Citigroup: Νέες αναδιαρθρώσεις και κούρεμα καταθέσεων για επίλυση της κρίσης

Οι μαζικές αναδιαρθρώσεις αποτελούν μονόδρομο για την επίλυση της ευρωπαϊκής κρίσης σύμφωνα με τον επικεφαλής αναλυτή της Citirgroup Willem Buiter.

Η Ευρωζώνη, όπως διατείνεται σε άρθρο του στους Financial Times , βρίσκεται αντιμέτωπη με ακόμα 2-3 χρόνια ύφεσης και χλιαρής ανάκαμψης ακόμα και αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες χαράξουν τα κατάλληλα μέτρα.

Εκεί που εντοπίζει το υφεσιακό καθεστώς είναι στις τράπεζες ζόμπι σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα υπέρογκα δημόσια χρέη και δημοσιονομικά ελλείμματα στις χώρες της περιφέρειας και η υπερβολική δανειακή επιβάρυνση των νοικοκυριών σε πολλές χώρες.

Εκτιμά ότι για να υπάρξει πραγματική ανάκαμψη της οικονομίας απαιτούνται βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, επισημαίνοντας πως οι αν οι χώρες που βρίσκονται υπό πίεση να μειώσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα επιθυμούν να διαδώσουν τον πόνο της λιτότητας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θα πρέπει είτε να πείσουν τις αγορές για τη χρηματοδότησή τους είτε να ζητήσουν από την τρόικα των διεθνών δανειστών για πρόσθετη χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους.

Για τις περισσότερες χώρες, όπως επισημαίνει, το επίπεδο της λιτότητας θα είναι μεγαλύτερο συγκριτικά με πέρυσι αλλά μικρότερο από ό,τι θα ήταν χωρίς την υποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Μια άλλη θετική εξέλιξη είναι το τέλος της Κύπρου ως φορολογικού παραδείσου κάτι που συνέβαλε στη λήψη αποφάσεων για την ταχεία εξάλειψη του τραπεζικού απορρήτου των φορολογικών παραδείσων μέσα ή κοντά στην ΕΕ και στα υπερπόντια εδάφη του Ηνωμένου Βασιλείου.

“Μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, το νέο μοντέλο τραπεζικών διασώσεων που προωθείται στην Ευρωζώνη απαιτεί τη συμμετοχή των καταθετών”, διαπιστώνει.

Αυτό δημιουργεί νέες ευκαιρίες εσόδων μέσω εισφορών πλούτου, συμπεριλαμβανομένων των φόρων που μπορούν να αποδειχτούν πολύτιμες σε χώρες όπως η Ιταλία.

Στο άρθρο του καταλήγει επισημαίνοντας πως η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους δεν θα μείνει μόνο στην Ελλάδα, τονίζοντας πως η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ισπανία βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο.

“Ακόμα και οι πιστωτές της Ιταλίας απειλούνται από τη φαινομενική ανικανότητα των πολιτικών της οργάνων να παραδώσουν την ανάπτυξη των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων”, υπογραμμίζει.