιγά-σιγά ριζώνουν σε νέους που θέλουν να ανήκουν κάπου.

Ο Άρης Πήτας γνωρίζει καλά το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται, με εμπειρία που ξεκινά από το 1993. Η πορεία του περιλαμβάνει μελέτη και πρακτική σε Shito Ryu Karate, Ninjutsu, Ιαπωνικό Ju Jutsu, Brazilian Jiu Jitsu και Balintawak Escrima. Στο Ninjutsu εκπαιδεύεται από το 2003 και διδάσκει από το 2014, μεταφέροντας τη γνώση του μέσα από μια σύγχρονη και ουσιαστική προσέγγιση. Κατέχει το 1ο Dan στο AKBAN Ninjutsu, το 2ο Dan στο Bujinkan Taijutsu, το 2ο Dan στο Ju Jutsu, τη Μπλε Ζώνη στο Brazilian Ju Jutsu και το δίπλωμα Basic Instructor στο Nickelstick Balintawak Escrima. Επίσης, είναι πιστοποιημένος προπονητής από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΑΜ: Μ257).

Παράλληλα, μελετά και συγκριτικά συστήματα όπως Judo, Muay Thai, MMA και Urban Combatives, αναζητώντας τη βέλτιστη πρακτική εφαρμογή των πολεμικών τεχνών σε πραγματικές συνθήκες. Από το 2015 ανήκει στην οικογένεια του AKBAN, μαθητεύοντας δίπλα στον Δάσκαλο Yossi Sheriff. Την ίδια χρονιά ίδρυσε το Akban Ninjutsu Itten Dojo στην καρδιά της Αθήνας, με στόχο την ανάπτυξη μιας ολιστικής εκπαιδευτικής μεθόδου που συνδυάζει τη σωματική, διανοητική και συναισθηματική καλλιέργεια.

Ακόμη, είναι συνιδρυτής του Fight Back Club, ενός δικτύου αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας ενάντια στην έμφυλη και σεξιστική βία. Το δίκτυο δραστηριοποιείται με ενεργά τμήματα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Ηράκλειο, ενώ έχει πραγματοποιήσει πλήθος ανοιχτών εισηγήσεων και εργαστηρίων, συμπεριλαμβανομένων δράσεων στο πλαίσιο του Athens Pride.

Η συνάντησή μας με τον Άρη Πήτα έγινε στον χώρο του dojo του, σε μια ήσυχη γωνιά του Κεραμεικού. Εκεί, όπου καθημερινά νέοι και νέες μαθαίνουν τεχνικές αυτοάμυνας, αλλά και τι σημαίνει σεβασμός, ενσυναίσθηση και αποδοχή, ο ίδιος μιλά για τη σκιώδη πραγματικότητα που επιχειρεί να εδραιωθεί πίσω από την αθωότητα του “combat training”. Στη συζήτηση που ακολουθεί, περιγράφει πώς οι εθνικιστικές και νεοναζιστικές ομάδες αξιοποιούν τον κόσμο των πολεμικών τεχνών για να χτίσουν δίκτυα ιδεολογικού προσηλυτισμού και ποια είναι τα «σημάδια» που πρέπει να αναγνωρίσουν εγκαίρως οι γονείς, οι νέοι ασκούμενοι, αλλά και οι εκπαιδευτές.

-Άρη, πώς αντιλαμβάνεσαι το θέμα της διείσδυσης εθνικιστικών ή ακροδεξιών στοιχείων στον χώρο των πολεμικών τεχνών στην Ελλάδα;

Κατά τη γνώμη μου, δεν μιλάμε για χώρους αποκομμένους από την κοινωνία. Αντίθετα, πολλές σχολές πολεμικών τεχνών αντανακλούν και αναπαράγουν βαθιά ριζωμένα παθογόνα ιδανικά της ελληνικής κοινωνίας, όπως το τρίπτυχο “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια”. Σημαίες της Ελλάδας, σταυροί, μέχρι και βυζαντινές σημαίες, είναι εικόνες που μπορεί να συναντήσεις σε dojo και γυμναστήρια.

Υπάρχει αυτή η “low key” ακροδεξιά, με δασκάλους που βλέπουν τον εαυτό τους ως συνεχιστές μιας πολεμικής παράδοσης. Σε χώρους όπου ήδη καλλιεργείται μια τοξική αντίληψη για την αρρενωπότητα –η ανάγκη να είσαι “σκληρός”, “ανίκητος”, “απόλυτος”– το έδαφος για ακραίες ιδεολογίες είναι πρόσφορο. Ξεκινάει με το “εμείς είμαστε οι γνήσιοι πολεμιστές” και φτάνει στο “εμείς προστατεύουμε τον πολιτισμό μας από τους εχθρούς”. Η πολιτική ατζέντα καμουφλάρεται πίσω από μια ψευδεπίγραφη “πατριωτική” ή “ανδρική” ταυτότητα. Κι αυτό, αν δεν είσαι προσεκτικός/η, μπορεί να σου περάσει απαρατήρητο ή να το δεχτείς χωρίς να το αμφισβητήσεις ιδιαίτερα.

Υπάρχουν οι σχολές όπου είχαν παρεισφρήσει χρυσαυγίτες ή οι ιδιοκτήτες είναι ανοιχτά εθνικιστές, αλλά υπάρχουν και αυτές που δεν κάνουν στρατολόγηση με τον κλασικό τρόπο -ωστόσο διαχέουν μια ταυτότητα ικανή να δηλητηριάζει τα μυαλά των ανθρώπων. Το “no politica” αφήγημα συχνά περνά με ύπουλο τρόπο επικίνδυνες ιδεολογίες, χρησιμοποιώντας τις αρετές των πολεμικών τεχνών ως εργαλεία της πατριαρχίας. Υπάρχει αυτή η ηρωική μυθολογική αφήγηση, που την παίρνουν και τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο χειραγώγησης.

-Ποια είναι τα “μοτίβα” που ακολουθούν αυτές οι ομάδες; Πώς προσεγγίζουν τα νεαρά άτομα σε μια σχολή;

Συχνά, σχολές πολεμικών τεχνών προσελκύουν νέα άτομα μέσω της φυσικής εκγύμνασης, της δύναμης και της πειθαρχίας. Το αφήγημα “δώσε μας το σώμα σου, τον χρόνο σου, γίνε δυνατός, γίνε μέλος μιας ξεχωριστής ομάδας” λειτουργεί ως δέλεαρ. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία χτίζεται σταδιακά μια κοινότητα με ισχυρούς δεσμούς. Όταν το άτομο νιώσει ασφαλές μέσα στην ομάδα, αρχίζει η εισαγωγή ιδεολογικών μηνυμάτων, είτε μέσω συμβόλων είτε με χειρονομίες και “αθώες” συζητήσεις. Οι εθνικιστικές και ακροδεξιές ιδεολογίες εισάγονται με ύπουλο τρόπο, μέσα σε πλαίσιο στρατιωτικού τύπου πειθαρχίας που καλλιεργεί υπακοή και έντονη αίσθηση ανήκειν.

Νέα άτομα που αναζητούν ταυτότητα και αποδοχή γίνονται εύκολα ευάλωτα σε αυτές τις πρακτικές. Η σχολή εμφανίζεται ως “αδελφότητα”, προσφέροντας συναισθηματική κάλυψη, ενώ παράλληλα περνάει αξίες επιθετικότητας, ξενοφοβίας και ιδεολογικής αποκλειστικότητας. Τέτοιες ομάδες προτιμούν είδη προπόνησης που δίνουν έμφαση στη σωματική επιβολή και την άσκηση εξουσίας, επειδή προσελκύουν άτομα με ανάγκη για δύναμη και έλεγχο.

-Υπάρχουν συγκεκριμένες πολεμικές τέχνες ή είδη προπονήσεων που θεωρείς ότι είναι πιο “εύκολη λεία” για τέτοιες ιδεολογίες;

Τα μαχητικά αθλήματα που έχουν πιο έντονο το στοιχείο της σωματικής ισχύος και της ανταγωνιστικότητας, όπως το MMA, μπορεί να προσελκύσουν πιο εύκολα ανθρώπους τέτοιας ιδεολογίας καθώς αυτά τα χαρακτηριστικά προσφέρουν status στις ακροδεξιές ομάδες. Πολεμικές τέχνες με έντονη προσκόλληση στην παράδοση και στην ιεραρχία επίσης είναι πιο ευάλωτες να γίνουν πεδίο δράσης τέτοιων ομάδων, αν και εκεί οι κίνδυνοι κυρίως μπορεί να πηγάζουν από τους επικεφαλής και τους «βοηθούς» τους (senpai). Τέλος, συστήματα αυτοάμυνας, όπως το Krav Maga, που κυριολεκτικά πλασάρεται ως μια παραστρατιωτικού τύπου εκπαίδευση, μπορεί να αποτελέσει έφορο έδαφος για να ευδοκιμήσουν φασιστικές ιδεολογίες.

Ωστόσο, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι καμία πολεμική τέχνη, μαχητικό άθλημα, ή σύστημα αυτοάμυνας δεν είναι εγγενώς συνδεδεμένο με την ακροδεξιά. Απλώς μπορεί να συγκεντρώνει χαρακτηριστικά που είναι περισσότερο ελκυστικά στους φασίστες. Δεν είναι η σκληρή φυσική εκγύμναση και η σκληραγώγηση το πρόβλημα στις προπονήσεις, αλλά η εξύψωσή τους σε κάποιο «μυθολογικό ιδεώδες», ειδικά όταν συνοδεύονται από αυστηρούς κανόνες, με έμφαση στη φυσική ρώμη και την υποταγή των πιο αδύναμων. Ακόμα όμως και πολεμικές τέχνες που εστιάζουν περισσότερο στη φιλοσοφία, στην αυτογνωσία και την ειρηνική χρήση της τεχνικής είναι δυνατόν να κατακτηθούν από τέτοιες ιδεολογίες – αν και πιο δύσκολα. Στο τέλος της ημέρας, ο καθοριστικός παράγοντας για το «ρεύμα» μιας σχολής είναι ο δάσκαλος, όχι η τέχνη αυτή καθεαυτή. Δάσκαλοι που βρίσκονται καθηλωμένοι σε παιδαριώδεις επιδιώξεις κυριαρχίας, που διακατέχονται από εφηβικές ανασφάλειες, ρατσισμό και μισογυνισμό, και που δεν κρατούν μια στάση ταπεινότητας και διαρκούς μαθητείας -αυτοί ανοίγουν την πόρτα στις φασιστικές ιδέες, όχι η τέχνη που εξασκούν.

-Ένας νέος που γράφεται σε μια σχολή, ή ένας γονιός, πώς μπορεί να καταλάβει ότι υπάρχει τέτοια ιδεολογική “τοξικότητα” στο περιβάλλον; Ποια είναι τα “καμπανάκια”;

Ο πρώτος έλεγχος όταν αναζητάς μια σχολή είναι τα social media. Αν παρατηρήσεις περιεχόμενο που σου προκαλεί ανησυχία ή δυσφορία, καλό είναι να μείνεις μακριά. Στη συνέχεια, πρέπει να επισκεφθείς τον χώρο. Αναρωτήσου: υπάρχουν γυναίκες; Αν όχι, αυτό είναι ένα σοβαρό καμπανάκι κινδύνου· πιθανότατα δεν αισθάνονται ασφαλείς εκεί. Η παρακολούθηση ενός μαθήματος είναι επίσης σημαντικό κομμάτι· δώσε σημασία στο πώς συμπεριφέρονται, αν υπάρχει σεβασμός και ποια είναι η ποιότητα της επικοινωνίας.

Ένας γονιός ή ένας νέος μπορεί να διακρίνει την ύπαρξη τοξικών στοιχείων σε μια σχολή πολεμικών τεχνών μέσα από λεπτές αλλά αποκαλυπτικές ενδείξεις: η προβολή εθνικιστικών συμβόλων, η ρητορική μίσους, η καλλιέργεια βίας ως μέσο “καθαρής” ιδεολογίας και ο αποκλεισμός όσων δεν ευθυγραμμίζονται με συγκεκριμένα πρότυπα αποτελούν σημάδια.

-Πόσο οργανωμένη είναι αυτή η προσπάθεια στην Ελλάδα; Μιλάμε για άτυπες ομάδες ή υπάρχουν δίκτυα με συγκεκριμένο πλάνο;

Η διείσδυση εθνικιστικών ή ακροδεξιών στοιχείων στον χώρο των πολεμικών τεχνών στην Ελλάδα δεν αποτελεί απαραίτητα μια οργανωμένη, κεντρικά κατευθυνόμενη επιχείρηση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για άτυπες ομάδες που δρουν σε τοπικό επίπεδο, χωρίς να υπάγονται σε κάποιο ενιαίο δίκτυο με κεντρικό σχεδιασμό. Παρ’ όλα αυτά, ακολουθούν κοινές μεθόδους: επιδιώκουν να αποκτήσουν επιρροή μέσα σε σχολές ή γυμναστήρια, αξιοποιώντας τα ίδια επαναλαμβανόμενα μοτίβα προσέγγισης και διείσδυσης.

Η δράση τους δεν είναι τυχαία· χτίζουν σταδιακά ένα άτυπο δίκτυο, συχνά χωρίς να φαίνεται άμεσα η έκταση της επιρροής τους. Ένα ανησυχητικό παράδειγμα είναι όταν παρατηρείται συγκέντρωση αστυνομικών ή στρατιωτικών σε μια συγκεκριμένη σχολή. Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς γιατί επιλέγουν όλοι τον ίδιο χώρο εκπαίδευσης, τη στιγμή που οι επιλογές είναι πολλές. Αυτές οι συμπτώσεις σπάνια είναι αθώες.

Ακόμη κι αν απουσιάζει μια επίσημη οργανωτική δομή, η διάδοση των ιδεολογιών τους γίνεται μεθοδικά. Ο στόχος τους είναι σαφής: να εδραιώσουν την παρουσία τους στον χώρο των πολεμικών τεχνών και να χρησιμοποιήσουν τις σχολές ως πλατφόρμες επιρροής και στρατολόγησης. Η υποδόρια αυτή διείσδυση, όσο άτυπη κι αν φαίνεται, συνιστά σοβαρή απειλή για τις αξίες που οφείλουν να διέπουν τις πολεμικές τέχνες.

-Θεωρείς ότι οι ίδιοι οι εκπαιδευτές φέρουν ευθύνη για το αν δημιουργείται τέτοιο ιδεολογικό έδαφος μέσα στις σχολές; Υπάρχει και “σιωπηρή συνενοχή”;

Η ευθύνη των δασκάλων είναι κομβική. Είτε μέσω άμεσης συνενοχής είτε μέσα από τη βολική σιωπή, αφήνουν περιθώριο για τη διάχυση τοξικών αντιλήψεων στις σχολές. Οι εκπαιδευτές διαμορφώνουν το κλίμα· είναι οι πρώτοι που θέτουν τα όρια και χαράζουν το πλαίσιο αξιών. Αν δεν υπάρξει ξεκάθαρη στάση απέναντι σε ακραίες ιδεολογίες, αν δεν ειπωθεί ρητά ότι τέτοιες αντιλήψεις δεν έχουν θέση εδώ, τότε αφήνεται ανοιχτό το πεδίο για τη διείσδυσή τους.

Η σιωπηρή συνενοχή είναι ίσως η πιο ύπουλη μορφή αποδοχής. Πολλοί δάσκαλοι βλέπουν, γνωρίζουν τι συμβαίνει, αλλά αποφεύγουν να πάρουν θέση. Δεν αντιδρούν, δεν αγγίζουν το ζήτημα, συχνά για να αποφύγουν συγκρούσεις ή “μπελάδες”. Αυτή η στάση, όμως, ισοδυναμεί με αθέατη συνενοχή.

-Εσύ προσωπικά, πώς έχεις καταφέρει να “θωρακίσεις” τη δική σου σχολή από τέτοιες ιδεολογίες; Ποιες είναι οι αρχές που εφαρμόζεις στην εκπαίδευση;

Βασική αρχή της διδασκαλίας μου είναι πως η εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες δεν έχει στρατιωτικό χαρακτήρα. Δεν είμαστε εδώ για να επιβάλουμε αυθεντίες ή να πιέσουμε κανέναν να φτάσει εκεί που εγώ θεωρώ ότι “μπορεί” να φτάσει. Ο κάθε άνθρωπος προχωρά μέχρι το σημείο που εκείνος επιθυμεί, με τον ρυθμό και την ένταση που ο ίδιος επιλέγει. Η διδασκαλία που εφαρμόζω είναι αντιεξουσιαστική και αντιαυταρχική, βασισμένη στον σεβασμό προς την προσωπικότητα και τις ανάγκες του κάθε ατόμου.

Ο χώρος της σχολής προσφέρει την ευκαιρία να εκφραστεί το “σκοτάδι” — η βία, ο θυμός, οι εσωτερικές συγκρούσεις — μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο αποδοχής και διαχείρισης. Στόχος δεν είναι η επιβολή ή η “τελειοποίηση” της βίας, αλλά η κατανόηση των εργαλείων που έχουμε, η συνειδητοποίηση του τι αναζητούμε μέσα από την προπόνηση και η καλλιέργεια ψυχικής και σωματικής υγείας ως αδιάσπαστη ενότητα.

Ο δάσκαλος δεν είναι εδώ για να εκπληρώσει προσωπικές φιλοδοξίες ή να διαμορφώσει “στρατιώτες”. Υπάρχουν σαφείς αρχές που εφαρμόζω με αυστηρότητα: σεβασμός προς όλους, αποδοχή της διαφορετικότητας και καμία ανοχή σε διακρίσεις. Όποιος επιχειρεί να φέρει στο χώρο ιδεολογίες μίσους, αποκλεισμού ή επιβολής, είτε είναι ασκούμενος είτε συνεργάτης, το αντιλαμβάνομαι άμεσα και το αντιμετωπίζω χωρίς διαπραγματεύσεις. Δεν αφήνω περιθώρια ούτε για υπονοούμενα.

Η σχολή για μένα είναι ένας χώρος πειραματισμού απέναντι στην κακοποίηση, την ταξική ανισότητα, την κρατική και αστυνομική βία. Δεν είναι “σόου” για να επιδεικνύουμε δύναμη, αλλά ένα καταφύγιο όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να σταθεί όρθιος απέναντι σε ό,τι τον βασανίζει, ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικότητας, εθνικότητας ή ιδεολογικών καταβολών. Θεωρώ καθήκον μου να διασφαλίζω ότι όλοι αισθάνονται ασφαλείς και σεβαστοί μέσα σε αυτόν τον χώρο.

-Πόσο επικίνδυνο είναι για έναν νέο άνθρωπο να εμπλακεί σε τέτοιες “αδελφότητες” και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν σε βάθος χρόνου;

Αυτό που περιγράφουμε είναι από τα πιο επικίνδυνα φαινόμενα που μπορεί να βιώσει ένας νέος άνθρωπος. Στην “καλύτερη” περίπτωση, θα εκπαιδευτεί να γίνει κακοποιητής. Στη χειρότερη, θα οδηγηθεί στον θάνατο. Ο φασισμός δεν είναι κάτι μακρινό ή θεωρητικό· είναι ήδη εδώ, δίπλα μας. Και τα ίδια τα άτομα που παρασύρονται σε τέτοιες ιδεολογίες, είναι ταυτόχρονα θύματα ενός συστήματος που τα εγκλωβίζει.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο πόλεμος δεν γίνεται πια από στρατιώτες με σημαίες· γίνεται με drones και βόμβες, με μαζική καταστροφή και ανώνυμα θύματα. Η κλιματική κρίση εξελίσσεται σε πραγματικό εφιάλτη, αλλά εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε για εθνικές υπερηφάνειες και στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Αυτές οι “αδελφότητες” που χτίζονται μέσα από σχολές και κλειστές ομάδες, απομονώνουν τα νέα άτομα από την πραγματικότητα και τους στερούν τη δυνατότητα να σκεφτούν ελεύθερα.

Η διαδικασία είναι ύπουλη: το άτομο ενσωματώνεται σιγά-σιγά σε μια ιδεολογία που περιορίζει τη σκέψη του, καταστέλλει την κριτική του ικανότητα και το σπρώχνει σε ακραίες πράξεις ή σε κοινωνική απομόνωση. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι, μόλις δέσει ψυχολογικά και κοινωνικά με αυτή την ομάδα, η έξοδος γίνεται τρομακτικά δύσκολη. Το άτομο παγιδεύεται μέσα σε ένα δίκτυο δεσμών που του δίνουν μια ψευδαίσθηση ταυτότητας και δύναμης, ενώ στην ουσία το αποκόβουν από την κοινωνία και την πραγματική του ελευθερία.

Οδηγός Αυτοάμυνας για Τρανς Γυναίκες και Άτομα Μη Συμμορφούμενα με το Βιολογικό Φύλο

Ένας χρήσιμος πρακτικός οδηγός αυτοάμυνας δημιουργήθηκε ειδικά για τρανς γυναίκες και άτομα που δεν συμμορφώνονται με τα κυρίαρχα πρότυπα φύλου. Συνδυάζει βασικές τεχνικές προστασίας με εργαλεία ενδυνάμωσης και αυτοπεποίθησης σε ένα ασφαλές, συμπεριληπτικό πλαίσιο.

Μια πρωτοβουλία των TransFighters, Oakland, μεταφρασμένη στα ελληνικά από τον Άρη Πήτα και το Fight Back Club. Επιμορφωτική και συμβουλευτική επιμέλεια: Βανέσσα Βενέτη-Κοττίκα.

Μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο, πατώντας εδώ

Οδηγός αυτοάμυνας για τρανς γυναίκες FULL_compressed (1)