Νέες ταινίες: O “Καλός Καθηγητής” λέει μια σοκαριστική ιστορία στο ασφυκτικό σχολικό περιβάλλον

Οι “Thunderbolts*” άνοιξαν στην 1η θέση του box office με 21.500 εισιτήρια, χαμηλή πτήση που έρχεται μάλλον λογικά λόγω του μικρότερου βεληνεκούς της ταινίας αλλά και της άσχημης γεύσης που είχε αφήσει το πρόσφατο κακό “Captain America”. Θα φανεί όμως αν θα έχει πόδια μιας και, στο εξωτερικό ειδικά, έχει συγκεντρώσει καλές κριτικές, ενώ η Marvel ξεδίπλωσε μια έξυπνη στρατηγική αλλαγής τίτλου(!) που στοχεύει να τονώσει το ενδιαφέρον και τη συζήτηση γύρω από την ταινία.

To “Μια Ταινία Minecraft” έπεσε από την κορυφή αλλά έχει φτάσει τα 188.000 εισιτήρια, το “Εμείς” πέρασε τις 80.000, ενώ αξίζει να σημειώσουμε και την περίπτωση “Αμαρτωλοί” καθώς η φοβερή ταινία του Ράιαν Κούγκλερ σημειώνει για τρίτο σερί 4ήμερο βασικά τις ίδιες εισπράξεις, αρνούμενο να χάσει θεατές. Ξεπέρασε αισίως τα 23.000 εισιτήρια και δείχνει να έχει ακόμα καύσιμο μέσα του.

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Κριτική

Βασισμένο σε αληθινό περιστατικό, το κοινωνικό δράμα με τον Φρανσουά Σιβίλ (“Οι Τρεις Σωματοφύλακες: Ντ’ Αρτανιάν”) στο ρόλο ενός σοβαρού αλλά γεμάτου όρεξη καθηγητή, παρουσιάζει την υπόθεση μιας καταγγελίας μαθήτριας για ανάρμοστη συμπεριφορά, που σύντομα ξεφεύγει προς πάσα κατεύθυνση.

Η ταινία ξεκαθαρίζει σχετικά άμεσα πως το όλο συμβάν πρόκειται για παρεξήγηση της οποίας όμως οι συνέπειες παραμένουν ακόμα κι όταν κάθε εμπλεκόμενο άτομο συνειδητοποιεί την αλήθεια. Είναι όμως ένας συνδυασμός θεσμικών προβλημάτων (ο διευθυντής του σχολείου προτιμά ας πούμε να μην κυνηγήσει όσο είναι δυνατόν την υπόθεση γιατί αυτό θα τον εξέθετε στα μάτια του συστήματος) και απλής ανθρώπινης φύσης, που δημιουργεί μια ασφυκτική κλιμάκωση – ένα περιβάλλον στο οποίο κανείς άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει μια ήρεμη καθημερινότητα, πόσο μάλλον να διδάξει.

Η σταδιακή μετάβαση και του ίδιου του καθηγητή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς κι οι συμπεριφορές, αντιδράσεις και κοινωνικές αναγνώσεις του ίδιου αρχίζουν να εκτροχιάζονται, ενώ γενικά σαν κοινωνικό θρίλερ το φιλμ είναι πολύ γερό και κρατάει τον θεατή αδιάκοπα.

Το ουσιαστικό του πρόβλημα είναι πως μοιάζει εν τέλει η ταινία να θέλει να πει μια άλλη ιστορία από αυτή που εν τέλει ξεκινάει να πει. Η όλη «παρεξήγηση» είναι απλώς μια αφορμή για μια ευρύτερη παρατήρηση, όμως η φύση αυτού του προβλήματος πλοκής είναι τέτοια που είναι τρομερά δύσκολο να δεις πέρα από αυτήν. Έτσι το φιλμ βάζει υπό μία έννοια τρικλοποδιά στον εαυτό του, καταλήγοντας και σε ένα αναπόφευκτα αμήχανο φινάλε.

Όμως η διαδικασία ως εκεί δεν είναι χωρίς αξία. Η ταινία ξέρει πώς να κρατήσει τον θεατή, διαθέτει μια πολύ εστιασμένη κεντρική ερμηνεία, το νεανικό καστ είναι επίσης συνολικά άψογο, και εν τέλει ακόμα κι ως εκκίνηση συζητήσεων, αυτός ο “Καθηγητής” έχει σίγουρα κάτι να διδάξει.

Κριτική

Ένα ζευγάρι από τη Γεωργία επισκέπτεται ελληνικό νησί για διακοπές όμως ύστερα από ατύχημα σε εγκαταλελειμμένη οικοδομή, θα βρεθούν παγιδευμένες στο δαιδαλώδες γκρίζο του κτιρίου. Σε αυτή την ίδια κόλαση από μπετό βρίσκονται τρεις Αλβανοί εργάτες που μένουν εκεί παράνομα. Υπάρχει η βάση μιας ενδιαφέρουσας συμβολικής εξερεύνησης εδώ, καθώς ένα κουήρ ζευγάρι και μετανάστες κακοποιημένοι μεταφορικά και κυριολεκτικά, αλληλοσυγκρούονται στα γκρεμίσματα.

Η απλοϊκότητα όμως του σεναρίου δεν επιτρέπει σε καμία ιδέα να ανθίσει και να εξερευνηθεί ώστε να λάβει κάποια επιπλέον διάσταση με αποτέλεσμα αυτό που παρακολουθούμε να είναι ένα απλουστευτικό στόρι με θύματα και τέρατα – πολύ επικίνδυνες ιδέες όταν το φιλμ δεν τις τοποθετεί σε context και δεν επιχειρεί να προκαλέσει ή να υποσκάψει προκαταλήψεις.

Υπάρχει τεχνική αρτιότητα εδώ, και δε μας κάνει εντύπωση: Σκηνοθετεί ο σπουδαίος διευθυντής φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ, 2 φορές υποψήφιος για Όσκαρ έχοντας δουλέψει για με Αλεξάντερ Πέιν, Άαρον Σόρκιν, Τζέιμς Μάνγκολντ μεταξύ πολλών άλλων. Από τη “Νεμπράσκα” ως το “A Complete Unknown”, οι αποχρώσεις και τα κάδρα του Παπαμιχαήλ έχουν πάντα μια ανθρώπινη ζεστασιά που δεν βασίζεται σε φτηνούς εντυπωσιασμούς, επίδειξη τεχνικής ή φανταχτερές χρωματικές συνθέσεις που μοιάζουν κυνικά φτιαγμένες για την κουλτούρα των τουήτς με 4 screenshots. Είναι ένας αληθινός εξαιρετικός, μεστός καλλιτέχνης, που ξέρει πώς να δουλεύει με το φως, με χροιές και με συναισθήματα χωρίς ποτέ να αποσπά από την αφήγηση.

Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη το πόσο καθαρά και με πόση σαφήνεια τοποθετεί τη δράση του μέσα σε έναν κατά τα άλλα μονότονο χώρο, μετατρέποντάς τον σε μια εκδοχή της κόλασης. Με τον δε Γιώργο Μαυροψαρίδη στο μοντάζ, η ταινία επίσης σίγουρα δεν υποφέρει από σασπένς, ειδικά στο δεύτερο μισό που εξελίσσεται σε καθαρή revenge b-movie.

Όμως η τεχνική χωρίς αφηγηματική και νοηματική στόχευση δεν προσφέρει και πάρα πολλά. Η ταινία υποφέρει από κλισέ απεικονίσεις, από απουσία ουσιώδους κοσμοθεωρίας που να επιτρέπει στο συμβολικό και το κυριολεκτικό να συνομιλήσουν, και από επιμέρους σεναριακά αδιέξοδα που κάνουν το αποτέλεσμα (ακόμα και σε ένα επιφανειακό επίπεδο) αδέξιο. Η αδυναμία συνεννόησης στις διαφορετικές γλώσσες ας πούμε, έχει ένα συμβολικό έρεισμα, αλλά έμπρακτα αποτυπώνεται φοβερά άτσαλα – είναι εξοργιστικό το πώς δε μπορεί να επικοινωνηθεί το παραμικρό ανάμεσα σε χαρακτήρες της ταινίας, και σίγουρα οι συνολικά κάκιστες ερμηνείες δεν βοηθούν. Γενικότερα, μια άγαρμπη ταινία.

Κριτική

Ένα ερωτικό (μελο)δραμα που ακολουθεί τρεις ήρωες σε αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας και θέσης σε μια Ευρώπη στην αιχμή μιας μεγάλης αλλαγής – εξ ου λογικά και η χρονική τοποθέτηση της ιστορίας στη διάρκεια των ‘90s. Το φιλμ διαχειρίζεται έντεχνα τις προσωπικές διαδρομές σε αντιπαραβολή με μια κοινωνική ματιά, και μια πολύ αποτελεσματική δομή τριών κεφαλαίων, ένα με το όνομα του κάθε χαρακτήρα.

Πιθανώς να μην αποτελεί κινηματογραφική τομή, μιας και όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί με έναν τρόπο ή τον άλλον, αλλά υπάρχει φροντίδα και ομορφιά σε αυτή την αφήγηση. Έστω κι αν πιθανότατα δε θα αφήσει πολλά πίσω της.

Επίσης κυκλοφορούν

The Ugly Stepsister: Μια σκοτεινή εκδοχή της κλασικής ιστορίας της Σταχτοπούτας, η ταινία ακολουθεί την Ελβίρα καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να ανταγωνιστεί την εκθαμβωτικά όμορφη θετή αδερφή της. Σε ένα παραμυθένιο βασίλειο όπου η ομορφιά είναι μεγάλη υπόθεση, η Ελβίρα είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να τραβήξει το βλέμμα του Πρίγκιπα.

Shadow Force: Ένα αποξενωμένο ζευγάρι πρώην πρακτόρων που καταζητούνται, πρέπει να κρυφτεί ή να αντιμετωπίσει την απειλή. Μαζί με τον γιο τους, προκειμένου να αποφύγουν τον πρώην εργοδότη τους, ο οποίος διευθύνει την Shadow Force, μια ομάδα κατασκόπων που έχει σταλεί για να τους σκοτώσει. Πρωταγωνιστούν Κέρι Ουάσινγκτον, Μαρκ Στρονγκ και Ομάρ Σι.

Invisible World: Γυρισμένο σε μια περίοδο δεκαεπτά ετών στο Θιβέτ, τη Μογγολία, τη Ρωσία, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Πόλη του Βατικανού, η ταινία μας μεταφέρει σε διαφορετικούς κόσμους ιερών τόπων, εμπόλεμων ζωνών και φυσικών θαυμάτων. Ένα ταξίδι εξερεύνησης που αναζητά έναν τόπο, ο οποίος επιτέλους θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα μας.

Η Αρκουδοσυμμορία: Ταξίδι στο Χρόνο: Ο Βικ, ένας πρώην ξυλοκόπος και φίλος με τους αρκούδους Μπρίαρ και Μπράμπλ, νιώθει απογοητευμένος από τη ζωή του. Όταν ένας τρελός επιστήμονας του προσφέρει την ευκαιρία να ξανά ζήσει την ζωή του, αλλά αυτή την φορά μια πολυτελή ζωή στην πόλη, ο Βικ αποδέχεται την πρόταση. Όμως, η απόφασή του αυτή διαγράφει το χωροχρονικό του συνεχές, και οι δύο καλύτεροι του φίλοι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων.