Ο Βαγγέλας, το Μαξίμου και η αναζήτηση στρατηγικής για τη Ν.Δ

Της Βίκυς Σαμαρά

Αμηχανία προκάλεσε στο Μαξίμου η νέα παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη, με την πρόταση χθες για διεξαγωγή συνεδρίου “πανστρατιάς της κεντροδεξιάς” το φθινόπωρο.

Επρόκειτο για μία προσωπική πρωτοβουλία και άποψη του κ.Μεϊμαράκη, ο οποίος πρόσφατα είχε έλθει σε σύγκρουση με το πρωθυπουργικό περιβάλλον όταν είχε εκφράσει την άποψη πως μπορούσε και έπρεπε να συγκληθεί η Ολομέλεια της Βουλής για να αποφασίσει επί των προτάσεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης για δημοψήφισμα για τη “μικρή ΔΕΗ”.

Χθες δεν υπήρξε αντίστοιχη “επιθετική” αντίδραση από την πλευρά του Μαξίμου στη νέα παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής όπως είχε συμβεί όταν τον είχαν ουσιαστικά “αδειάσει” για το δημοψήφισμα. Ωστόσο ήταν χαρακτηριστική η μεσοβέζικη στάση κυβερνητικών στελεχών, που αφενός αναγνώριζαν τη χρησιμότητα μίας “συνδιάσκεψης” (όρος που αναφέρεται στην εισήγηση που φέρεται να είχε κάνει πριν τις ευρωεκλογές ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Χρύσανθος Λαζαρίδης, όταν στο τραπέζι βρισκόταν ακόμη το ενδεχόμενο μετεξέλιξης της Νέας Δημοκρατίας), αφετέρου σημείωναν πως συνέδριο το φθινόπωρο, με ανοιχτή τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και την κατάληξη της συζήτησης με την τρόικα, παρουσιάζει αντικειμενικές δυσκολίες.

Στην πραγματικότητα η δυστοκία του Μαξίμου οφείλεται στο γεγονός πως δεν υπάρχει κεντρική στρατηγική για την αναδιάταξη δυνάμεων της Ν.Δ, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που έχει ήδη προγραμματίσει την ιδρυτική συνδιάσκεψη της κεντροαριστεράς το φθινόπωρο. Παρά δε τις πιέσεις γαλάζιων στελεχών μετά τις ευρωεκλογές για αποτίμηση του αποτελέσματος και συζήτηση για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν με στόχο τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων και την ανάκτηση πρωτοβουλιών, έχει συγκληθεί μόνο η 13μελής εκτελεστική γραμματεία που συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών.

Ο κ.Μεϊμαράκης, ο οποίος στο παρελθόν έχει διατελέσει γραμματέας του κόμματος της Ν.Δ και έκτοτε διεκδικεί για εαυτόν τον τίτλο της “φωνής της συνείδησης της παράταξης”, ενώ θεωρείται από τα πλέον “κομματικά” γαλάζια στελέχη, “έριξε” την ιδέα του συνεδρίου στη λογική της αμφίπλευρης διεύρυνσης ή ανάκτησης των δυνάμεων της Ν.Δ του άλλοτε 40% και από τα δεξιά, αλλά και από το κέντρο, σε μία προσπάθεια να πιέσει για τη λήψη αποφάσεων από την ηγεσία σε αυτή την κατεύθυνση.