Μιχάλης Σπουρδαλάκης: Από το ‘όχι’, στην Επιτροπη Αναθεώρησης

Ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, καθηγητής και κοσμήτορας της σχολής Οικονομικών και πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, περιλαμβάνεται στην Επιτροπή, που θα αναλάβει τη διεξαγωγή εθνικού διαλόγου για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως αποφασίστηκε από τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.

Η επιτροπή θα αναλάβει να διοργανώσει συζητήσεις και θεματικές εκδηλώσεις για την Συνταγματική Αναθεώρηση σε όλους τους δήμους της χώρας, με τη συμμετοχή επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, κινήσεων πολιτών και συλλογικοτήτων, αλλά και μεμονωμένων πολιτών.

Σε δεύτερη φάση, τα συμπεράσματα από την δημόσια αυτή συζήτηση θα συγκεντρωθούν με την διοργάνωση 13 συνελεύσεων σε κάθε περιφέρεια της χώρας.

Μετά το τέλος της διαβούλευσης, την Άνοιξη του 2017, η Οργανωτική Επιτροπή θα συγκεντρώσει τα αποτελέσματα του διαλόγου και θα παραδώσει την έκθεσή της σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Από εκεί και πέρα θα ξεκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία, όπως ορίζεται από το άρθρο 110 του Συντάγματος και τον κανονισμό της Βουλής, με την κυβερνητική πλευρά να εκτιμά ότι ο δημόσιος διάλογος μέσω της επιτροπής δεν αντίκειται, αλλά εμπλουτίζει τη συνταγματικά προβλεπόμενη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Ποιος είναι ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης

Στο πλούσιο βιογραφικό του κοσμήτορα, περιλαμβάνονται τα εξής:

Σπουδές στην Πολιτική επιστήμη και δημόσιο δίκαιο στην Αθήνα και τον Καναδά: Μετα-Διδακτορικός Υπότροφος (Post-Doctoral Fellow) Social Sciences & Humanities Research Council of Canada /SSHRC (1989 – 1991), Ph.D. Carleton University, Ottawa, Ont., Καναδάς (1986), M.A. University of Manitoba,Winnipeg, MAN., Καναδάς (1980), B.A.(Honours) Lakehead University,Thunder Bay, Ont., Καναδάς (1978), Πτυχίο, Τμήμα Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικών Επιστημών, Νομική Σχολή Πανεπιστήμιο Αθηνών (1977).

Διδασκαλία: Από το 1991 είναι μέλος του Τμήματος Π.Ε.Δ.Δ.. Επίσης, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο έχει διδάξει ή/και διδάσκει στα Τμήματα: ΜΜΕ, Νομικό, Τ.Ε.Α.Π.Η. του Ε.Κ.Π.Α., Σχολή Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π., στο Bishop’s University, Lennoxville, Κεμπέκ, Καναδάς και University of Manitoba.

Έρευνες: «Σχεδιασμός και Διαχείριση Συστήματος Καταγραφής του Πολιτικού και Κοινωνικού Ριζοσπαστισμού στην Ελλάδα», Θαλής, Ε.Π. “Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση”, μέλος ερευνητικής ομάδας, ΠΑ.ΜΑΚ. (2012-σήμερα), «Η επίδραση της οικονομικής κρίσης στις Ευρωεκλογές 2009: Μετεκλογική συγκριτική έρευνα Κύπρου-Ελλάδας για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος», με το European University of Cyprus, Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας της Κύπρου (2011-12), «Καθορισμός Δεικτών για την αξιολόγηση των πολιτικών ένταξης των υπηκόων Τρίτων Χωρών στην Ελληνική Κοινωνία», Εργαστήριο Μελέτης της Μετανάστευσης και της Διασποράς, Ε.Κ.Π.Α., ΕΣΥΕ, ΙΜΕΠΟ (2009-11), «Financial Literacy Stimulation – FINALIST» Lifelong Learning Programme, διεθνής έρευνα, Πανεπιστήμιο Πειραιά & Εργαστήριο Πολιτικής Επικοινωνίας, Τμ. Π.Ε.Δ.Δ. (2008-9).

Ανακοινώσεις σε συνέδρια που πραγματοποιήθηκαν στα πανεπιστήμια, Α.Π.Θ., Κρήτης, ΠΑ.ΜΑΚ. και Ε.Κ.Π.Α. και στις πόλεις Νέα Υόρκη (Pace U, CUNY), Πράγα, Παρίσι (Sorbone), Βανκούβερ (SFU), Μαδρίτη (IPSA), Florence, Λονδίνο (SOAS).

Διοικητικές θέσεις: Μέλος της Επταμελούς Επιτροπής του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας του Ε.Κ.Π.Α. (2010-2013), Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης (2010-σήμερα), Διευθυντής Εργαστηρίου Πολιτικής Επικοινωνίας & Μέσων Ενημέρωσης, (2006-σήμερα), Μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα (2006- σήμερα), Μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς (2007-).

Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στέφονται γύρω από ζητήματα της θεωρίας των πολιτικών κομμάτων, ελληνικής πολιτικής, θεωριών του κράτους, ευρωπαϊκής αριστεράς καθώς και μιας σειράς ζητημάτων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα των μετασχηματισμών που σημειώνονται στο πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης.

Τι έλεγε το 2015 για το δημοψήφισμα

Σε συνέντευξή του στην “Εποχή”, το 2015, ο κ.Σπουρδαλάκης είχε δηλώσει:

“Για να κατανοήσουμε την αναγκαιότητά του, πέρα από νομικισμούς και τυπικότητες, που είναι εξάλλου καλυμμένες, θα πρέπει κανείς να δει τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τι καινούργιο φέρνει αυτή η κυβέρνηση στο πολιτικό σύστημα. Ως τώρα οι πολιτικές δυνάμεις έρχονταν στην κυβέρνηση για να διαχειριστούν την εξουσία, λέγοντας, συνήθως, άλλα πράγματα μετά την εκλογή τους. Αυτό οδήγησε σε μια αποξένωση της κοινωνίας, σε κρίση εκπροσώπησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αυτή την άποψη κι από αυτήν απορρέει η προσφυγή στο δημοψήφισμα, εφόσον η πολιτική που ψηφίστηκε από τον λαό δεν γινόταν αποδεκτή από τους δανειστές. Το δημοψήφισμα είναι φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ και καθόλου υπεκφυγή ευθύνης.

Υπέρ του όχι και γιατί (το ναι σημαίνει επαρχιωτισμό)

“Η ψήφος υπέρ του «όχι» είναι, στην παράδοση της ΕΕ, συμβολή σε μια δημοκρατική προοπτική. Η ΕΕ έχει δομηθεί, με όλες τις κριτικές που μπορεί κανείς να κάνει, σε μια λογική συνεχούς διαβούλευσης, συνεχούς διαλόγου ακόμη και για τελείως επουσιώδη θέματα, όπως η τιμή του βουτύρου ή του κρέατος. Το «όχι» είναι σ’ αυτό το πνεύμα και το αποτέλεσμά του, όπως έχουν δεχτεί οι ηγέτες της Ευρώπης, θα σημαίνει έναρξη νέων διαπραγματεύσεων. Η διαπραγμάτευση, όμως, αυτή τη φορά θα ανανεωθεί και θα γίνεται από άλλη βάση. Στη μια πλευρά του τραπεζιού θα βρίσκεται η ηγεσία της ΕΕ, που είναι μια ηγεσία γραφειοκρατική, που δεν λογοδοτεί σε θεσμούς, δεν υπόκειται σε δημοκρατικούς ελέγχους. Στην άλλη, θα είναι η κυβέρνηση, που όμως κοντά της θα βρίσκεται και η φωνή των Ελλήνων πολιτών. Το δημοψήφισμα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, φαίνεται ότι η άλλη πλευρά και οι υπερσυντηρητικές δυνάμεις της ΕΕ δεν το θέλουν ως συνήθεια την οποία θέλει να αποφύγει η ΕΕ. Όχι μόνο το δημοψήφισμα, αλλά κάθε διαδικασία μέσω της οποίας οι πολίτες, μπορούν να παρεμβαίνουν σε αποφάσεις, που λαμβάνονται ανάμεσα σε ένα διευθυντήριο και σε κυβερνήσεις εκλεγμένες μεν, αλλά που δεν μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη. Αν έχουν, πρέπει να αντικατασταθούν, να υποκατασταθούν ή να περιθωριοποιηθούν και να τις διαδεχθούν κυβερνήσεις τεχνοκρατών, που κινούνται στο ίδιο πλαίσιο. Όμως, και εδώ έγκειται η αυξημένη ισχύς του δημοψηφίσματος, τα σύμβολα της δημοκρατικής λειτουργίας, έστω της διαδικαστικής, είναι σε ισχύ ακόμη στην ΕΕ και τους ευρωπαίους πολίτες κι αυτό είναι πολύ σημαντικό”, δήλωνε, προσθέτονται:

“Το «όχι» σημαίνει διαπραγμάτευση, υπόσχεση ότι υπάρχει δυνατότητα έστω και μερικού εκδημοκρατισμού των διαδικασιών διαβούλευσης στην Ευρώπη. Το «ναι» σημαίνει επαρχιωτισμό, μια ΕΕ η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις δημοκρατικές υποσχέσεις και μια Ελλάδα της απόλυτης υποταγής στα κελεύσματα ηγεσιών που δεν λογοδοτούν”.