Πόσους ανθρώπους εν τέλει αντέχει η Γη;

Το 1798 ο Άγγλος κληρικός Τόμας Μάλθους δημοσίευσε ένα προκλητικό βιβλίο με τίτλο “Ένα Δοκίμιο για την Αρχή του Πληθυσμού”, το οποίο κατέληγε στο συμπέρασμα ότι “η δύναμη του πληθυσμού είναι αδιαμφισβήτητα μεγαλύτερη από τη δύναμη της Γης για να αναπτύξει συνθήκες επιβίωσης για τον άνθρωπο”. Ο Μάλθους υποστήριζε ότι αν οι άνθρωποι συνέχιζαν να αναπτύσσονται, θα εξαντλούσαν τον πλανήτη. Δύο αιώνες αργότερα, η επιστημονική κοινότητα εξακολουθεί να υποστηρίζει αυτό το ενδεχόμενο.

Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, αν ο Οδυσσέας πέρασε δέκα χρόνια στις θάλασσες τον 12ο αιώνα π.Χ., ήταν ένας από τους μόλις 50 εκατ. ανθρώπους που ζούσαν εκείνη την εποχή. Όταν ο Μωάμεθ έγραψε το Κοράνι, περίπου 1.800 χρόνια αργότερα, ο πληθυσμός ήταν περίπου 200 εκατ. άνθρωποι. Ο αριθμός διπλασιάστηκε σε διάστημα 150 ετών και το 1804 ο πληθυσμός έφτασε το 1 δισ. Ο Μάλθους υποστήριζε στο βιβλίο του ότι ήταν αδύνατο να ζήσουν όλοι. Άλλοι θα πέθαιναν από την πείνα και άλλοι από αρρώστιες.

Το 1968 ο βιολόγος Πάουλ Έρλιχ έγραψε στο βιβλίο του “Η Πληθυσμιακή Βόμβα” ότι μέχρι το 1980, 4,4 δισ. άνθρωποι θα ήταν στα όρια της λιμοκτονίας. Τώρα στη Γη υπάρχουν σχεδόν 7,6 δισ. και μέχρι τη δεκαετία του 2050 εκτιμάται ότι ο πληθυσμός θα φτάσει τα 10 δισ.

Όσον αφορά στο πώς θα τραφεί όλος αυτός ο κόσμος, ήδη αυτή τη στιγμή παράγονται αγροτικά προϊόντα που μπορούν να σιτίσουν περίπου 9 δισ. άτομα. Οι ανάγκες για νερό αναμένεται να καλυφθούν ως εξής: Ο κόσμος μας έχει αρκετό νερό αλλά μόνο το 3% αυτού είναι γλυκό και μόνο το 1/3 αυτού μπορούμε να το πάρουμε εύκολα. Εάν μαζεύαμε κάθε σταγόνα της βροχής, θα μπορούσαν να είχαν νερό δεκάδες δισ. άνθρωποι. Στην πραγματική ζωή, βέβαια, δεν μπορούμε να μαζέψουμε όλο το χιόνι και την βροχή και ακόμα και αν μπορούσαμε, θα χρησιμοποιούσαμε το 95% για άλλα πράγματα εκτός από το να το πίνουμε και να καθαρίζουμε. Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούμε το 86% του γλυκού νερού της Γης για παραγωγή τροφίμων.

Η γεωργία είναι μια μεγάλη πρόκληση. Αυτή τη στιγμή, “τρώμε” κατά μέσο όρο ετησίως 1,5 στρέμμα. Αν εκμεταλλευόμασταν και τα 37 δισ. στρέμματα του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου κάθε βουνού και ερήμου, θα είχαμε αρκετή τροφή για 25 δισ. ανθρώπους. Αλλά δεν θα υπήρχε καθόλου χώρος για να ζήσουμε.

Το θετικό είναι ότι δεν πρόκειται να εξαντλήσουμε το οξυγόνο. Οι άλγες που γέμισαν αρχικά την ατμόσφαιρα της Γης, μεγαλώνουν πιο γρήγορα στις ζεστές θάλασσες, εις βάρος πολλών θαλάσσιων ειδών. Ίσως όμως να μην μπορούμε να αναπνεύουμε εύκολα. Το 2018, ο Παγκόσμιος οργανισμός Υγείας ανέφερε ότι 9 στους 10 ανθρώπους ζουν με μολυσμένο αέρα.

Ο Μάρκο Σπρίνγκμαν, ερευνητής στο πρόγραμμα Future of Food της Οξφόρδης, υποστηρίζει ότι οι πόροι είναι πεπερασμένοι αλλά άφθονοι. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι τα αποθέματά μας δεν βρίσκονται στα σωστά σημεία. Σύμφωνα με τον Σπρίνγκμαν πιο χρήσιμο ερώτημα είναι πώς μπορούμε να ζήσουμε αειφόρα. Ο πληθυσμός μπορεί να είναι 11ψήφιος το 2050 αλλά ο Σπρίνγκμαν αναφέρει ότι το σημείο-κλειδί της κλιματικής αλλαγής μπορεί να είναι το 2040. Οι αυξανόμενες θερμοκρασίες θα αλλάξουν την παραγωγή, θα προκαλέσουν μαζική μετανάστευση μακριά από τις τροπικές περιοχές και το νερό θα εξαντληθεί.

Σε μια μελέτη του 2018 στο The Lancet, ο Σπρίνγκμαν και συνάδελφοί του περιέγραψαν μια διατροφή φιλική προς τον πλανήτη, πλούσια σε δημητριακά ολικής αλέσεως και ξηρούς καρπούς, που είναι σχεδόν χωρίς κρέας. Αν το υιοθέτησαν όλοι, λέει, μπορούμε να διπλασιάσουμε τον πληθυσμό μας χωρίς να αυξήσουμε τις εκπομπές που σχετίζονται με τα τρόφιμα. Το ερώτημα δεν είναι πόσοι άνθρωποι θα υπάρχουν, αλλά πόσα αποτυπώματα άνθρακα θα κάνουμε.

Οι λύσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με την τρέχουσα κουλτούρα της οδήγησης αυτοκινήτων και της σίτισης με κρέας. Από το 1850, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάψει 5 δισ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα, περισσότερο από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αποτύπωμα άνθρακα ενός Αμερικανικού είναι ίσο με εκείνο πέντε μέσων ανθρώπων. Οι αριθμοί μας δεν έχουν σημασία τόσο πολύ όσο οι προτιμήσεις μας.

Και αν μέχρι στιγμής έχουμε γλιτώσει την καταστροφή, το ενδεχόμενο να συμβεί κάποια στιγμή στο μέλλον φαίνεται όλο και πιο εφικτό. Ενώ ο Μάλθους επικεντρώθηκε στους φθίνοντες πόρους, δεν αναφέρθηκε στην καταστροφή που προκάλεσε η υπερβολή. Τα αέρια του θερμοκηπίου συνέβαλαν στη διόγκωση του πληθυσμού μας, και τώρα το όλο θέμα πρόκειται να σκάσει. Οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες βρίσκονται σε καλό δρόμο για να φθάσουν σε επίπεδα που δεν παρατηρούνται σε 56 εκατομμύρια χρόνια, όταν οι αλιγάτορες έκαναν βόλτες στην Αρκτική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γη θα φιλοξενήσει 10 δισεκατομμύρια ψυχές κατά το μεσοδιάστημα. Και θα επιβιώσουμε χωρίς να καλλιεργούμε το Έβερεστ αλλά το πόσο βιώσιμη θα είναι η ζωή μας θα παραμείνει ένα ερωτηματικό και θα εξαρτάται από το αποτύπωμα άνθρακα.