Ο Μακρόν ως… “φόβητρο” για τους ψηφοφόρους της ΝΔ

Το “χαρτί” της πολιτικής σταθερότητας βάζει από τώρα στο τραπέζι με το βλέμμα στις εκλογές του 2027 ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο πρωθυπουργός άλλωστε είχε χρησιμοποιήσει το ίδιο αφήγημα και στις εκλογές του 2023 και είχε αποδειχθεί αποτελεσματικό για τη Νέα Δημοκρατία.

Τότε η “απειλή” ήταν το σενάριο μίας κυβέρνησης συνεργασίας των “προοδευτικών δυνάμεων” υπό το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Τώρα το “φόβητρο” που χρησιμοποιεί το Μαξίμου για να συσπειρώσει τόσο παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ όσο και το κεντρογενές κοινό είναι η Γαλλία, όπου ο Εμμανουέλ Μακρόν όρισε τον πέμπτο πρωθυπουργό μέσα σε δύο χρόνια, η κεντροαριστερά είναι κατακερματισμένη και η Ακροδεξιά πιθανώς να κέρδιζε αυτή τη στιγμή εκλογές.

Από πρότυπο και μέτρο σύγκρισης για τον κ.Μητσοτάκη, ο Μακρόν έγινε λοιπόν παράδειγμα προς αποφυγήν. Και στο Μαξίμου λησμονούν τους χαρακτηρισμούς “Έλληνας Μακρόν” για τον πρωθυπουργό, αλλά τονίζουν ότι η Ελλάδα σε αντίθεση με τη Γαλλία έχει δημοσιονομική και πολιτική σταθερότητα. Προσπερνούν βέβαια επίσης το γεγονός ότι η γαλλική κοινωνία αντιδρά στις (νεο)φιλελεύθερες “μεταρρυθμίσεις” Μακρόν.

Ο κ. Μητσοτάκης κατά την ομιλία του το Σάββατο στη ΔΕΘ είχε χαρακτηριστικά καταρχήν σημειώσει ότι: “Την 1η Σεπτεμβρίου του 2015, η πανίσχυρη Γαλλία δανειζόταν με επιτόκιο μόλις 1,16%, η αδύναμη Ελλάδα με 9,18%. Χθες το δεκαετές γαλλικό ομόλογο έκλεισε στο 3,44, το ελληνικό στο 3,33. Αναλογιστείτε τι προσπάθειες κρύβει αυτή η αλλαγή. Και σκεφτείτε ότι σήμερα όλοι αναρωτιούνται αν θα υπάρχει αύριο κυβέρνηση στο Παρίσι ή, ακόμα χειρότερα, αν η Γαλλία χτυπήσει την πόρτα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Γιατί ήδη η Γαλλία, όπως αρκετές άλλες χώρες, έχουν τεθεί σε καθεστώς υπερβολικού ελλείμματος. Καλούνται, δηλαδή, να πάρουν μέτρα λιτότητας, αυξάνοντας φόρους και μειώνοντας δαπάνες.”

Τόνισε δε ότι σε αντίθεση με τη Γαλλία η Ελλάδα “έχει κατακτήσει τη δημοσιονομική σταθερότητα, ένα θεμέλιο χωρίς το οποίο κάθε εξαγγελία θα ήταν ένα πουκάμισο αδειανό ή ακόμα χειρότερα μια συνταγή για την επόμενη χρεοκοπία.”

Ενώ κλείνοντας την ομιλία του, ο πρωθυπουργός είχε συνδέσει δημοσιονομική και πολιτική σταθερότητα, χαρακτηρίζοντας τη δεύτερη “προϋπόθεση ευημερίας” και “άυλο πλεονέκτημα το οποίο, ευτυχώς, η δική μας πατρίδα το διαθέτει.” Ενώ σημείωσε με νόημα ότι “κερδήθηκε δύσκολα, πολύ δύσκολα για να τίθεται πρόχειρα και σε πρώτη ευκαιρία σε αμφισβήτηση.”

Ο Τασούλας θυμήθηκε τις εκλογές του 1951

Το αφήγημα της “πολιτικής σταθερότητας” υπερθεμάτισε χθες κατά τη συνάντηση του με τον κ.Μητσοτάκη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κώστας Τασούλας, υιοθετώντας πλήρως τη ρητορική της κυβέρνησης της ΝΔ.

Μάλιστα, ο κ. Τασούλας επικαλέστηκε όχι τη Γαλλία αλλά την Ελλάδα της δεκαετίας του 1950.

“Στην Ελλάδα, μετά την κατοχή, μετά τον εμφύλιο, είχαμε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας η οποία τέλειωσε το 1952. Οι εκλογές του 1951 δεν έδωσαν σταθερότητα, δεν έδωσαν αυτοδυναμία και είναι εντυπωσιακό να σκεφτεί κανείς ότι η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας άρχισε μετά τις εκλογές του 1952 οπότε και είχαμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Και αυτό ξεκίνησε με την υποτίμηση της δραχμής και με άλλα μέτρα αναπτυξιακά, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, με πλεονάσματα, με μια λέξη με το νοικοκύρεμα της οικονομίας. Και η Ελλάδα ξέφυγε από τη μοίρα της Ψωροκώσταινας” είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον κ.Μητσοτάκη:

“Άρα δεν είναι μόνο η δημοσιονομική σταθερότητα, την οποία βλέπω πως περιποιείστε και φροντίζετε ως κόρη οφθαλμού, και καλά κάνετε, είναι και η πολιτική σταθερότητα η οποία έχει μια σημασία.” 

Σημειωτέον πάντως ότι οι εκλογές του 1951 είχαν διεξαχθεί με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, ενώ οι εκλογές του 1952 με πλειοψηφικό και ο Ελληνικός Συναγερμός του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου είχε ως εκ τούτου λάβει το 82% των εδρών.

Προφανώς (υποθέτουμε) ο κ. Τασούλας δεν εισηγείται αλλαγή εκλογικού νόμου σε πλειοψηφικό σύστημα, αλλά ήθελε να επικαλεστεί ένα ιστορικό παράδειγμα για να “τρομάξει” τους ψηφοφόρους της ΝΔ. Προσπερνώντας βέβαια το γεγονός ότι αναφέρεται στην ταραγμένη μετεμφυλιακή εποχή, με παρεμβάσεις του Παλατιού και ξένων παραγόντων στην πολιτική ζωή και με μικρά προσωποπαγή κόμματα να διεκδικούν την εύνοια του Βασιλέως και της Πρεσβείας, χωρίς ουσιαστική ιδεολογική και πολιτική πρόταση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάλιστα προκάλεσε αίσθηση όταν επικαλέστηκε ότι: “Στο άρθρο 41 του Συντάγματος και στις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, περιλαμβάνεται και η δυνατότητα να διαλύσει τη Βουλή αν καταψηφιστούν δύο κυβερνήσεις και δεν εξασφαλίζεται πολιτική σταθερότητα.”