Χρήστο Τριπόδη, τι είναι αυτό που κρύβεται στις σκιές;

Το διασημότερο μουσικό παραμύθι όλων των εποχών «Ο Πέτρος και ο λύκος» του Σεργκέι Προκόφιεφ, σκηνοθετεί ο Χρήστος Τριπόδης “σπάζοντας” την κλασική φόρμα της εκτέλεσης από ορχήστρα με συνοδεία αφήγησης, όπως έχουμε συνηθίσει στις διαφορετικές εκδοχές του, ανά τον κόσμο.

Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μεταγραφή για πιάνο, βιολί, φλάουτο, βιολοντσέλο σαξόφωνο και κρουστά, ζωντανά επί σκηνής, ζωντανά επί σκηνής, στην αίθουσα «Ιφιγένεια», στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» κάθε Κυριακή στις 11:30 και 16:30.

Πρόκειται για μια θεατρική προσέγγιση του παραμυθιού, η οποία περιλαμβάνει στοιχεία χοροκίνησης, τραγούδια βασισμένα στις πρωτότυπες μελωδίες, διαδραστικό παιχνίδι με τους μικρούς θεατές, καθώς και θέατρο σκιών. Με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά αντιλαμβάνονται ευκολότερα τις έννοιες της μουσικής και των μουσικών οργάνων.

Εμείς ρωτήσαμε τον Χρήστο Τριπόδη γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο κείμενο και πώς αυτό επικοινωνεί με τα σύγχρονα παιδιά: “Ο Πέτρος και ο Λύκος είναι ένα κείμενο που γράφτηκε το 1936. Κατά την άποψη μου, είναι ένα έργο πάρα πολύ σύγχρονο και όσο αφορά αυτό το «απλό» κείμενο, το οποίο γράφτηκε για να εξυπηρετήσει μια καταπληκτική μουσική την οποία την ακούμε παιγμένη από σαξόφωνο και πιάνο που δεν υπήρχαν στην αρχική εκτέλεση με αποτέλεσμα η μουσική να γίνεται τόσο σύγχρονη και τόσο άρτια, που στέκεται εύκολα στην εποχή μας. Αν ο Πέτρος και ο Λύκος γραφόταν από την αρχή, νομίζω θα γραφόταν ακριβώς όπως είναι. Γιατί το παραμύθι πάνω από όλα είναι συμβολικό. Ο λύκος στα παραμύθια είναι πάντα κακός. Είναι κακός στην κοκκινοσκουφίτσα, στα τρία γουρουνάκια είναι στα επτά κατσικάκια, είναι στο Πέτρο και το Λύκο. Ο Λύκος είναι μια σκιά, είναι ένα φόβητρο, προέρχεται μέσα από τους αστικούς μύθους τόσο του τόπου μας όσο και άλλων χωρών, που έχουμε τον καλικάντζαρο, τον λύκο, τον μπαμπούλα, τον μεσημερά. Όλα αυτά που δημιουργήθηκαν στις προγενέστερες κοινωνίες αλλά και στις σημερινές, για να προσδιορίσουν κάπως ή να δημιουργήσουν, τον φόβο στα παιδιά. Δηλαδή « κάνε αυτό γιατί θα έρθει αυτός», «φάε το φαγητό σου γιατί θα έρθουν και θα σε πάρουν».

Ο Πέτρος είναι ένα σύγχρονο παιδί. Ο Πέτρος δεν φοβάται τους λύκους. Ο Πέτρος βγαίνει και αντιμετωπίζει τους λύκους. Το παραμύθι ξεκινάει με τον φόβο του Λύκου, ο οποίος στο παραμύθι μας έχει τη μορφή της σκιάς, γιατί χρησιμοποιούμε τις σκιές στο στο έργο μας. Θέλουμε να το πέρασουμε αυτό στα παιδιά, ότι ο Λύκος είναι μια σκιά. Είναι κάτι διαχρονικό. Ο Παππούς λέει στον Πέτρο να μην βγει πέρα από τον φράχτη γιατί κυκλοφορούν λύκοι στο δάσος. Οι φίλοι του Πέτρου όμως περνούν τον φράχτη και έτσι βγαίνει και ο Πέτρος. Κάποιοι από αυτούς πέφτουν «θύματα» του Λύκου. Ο Πέτρος όμως δεν φοβάται τον Λύκο. Γιατί το αναφέρει και στο παραμύθι, η νέα γενιά δεν φοβάται και δεν πρέπει να φοβάται τους Λύκους. Τον αντιμετωπίζει με την λογική, παρατηρώντας τον, και τελικά καταφέρνει όχι μόνο να τον περιορίσει αλλά και να τον σώσει από τα νύχια των κυνηγών, μιας και γνωρίζει πως ο Λύκος είναι είδος προς εξαφάνιση. Οπότε είναι ένα συμβολικό παραμύθι, με αξίες οι οποίες είναι διαχρονικές. Ζούμε σε μία εποχή γεμάτη εικόνες, γρήγορη πληροφορία, οι ενήλικες και τα παιδιά καθηλώνονται μπροστά σε μία οθόνη, σε ένα pc, σε μία τηλεόραση, σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Είναι σαν όλοι μας να μην ζούμε την ζωή μας και να ασχολούμαστε με σκιές. Με πράγματα τα οποία δεν είναι πραγματικά, τα οποία περνούν σαν σκιές από μπροστά μας. Λύκοι στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, υπάρχουν πάρα πολλοί. Κρύβονται πίσω από οθόνες, παιχνίδια.. Λύκοι πιο επικίνδυνοι. Γι αυτό το παραμύθι αυτό είναι συμβολικό. Γιατί τα παιδιά ναι μεν θα πρέπει να ξέρουν να προφυλαχτούν, αλλά όχι να φοβούνται, γιατί αυτό θα το κουβαλάνε μια ζωή. Δεν πρέπει να φοβούνται ούτε τους Λύκους, ούτε τους καλικάντζαρους, ούτε τον μπαμπούλα, ούτε κανέναν. Δεν μπορεί να υπάρχει αυτός ο εξαναγκασμός στα παιδιά. Το παιδί θα πρέπει να σκέφτεται με λογική, να χρησιμοποιεί την φαντασία του και να προσπαθούμε πάντα και σαν κοινωνία και σαν γονείς και σαν σχολείο, να εξηγούμε στα παιδιά τα πράγματα, να εξασκούμε την κριτική τους σκέψη, την λογική και τον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν πιθανούς κινδύνους και κατ’ επέκταση την ζωή.

Συντελεστές: Συνθέτης / Συγγραφέας: Σεργκέι Προκόφιεφ/Θεατρική Διασκευή / Σκηνοθεσία: Χρήστος Τριπόδης/Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Αγοράς/Χορογραφίες: Χριστίνα Μπίτου/Κοστούμια: Μυρτώ Πετάση/Φωτισμοί: Ρίζος Τσιγάρης/ Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Τριπόδης, Μάριος Ιβάν Παπούλιας (Ενορχήστρωση – Βιολί), Θοδωρής Πιστόλας (Τενόρο σαξόφωνο), Δέσποινα Σπανού / Φωτεινή Νικολοπούλου (Βιολοντσέλο), Κωνσταντίνα Βεντούρη Ρούσσου (Φλάουτο), Γιώργος Αιμιλιανός Σταυρινός (Πιάνο-Πλήκτρα-Κρουστά)/ Χορεύουν: Χριστίνα Μπίτου, Αριάννα Ζαρμακούπη

Ιnfo: «ΘΕΑΤΡΟΝ»: Πειραιώς 254, Ταύρος, Τ. 212 254 0300, www.theatron254.gr/Παραστάσεις: Από 14 Νοεμβρίου και Κάθε Κυριακή /Ώρες παραστάσεων: 11:30 & 16:30/Προπώληση: 10€/άτομο, Τιμή Εισιτηρίου: 12€/άτομο (ειδική τιμή εισιτηρίου για ανέργους, πολύτεκνους)/Group άνω των 20 ατόμων: 8€/άτομο/Διάρκεια παράστασης: 60’ (χωρίς διάλειμμα)

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις