ΠΗΓΑ ΣΕ ΒΙΟΛΙΑ ΜΕ ΒΕΡΜΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΑΝ ΠΕΡΙΕΡΓΑ – ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ DRESS CODE

Την περασμένη εβδομάδα επισκέφτηκα το Παλέρμο, την πανέμορφη επαρχία της βορειοδυτικής Σικελίας.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου, ανοίγοντας έναν από τους online οδηγούς για τα δρώμενα της πόλης, διαπίστωσα ότι τις ημέρες που θα βρίσκομαι στο Παλέρμο πραγματοποιούνται αφιερωματικές συναυλίες στους Queen από το Candlelight Fever Concert.

Στις συγκεκριμένες συναυλίες, απολαμβάνεις εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς, πάντα υπό το φως αμέτρητων κεριών.

Πρόκειται για μια εμπειρία που αξίζει να ζήσεις, σε περίπτωση που βρεθείς σε μια πόλη όπου το Candlelight Fever Concert πραγματοποιεί συναυλίες.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΩΣ “ΣΑΝ ΤΗ ΜΥΓΑ ΜΕΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑ”

Ως τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του, στην Ιταλία είχα πάρει μαζί μου μόνο παρδαλά πουκάμισα και βερμούδες.

Πήγα, λοιπόν, στο κονσέρτο με τα βιολιά φορώντας την αγαπημένη μου βερμούδα.

Για του λόγου το αληθές:

Πριν ξεκινήσω από το σπίτι, αναζήτησα στο διαδίκτυο αν υπάρχει κάποια οδηγία σχετικά με το ντύσιμο των θεατών, φοβούμενος ότι θα “φάω πόρτα”.

Ψάχνοντας στον επίσημο λογαριασμό τους στο Instagram, “έπεσα” πάνω σε ένα βίντεο και -με μεγάλη χαρά- διαπίστωσα πως δεν υπάρχει επίσημο dress code στις συγκεκριμένες συναυλίες και πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φορά ό,τι τον κάνει χαρούμενο. Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΑ!

Έφτασα, λοιπόν, στον χώρο της συναυλίας, στο Palazzo De Gregorio. Εκεί, όπως αναμενόταν, όλοι ήταν ντυμένοι με τα καλά τους. Γραβάτες, καλοσιδερωμένα πουκάμισα και τσακισμένα παντελόνια.

Αναπόφευκτα, θέλοντας και μη, πολλά βλέμματα έπεφταν πάνω μου, με αρκετούς ανθρώπους να… θαυμάζουν τη μπεζ βερμούδα και τα μπλε αθλητικά παπούτσια μου.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα ότι πολλοί, μαζεμένοι άνθρωποι με κοιτάζουν μόνο και μόνο γιατί απορούσαν που δεν έχω ντυθεί με τον “κατάλληλο” τρόπο.

Όλο αυτό, με έκανε να σκεφτώ ότι για κάποιους ανθρώπους έχει μεγάλη σημασία να ταιριάζεις με το περιβάλλον γύρω σου και ενδεχομένως για κάποιους το πώς ντύνεσαι αποτελεί παράγοντας σεβασμού προς τον χώρο στον οποίο βρίσκεσαι.

Δεν πτοήθηκα από τα βλέμματα, αν και ήταν λίγο αμήχανο όλο αυτό, και στάθηκα στην ουρά για να μπω στον χώρο της συναυλίας.

Την ώρα, λοιπόν, που περπατούσα προς τη θέση μου, ένας κύριος γύρω στα 60 σκούντησε τη σύντροφό του για να με δει και εκείνη.

Τυχαία, είδα το σκηνικό. Μου φάνηκε αρκετά αστείο.

Στη συνέχεια, ο ίδιος κύριος με πλησίασε και με ρώτησε αν βρίσκομαι στον χώρο για να παρακολουθήσω το κονσέρτο.

Ενστικτωδώς χαμογέλασα και η απάντησή μου ήταν απλά να κάνω ένα νεύμα με το κεφάλι, θέλοντας να δείξω ότι ακόμη και χωρίς επίσημο ένδυμα, βρίσκομαι εκεί για τον ίδιο λόγο που βρίσκονται όλοι οι άλλοι. Ακόμη κι αν τα ρούχα μου δεν είναι τόσο καλοσιδερωμένα.

Ο κύριος δεν είπε τίποτα. Τα βλέμματά μας τα είχαν πει ήδη όλα.

Με τα πολλά, μπήκαμε όλοι μέσα, καλοντυμένοι και μη, παρακολουθήσαμε το αφιέρωμα στους Queen -το οποίο ήταν φανταστικό btw- και στο τέλος της βραδιάς αποχωρήσαμε για τα φτωχικά μας.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΟ DRESS CODE

Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό και με τη σκέψη του πώς είναι να σε κοιτάζουν άγνωστοι άνθρωποι λόγω των ρούχων που επέλεξες να φορέσεις σε μια συναυλία, σκέφτηκα πως πρέπει να μάθω τι ισχύει και τι όχι σχετικά με το dress code, ώστε αν βρεθώ ξανά σε μια ανάλογη κατάσταση, να μην έχω το άγχος ότι θα με πετάξουν έξω με την… κατηγορία μη τήρησης του dress code.

Αρχικά, ο όρος dress code αναφέρεται στους κανόνες ή τις οδηγίες που ορίζουν το επιθυμητό ντύσιμο για μια συγκεκριμένη εκδήλωση, περιβάλλον ή κοινωνική κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το dress code μπορεί να είναι επίσημο και αυστηρό, ενώ σε άλλες μπορεί να είναι πιο χαλαρό και επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία στην επιλογή του ντυσίματος.

Σκοπός του dress code είναι να διατηρεί μια συγκεκριμένη εικόνα ή ατμόσφαιρα και να διασφαλίζει την “ενδεδειγμένη” εμφάνιση των ατόμων που συμμετέχουν σε μια δεδομένη κατάσταση ή εκδήλωση.

Το dress code μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την κουλτούρα, την κοινωνική τάξη ή ακόμα και με τον τύπο της εκδήλωσης. Για παράδειγμα, μια επίσημη εκδήλωση όπως ένας γάμος μπορεί να απαιτεί ενδυμασία με κοστούμι και φορέματα, ενώ μια casual συναυλία μπορεί να επιτρέπει τα τζιν και τα t-shirts.

Οι κανόνες dress code μπορούν να αποτελέσουν έναν τρόπο έκφρασης και αναγνώρισης της ταυτότητας μιας ομάδας ή κοινότητας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παραβίαση του dress code μπορεί να οδηγήσει στην απαγόρευση εισόδου σε μια εκδήλωση.

Προσωπικά, έχω ακούσει αρκετές ιστορίες από φίλους, στους οποίους απαγορεύτηκε η είσοδος σε μπαρ ή κατάστημα εστίασης επειδή δεν φορούσαν αυτό που θα ταίριαζε με το ύψος του μαγαζιού.

Για παράδειγμα, σε έναν φίλο, στην είσοδο ενός γνωστού μπαρ της Αθήνας, είπαν πως για να μπει στο μαγαζί θα πρέπει να “κρύψει” το τσαντάκι μπανάνα που είχε στη μέση του, διαφορετικά δεν θα του επέτρεπαν να εισέλθει στον χώρο.

Αναζητώντας ποιο είναι το dress code για τα κονσέρτα κλασικής μουσικής, διαπίστωσα πως δεν υπάρχει ένα επιβεβλημένο dress code, εντούτοις υπάρχει μια εθιμοτυπική προσδοκία για κομψή και επίσημη εμφάνιση. Με άλλα λόγια, μπορείς κανονικά και με τον νόμο να παρακολουθήσεις ένα τέτοιο θέαμα, ακόμη κι αν δεν είσαι ντυμένος όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου.

Οι περισσότεροι θεατές συνήθως επιλέγουν να φορέσουν επίσημα ή ημιεπίσημα ρούχα, όπως κοστούμια, φορέματα ή παντελόνια με πουκάμισα. Αυτή η επιλογή ντυσίματος αντανακλά ενδεχομένως τον “σεβασμό” προς την τέχνη και τους καλλιτέχνες, ωστόσο προσωπικά δεν θεωρώ ότι με μια βερμούδα σεβάστηκα λιγότερο τους καλλιτέχνες.

Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι να αισθάνεται κανείς άνετα με τον εαυτό του και την εικόνα του, χωρίς να αναγκάζεται να μπαίνει σε τέτοιου είδους σκέψεις. Η απαγόρευση ή η κριτική του ντυσίματος μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα ανασφάλειας και αποκλεισμού. Κάθε άτομο πρέπει να νιώθει αποδεκτό, ανεξάρτητα από το πώς επιλέγει να ντύνεται, αν φορά κοντά ή μακριά ρούχα, αν έχει βαμμένα μαλλιά ή βαμμένα νύχια.

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΕ ΔΙΩΞΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΣΟΥ;

Είναι νόμιμη ενέργεια η απαγόρευση εισόδου στα ελληνικά κέντρα διασκέδασης και σε άλλα συναφή καταστήματα (μπαρ, club, συναυλιακοί χώροι κλπ.);

Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει νομοθεσία που να απαγορεύει την είσοδο κάποιου σε έναν χώρο, λόγω του ντυσίματος και της εμφάνισής του. Αντιθέτως, υπάρχει νόμος ο οποίος προστατεύει τους πολίτες από τέτοιου είδους συμπεριφορές διάκρισης.

Τέτοιου είδους περιστατικά, όπου πελάτες εκδιώχθηκαν είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω εμφάνισης, είτε λόγω φύλου, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας, αποτελούν παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης, αποτελούν δηλαδή διάκριση κατά την παροχή υπηρεσιών ή αγαθών, πράξη η οποία διώκεται ποινικά.

Το θέμα αυτό στο γενικό του πλαίσιο, πρόκειται για ζήτημα το οποίο εξετάζεται από την Αστυνομική Αρχή που θα κληθεί και θα επιληφθεί, ως συγκεκριμένο κάθε φορά συμβάν και με βάση τις εκάστοτε συνθήκες και τα πραγματικά περιστατικά που θα της αναφερθούν ή θα διαπιστωθούν από την ίδια.

– Ως συγκεκριμένη πράξη, η απαγόρευση εισόδου σε κατάστημα, σύμφωνα με δικαστηριακή νομολογία παρουσιάζει ενδιαφέρον, τόσο από ποινικής πλευράς, όσο και από πλευράς αστικού δικαίου.

• Από ποινικής πλευράς, εφόσον ο παθών, δια της συγκεκριμένης πράξης, αισθανθεί καταφρόνηση και ότι προσβάλλεται η τιμή του με έργο δύναται, από πλευράς Ποινικού Δικαίου, να υποβάλλει έγκληση για εξύβριση (άρθρο 361 Π.Κ.), σε βάρος του υπαιτίου.
• Από πλευράς Αστικού Δικαίου, εφόσον με την πράξη αυτή προσβλήθηκε η προσωπικότητα του ενδιαφερομένου και ένοιωσε ότι αποτέλεσε σε βάρος του μειωτική διάκριση, αυτό συνιστά αδικοπραξία (άρθρο 914 Α.Κ.), παρέχοντας σε αυτόν αξίωση για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη (άρθρα 57-59 Α.Κ.). Η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε οτιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις (Σχετική τυγχάνει ή υπ’ αριθ. 23238/2006 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης).

Ο Νόμος (4443/2016). Άρθρο 11 ορίζει ότι: «1. Όποιος κατά τη συναλλακτική διάθεση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών στο κοινό παραβιάζει την κατά τον παρόντα νόμο απαγόρευση της διακριτικής μεταχείρισης για λόγους φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, τιμωρείται με φυλάκιση έξι (6) μηνών μέχρι τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή χιλίων (1.000) έως πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ. Οι πράξεις που προβλέπονται στην παρούσα παράγραφο διώκονται αυτεπαγγέλτως».

Άμεση διάκριση συντρέχει όταν:

• σε ένα πρόσωπο επιφυλάσσεται δυσμενής μεταχείριση, σε σύγκριση με αυτήν της οποίας έτυχε ή θα ετύγχανε ένα άλλο πρόσωπο που βρίσκεται σε όμοια κατάσταση, λόγω κάποιου ιδιαίτερου χαρακτηριστικού που φέρει το πρόσωπο αυτό, το οποίο όμως προστατεύεται (προστατευόμενο χαρακτηριστικό).

Έμμεση διάκριση συντρέχει όταν:

• μια διάταξη, κριτήριο ή πρακτική ουδέτερης φύσης, θίγει μια ομάδα η οποία προσδιορίζεται από ένα «προστατευόμενο χαρακτηριστικό», με πολύ πιο αρνητικό τρόπο, από ό,τι άλλα πρόσωπα που βρίσκονται σε όμοια κατάσταση.

Η παρενόχληση νοείται ως διάκριση εφόσον:

• σημειώνεται ανεπιθύμητη συμπεριφορά σε σχέση με κάποιο προστατευόμενο χαρακτηριστικό, με σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, και/ή τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος.

Τέλος, η άρνηση εύλογων προσαρμογών για άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση νοείται επίσης ως διάκριση.