Θοδωρής Βουτσικάκης: “Καμιά απώλεια δεν έρχεται με άδεια χέρια”

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους αυτό το καλοκαίρι και μας προσκαλούν σε μια συναυλία που υπόσχεται να κάνει πιο «Όμορφη τη ζωή μας».

Στον καταπράσινο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Παρασκευή 11 Ιουλίου, θα παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα γεμάτο τραγούδια που συγκινούν, ξεσηκώνουν και μας ταξιδεύουν – από εμβληματικά κομμάτια του ελληνικού ρεπερτορίου μέχρι αγαπημένες μελωδίες της Μεσογείου και γνωστά τραγούδια από όλο τον κόσμο.

Στη σκηνή θα ζωντανέψουν τραγούδια όπως «Το τυχερό αστέρι», «Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας», «Τα Χίλια Περιστέρια», «La vita e bella», «All Alone Am I», «Puerto Rico», αλλά και κομμάτια που έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας, όπως «Τα πιο ωραία λαϊκά» και «Το τραγούδι του καιρού».

Με νέο υλικό στις αποσκευές του και με διάθεση να μοιραστεί τη χαρά της ζωντανής μουσικής, ο Θοδωρής Βουτσικάκης μάς μιλά για τις μουσικές του ανησυχίες, τη συνεργασία του με τη Λίνα Νικολακοπούλου και τις ιστορίες που κουβαλούν τα τραγούδια που θα ερμηνεύσει.

Το «Πρώτο μου Τριαντάφυλλο» βασίζεται σε μια παραδοσιακή αρμένικη μελωδία. Τι ήταν αυτό που σε άγγιξε βαθιά και σε παρακίνησε να του δώσεις φωνή;

Με το που άκουσα τη μελωδία αυτή, με διαπέρασε σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Ένιωσα κατευθείαν ότι κάτι έχω να πω μέσα από αυτή τη μουσική. Κάτι βαθύ. Οι παραδοσιακές μουσικές συνήθως το έχουν αυτό. Είναι σαν να κουβαλάνε στους ώμους την ιστορία των λαών και κρύβουν μια μεγάλη φόρτιση. Είναι αλήθεια ότι μετά την «Όμορφη Ζωή» δεν ήξερα τι θέλω να κάνω δισκογραφικά, και όταν άκουσα «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο» συντονίστηκα αληθινά με αυτό το νέο μου βήμα.

Είναι και ο τίτλος της συναυλίας σου. Τι συμβολίζει για σένα αυτός ο τίτλος – τόσο σε προσωπικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο;

Το πρώτο μου τριαντάφυλλο είναι ένα σημείο στο χρόνο, ένα βίωμα, ένας άνθρωπος, που στέκεται ανεξίτηλα μέσα μου. Δεν εννοώ κάτι συγκεκριμένο όταν το τραγουδάω, δεν σκέφτομαι μια συγκεκριμένη σεκάνς της ζωής μου δηλαδή, νιώθω όμως κάτι άσβεστο. Αυτό είναι για μένα αυτό το τραγούδι, κάτι παντοτινό. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όπως σας είπα, είναι το τραγούδι που με συντόνισε με το νέο μου βήμα, με τη νέα μας δισκογραφική δουλειά με τη Λίνα Νικολακοπούλου, και νομίζω δικαίως έχει ξεχωρίσει γιατί όλοι οι συντελεστές νιώθουμε κάτι ξεχωριστό με αυτό.

“Χέρι – χέρι με το τραγούδι πέρασα όλες τις κομβικές φάσεις μου”

Στη συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου παρουσιάζετε τραγούδια από την ελληνική δισκογραφία, αλλά και από τη μεσογειακή κουλτούρα. Πώς επιλέχθηκε αυτό το ρεπερτόριο και ποιο είναι το νήμα που ενώνει αυτές τις διαφορετικές μουσικές;

Είναι η ταυτότητα μου, η καταγωγή, τα ακούσματα και όσα μου αρέσουν να τραγουδάω. Από αυτή τη δεξαμενή διαλέγουμε με τη Λίνα τα τραγούδια, η οποία έχοντας μια απίθανη γνώση και εμπειρία από το ελληνικό ρεπερτόριο και όχι μόνο, μου προτείνει και με οδηγεί σε επιλογές που είναι άλλοτε αυτό που λέμε all time classic, και άλλοτε απρόσμενες. Και οι δυο αισθανόμαστε πολύ ισχυρή μέσα μας τη μεσογειακή κουλτούρα και την αγαπάμε πολύ, οπότε δεν χάνουμε ευκαιρία να το δείξουμε αυτό. Άλλωστε οι συγγένειες των τραγουδιών της Μεσογείου είναι τέτοιες, οι μουσικές, οι ποιητικές, οι αισθητικές, που από ένα σημείο και μετά νιώθω σαν μας οδηγεί μόνο του αυτό το μονοπάτι.

Συνεργάζεστε ξανά με τη Λίνα Νικολακοπούλου – μια δημιουργό με καθοριστικό στίγμα στο ελληνικό τραγούδι. Η σχέση σας μοιάζει να είναι κάτι πολύ βαθύτερο από ένα απλό καλλιτεχνικό σμίξιμο. Πώς σε έχει επηρεάσει ως άνθρωπο;

Έρχομαι συχνά αντιμέτωπος με αυτή την ερώτηση και κάθε φορά νιώθω αμηχανία γιατί δεν ξέρω ποιες λέξεις να διαλέξω για να μιλήσω για τη Λίνα. Δεν γίνεται να μείνεις ανεπηρέαστος όταν στέκεσαι δίπλα της. Και σε καλλιτεχνικό και σε ανθρώπινο επίπεδο. Η ενέργεια της είναι διαπεραστική. Η ματιά της για τη ζωή πολύ πλατιά και βαθιά ταυτόχρονα. Σπάνια συναντάς τέτοιους ανθρώπους κι εγώ φυλάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή για αυτή την συνάντηση. Όταν σηκώνει τα γυαλιά και βλέπεις τα μάτια της, τα καταλαβαίνεις όλα. Νιώθω οτι η γλώσσα μας είναι κοινή για αυτό και μπορέσαμε να δημιουργήσουμε τόσο ωραία πράγματα, με εμπιστοσύνη και κοινό όραμα αυτά τα εφτά, οχτώ χρόνια, που ήταν και ιδιαίτερα απαιτητικά.

Μίλησέ μας για τη μουσική σου συνάντηση με την Dani Klein των Vaya Con Dios στο ντουέτο «Una Mujer / Μια Γυναίκα». Πώς ήταν η εμπειρία σας; Εκείνη, σε συνέντευξή της, μας μίλησε με θαυμασμό για τη φωνή και τον χαρακτήρα σου.

Είναι αλήθεια ότι μέσα σε λίγα λεπτά με τη Dani Klein, νιώσαμε σαν να είχαμε ξανασυναντηθεί. Όχι μόνο συμπάθεια, αλλά μια οικειότητα που μόνο με ανθρώπους που ξέρεις και αγαπάς, συμβαίνει. Ενθουσιάστηκα πολύ με αυτή τη συνεργασία και με την απίθανη προσωπικότητα της Dani. Ακομπλεξάριστη, cool, φιλική, σπουδαία και με ένα ταμπεραμέντο που σε ακινητοποιεί. Εγώ άκουγα την καπνισμένη φωνή της και τα θρυλικά τραγούδια των Vaya Con Dios από παιδί. Οι γονείς μου τους λάτρευαν, ειδικά ο μπαμπάς μου. Φανταστείτε πως ένιωσα όταν βρεθήκαμε από κοντά και την άκουσα να μιλάει με τόσο ωραία λόγια για μένα. Υπέροχη εμπειρία.

Έχεις πει πως μέσα από το τραγούδι ανακάλυψες ποιος πραγματικά είσαι. Ποια ήταν η πιο καθοριστική στιγμή αυτής της εσωτερικής ανακάλυψης;

Δεν είναι στιγμές. Είναι ολόκληρες φάσεις της ζωής μου που το τραγούδι με βοήθησε να διανύσω. Χέρι – χέρι με το τραγούδι τις πέρασα όλες τις κομβικές φάσεις μου (γέλια). Από μικρός ένιωθα ελεύθερος όταν τραγουδούσα. Και ευτυχώς που ήταν τόσο σαρωτικό το συναίσθημα αυτό. Κάθε φορά που είχα κάτι δύσκολο να κάνω ή να πω, σκεφτόμουν ένα τραγούδι. Ακόμη το κάνω βασικά. Έτσι σώζομαι και από τους ψευδεπίγραφους -ή μη- πνιγμούς της καθημερινότητας.

Μετά την απώλεια της μητέρας σου, είπες πως βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά. Πώς επηρέασε αυτό την καλλιτεχνική σου έκφραση; Είναι η απώλεια μια δημιουργική ή μια σιωπηλή δύναμη για σένα;

Καμιά απώλεια δεν έρχεται με άδεια χέρια. Η Κική Δημουλά το είχε γράψει. Όταν το ζεις, είσαι στο χάος. Κάτι στη ζωή μοιάζει λάθος, ξεκούρντιστο. Αυτό είναι όμως. Οπότε τι κάνεις; Προχωράς, συνεχίζεις και διαβάζεις τα πιο κρυφά κομμάτια της ύπαρξης σου. Η ζωή μετά την απώλεια είναι μια άλλη ζωή. Μετατοπίζονται όλα, και η σκέψη και η έκφραση. Δεν νιώθω την απώλεια σαν δύναμη. Πιο πολύ σαν ένα τούνελ που με πηγαίνει βαθιά, πιο βαθιά από ότι μπόρεσα ποτέ να φανταστώ. Εκεί κάτω όμως, υπάρχει κάτι που περιμένει να ανθίσει.

Έχεις μιλήσει ανοιχτά για θέματα όπως η ισότητα στον γάμο και η βία κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών. Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες έχουν ευθύνη να παίρνουν θέση δημόσια; Πού ξεκινά και πού τελειώνει αυτή η ευθύνη;

Σε μια εποχή που η βία ξεχειλίζει παντού γύρω μας, ο καθένας μας έχει ευθύνη να τοποθετείται και να ενεργεί απέναντι σε όλες τις αδικίες και ανισότητες και να υπερασπίζεται το δίκαιο, την ελευθερία και την δημοκρατία. Αλλιώς δεν είμαστε άξιοι για τίποτα από αυτά. Αυτό δεν είναι ευθύνη ούτε προνόμιο μόνο των καλλιτεχνών. Απλά οι άνθρωποι με δημόσιο λόγο οφείλουν να είναι προσεκτικοί και συνεπείς γιατί μπορούν και επηρεάζουν περισσότερους ανθρώπους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγκεκριμένη «ποσότητα» αυτής της ευθύνης. Εκεί που ο καθένας νιώθει δυνατός και ικανός πρέπει να μπαίνει μπροστά για το κοινό καλό. Για δικαιώματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και κατεκτημένα και όμως ακόμα προσπαθούμε να τα εξηγήσουμε. Αυτό που εμένα με ενοχλεί κάποιες φορές όμως είναι η έλλειψη καθαρής πρόθεσης σε αυτές τις δημόσιες συζητήσεις.

Σε μια εποχή που “έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας”, τι πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει η μουσική στον άνθρωπο;

Τη γαλήνη που χρειαζόμαστε και την έμπνευση να βρούμε σημεία επαφής με τα πιο αγνά κομμάτια του εαυτού μας. Αν καθίσεις σε μια απόμερη παραλία και ακούσεις μουσική τότε θα δεις στη θάλασσα να καθρεφτίζεται το μέσα σου. Αυτή την πιο ατόφια εκδοχή της ανθρωπότητας, την έχουμε ανάγκη.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια; Υπάρχει κάτι που περιμένεις με ανυπομονησία να μοιραστείς με το κοινό;

Ανυπομονώ αλήθεια να μοιραστώ τα καινούργια μου τραγούδια ζωντανά με το κοινό, στις καλοκαιρινές συναυλίες. Με αρχή τον Κήπο του Μεγάρου στις 11 Ιουλίου, έχουμε στο πρόγραμμα μας πολύ ωραίους προορισμούς. Θέλω να νιώσω πως θα συνδεθούν οι άνθρωποι με αυτά τα τραγούδια σε κάθε πόλη, σε κάθε νησί. Είναι μοναδικό το συναίσθημα αυτό, ειδικά για ένα νέο τραγουδιστή. Μετά, δεν ξέρω. Έχω στο μυαλό μου πολλά πράγματα αλλά αφήνω πια αρκετό χώρο και στη ζωή να μου φέρει τα απρόσμενα δώρα της.

Θοδωρής Βουτσικάκης – Λίνα Νικολακοπούλου
«Το Πρώτο Μου Τριαντάφυλλο»

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης επανήλθε με ακόμα μία δισκογραφική σύμπραξη με τη σπουδαία στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου και μας ταξιδεύουν στις μουσικές του κόσμου μέσα από το album «Το Πρώτο Μου Τριαντάφυλλο» από την Panik Oxygen – που πλέον είναι διαθέσιμο σε μορφή CD στα φυσικά καταστήματα πώλησης μουσικής.

Περιλαμβάνει 9 τραγούδια, σε μουσική των Ara Dinkjian,  Idan Raichel,  Tomasz Lato και Tomasz Kukurba, μεταφέροντάς μας μουσικά στις γειτονιές της Μεσογείου και των Βαλκανίων. 

Info

“ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ”
Θοδωρής Βουτσικάκης – Λίνα Νικολακοπούλου
Στον Κήπο του Μεγάρου 
Παρασκευή 11 Ιουλίου 

Προπώληση: megaron.gr

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου

Μαζί του στη σκηνή πέντε κορυφαίοι σολίστες μουσικοί  και η επταμελής ορχήστρα χάλκινων Bronza Banda.
Χρήστος Θεοδώρου – πιάνο , Νίκος Σκομόπουλος -τύμπανα , Κωνσταντίνος Σηφάκης – μπάσο,  , Θάνος Σταυρίδης -ακορντεόν , Νίκος Σαμαράς μπουζούκι – μαντολίνο – τρομπέτα.
Μουσική επιμέλεια και ενορχηστρώσεις : Χρήστος Θεοδώρου
Ηχοληψία : Βασίλης Βακετατζής