Σιδηρόπουλος, “Προσευχή” και “Τυχερό Αστέρι” σημάδεψαν το φινάλε του Maestro

Σιδηρόπουλος, “Προσευχή” και “Τυχερό Αστέρι” σημάδεψαν το φινάλε του Maestro
Maestro MEGA

Τα τραγούδια που ακούσαμε στο 9ο και τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου του Maestro είναι εκείνα που επέλεξε ο Παπακαλιάτης για την ... αγάπη.

Το τέλος του πρώτου κύκλου της σειράς του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, “Maestro”, παρακολουθήσαμε το βράδυ της Πέμπτης (15/12) και τώρα οι πρωταγωνιστές βάζουν πλώρη για την επόμενη “πίστα”, που είναι τα διεθνή κοινά του Netflix. Το μεγάλο φινάλε τα είχε όλα και κυρίως είχε τη δολοφονία του Χαράλαμπου (Γιάννης Τσορτέκης), την οποία περιμέναμε από τη μέση περίπου των 9 επεισοδίων του “Maestro” και η οποία θα αποτελέσει το εφαλτήριο του 2ου κύκλου που είναι στα σκαριά.

Το φινάλε συναντά τους ήρωες σε ένα κρεσέντο δυνατών συναισθημάτων, καθώς τα πράγματα μοιάζει να ξεκαθαρίζουν στη ζωή τους, αλλά μόνο για λίγο. Η επόμενη φάση τους βρίσκει πιο μπερδεμένους από ποτέ και με διλήμματα που ζητούν διέξοδο. Και ενώ περιμέναμε την εξέλιξη του έρωτα της Κλέλιας (Ανδριολάτου) με τον Ορέστη (Παπακαλιάτης), ήταν τελικά ο έρωτας του Αντώνη (Ορέστης Χαλκιάς) και του Σπύρου (Γιώργος Μπένος) που καθόρισε τις εξελίξεις και έδωσε νόημα δραματουργικά και ουσιαστικά στο τελευταίο επεισόδιο.

Η σκηνή όπου οι δυο τους ανέμελοι και ερωτευμένοι πάνω στο μηχανάκι του Σπύρου ακούν “Να μ’ αγαπάς” του Πάνου Σιδηρόπουλου είναι χαρακτηριστική, αλλά και ανατριχιαστική όταν αψηφώντας το νόημα των στίχων αυτών, λίγο αργότερα ο Χαράλαμπος σηκώνει ψηλά μία τεράστια πέτρα, φτάνοντας πολύ κοντά στο να σκοτώσει τον γιο του.

Το μόνο πράγμα που έχει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ” τραγουδάει ο Σιδηρόπουλος, μόνο που ο Χαράλαμπος δεν καταλαβαίνει από αγάπη και αισθήματα. Η Μαρία (Καβογιάννη) στον αντίποδα είναι ένας άνθρωπος βαθιά συναισθηματικός γι αυτό και αντιλαμβάνεται τη σημασία της μουσικής, του μόνου τρόπου που έχει ένας άνθρωπος να ξεχνιέται και να μεταφέρεται αυτόματα σε έναν άλλο κόσμο, μακριά τη σκληρή πραγματικότητα της κακοποίησης που βιώνει.

Πολλά τα τραγούδια που ακούστηκαν στο τελευταίο επεισόδιο, ανάμεσά τους η (γνωστή πια) διασκευή του “Creep” των Radiohead από την Kid Moxie, το “Clair de Lune” η εμβληματική μουσική δημιουργία του Κλoντ Ντεμπισί, το Καλοκαίρι από τις “4 εποχές” του Βιβάλντι’ και λίγο από Max Richter.

Ο Αντώνης στο φεστιβάλ ερμηνεύει άλλο ένα γνωστό τραγούδι αγάπης, το “The Wonder of You”, έναν ερωτικό ύμνο που αγαπήσαμε με τη φωνή του Έλβις Πρίσλεϊ (αν και το ερμήνευσε πρώτος ο Ρέι Πίτερσον, αλλά και ο Ρόνι Χίλτον).

Η συμμετοχή της Χαρούλας Αλεξίου ξεκίνησε και τελείωσε με μία “Προσευχή”

Περιγράφοντας ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στη συνέντευξη Τύπου για το Maestro το πώς έκανε την πρόταση στη Χαρούλα Αλεξίου είχε πει: “Δεν την είχα στο μυαλό μου, απλά όταν τελείωσα το πρώτο επεισόδιο και άρχισα να γράφω το δεύτερο, άκουσα το τραγούδι Προσευχή. Κι έτσι όπως το άκουγα, οι στίχοι του μου έδιναν εικόνες. Ήταν ένα βράδυ που έγραφα και λέω ‘τι ωραία, να το κάνω εικόνα αυτό και να το μετά να το κάνω σκηνές’. Εκείνο το βράδυ καθόμουν και σκεφτόμουν ‘θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της γιαγιάς; Την αρχηγό της οικογένειας; Έχω να χάσω τίποτα;’. Λέω ‘θα γράψω το επεισόδιο, θα της το στείλω, κι αν πει όχι, τι να κάνουμε’. Έτσι κι έγινε, και τελικά είπε ναι. Και θέλω να πω πως είναι συγκλονιστική ηθοποιός και απίστευτη κωμική ηθοποιός, επίσης. Θα το δείτε!”.

Τα είδαμε όλα αυτά, καθώς λατρέψαμε την εκφραστικότητα της Χαρούλας Αλεξίου σε αυτό τον ρόλο, που ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της. Η τελευταία σκηνή στην οποία την είδαμε σαν “ιέρεια” όλων των μουσικών σε κεντρική θέση να ερμηνεύει το τραγούδι από το οποίο ξεκίνησαν όλα, είχε και μια πρόσθετη σημασία. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια, που πριν από καιρό ανακοίνωσε ότι η φωνή της δεν την “ακούει” πλέον, είναι τελικά το πρόσωπο που ξεχώρισε περίτρανα στη σειρά του Παπακαλιάτη, κερδίζοντας το στοίχημα από όλες τις απόψεις.

“Θα τραγουδήσω, άραγε πόσο καιρό έχω ακόμα; Πόσα με περιμένουν; Πολλά. Έχει μέλλον αυτή η ιστορία, όλοι έχουν” ακούμε την Αλεξίου να λέει με νόημα και αναμένουμε τη συνέχεια…

Το “ψηφιακό” Τυχερό Αστέρι του Κωνσταντίνου Βήτα

Σε μία μουσική διελκυστίνδα ο Παπακαλιάτης έβαλε την “Προσευχή” σε παράλληλα σύμπαντα με το “Τυχερό Αστέρι” και την όμορφη ερμηνεία του Ορέστη Χαλκιά πάνω στην πλούσια ενορχήστρωση του Γιάννη Δίσκου.

Ήδη το τραγούδι “Τυχερό αστέρι” σε στίχους και μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα ζει μια δεύτερη ζωή τώρα που κάποιοι το ανακαλύπτουν και άλλοι το ξαναθυμούνται. Το κομμάτι με τη φωνή του Γιάννη Παλαμίδα “έντυσε” μουσικά την θεατρική παράσταση “Angel Baby” στο Θέατρο Μουσούρη, το 2001.

Ο Κ. Βήτα μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, έγραψε για την ιστορία του τραγουδιού: “…Πριν 23 χρόνια σχεδόν έγραψα το “Τυχερό Αστέρι” μπαίνοντας σε ένα ταξί από Πανεπιστημίου για Περιστέρι, έγραψα τα λόγια σε ένα πακέτο τσιγάρα που είχα πάνω μου και όταν έφτασα σπίτι πήρα τον Γιάννη Παλαμίδα και του είπα πρέπει να πεις ένα τραγούδι για την πρεμιέρα μιας παράστασης που ετοιμάζουμε. Ήρθε στο στούντιο και το γράψαμε. Είμαι χαρούμενος που μέσα στα χρόνια το τραγούδι αυτό τραγουδήθηκε από πολλά παιδιά και έχει μια δεύτερη τύχη στο κόσμο…Ήδη μπορείτε εδώ να ακούσετε το μίνι e.p. ψηφιακά.

Back to back “Ζητάτε να σας πω” και “Πόσο λυπάμαι”

Άλλες δύο αγαπημένες μελωδίες αφιερωμένες στον “ματαιωμένο” έρωτα ξεχώρισαν στο 9ο επεισόδιο του Maestro και τις ακούσαμε back-to-back στο πιάνο. Το “Ζητάτε να σας πω” του Αττίκ γράφτηκε μέσα σε 10 λεπτά από τον ευαίσθητο Αττίκ ένα βράδυ –το καλοκαίρι του 1930- στην Μάντρα, έχοντας απέναντί του την τέως σύζυγό του με το νέο της σύζυγο. “Ζητάτε να σας πω / τον πρώτο μου σκοπό / τα περασμένα μου γινάτια / ζητάτε «είδα μάτια» / με σκίζετε κομμάτια…”.

Ακολούθησε ένα από τα ωραιότερα ελληνικά βαλς, το “Πόσο λυπάμαι”. Ένα υπέροχο τραγούδι του 1938 σε στίχους Σπυρόπουλου Παπαδούκα, από την επιθεώρηση “Βιολέττα”, την μεγάλη επιτυχία του θιάσου Μηλιάδη Κυριακού στο θέατρο Σαμαρτζή. Το τραγούδι θυμόμαστε όλοι με την εμβληματική φωνή της Σοφίας Βέμπο.

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα /Πριν να γνωρίσω εσένα που πρόσμενα καιρό / Μα πώς φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω / Γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ”.

Και κάπως έτσι στο καταληκτικό πλάνο του Maestro, ο Ορέστης (Παπακαλιάτης) επιστρέφει την άδεια ζωή του στην Αθήνα, σε ένα διαμέρισμα με πισίνα, αλλά χωρίς αγάπη.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα